Μαραντόνα vs Μέσι: ο αιώνιος Θεός για το θεό του σήμερα
Με αφορμή την πρώτη επίσκεψη του Μέσι στο "Ναό" του Μαραντόνα στη Νάπολη, το Contra.gr παρουσιάζει μια αναδρομή στη σχέση των δυο Αργεντίνων. Δεκαπέντε χρόνια δηλώσεων, κυρίως του Ντιέγο, που τελικά οδήγησαν σε μια απόσταση μεταξύ τους.
Αμέσως μετά την κλήρωση της πρώτης φάσης των νοκ-άουτ του φετινού Champions League, ο Λιονέλ Μέσι είχε δηλώσει στην Mundo Deportivo την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι για πρώτη φορά θα επισκεπτόταν το “Σαν Πάολο”, το γήπεδο όπου λατρεύτηκε σα Θεός ο Ντιέγο Μαραντόνα: “Επιτέλους θα παίξω στη Νάπολη, είμαι ενθουσιασμένος με την προοπτική αυτή, το περίμενα πολύ καιρό”. Πράγματι χθες βράδυ, Λέο και Μπαρτσελόνα είχαν την παρθενική τους συνάντηση σε επίσημο ματς με τους “παρτενοπέι”, αφού ούτε οι “μπλαουγκράνα” είχαν αναμετρηθεί στο παρελθόν με τους “μπλε” του ιταλικού Νότου. Το ματς έληξε 1-1, αφήνοντας ανοιχτούς λογαριασμούς για τη ρεβάνς του “Καμπ Νόου” στις 18 Μαρτίου.
Στο περιθώριο της διεξαγωγής του χθεσινού παιχνιδιού, πέρα από το αγωνιστικό, το θέμα που απασχόλησε περισσότερο τα ΜΜΕ όλου του κόσμου, ήταν η παρουσία του Μέσι στο “σπίτι” του Ντιέγο. Και βέβαια, όπως είναι φυσικό, όταν αναφερόμαστε στους δυο εκ των τριών (προφανώς δεν ξεχνάμε τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο) κορυφαίων Αργεντίνων παικτών όλων των εποχών (και παράλληλα των μεγαλύτερων ποδοσφαιριστών στην ιστορία του αθλήματος), μοιραίο είναι να υπάρχουν οι αναπόφευκτες συγκρίσεις, αλλά και οι συζητήσεις για τη σχέση που υπάρχει ανάμεσά τους. Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τα του χθεσινού ματς, εκεί όπου ο Μέσι δεν κατάφερε ούτε να σκοράρει, ούτε να δώσει ασίστ, αλλά άφησε ξεχωριστές πινελιές της μεγάλης του κλάσης στον αγωνιστικό χώρο και ας επικεντρωθούμε σε αυτό το συγκεκριμένο κεφάλαιο, εξετάζοντας πώς έχουν τοποθετηθεί ο ένας για τον άλλο όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.
Η NEWELL’S OLD BOYS, ΚΟΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ
Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο, θα δούμε πως όταν ο Λέο το 1994, σε ηλικία έξι ετών, ξεκινούσε στις ακαδημίες της Newell’s Old Boys, ο Μαραντόνα αγωνιζόταν στην πρώτη ομάδα του συλλόγου του Ροσάριο. Στο τέλος της σεζόν, ο Ντιέγο έφυγε και ακολούθως υπέγραψε στην Μπόκα, όπου ολοκλήρωσε την καριέρα του το 1997. Από τη μεριά του, ο Μέσι έφυγε από την Αργεντινή τον Φεβρουάριο του 2001, για να εγκατασταθεί στη Βαρκελώνη και να μπει στις ακαδημίες της Μασία. Διηγούνται ότι η πρώτη επαφή μεταξύ Λέο και Ντιέγο ήταν τηλεφωνική και συνέβη κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ U20 που διεξήχθη το καλοκαίρι του 2005 στην Ολλανδία. Η Αργεντινή με πρωταγωνιστή τον Μέσι είχε αποκλείσει στον ημιτελικό τη Βραζιλία (2-1) και ετοιμαζόταν για τον μεγάλο τελικό με τη Νιγηρία.
Ήταν ο Αργεντίνος δημοσιογράφος Στέφανο Μπολντρίνι, εκείνος που στη διάρκεια προπόνησης της “αλμπισελέστε” επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Μαραντόνα και έχοντάς τον στη γραμμή, πλησίασε τον Μέσι και του έδωσε το κινητό. “Ναι; Ντιέγο; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μιλάω μαζί σας Ντιέγο”, ήταν η πρώτη αντίδραση του Λέο, που αργότερα αποκάλυψε ότι ο “πελούσα” του είχε ζητήσει να κατακτήσουν το τρόπαιο, κάτι που έγινε πραγματικότητα, αφού η Αργεντινή νίκησε 2-1 με ισάριθμα τέρματα του Μέσι και στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου. Από εκείνη την ημέρα, η σχέση των δυο πέρασε από σαράντα κύματα, πάντα με “ευθύνη” του Μαραντόνα, αφού ο Λέο ούτε μια φορά στη ζωή του δεν έχει μιλήσει άσχημα για το Θεό.
ΧΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΙΑΔΟΧΟ
Το γνωστό, συχνά ανεξέλεγκτο ταμπεραμέντο του Ντιέγο, είναι αυτό που έχει πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητες περιπτώσεις, είτε μιλώντας θετικά, είτε αρνητικά για τον Μέσι. Όσοι πάντως γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, ξεκαθαρίζουν ότι σε γενικές γραμμές υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και εκτίμηση ανάμεσα στους δυο, παρά τα όσα έχει πει κατά καιρούς ο Μαραντόνα. Λίγους μήνες μετά το Μουντιάλ U20 της Ολλανδίας και πιο συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2006, ύστερα από μια εκπληκτική εμφάνιση του Λέο απέναντι στην Τσέλσι για το Champions League, ο Ντιέγο προέβη στην εξής βαρυσήμαντη δήλωση: “Ο Μέσι είναι ο κορυφαίος στον κόσμο και ο διάδοχός μου. Έχουμε πολλές ομοιότητες στο παιχνίδι μας”.
Είχε προηγηθεί η πρώτη γνωριμία από κοντά τον Αύγουστο του 2005 ανάμεσα στα δυο αστέρια, στην τηλεοπτική εκπομπή “La noche del diez” που παρουσίαζε ο Μαραντόνα στην Αργεντινή. Ενάμιση μήνα αργότερα, ο Μέσι βρέθηκε ξανά στην ίδια εκπομπή, μαζί με τους Κάρλος Τέβες και Ερνάν Κρέσπο. Μάλιστα, στη διάρκεια του προγράμματος, οι τέσσερίς τους έπαιξαν ποδοτένις χωρισμένοι σε δυάδες, ο μεν Λέο με τον Τέβες, ο δε Ντιέγο με τον Κρέσπο. Τον Οκτώβριο του 2008, ο Μαραντόνα διαδέχτηκε τον Άλφιο Μπασίλε στον πάγκο της Εθνικής Αργεντινής και τέσσερις μήνες αργότερα, ο Μέσι προπονήθηκε για πρώτη φορά υπό τις οδηγίες του “πελούσα”. Στην Αργεντινή οι φήμες έλεγαν ότι ο Λέο είχε δώσει το “οκ” στην Ομοσπονδία για την πρόσληψη του Ντιέγο στη θέση του εκλέκτορα της “αλμπισελέστε”.
Στις 9 Φεβρουαρίου του 2009, η Εθνική ταξίδεψε στη Μασσαλία για να αντιμετωπίσει σε φιλικό την Εθνική Γαλλίας. Σε μια προπόνηση πριν τον αγώνα, όπως διηγήθηκε αργότερα ο γυμναστής της “αλμπισελέστε”, Φερνάντο Σινιορίνι, μετά την ολοκλήρωση των ασκήσεων, ο Μέσι μαζί με μερικούς ακόμα συμπαίκτες του, έμειναν στο γήπεδο για να εξασκηθούν στα φάουλ. Στέλνοντας δυο χτυπήματα μακριά από την εστία, ο Λέο κατευθύνθηκε προς τα αποδυτήρια, όταν τον φώναξε ο Ντιέγο: “Λεΐτο έλα εδώ. Στήσε τη μπάλα κάτω και άκουσέ με προσεκτικά. Μη φέρνεις τόσο γρήγορα το πόδι πάνω στη μπάλα, γιατί έτσι δεν καταλαβαίνει τι θέλεις από αυτή”, ήταν το “κλειδί” που αποκάλυψε ο Μαραντόνα στον Μέσι.
ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΤΟΥ 2010
Το πρώτο πρόβλημα στη σχέση των δυο παρουσιάστηκε μέσω… τρίτου. Τον Νοέμβριο του 2009, όταν πλέον είχε ολοκληρωθεί η προκριματική φάση για το Μουντιάλ του 2010, στο οποίο η Αργεντινή προκρίθηκε μετά κόπων και βασάνων, ο πατέρας του Λέο, Χόρχε Μέσι, “επιτέθηκε” φραστικά στον Ντιέγο, δηλώνοντας δημόσια: “Ο γιος μου δεν είναι χαρούμενος. Ο Μαραντόνα δεν του μιλάει, είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του Λέο, που ένας προπονητής δεν του δίνει οδηγίες. Πραγματικά δεν ξέρει σε ποια θέση πρέπει να παίζει”. Η πορεία της Αργεντινής στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής λίγους μήνες αργότερα, επιδείνωσε τα πράγματα, ειδικά μετά τον αποκλεισμό της “αλμπισελέστε” με το βαρύ 0-4 από τη Γερμανία στα προημιτελικά.
Μετά τη λήξη εκείνου του παιχνιδιού, είχαμε δει τη χαρακτηριστική εικόνα με τον Μαραντόνα να έχει αγκαλιάσει τον Μέσι για να τον παρηγορήσει για τη βαριά ήττα. Αμφότεροι εισέπραξαν τα βέλη από τον Τύπο αλλά και τον φίλαθλο κόσμο της Αργεντινής, ο μεν Λέο επειδή δεν μπόρεσε να πετύχει ούτε ένα γκολ σε ολόκληρη τη διοργάνωση, ο δε Ντιέγο επειδή απέτυχε να οδηγήσει την ομάδα έστω μέχρι τον τελικό και φυσικά για την έκταση του σκορ με τους Γερμανούς, που άγγιξε τα όρια του διασυρμού. Εκεί λοιπόν για πρώτη φορά φάνηκε να ψυχραίνονται οι σχέσεις των δυο, ειδικά με όλα όσα ακολούθησαν σε σχέση με την παραμονή ή όχι του “πελούσα” στον πάγκο της Εθνικής.
Λίγες μέρες μετά τον αποκλεισμό, η AFA (ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής), ενημέρωσε επίσημα ότι ήταν έτοιμη να προσφέρει νέο συμβόλαιο διάρκειας τεσσάρων χρόνων στον Μαραντόνα, μέχρι δηλαδή και το επόμενο Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία. Ο ίδιος ο Ντιέγο είχε δηλώσει πως ένιωθε δυνατός και αποφασισμένος να συνεχίσει στο πόστο του. Δυο εβδομάδες όμως αργότερα, η AFA, με νέα της ανακοίνωση, έκανε γνωστό ότι το διοικητικό της συμβούλιο είχε αποφασίσει ομόφωνα τη διακοπή της συνεργασίας της με τον “πελούσα”, ο οποίος αμέσως μίλησε για προδοσία. Το στενό του περιβάλλον δε δίστασε να κατονομάσει τον υπεύθυνο: “ο Μέσι αποφασίζει αν θα συνεχίσει ένας προπονητής ή όχι και ο Ντιέγο θεωρεί πως είναι αυτός που τον έφαγε”.
“Ο ΜΕΣΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΗΓΕΤΗΣ”
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε και ένα περιστατικό που είχε συμβεί ένα χρόνο πριν το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής. Ήταν το 2009, όταν ο Μαραντόνα είχε προσκληθεί σε μια εκδήλωση παρουσίασης μιας μάρκας ρολογιών, όπου επίσης είχε παραβρεθεί και ο Πελέ. Κάποια στιγμή ο Ντιέγο γύρισε προς τον Πελέ, νομίζοντας ότι τα μικρόφωνα ήταν κλειστά και του είπε: “Ο Μέσι είναι καλός χαρακτήρας, αλλά δεν έχει προσωπικότητα. Δεν έχει την προσωπικότητα που απαιτείται για να γίνει ηγέτης”. Το μικρόφωνο όμως ήταν ανοιχτό και κατέγραψε τη δήλωση του “πελούσα”, η οποία την επόμενη ημέρα έκανε το γύρο του κόσμου. Πάντως, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, ο ίδιος ο Μαραντόνα είχε πει πως επικοινώνησε αρκετές φορές τηλεφωνικά με τον Μέσι για να του εκδηλώσει τη συμπαράστασή του σχετικά με τις σκληρές κριτικές που αντιμετώπιζε ο Λέο στην Αργεντινή.
Ο ίδιος ο Μέσι, όταν είχε “πολιορκηθεί” από τους δημοσιογράφους για να σχολιάσει τη δήλωση του Μαραντόνα σχετικά με την έλλειψη προσωπικότητας, είχε αρκεστεί να απαντήσει: “Πάντα ακούω προσεκτικά όσα λέει και ακολουθώ τις συμβουλές του για να βελτιώνομαι”. Είπαμε και στην αρχή του κειμένου, ποτέ δεν έχει ακουστεί από τον Λέο το παραμικρό αρνητικό για τον Μαραντόνα. Η αλήθεια πάντως είναι ότι κανείς από τους δυο δεν έχει βγει τα τελευταία δέκα χρόνια να πει ξεκάθαρα σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκονται οι σχέσεις τους. Από το στενό περιβάλλον του Λέο μαθαίνουμε τα εξής: “Είναι μαλωμένοι, δεν τα πάνε καλά. Ο Ντιέγο τον έχει κριτικάρει πολλές φορές και αυτό δεν αρέσει στον Μέσι. Πρόκειται για μια σχέση αγάπης-μίσους με τα πάνω και τα κάτω της”.
“Ο ΛΕΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ”
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, αφού ο Μέσι δε συνηθίζει να μιλάει συχνά, οι δηλώσεις που είτε βάζουν φωτιά στη σχέση τους, είτε τη σβήνουν, προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από τον Μαραντόνα. Για παράδειγμα, τον Μάιο του 2015, ο “πελούσα” είχε πει για τα γκολ των δυο: “Εγώ πέτυχα διακόσια τόσα γκολ στην καριέρα μου, αλλά τα δικά μου ήταν πιο όμορφα από του Λέο. Ο Μέσι σκοτώνει με τα δικά του γκολ, αυτό τον βοηθάει να βελτιώνεται, σιγά-σιγά ανακαλύπτει το προσωπικό του στιλ και πιστεύω ότι σύντομα θα κατασταλάξει σε αυτό. Αντίθετα, εγώ είχα το δικό μου στιλ από το ξεκίνημα της καριέρας μου και αυτό νομίζω πως είναι το πλεονέκτημά μου απέναντί του”.
Ένα χρόνο μετά, τον Ιούνιο του 2016, ο Ντιέγο μίλησε και πάλι, λέγοντας αυτή τη φορά δημόσια όσα νόμιζε πως είχε πει εμπιστευτικά στον Πελέ μια επταετία νωρίτερα: “Από σεβασμό στον Λέο, δε θα πω αν εκείνος είναι ο κορυφαίος ή αυτός υπήρξα εγώ. Πρέπει να τον αφήσουμε ήσυχο. Τον αγαπώ πολύ και απολαμβάνω να τον βλέπω στο γήπεδο. Είναι καλός χαρακτήρας, αλλά δε διαθέτει προσωπικότητα, οπωσδήποτε όχι τόση όση απαιτείται για να είναι κάποιος ηγέτης”. Η μεγάλη όμως “βόμβα” έσκασε τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, τότε που ο Μαραντόνα έβαλε στο ίδιο επίπεδο Μέσι και Κριστιάνο: “Ο Λέο δεν είναι ανώτερος του Κριστιάνο, όπως και ο Κριστιάνο δεν είναι ανώτερος του Λέο. Προσωπικά με ενθουσιάζουν και οι δυο, θα τους ήθελα στην ομάδα μου, πάντοτε βγαίνουν μπροστά στην κρίσιμη στιγμή”.
Ο Ντιέγο δε μάσησε τα λόγια του ούτε τον Γενάρη του 2017, όταν έκανε την απονομή του βραβείου “The Best” στον Κριστιάνο Ρονάλντο, στηλιτεύοντας την απουσία του Μέσι από την τελετή με αρκετή δόση ειρωνείας: “Νίκησε σίγουρα ο Κριστιάνο, επειδή ο Μέσι δεν μπόρεσε να έρθει, αν και νομίζω πως έτσι κι αλλιώς ο Κριστιάνο είχε ένα μικρό πλεονέκτημα. Νίκησε εκείνος που έπρεπε να νικήσει. Είμαι απογοητευμένος με τον Μέσι, γιατί αν κάθεσαι μπροστά στην τηλεόρασή σου, δεν μπορείς να διεκδικήσεις τίποτα από κανέναν, ενώ από εδώ μπορείς να παλέψεις”. Και τον Ιούνιο του 2017, επανέλαβε τα της σύγκρισης μεταξύ των δυο: “Ο Μέσι δεν είναι πολλά περισσότερα από τον Κριστιάνο Ρονάλντο”.
Αυτή η συνεχόμενη “άρνηση” του Ντιέγο να επιβεβαιώσει δημόσια την ανωτερότητα του Λέο έναντι του Κριστιάνο, σίγουρα έχει ενοχλήσει τον εγωισμό του Μέσι, παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν το έχει παραδεχτεί ανοιχτά. Δεν μπορεί όμως να είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι ο Λέο δεν προσκάλεσε τον Ντιέγο στον γάμο του τον Ιούνιο του 2017. Στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, γιατί απουσίαζε η μεγάλη δόξα του αργεντίνικου ποδοσφαίρου από τη σημαντικότερη στιγμή στην προσωπική ζωή του Μέσι, ο στενός κύκλος του παίκτη είχε απαντήσει τότε: “Το πρόβλημα μεταξύ Ντιέγο και Λέο, είναι ότι αυτή την περίοδο έχουν απομακρυνθεί”.
ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ, ΚΡΟΪΦ, ΜΕΣΙ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ
Τον Δεκέμβριο του 2017, ο Μαραντόνα έβγαλε καινούργια βέλη από τη φαρέτρα του: “Το να είσαι ηγέτης δεν είναι κάτι που αγοράζεται. Αυτό βγαίνει από μέσα σου, ή το έχεις ή δεν το έχεις. Ο Μέσι δε θα μπορούσε ποτέ να βγάλει λόγο σε είκοσι καθισμένους παίκτες και να τους εμπνεύσει, να τους δώσει κίνητρο, όπως το έκανα εγώ”. Στην ίδια συνέντευξη, όταν ρωτήθηκε ποιοι είναι κατά τη γνώμη του οι κορυφαίοι στην ιστορία του ποδοσφαίρου, απάντησε: “Αν και δεν τον έχω δει πολύ, ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, μετά ο Κρόιφ και ο Μέσι. Θα μπορούσε να είναι και ο Κριστιάνο. Πάντως εγώ σίγουρα θα είχα περισσότερες Χρυσές Μπάλες και από τον Λέο και από τον Κριστιάνο”!
Επειδή όμως ο Ντιέγο είναι αυτός που είναι και δύσκολα βγάζεις άκρη μαζί του, σε ανύποπτη στιγμή πρόσθεσε και τα εξής στη “συλλογή” του περί Μέσι: “Εγώ το είχα υπό τις οδηγίες μου το αγόρι, είναι απίστευτος, μοναδικός και διαθέτει προσωπικότητα! Και βέβαια, το να γίνεται αυτή η σύγκριση μεταξύ μας, δεν έχει κανένα νόημα”. Όπως επίσης φρόντισε να τον στηρίξει μετά τον χαμένο τελικό στο Μουντιάλ του 2014: “Ο Μέσι είναι τεράστιος με ή χωρίς Παγκόσμιο Κύπελλο”. Αλλά και πολύ περισσότερο μετά την κακή πορεία της Εθνικής Αργεντινής στο Μουντιάλ του 2018: “Σήμερα, εκτός του Μέσι, όλοι οι υπόλοιποι διεθνείς έχουν χάσει τον σεβασμό τους στη φανέλα της Εθνικής”.
“ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΟΝ ΛΕΟ”
Πιο συγκεκριμένα, μετά το ισόπαλο 1-1 με την Ισλανδία στο πρώτο ματς της “αλμπισελέστε” στη διοργάνωση, όπου ο Μέσι είχε αστοχήσει σε πέναλτι, ο Ντιέγο είχε σχολιάσει: “Ο Μέσι τα έδωσε όλα, βγήκε μπροστά όταν η μπάλα έκαιγε. Έχασε το πέναλτι, και λοιπόν; Εγώ είχα αστοχήσει σε πέντε συνεχόμενα πέναλτι και φυσικά συνέχισα να είμαι ο Μαραντόνα. Για το παιχνίδι της Εθνικής και τους δυο χαμένους βαθμούς, σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται ο Λέο”. Την παραμονή του κρίσιμου αγώνα με τη Νιγηρία (και επόμενη των γενεθλίων του Μέσι), ο “πελούσα” είχε πάρει και πάλι θέση: “Θα ήθελα να μιλήσω στον Λέο, να του πω ότι δε φταίει για απολύτως τίποτα. Να του πω ότι πάντα τον αγαπώ και πάντα τον σέβομαι. Και ότι το πρόγραμμα που κάναμε με τον Βίκτορ Ούγο Μοράλες, του το αφιερώνουμε μέσα από την καρδιά μας, κι ας λέει ό,τι θέλει ο κόσμος”.
Τη δε επόμενη του αποκλεισμού στη φάση των “16” από τη Γαλλία (4-3), ο Ντιέγο πρόσθεσε: “Είδα τον Λέο πολύ μόνο, πολύ μακριά από την εστία. Αν τον έβαλαν να παίξει ως σέντερ-φορ και πρέπει να οργανώσει το παιχνίδι, αλλά να είναι και αυτός που θα βάλει τη μπάλα στα δίχτυα, τότε μιλάμε για τον Πατορουσού (σ.σ. χαρακτήρας αργεντίνικου κόμικ) και όχι για τον Μέσι. Χωρίς τον Λέο, είμαστε μια ομαδούλα της σειράς”. Και όταν μετά το τέλος του Μουντιάλ, ο Μέσι είχε πει πως δε θα ξαναέπαιζε με την Εθνική, πάλι ο Μαραντόνα βγήκε δημόσια να τον υπερασπιστεί: “Θα έλεγα στο Λέο να μην ξαναπάει. Χάνει η Εθνική U15, φταίει ο Μέσι. Κληρώνεται η Ράσινγκ με την Μπόκα, φταίει ο Μέσι. Πάντα και για όλα φταίει ο Μέσι. Έλεος, μη μου ζαλίζετε τα παπάρια. Εγώ θα του έλεγα, μην ξαναπάς τρελέ, να δούμε πώς θα την παλέψουν”!
Το ίδιο κάθετος ήταν και με τους υπόλοιπους παίκτες της Εθνικής που δε στήριξαν τον Μέσι μετά το Μουντιάλ του 2018: “Αν υπάρχουν συμπαίκτες που πραγματικά αγαπούν τον Λέο, θα έπρεπε να βγουν και να τον υπερασπιστούν, όχι να σιωπούν και να αποφεύγουν τον Τύπο. Έκαναν λάθος. Φτάνει πια με το να ρίχνουν όλο το φτάιξιμο στον Μέσι. Εγώ όταν ήμουν στην Εθνική, έκανα λάθος με τον Μαστσεράνο, γιατί πίστευα ότι μπορεί να είναι ηγέτης της ομάδας. Και σήμερα πρέπει να πω ότι ότι ο Μαστσεράνο δεν ήταν αυτό που νόμιζα, αλλά το λάθος είναι 100% δικό μου και όχι του Μαστσεράνο. Οι ευθύνες και το φταίξιμο πρέπει να αποδίδονται δίκαια εκεί που ανήκουν”.
“Ο ΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΣΑ, ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ”
Για να φτάσουμε σε μια ακόμα “ξεκάθαρη” δήλωση του “πελούσα” τον Δεκέμβριο του 2018: “ο Μέσι είναι ένας τεράστιος παίκτης, αλλά δεν του ταιριάζουν αυτά που του προσάπτουν. Προτιμάει, αντί να μιλήσει για να ζητήσει έναν προπονητή, να παίξει Play Station. Αντίθετα, όταν βρεθεί στο γήπεδο, ναι, εκεί ζητάει και θέλει τη μπάλα. Είναι ο κορυφαίος στον κόσμο μαζί με τον Κριστιάνο. Αλλά δεν έχει νόημα να ζητάς από έναν τύπο που πηγαίνει είκοσι φορές στην τουαλέτα πριν από κάθε ματς, να γίνει ηγέτης. Αυτό είναι αυτονόητο. Ας μη θεοποιούμε άλλο τον Λέο. Ο Μέσι είναι στην Μπαρτσελόνα το νούμερο ένα και στην Αργεντινή απλά ένας ακόμα”.
