Ο Τόνι Ουάιτ χρειάζεται τη βοήθεια μας

Τον γνωρίσαμε ως παίκτη της ΑΕΚ, όταν τη σεζόν 1993-94, την πρώτη του Μάκη Ψωμιάδη ως διοικητικού ηγέτη του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου, έγινε η πρώτη αλλαγή ξένου της ομάδας. Της παρουσίας του προηγήθηκε η φήμη του σκόρερ που είχε 'χτίσει' στη Leuven και την Castors Braine του Βελγίου. Στην πρώτη έδινε 33 πόντους ανά αγώνα. Στη δεύτερη, 30.6 πόντους, κατά μ.ο.

Διόρθωση: η ιστορία ξεκίνησε στο Tennessee, κολέγιο που επέλεξε και από το οποίο έφυγε ως ο τρίτος σκόρερ όλων των εποχών (με 2.219 πόντους), αλλά και ο ρέκορντμαν στην κατηγορία “πόντοι σε έναν αγώνα”. Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου του 1987, σε ματς με το Όμπουρν είχε σταματήσει στους 51π.

Στο ημίχρονο είχε 29, με 11/15 σουτ (3/3 τριπ.) και 4/4 βολές. Η ομάδα του προηγείτο 54-42.

Ο 'Wizard of Big Orange County', όπως τον αποκαλούσαν, μίλησε στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου, στη συμπλήρωση των 25 χρόνων από το ρεκόρ (2012). “ Θυμάμαι το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Άπαξ και σκόραρα στα δυο πρώτα σουτ, το γυμναστήριο πήρε 'φωτιά'. Όλα έμπαιναν μέσα, εκείνη την ημέρα. Την επομένη ήταν τα γενέθλια μου”. Έγινε 22. “ Ο κόουτς του Όμπουρν -Σόνι Σμιθ- 'έτρεχε' όλο το βράδυ box-and-one πάνω μου. Όλοι έκαναν εξαιρετική δουλειά στο να με 'ταΐζουν'.

Στα 10.38'' για το τέλος, δέχθηκε αγκωνιά στο μάτι “ έφυγε ο φακός μου και έπρεπε να πάω στα αποδυτήρια να βάλω άλλον. Έχασα τρία λεπτά δράσης, κάτι που θα μπορούσε να μου στοιχίσει το momentum”. Δεν το έχασε, χάρη στο Όμπουρν που του έκανε φάουλ συνέχεια. “ Μετά βοήθησαν οι συμπαίκτες μου να κάνω το ρεκόρ” το οποίον απείλησαν οι Έρνι Γκράνφελντ, Μπέρναρντ Κινγκ και Ρέτζι Τζόνσον, αλλά δεν το ξεπέρασαν (έβαλαν τελεία στους 43 πόντους).

Ο προπονητής του, Ντον ΝτιΒο είχε εξηγήσει πως ο Ουάιτ είχε σπάνιο ταλέντο. “Τον κοιτούσες και έβλεπες έναν τύπο που δεν σου γέμιζε το μάτι, για μέλος της Division I, από την άποψη της σωματοδομής. Είχε όμως, μοναδικό χάρισμα. Σκόραρε με ό,τι τρόπο ήθελε και ήταν πολύ εύστοχος στις βολές”. Για αυτό και στο Τενεσί παραμένει θρύλος.

Του έδινες την μπάλα σε όποιο σημείο του γηπέδου και εκείνος ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να σκοράρει.

Από εκεί επελέγη από τους Μπουλς, στο Νο10 του δεύτερου γύρου (Νο33), στο 1987 NBA draft. Τότε ο πρώτος είχε 23 μέλη. Μεταξύ τους ήταν ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον (Νο1), ο Σκότι Πίπεν (Νο5), ο Χόρας Γκραντ (Νο10), ο Ρέτζι Μίλερ (Νο11), ο Φάνης Χριστοδούλου (Νο20, Χοκς) και ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις (Νο127). μεταξύ πολλών άλλων.

Στη μοναδική του σεζόν ως ΝΒΑer (1987-88) είχε δυο συμμετοχές, δίπλα στον Μάικλ Τζόρνταν. Την αγωνιστική περίοδο 1987-88 την άρχισε στη Νέα Υόρκη και την τελείωσε στο Γκόλντεν Στέιτ, πριν συνεχίσει στους La Crosse Catbirds, μέλος του CBA (Continental Basketball Association). Αυτή η ομάδα ήταν η πρωταθλήτρια του 1990, παρουσία του Ουάιτ. Παρ' όλα αυτά εκείνος δεν βρήκε δουλειά στο ΝΒΑ και διέσχισε τον Ατλαντικό.

Ο δρόμος του τον 'έβγαλε', στα 28 του, στην Ελλάδα. Πολύ σύντομα ο κόσμος θα διάβαζε στις εφημερίδες για τον “μαύρο Γκάλη” και τον “Μίκι Μάους που δεν μπορούσε να σταματήσει κανείς. Το video που ακολουθεί είναι από το παιχνίδι που 'έφτιαξε' όνομα.

Ο Ουάιτ εναντίον του Παναθηναϊκού

Το 1994 υπέγραψε στον Άρη και έγινε οπαδός του Γκάλη, όπως συνέχιζε να σκοράρει κατά το δοκούν. Υπήρχε μια εξαίρεση: ένα παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, για τα πλέι οφ. Και ξέρεις τι συνέβαινε τότε μεταξύ του Άρη και του ΠΑΟΚ.

Το καλοκαίρι του 1995 πήγε στην Αντίμπ, ως αντικαταστάτης του Ντέιβιντ Ρίβερς που είχε έλθει στην Ελλάδα, για τον Ολυμπιακό.

Ακολούθησε το ισπανικό πρωτάθλημα για τη Bαγιαδολίδ (αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ) και η επιστροφή στη χώρα μας, για τον Παπάγου -μια συνεργασία που έληξε πιο γρήγορα του αναμενόμενου.

Πήγε στο Ισραήλ για τη Μακάμπι Ρισόν και έριξε τίτλους τέλους στη Μανρέσα το 2000. Ακολούθως δούλεψε για την κυβέρνηση και βοηθούσε τα παιδιά του, που ασχολήθηκαν με το μπάσκετ.

Toν περασμένο Σεπτέμβριο διαγνώστηκε με οξεία μυελογενή λευχαιμία, τη συχνότερη μορφή λευχαιμίας που παρατηρείται στους ενήλικες και η θεραπεία της -που μετρά δεκαετίες ύπαρξης- έχει επιτυχία σε έναν στους 3 ασθενείς. Στα θετικά είναι πως υπάρχει ερευνητική ομάδα που δουλεύει για μια πιο αποτελεσματική θεραπεία, με έναν Έλληνα, τον Κωνσταντίνο Τζελεπή να είναι ο κύριος ερευνητής της.

Στα του Ουάιτ, ενημέρωσε πως θα χρειαστεί την όποια βοήθεια μπορεί να του προσφερθεί, μέσω δωρεών. Το μήνυμα του έχει ως εξής.

“ Aπό τότε έχει αλλάξει τελείως η ζωή μου. Δεν μπορώ να εργαστώ, ενώ υποβλήθηκα σε δυο γύρους χημειοθεραπείας 30 ημερών που έθεσαν τον καρκίνο μου σε ύφεση.

Ο γιατρός μου έχει εξηγήσει πως ο τύπος του καρκίνου που έχω είναι από αυτούς που εξελίσσονται και επιστρέφουν πιο δυνατοί, αν συνεχίσω μόνο με χημειοθεραπείες συντήρησης και στο τέλος θα χάσω τη ζωή μου.

Εκτός αν κάνω μεταμόσχευση μυελού των οστών. Έχω ήδη πάει στο Νάσβιλ για τις πρώτες εξετάσεις. Θα κάνω χημειοθεραπεία σύντομα και έπειτα από 4-6 εβδομάδες θα είμαι έτοιμος για τη μεταμόσχευση. Ό,τι μπορείτε να δωρίσετε για να με βοηθήσετε, θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα. Σας ευχαριστώ και να σας ευλογεί ο Χριστός”.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορείτε να επισκεφτείτε το GoFundMe.

Photo: Twitter