Ο ‘τρόπος της Λίβερπουλ’ στην Πλατεία Πέισλι
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για το πώς εμπνεύστηκαν στη Λίβερπουλ να φτιάξουν ένα άγαλμα προς τιμήν του Μπομπ Πέισλι. Ποιον κουβαλάει στους ώμους του ο εμβληματικός προπονητής και τι σημαίνουν όλα αυτά για τους 'reds'.
H Λίβερπουλ γνώρισε στη Μαδρίτη μόλις τη δεύτερη ήττα της στη φετινή σεζόν (άλλη μία έχει από τη Νάπολι, εκείνη με την Άστον Βίλα για το League Cup δεν πιάνεται, αφού έπαιζε με την ομάδα των Νέων). Η ρεβάνς με την Ατλέτικο στις 11 Μαρτίου πήρε ήδη ξεχωριστό χρώμα με το 1-0 της ομάδας του Ντιέγκο Σιμεόνε και τη δήλωση του Γιούργκεν Κλοπ (“καλως ήρθατε στο ‘Άνφιλντ'”). Έτσι κι αλλιώς, η χρονιά της Λίβερπουλ είναι δεδομένη. Οι ‘κόκκινοι’ συνεχίζουν την προέλασή τους στην Premier League, όπου σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, θυμίζοντας τη μεγάλη ομάδα που μεσουράνησε περίπου για μια 20ετία, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, μέχρι το 1990, όταν στέφθηκε για τελευταία φορά πρωταθλήτρια Αγγλίας.
Υπάρχουν πολλά για τα οποία μπορεί κανείς να αγαπήσει (ή και να μισήσει) τη Λίβερπουλ. Την ιστορία της, ωστόσο, δεν μπορεί να την παραγνωρίσει. Ούτε και τους ανθρώπους που την έγραψαν, πρώτα στο θρυλικό Ανφιλντ Ρόουντ κι υστερα σε όλα τα γήπεδα της Αγγλίας. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Μπομπ Πέισλι, τον οποίο η Λιβερπουλ τίμησε δυο φορές. Η πρώτη ήταν όταν συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννησή του, τον περασμένο Ιανουάριο. Είχαμε γράψει, εδώ στο Contra.gr, αναλυτικά για τη ζωή και την προσφορά του μεγάλου προπονητή. Του βοηθού που διαδέχθηκε τον Μπιλ Σάνκλι και τον… ξεπέρασε! Η δεύτερη ήρθε πριν από λίγες μέρες, στις αρχές Φλεβάρη, όταν αποκαλύφθηκε το άγαλμα που θα βρίσκεται, πλέον, έξω από το ‘Άνφιλντ’. Και δεν θα είναι μόνος του, αφού στην αιωνιότητα θα τον συνοδεύει ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν ποτέ την κόκκινη φανέλα, ο θρυλικός Έμλιν Χιουζ.
Η σκηνή είναι πραγματική και απεικονίστηκε σε μια θρυλική φωτογραφία, την οποία έχουν λατρέψει όλοι οι οπαδοί της ομάδας και εκφράζει τον λεγόμενο “τρόπο της Λίβερπουλ” (Liverpool way). Ο ένας για τον άλλον και όλοι για την ομάδα. Η φωτογραφία είναι από αγώνα του 1968. Ο Πέισλι, με τη φόρμα της ομάδας, κουβαλάει στους ώμους του τον Χιουζ, που έχει τραυματιστεί και από το δεξί γόνατο τρέχει αίμα. Ο μετέπειτα προπονητής των 4 πρώτων Κυπέλλων Πρωταθλητριών του συλλόγου ήταν τότε μέλος του τεχνικού επιτελείου, δίπλα στον Σάνκλι. Είχε προσληφθεί ως φυσιοθεραπευτής, λόγω της μοναδικής ικανότητας να κάνει διάγνωση με το… μάτι. Έβλεπε έναν παίκτη να τραυματίζεται στο γόνατο και έλεγε “σε δυο εβδομάδες θα κάνει χειρουργείο”. Κι έτσι γινόταν.
Αυτήν την ιστορική φωτογραφία είχε κάπου στο γραφείο του ο Πίτερ Μουρ. Ο CEO της Λίβερπουλ θαύμαζε όλα όσα αναδύονται μέσα απ’ αυτήν τη σκηνή, όπου δυο εμβληματικές μορφές της ομάδας πρωταγωνιστούν σε ένα όχι αμιγώς ποδοσφαιρικό στιγμιότυπο. Όταν έπεσε η ιδέα για τη δημιουργία ενός αγάλματος του Πέισλι, σαν αυτό του Σάνκλι, ο Μουρ πήρε τη φωτογραφία και την έδειξε στον Κρις Μπάτλερ, επικεφαλής της εταιρίας Castle Fine Art.
“Εγινα οπαδός της Λίβερπουλ στην εποχή του Πέιισλι. Μόλις είδα τη φωτογραφία, ενθουσιάστηκα. Θα φτιάχναμε ακριβώς αυτό”, είπε ο Μπάτλερ στο μίνι ντοκιμαντέρ της Λίβερπουλ για τη δημιουργία του αγάλματος. Τα υπόλοιπα ανέλαβε ο γλύπτης Άντι Έντουαρντς, που έχει φιλοτεχνήσει από το 2015 και το αντίστοιχο μνημείο των Beatles. Τα 4 ‘σκαθάρια’ έχουν γίνει μπρούτζινα αγάλματα και είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα αξιοθέατα της πόλης του Λίβερπουλ.
Τη χορηγία για την κατασκευή ανέλαβε ο τραπεζικό κολoσσός Standard Chartered, που από το 2010 είναι κεντρικός σπόνσορας των ‘ρεντς’. Ξοδεύτηκε ένας τόνος πηλού, για να μπορέσει ο γλύπτης να αποτυπώσει την έκφραση των προσώπων της φωτογραφίας. Ο Πέισλι καλοχτενισμένος και ξυρισμένος, με αποφασιστικό βλέμμα, έχει πάνω του τον αποκαμωμένο Χιουζ, που έχει τραυματιστεί και υποφέρει.
O Χιουζ πέθανε σε ηλικία μόλις 57 ετών, νικημένος από όγκο στον εγκέφαλο, αλλά οι παλαιότεροι φίλοι της ομάδας ακόμη τον μνημονεύουν, καθώς έγινε ο πρώτος αρχηγός της ομάδας που σήκωσε Κύπελλο Πρωταθλητριών, το 1977. Δέκα χρόνια πριν, ο Σάνκλι τον είχε πάρει (για 65.000 λίρες) από την Μπλάκπουλ και με το αυτοκίνητό του τον πήγαινε στο Λίβερπουλ. Όταν τους σταμάτησε η αστυνομία, γιατί μάλλον έτρεχαν με υπερβολική ταχύτητα, ο Σάνκλι ρώτησε: “Μα καλά, δεν ξέρετε ποιον έχω μέσα; Είναι ο αρχηγός της εθνικής Αγγλίας”. Ο αστυνομικός κατέβασε το κεφάλι του για να δει, αλλά δεν αναγνώρισε ποιον του έδειχνε ο θρυλικός μάνατζερ της Λίβερπουλ, που απεφάνθη: “Ναι, δεν τον ξέρεις, αλλά σύντομα θα τον μάθεις”.
Ο Χιουζ έμεινε 13 χρόνια στη Λίβερπουλ, έπαιξε σε 474 αγώνες και σημείωσε 35 γκολ. Το δυναμικό στυλ του, η ορμή με την οποία πήγαινε στην μπάλα και παράσερνε τους αντιπάλους, τον καθιέρωσαν ως έναν καταπληκτικό αμυντικό μέσο, που μπορούσε να παίξει και κεντρικός αμυντικός. Με τη Λίβερπουλ κέρδισε 4 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο και 3 Super Cup Αγγλίας, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 2 Κύπελλα UEFA και 1 Super Cup Ευρώπης. Φυσικά, όπως είχε προφητεύσει ο Σάνκλι, έγινε και αρχηγός της εθνικής Αγγλίας, στην οποία αγωνίστηκε 62 φορές και σημείωσε 1 γκολ.
Στο βιβλίο του για τους 50 καλύτερους παίκτες στη Λίβερπουλ, ο Πέισλι έγραφε για τον Χιουζ: “Το ΚΟΠ τον έλεγε ‘τρελό άλογο’, αλλά αυτό νομίζω ότι ήταν ένα από τα πιο κολακευτικά παρατσούκλια που του είχαν κολλήσει στο ‘Άνφιλντ'”. Δεν είναι μυστικό, άλλωστε, ότι δεν τον συμπαθούσαν και πολλοί μέσα στην ομάδα. Ο Τόμι Σμιθ τον… μισούσε σε απόλυτο βαθμό. Κι οι δυο τους δεν μιλούσαν ποτέ μεταξύ τους. Αυτό, βέβαια, δεν εμπόδισε τον Σμιθ να γράψει στη βιογραφία του Χιουζ: “Είναι ο μεγαλύτερος αρχηγός με τον οποίο ήμουν συμπαίκτης. Μπορεί να μην τον πήγαινα ως άνθρωπο, δεν μπορώ όμως να μην εκφράσω τον θαυμασμό μου και τον σεβασμό μου. Είχε το δυναμικό χάρισμα του ηγέτη”.
Η Λίβερπουλ του Πέισλι στηρίχτηκε στα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας της και στον Χιουζ. Η φωτογραφία ήταν ιδανική για να αναδείξει -εκτός των άλλων- και τον ανδιοτελή Πέισλι, που σχεδόν αρνιόταν να αναλάβει πρώτος προπονητής και κανείς δεν τον πίστευε όταν πράγματι διαδέχθηκε τον Σάνκλι. Ένας ταπεινός εργάτης της Λίβερπουλ, που σήκωνε στους ώμους τους παίκτες, πριν αυτοί σηκώσουν τα βαρύτιμα τρόπαια που κέρδιζε η ομάδα.
Tα αποκαλυπτήρια του μπρούτζινου αγάλματος έγιναν στις 2 Φεβρουαρίου και βρίσκεται στην Πλατεία Πέισλι, στη γωνία που βρίσκεται το ΚΟΠ και η βασική εξέδρα του ‘Άνφιλντ’. Στη βάση του υπάρχει μια ανάγλυφη επιγραφή, από την ιστορική φράση του: “Το κλαμπ αυτό είναι όλη η ζωή μου. Μπορώ να βγώ και να αρχίζω να καθαρίζω τους δρόμους, αν μου το ζητήσει η Λίβερπουλ”.
Ποιες ομάδες θα περάσουν στα προημιτελικά του Champions League; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:
