Στην ιστορία του Στέφανου Τσιτσιπά δεν υπάρχουν 'αλλά'

Στην ιστορία του αθλητισμού υπάρχουν στιγμές βγαλμένες από τις βραδινές ονειρώξεις μπροστά σε μία κονσόλα. Το Euro του 2004, η νίκη της Ελλάδας επί των ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ, τώρα ο Τσιτσιπάς. Είναι οι στιγμές εκείνες που 'βγαίνουν' μέσα από τα μεγαλύτερα όνειρά σου, στημένος μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης, ζώντας τον δικό σου κόσμο.

Και να, που μερικές φορές τα καλύτερα σενάρια βγαίνουν αληθινά. Ο Τσιτσιπάς νίκησε τον Φέντερερ και στη συνέχεια μίλησε στον Τζον ΜάκΕνρο. Είναι σαν να παίζεις μονό με τον Μέσι, να τον κερδίζεις και στη συνέχεια να σε περιμένει για δηλώσεις ο Μαραντόνα. Αυτό, στην καθομιλουμένη, θα μπορούσε να λέγεται αθλητικός... πριαπισμός.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς έχει κερδίσει προ πολλού τα 15 λεπτά δημοσιότητας του Ουόρχολ. Με το σπαθί του. Εβαλε το τένις στα σπίτια των Ελλήνων σε ευρεία κλίμακα. Πριν από την Κυριακή τένις παρακολουθούσαν οι μυημένοι. Το μεσημέρι το κοινό μεγάλωσε μπροστά στις τηλεοράσεις για να δουν τις προσπάθειες του Ελληνα τενίστα.

Ακόμα κι αν η μοναδική σχέση που έχεις με το τένις είναι να μαζεύεις τα μπαλάκια που σου έρχονται στην ξαπλώστρα τα καλοκαίρια από αυτούς, τους εκνευριστικούς, που παίζουν ρακέτες στις παραλίες, ήσουν κι εσύ μέρος της ιστορίας. Είδες μπροστά σου να εκτυλίσσεται το μεγαλύτερο έπος του ελληνικού αθλητισμού σε ατομικό επίπεδο. Και σίγουρα ένα από τα top που έχεις ζήσει τα τελευταία χρόνια.

Το καλό με τον Τσιτσιπά, όπως με κάθε ιστορία που γράφεται με αυτόν τον τρόπο, είναι ότι δεν υπάρχουν 'αλλά'. Καθαρή, ατόφια επιτυχία. Χωρίς καφενειακού επιπέδου συζητήσεις. Χωρίς την μεμψιμοιρία που αποτελεί το ίδιον του Ελληνα για να βρει κάτι μελανό. Να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα.

Ο πιτσιρικάς τα έκανε όλα μόνος του. Και δεν έχει ανάγκη κανέναν για να προχωρήσει ακόμα πιο ψηλά. Και ο ίδιος ξέρει ότι το τένις είναι μία πρόσκαιρη χαρά. Δεν είναι ποδόσφαιρο ούτε μπάσκετ. Ούτε καν πόλο ή βόλεϊ που μπορούν να 'κλέψουν' λίγο παραπάνω την παράσταση. Το τένις είναι σπορ για λίγους, άλλο αν την επιτυχία τη μοιράζονται πολλοί.

"Ο Στέφανος Τσιτσιπάς έχει την εμφάνιση του Μποργκ, την ανταγωνιστική φύση του Άντι Μάρεϊ και την ηρεμία του Ρότζερ Φέντερερ", είχε πει πρόσφατα ο Γκρεγκ Ρουσέτσκι, βετεράνος του τένις, γνωστός στους λάτρεις. Εγκωμιαστικά σχόλια για έναν 20χρονο που αν τα βάλεις κάτω, με ποδοσφαιρικούς όρους, έχει καταφέρει, στην ηλικία του, πολλά περισσότερα από τον Μέσι ή τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Και έχει συνέχεια.

Αν δεν γινόταν εκείνος ο αγώνας επίδειξης στο Tennis Club του Τατοϊου πριν από μερικά χρόνια ίσως να μην είχαν εντοπιστεί σήμερα το ταλέντο και οι δυνατότητες του Τσιτσιπά. Μέχρι πριν από λίγο καιρό οι περισσότεροι δεν γνώριζαν πού ακριβώς τονίζεται το επώνυμό του, τώρα τον έμαθαν όλοι. Και αυτοί που πρέπει, μέσα από το χώρο, αλλά και το ευρύ κοινό. Είναι το next big thing της Ελλάδας.

Και να σκεφτείτε ότι θα μπορούσε να τον είχε κερδίσει το ποδόσφαιρο. Ναι, αυτό ήταν που γούσταρε, όπως κάθε πιτσιρικάς. Το τένις ήταν κάτι έξτρα, εκτός των μαθημάτων. Το μυαλό του ήταν στο ποδόσφαιρο, αλλά όλα άλλαξαν όταν αισθάνθηκε για πρώτη φορά πώς είναι να είσαι νικητής. "Το τένις το ένιωσα λίγο πιο πολύ όταν κέρδισα το πρώτο μου τουρνουά στη Νορμανδία, σε ηλικία 9-10 ετών. Τότε ακόμα μου άρεσε πιο πολύ το ποδόσφαιρο. Αλλά όταν κέρδισα το τουρνουά, ήταν πολύ ξεχωριστό το συναίσθημα. Eνιωθα ότι κατάφερα κάτι μόνος μου, όχι απλά ως μέλος μιας ομάδας", δήλωνε σε παλαιότερη συνέντευξή του, όταν άρχισε σιγά-σιγά να χτίζει το όνομα που έχει τώρα.

Λένε πώς το τένις στην Ελλάδα είναι άθλημα των πλουσίων. Είναι αυτές οι ετικέτες που συνηθίζουμε να βάζουμε σε κάθε τι που φαίνεται διαφορετικό από τη μάζα. Ο Τσιτσιπάς ήθελε να ξεχωρίζει από τη μάζα και για να το καταφέρει έπρεπε να μείνει μακριά της.

Άλλα παιδιά στην ηλικία του θα έκαναν αυτό που 'γράφτηκε' αρχικά στο μυαλό τους. Ποδόσφαιρο. Ειδικά στην Ελλάδα, σε αυτό τον 'υπέροχο' κόσμο θα είχε δηλητηριαστεί και αυτός. Στο τένις δεν έγινε μόνο καλός αθλητής, αλλά καλύτερος άνθρωπος. Γιατί τα κατάφερε όλα μόνος του.

Και είναι 20, ρε διάολε. Εχουμε όλα τα χρόνια μπροστά μας να ασχολούμαστε μαζί του. Και θα γράφουμε σωστά το όνομά του, όπως ακριβώς το είπε το απόγευμα της Κυριακής και ο ΜακΕνρό: "Τσι-τσι-πάς".

Photo: Assosiated Press