Ο Στίβεν Άνταμς σνομπάρει τη Νέα Ζηλανδία και η Ελλάδα χαίρεται

Η κλήρωση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019 έφερε την Ελλάδα μαζί με τη Βραζιλία, το Μαυροβούνιο και τη Νέα Ζηλανδία στον 6ο όμιλο.

Με τις δύο πρώτες χώρες να προκρίνονται στη 2η φάση ομίλων στην Κίνα, η χώρα μας αποτελεί το φαβορί ακόμα και για την πρωτιά στο γκρουπ. Αυτός είναι και ο μοναδικός στόχος, ώστε να κάνει επίδειξη δύναμης ενόψει της διασταύρωσης στη φάση των 16 με το γκρουπ των ΗΠΑ, Τουρκία, Τσεχία, Ιαπωνία.

Για να διασφαλίσει κάτι τέτοιο, η χώρα μας πρέπει να κάνει 3 νίκες και να συνεχίσει απρόσκοπτα για μία διάκριση.

Η Βραζιλία των... γηραιών Μαρσέλο Χουέρτας, Άντερσον Βαρεζάο και Λεάντρο Μπαρμπόζα, δεν αποτελεί πλέον φόβητρο. Το Μαυροβούνιο ακόμα δεν γνωρίζει αν θα έχει στις τάξεις του τον μοναδικό NBAer της, Νίκολα Βούτσεβιτς, ο οποίος το καλοκαίρι είναι free agent και πιθανόν να μην θέλει να διακινδυνεύσει ένα συμβόλαιο για αυτήν τη διοργάνωση.

Οι Tall Blacks, από την πλευρά τους, γνωρίζουν από τώρα ότι δεν μπορούν να υπολογίζουν στον δικό τους NBAer, αφού ο Στίβεν Άνταμς απαρνείται συστηματικά την εθνική ομάδα της χώρας του, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να μεταπειστεί.

Οι λόγοι είναι οικονομικοί και χάνονται στην εποχή που ήταν ακόμα μέλος των 'μικρών' εθνικών ομάδων της Νέας Ζηλανδίας, όταν ο μικρός Άνταμς γνώριζε τη μία απογοήτευση μετά από την άλλη.

Πατέρας 211 εκατοστών και 17 αδέρφια

Η ιστορία ζωής του Άνταμς έχει ενδιαφέρον για πολλούς λόγους. Για παράδειγμα, ο ύψους 2,13μ. σέντερ της Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ είχε μητέρα από την Τόγκα και πατέρα από την Αγγλία, τον οποίο περνούσε σε ύψος μόλις για 2 πόντους!

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αδερφοί του Άνταμς έχουν μέσο όρο ύψους τα 2,06μ. και οι αδερφές του μέσο όρο τα 1,83μ. Μία εξ αυτών, η Βάλερι Άνταμς έχει 2 χρυσά ολυμπιακά μετάλλια και 4 χρυσά παγκόσμια στη σφαίρα!

Συνολικά, ο πατέρας του απέκτησε 18 παιδιά από 5 γυναίκες, μέχρι να πεθάνει από καρκίνο το 2006, κάτι που στοίχισε αρκετά στον 'βενιαμίν' όλων, τον νυν 'γίγαντα' του NBA.

Δίχως πατρική φιγούρα στο σπίτι, έκανε παρέες σε κακόφημες γειτονιές, μέχρι που τον έσωσε ο αδερφός του, Γουόρεν, αναγκάζοντάς τον να επιστρέψει στο σχολείο και να γραφτεί στην ακαδημία μπάσκετ του Γουέλινγκτον, υπό τις οδηγίες του θρύλου της ομάδας, Κένι Μακφάντεν.

Ο Μακφάντεν γρήγορα έγινε ο μέντοράς του και ο Άνταμς του το ξεπλήρωνε με καλούς βαθμούς στα μαθήματα. Μάλιστα, βγάζοντας το Κολέγιο Σκοτ, απέκτησε το δικαίωμα να συνεχίσει στο NCAA.

Το 2011, ο Άνταμς έπαιξε στους Γουέλινγκτον Σεντς στο εθνικό πρωτάθλημα, όμως δεν αμειβόταν, ώστε να μην θεωρηθεί επαγγελματίας και χάσει την ευκαιρία να μεταβεί στις ΗΠΑ. Αναδείχθηκε ρούκι της χρονιάς και κατέκτησε το πρωτάθλημα.

"Το να εκπροσωπείς τη Νέα Ζηλανδία κοστίζει πολλά χρήματα"

Η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του δεν ήταν καλή και τα χρήματα που έχασε για να διατηρήσει το στάτους του κολεγιόπαιδου ήταν ένα από τα πολλά πλήγματα που του είχε καταφέρει μέχρι τότε το μπάσκετ στη Νέα Ζηλανδία. Ένα άλλο ερχόταν κάθε φορά που τον καλούσαν οι ομοσπονδιακοί προπονητές στις 'μικρές' εθνικές ομάδες.

"Δεν μπορούσα να το υποστηρίξω. Το να εκπροσωπήσεις της Νέα Ζηλανδία ως νεαρός αθλητής κοστίζει πολλά χρήματα, όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλά σε όλα τα αθλήματα. Το να επιλέγεσαι σε μικρές εθνικές για να παίξεις σε ένα διεθνές τουρνουά κοστίζει χιλιάδες δολάρια σε κάθε παίκτη", εξηγεί στην αυτοβιογραφία που εξέδωσε το 2018 με τίτλο 'Steven Adams: My Life, My Fight', όπου παραδέχθηκε για πρώτη φορά την αιτία της απουσίας του από την εθνική ανδρών.

"Ήξερα παίκτες που πήγαιναν σε κάθε ταξίδι τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο, επειδή οι γονείς τους μπορούσαν άνετα να το καλύψουν. Όμως υπήρχαν πολλοί παίκτες, οι περισσότεροι μιγάδες, μερικοί από τους καλύτερους στη χώρα, που ποτέ δεν φόρεσαν τη φανέλα με το εθνόσημο, επειδή δεν μπορούσαν να καλύψουν να πάνε για δοκιμές, πόσο μάλλον να πετάξουν μόνοι τους σε άλλες χώρες. Μισώ την σκέψη του πόσα παιδιά με τα οποία παίξαμε μαζί θα μπορούσαν να είχαν καριέρα στο μπάσκετ, αν τους έδιναν μεγαλύτερη βοήθεια όταν ήταν μικροί".

"Μερικοί περιμένουν να γίνω η αφίσα του μπάσκετ στη Νέα Ζηλανδία, όμως συνέβη το αντίθετο, καθώς μεγάλωνα στις τάξεις των μικρών εθνικών ομάδων. Το να είσαι στην εθνική είναι πολύ ακριβό για τα περισσότερα παιδιά, όπως εμένα".

"Χρειάζεται ένα ολόκληρο χωριό για να μεγαλώσεις ένα παιδί, όπως φαίνεται. Και χρειάζεται ένα χωριό για να το καλύψει οικονομικά. Η Νέα Ζηλανδία τα πάει καλά όταν όλοι επενδύουν. Είχα τη δική μου μικρή κοινότητα βοηθών για να με ωθήσουν προς το πάθος μου, όμως αυτή δεν είναι η σωστή οικονομική προσέγγιση".

"Ο Κένι ακόμα κάνει πρωινές προπονήσεις, όπως έκανε για μια δεκαετία και γνωρίζω ότι θα υπάρξουν πολλοί παίκτες που θα τον ευχαριστούν για τις επιτυχίες τους τα επόμενα χρόνια. Όμως για τώρα, το πρότζεκτ του από το 2008 (σ.σ. μιλάει για τον εαυτό του) έχει μόνο έναν στόχο κι αυτός είναι η Θάντερ και το NBA".

Βοηθάει ο ίδιος παιδιά σαν αυτόν

Τα συγκεκριμένα βιώματα τον έχουν οδηγήσει στο αυτονόητο για έναν πλούσιο παίκτη του μπάσκετ όπως εκείνος. Αυτό που δεν κάνει η ομοσπονδία της Νέας Ζηλανδίας, το κάνει ο ίδιος όποτε και όπως μπορεί.

"Το να πληρώνω είναι κάτι που μου αρέσει να το κάνω. Να προσφέρω μία χείρα βοηθείας στον κόσμο που κάνει ό,τι μπορεί, όμως χρειάζεται και λίγη υποστήριξη. Δεν υπάρχει ούτε ένας επιτυχημένος άνθρωπος που δεν πήρε βοήθεια από άλλους στην πορεία του".

"Γνωρίζω ότι ο περισσότερος κόσμος που με βοήθησε το έκανε επειδή το ήθελε, όχι επειδή σκέφτηκε ότι θα αποζημιωθεί αργότερα. Τώρα θέλω να είμαι εγώ αυτός ο κόσμος για τα άλλα παιδιά. Είναι στην ανθρώπινη φύση να βοηθάς τους άλλους και τώρα που έχω τα χρήματα και την επιρροή, θέλω να τα αξιοποιήσω για να βοηθήσω όσο περισσότερο κόσμο μπορώ".

"Αν βλέπω παιδιά που μοχθούν και προσπαθούν να βελτιωθούν, θα κάνω ό,τι μπορώ για να τα βοηθήσω να το πετύχουν. Όταν ένας νεαρός παίκτης χρειάζεται καινούργια παπούτσια ή δεν μπορεί να καλύψει το κόστος ενός ταξιδιού, εκεί είναι που θέλω να δώσω τα χρήματά μου".

"Δεν νιώθω αφοσίωση στην ομοσπονδία"

Στα 25 του είναι πολύ μικρός για να διαγράψει οριστικά την πιθανότητα να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος και πράγματι, αφήνει ανοιχτή μια 'χαραμάδα'.

"Σε πολλά αθλήματα το να εκπροσωπήσεις τη Νέα Ζηλανδία είναι το ζενίθ. Στίβος, νέτμπολ, κωπηλασία. Υπάρχουν, όμως, άλλα αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο, το τένις και το μπάσκετ, που το να αγωνιστείς στο εξωτερικό συνιστά τον απόλυτο στόχο".

"Ναι, θα ήθελα να εκπροσωπήσω την πατρίδα μου παίζοντας στους Tall Blacks, όμως αυτήν τη στιγμή δεν αισθάνομαι ότι έχω τον χρόνο να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και ταυτόχρονα να παίξω μια πλήρη σεζόν στο NBA. Πιθανότατα δεν βοηθάει ότι δεν έχω ιδιαίτερη αφοσίωση στην ομοσπονδία. Μου αρέσει ο προπονητής μας, Πολ Χενάρι, και αυτό που κάνει με την ομάδα και θα μου άρεσε να παίξω γι' αυτόν κάποια στιγμή, αλλά πρέπει να είμαι έτοιμος".

Ο Άνταμς είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να ενισχύσει την προσπάθεια της Νέας Ζηλανδίας κόντρα στην Ελλάδα. Ο Πέρο Κάμερον θα δώσει το ειδικό... βάρος ως βοηθός προπονητή πλέον, ο πρώην γκαρντ του Κοροίβου, Κόρεϊ Γουέμπστερ, θα αποτελέσει το αστέρι της ομάδας, ο Τάι Γουέμπστερ της Γαλατάσαραϊ θα φέρει τις παραστάσεις από το εξωτερικό, όμως οι ψηλοί της Ελλάδας θα έχουν πολύ πιο εύκολο έργο την 5η Σεπτεμβρίου, στον τελευταίο αγώνα της πρώτης φάσης των ομίλων, αφού θα λείπει ο 'πύργος' των Tall Blacks.

Photo credits: AP Photo/Rick Bowmer, Sue Ogrocki, Ann Heisenfelt