Για να φτάσουμε στο παρόν και στις πιο πρόσφατες δηλώσεις του Μαραντόνα για τον Μέσι, όπου θα συμφωνήσετε κι εσείς ότι δείχνει μια διάθεση ανακωχής, όπως εκείνες του περασμένου Δεκεμβρίου στο αργεντίνικο τηλεοπτικό κανάλι TyC Sports: “Ποτέ δε θα στεκόμουν απέναντι στον Μέσι, για μένα είναι τόσο πολύ είδωλο, όσο και ο Κουν για τον Μπένχα”, κάνοντας απευθείας σύγκριση με τον εγγονό του και τον πρώην σύντροφο της κόρης του. Και συνέχισε: “Εγώ είμαι Αργεντίνος, δεν κάνω κριτική στον Μέσι, είμαι φίλος του Λεΐτο, τον είδα να κλαίει στα αποδυτήρια μετά το 0-4 από τη Γερμανία”. Και παρέθεσε τις σκέψεις του χθες, πριν τον αγώνα, στην τοπική εφημερίδα της Νάπολης, “Il Mattino”, λέγοντας τα εξής: “Πρόκειται για τρομερό ταλέντο και πολύ καλό χαρακτήρα. Πρέπει να συνεχίσει τη ζωή του, γνωρίζοντας ότι είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της εποχής του. Ήταν απόλαυση για μένα να τον βλέπω σε κάθε ματς με την Αργεντινή”.
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ
Όπως και να το κάνουμε, η “σκιά” του Ντιέγο στο αργεντίνικο και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, είναι μεγάλη ή μάλλον, τεράστια. Και στο πέρασμα των χρόνων αντέχει με άνεση κάθε σύγκριση με οποονδήποτε παίκτη. Ο Θεός είναι μόνο ένας και το όνομά του, Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα. Άλλο πράγμα βέβαια είναι αν ο Μέσι συμφωνεί με αυτό. Η Νάπολη σίγουρα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει είδωλο, ποτέ δε θα σταματήσει να λατρεύει τον δικό της Ντιέγο ως τον απόλυτο και αιώνιο “Μεσσία”, όποιος και αν επισκεφθεί το “Σαν Πάολο” τώρα ή στο μέλλον. Το θέμα είναι ότι ο ουρανός του 1986 στο Μεξικό πάντα θα στοιχειώνει τον Λέο (και ολόκληρη την Αργεντινή).
Ο Μέσι χτύπησε την πόρτα του Παραδείσου το 2014 μέσα στο “Μαρακανά”, αλλά τελικά έμεινε απ’ έξω. Ο Λέο δεν είχε μαζί του έναν “σωτήρα”, όπως ο Τάτα Μπράουν, ο Βαλντάνο ή ο Μπουρουτσάγα. Αντίθετα, οι Ιγουαΐν και Παλάσιο έχασαν τις δικές τους – άχαστες – ευκαιρίες, ενώ στη μεγαλύτερη στιγμή του ο Μέσι, έστειλε τη μπάλα ελάχιστα εκατοστά άουτ, με τον Νόιερ εξουδετερωμένο. Ο Λέο είδε τη δόξα να περνάει μπροστά από τα μάτια του, χωρίς να μπορεί να τη γευτεί. Όπως συνέβη και στα Κόπα Αμέρικα του 2011, του 2015, του 2016 και του 2019. Ο “pulga” έχει ακόμα ενα κανονάκι, εκείνο του Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ. Όποιο όμως και αν είναι το αποτέλεσμα εκεί, ένα είναι σίγουρο. Ότι εμείς οι μεγαλύτεροι, νιώθουμε ευλογημένοι που είχαμε την τύχη και το προνόμιο να απολαύσουμε τόσο τον Ντιέγο όσο και τον Λέο την εποχή της βασιλείας τους. Αμήν.
Εμπαπέ ή Χάαλαντ; Ποιος είναι καλύτερος; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:
