Ο Κρίστιαν Γουντ από ‘τεμπέλης’ έγινε στόχος των Ουόριορς, Ρόκετς, Σέλτικς και του κορονοϊού

Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, ξέρεις τι φτιάχνεις. Εφόσον λοιπόν, δεν υπάρχει αγωνιστική δραστηριότητα στο ΝΒΑ και υπάρχει χρόνος για να ασχοληθούμε με πράγματα που τα ‘τρώει’ η καθημερινότητα, ας εστιάσουμε σε έναν παίκτη που κατάφερε να ξεχωρίσει φέτος, έπειτα από πέντε χρόνια άοκνου αγώνα. Όχι γιατί του έλειπε το ταλέντο, αλλά επειδή δεν είχε μυαλό. Δηλαδή, δεν είχε μεστώσει ακόμα. Ώσπου έπεσε πάνω σε προπονητή που είχε διάθεση να ασχοληθεί μαζί του. Για κακή του τύχη, την ίδια διάθεση είχε και ο… κορονοϊός. Σήμερα λοιπόν, θα μιλήσουμε για τον Κρίστιαν Γουντ, των Πίστονς, που όπως έγινε γνωστό την Κυριακή, έχει προσβληθεί και αυτός από τον ιό COVID-19.

1. Άλλαξε τρία σχολεία σε τρία χρόνια

To Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια είναι το μέρος όπου γεννήθηκε, στις 27/9 του 1995. Όταν η μητέρα του, Τζάνετ έμαθε πως θα αποκτήσει γιο του ζήτησε να της επιτρέψει να περιγράψει πώς θα είναι ο κανακάρης της. “Του είπα ‘επίτρεψε μου να σου περιγράψω το παιδί μου. Θα γίνει πολύ ψηλός, θα μου μοιάζει, θα είναι όμορφος και θα γίνει NBAer”, είχε διηγηθεί το 2016 στη USA Today. Η αδελφή της, που ήταν μαζί της, γέλασε. Τα χρόνια πέρασαν και η Τζάνετ δικαιώθηκε.

Ο Κρίστιαν δοκίμασε το football, όταν ήταν 7, αλλά ήταν πολύ ψηλότερος από τα άλλα παιδιά και γινόταν στόχος. Επειδή δεν ήθελε να τον χτυπούν και να τον ρίχνουν όλη την ώρα, τα παράτησε. Η Τζάνετ του αγόρασε μια μπασκέτα. “Από εκείνη την ημέρα άκουγα μόνο τον ήχο της μπάλας στο πάτωμα”. Επειδή ήθελε να παίξει μπάσκετ, δεν σήμαινε ότι μπορούσε -κι όλας. Χαρακτηριστικά, στο σχολείο του (Los Alamitos) ήταν ένα παιδί, ύψους 1.98 που δεν μπορούσε να συντονίσει χέρια και πόδια -ή αυτά με το άλμα. Παρ’ όλα αυτά, όντας στην πρώτη τάξη, δήλωσε δυσαρεστημένος με τους προπονητές του και μεταφέρθηκε στο Knight High School (είναι επίσης, στην Καλιφόρνια), πριν πάει για την τελευταία τάξη στο Findlay College Prep, στη Νεβάδα -στο Λας Βέγκας. Είχε φτάσει το 2.10 (με wingspan 2.20) και έγινε ο ηγέτης πορείας με ρεκόρ 35-1. Είχε δεσμευθεί με αυτό το σχολείο από τα 14. Τότε δεσμεύτηκε και με το University of Nevada, Las Vegas.

“Αν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να μη τα καταφέρω να παίξω στο ΝΒΑ; Ειλικρινά αυτό ήταν κάτι που δεν πέρασε από το μυαλό μου, ούτε ως σκέψη”.

2. Έφυγε από το κολέγιο μετά το δεύτερο χρόνο

Πήγε στο UNLV το 2013. Έμεινε δυο χρόνια. Η μητέρα του τον παρακαλούσε να μείνει άλλο ένα, για να πάρει πτυχίο. Δεν την άκουσε. Καλύτερα, αν σκεφτείς πως ο προπονητής του απολύθηκε μεσούσης της περιόδου και η ομάδα τελείωσε με ρεκόρ χειρότερο του 50%. Στη δεύτερη σεζόν έδινε 15.7 πόντους και 10 ριμπάουντ. Είχε τουλάχιστον δυο τάπες και 74% στις βολές. Κοντά στη στεφάνη ήταν εξαιρετικός. Όπως και στο transition. Στα αρνητικά ήταν πως δεν είχε μυς -από αυτούς που κάνουν τη διαφορά στο ΝΒΑ, στη θέση του πάουερ φόργουορντ. Άρα στις επαφές τα ‘χε τα θέματα του. Φάνηκε να πρέπει να βελτιώσει και το παιχνίδι του στη ρακέτα. Όπως και να προσέχει λίγο περισσότερο, ώστε να μην κάνει πολλά λάθη. Οι ειδικοί τον έδιναν ως επιλογή Β’ γύρου στο 2015 NBA Draft.

Τελικά, δεν ήταν μεταξύ των 60 επιλογών. Το video που δείχνει τη στιγμή που ολοκληρώνεται η διαδικασία κι εκείνος συνειδητοποιεί πως δεν τον ήθελε κανείς προκαλεί σπαραγμό ψυχής. Από τη μία είναι ο ατζέντης του (τον διάλεξε έπειτα από ραντεβού με 20 μάνατζερ). Από την άλλη ο ανιψιός του. Πίσω είναι η μητέρα του, με τον προπονητή του στο κολέγιο, Ντέιβ Ράις. Ο Γουντ είχε ‘κλείσει’ αίθουσα στο Caesars Palace (για 70 άτομα), ώστε να γιορτάσει το πέρασμα στην επαγγελματική καριέρα, παρέα με τους φίλους του. Μόνο που το βράδυ δεν είχε την κατάληξη που ονειρευόταν.

“Είχαν ειπωθεί πολλά για την ενέργεια και την προσπάθεια που ‘έβαζα’ στις προπονήσεις που έκανα με ομάδες. Ήμουν ρίσκο που δεν ήθελαν να πάρουν οι περισσότεροι. Κάποιοι πίστευαν ότι είμαι τεμπέλης, άλλοι πως δεν θα έδινα το 100% κάθε βράδυ. Δεν θα έλεγα πως πήρα κάτι ως δεδομένο. Πίστευα όμως, ότι θα μπορούσα να κάνω πράγματα που είχα κάνει ήδη στο NCAA. Η κατάσταση όμως, ήταν άρδην διαφορετική”.

Μετά το -ας πούμε- πάρτι, πήγε με την αδελφή του σε ένα καζίνο. Κάποια στιγμή τους συνάντησε εκεί η μητέρα τους. Της είπε ‘συγγνώμη. Είμαι μια αποτυχία’. Του απάντησε ‘ο Θεός λειτουργεί με μυστήριους τρόπους. Έχει ένα πλάνο για εσένα. Σήκωσε το κεφάλι σου, σκούπισε τα δάκρυα σου και από αυτήν τη στιγμή δούλεψε για την καριέρα σου. Όλα θα πάνε καλά’. Από εκείνη τη μέρα έκανε moto το “όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ό,τι και αν προκύπτει θα το ξεπερνώ και θα συνεχίζω”. Λίγες ώρες μετά συμφώνησε να πάει στο Summer League με τους Ρόκετς. Πέντε μήνες αργότερα ήταν σε παρκέ του ΝΒΑ και είχε δίπλα του τον παίκτη που λάτρευε, όταν ήταν μικρός: τον Κέβιν Ντουράντ. Εκείνο το βράδυ πρόσφερε 15 πόντους και 8 ριμπάουντ στους Σίξερς. Οι Θάντερ ήταν νικητές.

3. Άλλαξε πέντε ομάδες σε τέσσερα χρόνια

Σημείωσε ότι ήταν αδύνατος, με 14.7% λίπος στο σώμα του, χωρίς συνεπές σουτ και πολλά τρίποντα (2.2 ανά ματς, με 26.1%). Εν αντιθέσει με άλλες τέτοιες περιπτώσεις (πχ Γιάννης Αντετοκούνμπο), ο Γουντ δεν επιλέχθηκε στο NBA draft. Και δεν πήρε ποτέ εγγυημένο συμβόλαιο -από ομάδα που να θέλει να τον ‘δουλέψει’, ώστε να κάνει την καριέρα που μπορούσε βάσει των χαρισμάτων του.

Για να μη γράφω μέχρι αύριο -και εσύ διαβάζεις μέχρι το τέλος της καραντίνας- θα σου πω εν τάχει τι συνέβη από το καλοκαίρι που δεν έγινε pick μέχρι φέτος. Οι Σίξερς του έδωσαν μερικώς εγγυημένο συμβόλαιο στις 27/9 -για τη σεζόν που έγιναν η αποθέωση του tanking. Τον ‘έκοψαν’ το Γενάρη του 2016. Πήγε στους Delaware 87ers και έως το τέλος της σεζόν έκανε τις εξής διαδρομές: από τους Σίξερς (4/3), στους Delaware 87ers (9/3) και ξανά στους Σίξερς (27/3) μέχρι το φινάλε.

“Για ομάδα που είχε τόσες ήττες, οι παίκτες ήταν πολύ κοντά. Ήταν κάτι που δεν μπορούσα να εξηγήσω. Στήριζε ο ένας τον άλλον. Δεν τσακώθηκε ποτέ κανείς με κανέναν”.

Στις 14/7 υπέγραψε στους Χόρνετς. Για να μη σε κουράζω, εκεί έζησε το πέρα-δώθε με Σάρλοτ και Greensboro Swarm. Στα Summer League του 2017 έπαιξε με τους Μάβερικς στο Ορλάντο (πήραν την πρώτη θέση) και με τους Σανς στο Λας Βέγκας. Στις 9/8 πήγε στην Κίνα, όπου έγινε μέλος των Fujian Sturgeons… που τον έκοψαν για να πάρουν τον Μάικ Χάρις. Γύρισε στους Delaware 87ers. Στις 14/8 του 2018 υπέγραψε στους Μπακς. Τον ‘έκοψαν’ στις 18/3 του 2019. Στις 20 του ίδιου μήνα τον πήραν από τη λίστα των waivers οι Πέλικανς. Με τον Νίκολα Μίροτιτς να ‘χει φύγει και τον Άντονι Ντέιβις να ‘χει ξεκαθαρίσει πως δεν θα μείνει -για κανένα λόγο- στη Νέα Ορλεάνη είχε τις ευκαιρίες του. Tις έκανε 17 πόντους και 8 ριμπάουντ, σε 23 λεπτά συμμετοχής -κάθε βράδυ. Ώσπου ‘κόπηκε’ στις 15/7. Δυο μέρες μετά τον πήραν από τους waivers οι Πίστονς.

Ενόσω συνέβαιναν όλα αυτά, άλλαξε τα πάντα στον τρόπο που δούλευε για να τα καταφέρει. “Άρχισα να τρέχω περισσότερο, να κάνω περισσότερα σουτ, να δουλεύω σε κινήσεις στο post, σε drive, άρχισα και να σηκώνω βάρη. Δούλευα δυο ώρες με το γυμναστή μου, κάθε βράδυ”. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούσε να τακτοποιήσει το βασικό του πρόβλημα: δεν μπορούσε να ενταχθεί στο mood των επαγγελματιών. Ήταν κομματάκι ανώριμος. Δεν του έλειπε το ταλέντο, αλλά το μυαλό. Δημιουργούσε προβλήματα και δεν τον άντεχαν. Οι προπονητές του προτιμούσαν πάντα τον ανταγωνισμό του, καθώς αυτός δεν τους προκαλούσε πονοκέφαλο. Μέχρι που έπεσε πάνω στον Ντουέιν Κέισι (τον προπονητή που απολύθηκε από τους Ράπτορς, λίγους μήνες μετά την ανάδειξη του σε ‘καλύτερος προπονητής της χρονιάς’).

4. Πάλευε κάθε βράδυ για τα λεπτά του με τον Θον Μέικερ -κέρδιζε, αλλά ο χρόνος δεν αυξανόταν

Σε κάθε ένα από τα πρώτα 12 ματς της φετινής σεζόν, ο κόουτς των Πίστονς είχε τον Γουντ να παλεύει για τη θέση του με τον Θον Μέικερ. Οι αριθμοί έδειχναν πως ο Γουντ ήταν καλύτερος. Και η ομάδα ήταν καλύτερη κατά 10 πόντους με αυτόν στο παρκέ (5.4 πόντους χειρότερη χωρίς αυτόν). Παρ’ όλα αυτά ο Κέισι δεν του αύξησε τα λεπτά. Έκανε τον παίκτη του να θέλει να τα διεκδικήσει περισσότερο. Να αντιληφθεί πως τίποτα δεν θα του χαριστεί, λόγω του ταλέντου του -και άρα δεν θα μπορούσε να τη γλιτώσει αν έκανε τα γνωστά του (μουρμούρα κλπ).

Η ‘σκληρή αγάπη’ όπως έγραψε το Detroit Bad Boys αφορούσε και την αλλαγή του Γουντ, στο πρώτο λάθος που έκανε στην άμυνα. Ο Κέισι προτίμησε να χάσει παιχνίδια, από το να ‘χάσει’ έναν παίκτη που μπορούσε να γίνει σημείο αναφοράς. Σιγά σιγά ο 24χρονος έμαθε να διαχειρίζεται καλύτερα τις καταστάσεις. Και αναγνώρισε πως ο Κέισι ήταν αυτός που τον βοήθησε να ωριμάσει.

“Δεν είχα θέμα εμπιστοσύνης, μαζί του. Ήθελα να του μάθω κάτι: πώς να γίνει εξαιρετικός παίκτης. Και έφτασα στα άκρα. Είχα ως προτεραιότητα να μάθει να κάνει το σωστό. Να συμπεριφέρεται σωστά. Να ‘κουβαλάει’ σωστά τον εαυτό του, κάτι που αν έκανε από την αρχή δεν θα άλλαξε πέντε ομάδες, δεδομένου του ταλέντου του”.

Πριν γίνει ανταλλαγή ο Αντρέ Ντράμοντ αγωνιζόταν για 18 λεπτά ανά ματς. Μετά είδε το χρόνο του να γίνεται 33.8 λεπτά. Προέκυψαν και οι τραυματισμοί των Γκρίφιν και Ρέτζι Τζάκσον και ουκ ολίγες δοκιμές στα ‘σχήματα’.

5. Έχει όλο το ‘πακέτο’ ενός σύγχρονου ψηλού, στην επίθεση

Το SB Nation έγραψε πως δεν υπάρχει κάτι που να χρειάζεται παίκτης που αγωνίζεται στη θέση του (‘4’), στο σύγχρονο μπάσκετ που να μη το έχει. “Θέλετε ψηλό που να μπορεί να ρολάρει και να τελειώνει τις φάσεις; Έχει 95% σε αυτή τη συνθήκη φέτος. Θέλετε έναν ψηλό που να μπορεί να κάνει pop και να ανοίξει το γήπεδο; Το κάνει και αυτό (έχει 85% στα spot-ups) και 37.5% στα τρίποντα. Θέλετε ψηλό που να σουτάρει έπειτα από ντρίμπλα; Το δίνει κι αυτό. Όπως δίνει και δεύτερες ευκαιρίες στην ομάδα του (85%), ενώ το μεγαλύτερο ‘όπλο’ του είναι η ικανότητα του να βάζει την μπάλα στο παρκέ και να δημιουργεί για την πάρτη του. Πόσοι που ‘χουν το ύψος του μπορούν να το κάνουν αυτό;”.

“Μέχρι τη διακοπή, είχε 1.152 πόντους, ανά κατοχή. Δεν είχε πάντα τα λεπτά που θα τον βοηθούσαν να δείξει περισσότερο το ταλέντο του, αλλά έχει ενημερώσει πως δεν υπάρχουν πολλοί ψηλοί που είναι καλύτεροι από αυτόν στην επίθεση”. ‘Ανοίγει’ το γήπεδο ως πάουερ φόργουορντ, αμύνεται εναντίον πιο κοντών παικτών στην περιφέρεια και παίζει ως σέντερ σε ‘κοντά’ σχήματα.

Δεν αστοχεί συχνά (65.4% true shooting, 63% στα δίποντα, 74.4% στις βολές) και παρ’ ότι τη θέλει τη δουλίτσα του στην άμυνα, δεν τον λες κακό, κάτι που ξεκάθαρα οφείλετε στην ταχύτητα που ‘χει το μήκος και το ανταγωνιστικό του χαρακτήρα του. Όλοι αυτοί είναι λόγοι που θα μπορούσε το Ντιτρόιτ να ‘χτίσει’ πάνω του -και στον Σεκού Ντουμπουά– το μέλλον του. Μόνο που ο Γουντ θα είναι free agent το καλοκαίρι. Και ακόμα δεν έχει φτάσει εκεί όπου μπορεί -υπάρχει τεράστιος χώρος για βελτίωση. Στους διεκδικητές του ανήκουν ήδη οι Ουόριορς, οι Ρόκετς και οι Σέλτικς.