Τσόλο vs Κλοπ: η μονομαχία δυο ποδοσφαιρικών “μάγων”
Ατλέτικο και Λίβερπουλ διασταυρώνουν ξίφη απόψε στο ChL, Σιμεόνε και Κλοπ θα αναμετρηθούν για πρώτη φορά στην καριέρα τους. Δυο προπονητές σούπερ-σταρ στις ομάδες που οι ίδιοι αναμόρφωσαν και τις έκαναν πρωταγωνίστριες εντός και εκτός συνόρων.
Η φάση των νοκ-άουτ του Champions League ξεκινάει σήμερα (18/2) και το πιο ενδιαφέρον ζευγάρι των πρώτων αναμετρήσεων αυτής της εβδομάδας, είναι χωρίς αμφιβολία αυτό της Ατλέτικο Μαδρίτης με τη Λίβερπουλ. Οι “ροχιμπλάνκος” υποδέχονται απόψε (22:00 ώρα Ελλάδας) στο “Wanda Metropolitano” τους πρωταθλητές Ευρώπης, θέλοντας να βάλουν δύσκολα στην ομάδα του Κλοπ, για να προσπαθήσουν να πάρουν αυτοί την πρόκριση για τα προημιτελικά. Η αποστολή τους βέβαια κάθε άλλο παρά εύκολη είναι, αφού οι “reds” είναι αυτή τη στιγμή το πλέον φορμαρισμένο σύνολο στην Ευρώπη, καταρρίπτοντας απίστευτα όσο και εντυπωσιακά ρεκόρ στη φρενήρη πορεία τους προς το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από 30 ολόκληρα χρόνια!
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι “κόκκινοι” έχουν δώσει μέχρι τώρα συνολικά 37 επίσημα παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις (26 στην Πρέμιερ, 6 στο Champions League, 2 στο Κύπελλο και 3 στο Λιγκ Καπ), μετρώντας μόλις δυο ήττες, που στην ουσία είναι μία (το 2-0 από τη Νάπολι στον όμιλο του ChL), αφού η άλλη ήρθε στο EFL από την Άστον Βίλα, εκεί όμως όπου η Λίβερπουλ αγωνίστηκε με την U23 ομάδα της. Στον αντίποδα τώρα, η Ατλέτικο βρίσκεται σε μια εξόχως μεταβατική σεζόν, αφού το περασμένο καλοκαίρι έφυγαν εμβληματικοί παίκτες, που είχαν συνδέσει την παρουσία τους με τις μεγάλες επιτυχίες των “κολτσονέρος” τα τελευταία χρόνια (Γοδίν, Γκριεζμάν, Ρόδρι).
ΑΤΛΕΤΙΚΟ & ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ, ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
Το σταθερό σημείο αναφοράς στους δυο συλλόγους, είναι χωρίς καμία αμφιβολία οι δυο προπονητές τους, ο Ντιέγο Σιμεόνε και ο Γιούργκεν Κλοπ. Αμφότεροι έχουν μεταμορφώσει τις ομάδες τους προς το καλύτερο, χαρίζοντάς τους τίτλους, αλλά και αναγνώριση στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το σημερινό θα είναι το πρώτο ματς μεταξύ των δυο αντιπάλων μετά από μια ολόκληρη δεκαετία. Η τελευταία φορά που τέθηκαν αντιμέτωπες Ατλέτικο και Λίβερπουλ, ήταν τη σεζόν 2009/10, στην ημιτελική φάση του Europa League. Οι “ροχιμπλάνκος” είχαν επιβληθεί 1-0 στο “Βιθέντε Καλντερόν” με τέρμα του Φορλάν και οι “reds” ισοφάρισαν το σκορ του πρώτου αγώνα στο “Άνφιλντ” με το γκολ του Ακουιλάνι.
Στην παράταση οι γηπεδούχοι έφτασαν στο 2-0 με τον Μπεναγιούν, όμως ο Φορλάν μείωσε σε 2-1, δίνοντας την πρόκριση στους Ισπανούς, οι οποίοι στη συνέχεια κατέκτησαν το τρόπαιο νικώντας στον τελικό 2-1 τη Φούλαμ, ξανά στην παράταση και με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ουρουγουανό επιθετικό που σημείωσε και τα δυο τέρματα της ομάδας του. Εκείνος ο αποκλεισμός των “reds” στοίχισε τελικά και τη θέση του προπονητή στον Ράφα Μπενίτεθ, που ένα μήνα αργότερα έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του με τη Λίβερπουλ , δίνοντας τη σκυτάλη στον Ρόι Χόντσον. Για να πάρετε μια ιδέα για το πώς αγωνίζονταν τότε οι αποψινοί αντίπαλοι, ας θυμηθούμε τις ενδεκάδες της ρεβάνς (29/4/2010):
– Λίβερπουλ (Ράφα Μπενίτεθ): Ρέινα, Τζόνσον, Ακουιλάνι (90′ Ελ Ζαρ), Άγκερ, Τζέραρντ, Μπεναγιούν (114′ Πατσέκο), Κάουτ, Μπάμπελ, Μαστσεράνο (110′ Ντέγκεν), Λούκας Λέιβα, Κάραγκερ.
– Ατλέτικο Μαδρίτης (Κίκε Σάντσεθ Φλόρες): Ντε Χέα, Βαλέρα, Αντόνιο Λόπεθ, Φορλάν (117′ Καμάτσο), Ραούλ Γκαρθία, Αγουέρο (121′ Σάλβιο), Πάουλο Ασουνσάο (99′ Χουράδο), Άλβαρο Ντομίνγκεθ, Ρέγιες, Σιμάο, Περέα.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Στη Λίβερπουλ, μετά τον Μπενίτεθ, ακολούθησε μια στείρα πενταετία με τους Ρόι Χόντσον (2010-2011), Κένι Νταλγκλίς (2011-2012) και Μπρένταν Ρότζερς (2012-2015), στη διάρκεια της οποίας κατακτήθηκε μόλις ένα Λιγκ Καπ (το 2012 επί Νταλγκλίς), μέχρι που τον Οκτώβριο του 2015 ανέλαβε τον πάγκο των “reds” ο Γιούργκεν Κλοπ. Στην Ατλέτικο, μετά τον Σάντσεθ Φλόρες (2009-2011), ακολούθησε ο Γρεγόριο Μανθάνο, ο οποίος όμως άντεξε μόλις ένα εξάμηνο και απολύθηκε τον Δεκέμβριο του 2011, για να γίνει πραγματικότητα το όνειρο όλων των “ροχιμπλάνκος” με την πρόσληψη του Ντιέγο Σιμεόνε. Αυτές οι δυο μεγάλες προσωπικότητες, Κλόπο και Τσόλο, άλλαξαν προς το καλύτερο τη μοίρα των ομάδων τους, οδηγώντας τις σε λεωφόρους μεγάλων επιτυχιών.
ΣΙΜΕΟΝΕ & ΚΛΟΠ, Η ΑΜΥΝΑ ΤΟΥΣ “ΕΝΩΝΕΙ”
Αν θέλουμε να βρούμε κοινά στοιχεία ανάμεσα σε δυο προπονητές με ξεκάθαρη διαφορά φιλοσοφίας στο ποδόσφαιρο, αυτά είναι βασικά δυο: το πρώτο, η ικανότητα αμφότερων να εμπνέουν τους παίκτες τους και να αξιοποιούν σε αυτούς το 100% των δυνατοτήτων τους και το δεύτερο, η ισχυρή άμυνα ως “θεμέλιος λίθος” στο αγωνιστικό τους οικοδόμημα. Αν παρατηρήσουμε συνολικά την πορεία της Ατλέτικο στα εννιά χρόνια της παραμονής του Σιμεόνε στον πάγκο της, βλέπουμε ότι ο Αργεντινός φρόντισε να θωρακίσει τα μετόπισθεν, βασισμένος σε έναν κορυφαίο τερματοφύλακα (αρχικά ο Κουρτουά, στη συνέχεια ο Όμπλακ) και σε ένα κορυφαίο στόπερ, όπως ήταν ο Γοδίν.
Αν προσέξουμε τη Λίβερπουλ του Κλοπ, είναι προφανές ότι ο Γερμανός, αφού έχτισε την ομάδα του, συνειδητοποίησε πως έλειπαν δυο βασικά κομμάτια για να συμπληρωθεί ιδανικά το παζλ. Έτσι λοιπόν, ακολούθησε την ίδια συνταγή με τον Σιμεόνε. Πρώτα απέκτησε τον Ιανουάριο του 2018 τον Φαν Ντάικ και στη συνέχεια, το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, πήρε τον Άλισον, ισχυροποιώντας στον ανώτατο βαθμό την αμυντική του γραμμή. Άμεσο επακόλουθο ήταν η έλευση των τίτλων μέσα στο 2019, με το Champions League, το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, το Μουντιάλ Συλλόγων και φυσικά το φετινό πρωτάθλημα, που στην ουσία έχει ήδη κατακτηθεί, αφού οι διαφορές της Λίβερπουλ με τους διώκτες της είναι χαώδεις.
Οι “reds” μπορεί να είχαν μια μεσοεπιθετική γραμμή γεμάτη με παίκτες που έκαναν “παπάδες”, όμως μόνο όταν απέκτησαν σιγουριά πίσω, μπόρεσαν να συνδυάσουν τις εμφανίσεις τους με την ουσία, άρα και με τα αποτελέσματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή η Λίβερπουλ έχει την καλύτερη άμυνα ανάμεσα στα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, με μόλις 15 τέρματα παθητικό σε 26 αγώνες στην Premier League. Στον ίδιο δρόμο κινείται φυσικά και η Ατλέτικο με τα δικά της 17 τέρματα παθητικό σε 24 αγώνες στην Primera Division. Κάτι που σημαίνει ότι στο “Wanda Metropolitano” θα τεθούν αντιμέτωπες δυο από τις κορυφαίες άμυνες της Ευρώπης.
ΤΣΟΛΟ, Ο ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΤΗΣ ΑΤΛΕΤΙΚΟ
Από εκεί και μετά, αρχίζουν οι διαφορές που είναι αρκετές και σημαντικές. Ο Τσόλο δεν αρκέστηκε απλά στην ενίσχυση της δικής του αμυντικής γραμμής, όταν ανέλαβε τους “κολτσονέρος”, αλλά πέρασε στην ομάδα μια συνολικά αμυντικογενή φιλοσοφία, βασισμένη στο συνεχές τρέξιμο, την ασφυκτική πίεση, τις αδιάκοπες αλληλοκαλύψεις, τη φυσική δύναμη, την παραχώρηση της μπάλας στον αντίπαλο και την εκμετάλλευση των κενών χώρων και των αντεπιθέσεων. Η Ατλέτι επί των ημερών του έγινε ένα από τα πιο συμπαγή σύνολα στη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος, δεχόμενη γκολ μόνο ύστερα από “αίτηση”! Ο Σιμεόνε κατηγορήθηκε για αντιποδόσφαιρο από φιλάθλους, αντιπάλους, προπονητές, δημοσιογράφους, ειδικούς κλπ, όμως τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν στο 100%.
Οι “ροχιμπλάνκος” έπαψαν να είναι οι φτωχοί συγγενείς της ισπανικής πρωτεύουσας, άλλαξαν ψυχολογία, όρθωσαν ανάστημα και πέτυχαν πράγματα που ούτε ο πιο φιλόδοξος φίλαθλός τους δεν είχε φανταστεί. Η Ατλέτικο έγινε η πρώτη – και μοναδική ομάδα από το 2004 και μετά – που έσπασε το δίπολο Ρεάλ-Μπαρτσελόνα, κατακτώντας το πρωτάθλημα του 2014, ενώ τερμάτισε δεύτερη τις δυο τελευταίες σεζόν, μπροστά από τους συμπολίτες “μερένγκες”. Δεν αρκέστηκε όμως στις εγχώριες επιτυχίες, αλλά άνοιξε φτερά στην Ευρώπη, εντυπωσιάζοντας με τη σταθερότητα και την ανταγωνιστικότητά της απέναντι στις παραδοσιακές ευρωπαϊκές δυνάμεις. Έφτασε σε δυο τελικούς του Champions League (2014 & 2016), χάνοντας το τρόπαιο και τις δυο φορές στις λεπτομέρειες από τη Ρεάλ, με την οποία έπαιξε ακόμα έναν ημιτελικό στη διοργάνωση (2017).
Πρόσθεσε δυο Europa League στο παλμαρέ της (2012 & 2018), μαζί με δυο ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, συν ένα Copa del Rey (2013) και ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας, ανεβάζοντας τον αριθμό των τίτλων της με προπονητή τον Σιμεόνε στους επτά, κάτι πρωτόγνωρο για τον σύλλογο, ενώ σταθεροποιήθηκε τα τελευταία χρόνια ως ο τρίτος πόλος της Λίγκας, με συνεχείς παρουσίες στο ChL. Βέβαια, είναι αλήθεια ότι το στιλ του Τσόλο αρχίζει να θεωρείται ξεπερασμένο, όμως ο Αργεντινός βρίσκει σχεδόν πάντα τον τρόπο να διατηρεί την ομάδα του στο προσκήνιο. Το σίγουρο πάντως είναι, ότι αν μια ομάδα μπορεί αυτή την εποχή να βάλει δύσκολα στη Λίβερπουλ, ή έστω να το προσπαθήσει, αυτή είναι η Ατλέτι και γι’ αυτό το αποψινό παιχνίδι αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κυρίως τακτικά.
ΚΛΟΠ, Ο ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗΣ ΤΗΣ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ
Ο Κλοπ από τη μεριά του, φεύγοντας από την αμυντική θωράκιση της δικής του ομάδας, έχει σαφώς διαφορετική στρατηγική στην προσέγγιση των παιχνιδιών. Ήδη από τη θητεία του στην Ντόρτμουντ, ήταν προφανές ότι του άρεσε το γρήγορο transition άμυνας-επίθεσης, εκμεταλλευόταν τις αδυναμίες των αντιπάλων με αυτόν τον τρόπο, προτιμώντας να τους αφήνει την κατοχή, με τη διαφορά όμως ότι η Μπορούσια – σε αντίθεση με την Ατλέτικο του Τσόλο – έπαιζε ωραίο, θεαματικό ποδόσφαιρο, χωρίς να επιχειρεί να καταστρέψει το παιχνίδι της άλλης ομάδας, κάτι που είναι σχεδόν σήμα κατατεθέν του Σιμεόνε. Το ίδιο βλέπουμε ότι εφαρμόζει και στη Λίβερπουλ, με το ακόμα πιο εντυπωσιακό transition των παικτών του, όμως πλέον δεν έχει πρόβλημα να κάνει και παιχνίδι κατοχής.
Είναι φανερό ότι ο Γερμανός έχει ωριμάσει προπονητικά και αυτό αντανακλάται και στον τρόπο που αγωνίζονται οι παίκτες του. Όμως το μεγαλύτερο κατόρθωμα του Κλοπ, κάτι που με τη σειρά του έχει πετύχει και ο Τσόλο στην Ατλέτικο, είναι η εκπληκτική λειτουργία της ομάδας σαν σύνολο. Δεν είναι μόνο οι αυτοματισμοί και το τακτικό “άπλωμα” των παικτών μέσα στο γήπεδο, αλλά και η αποδοχή από όλους ότι το συμφέρον της ομάδας είναι πάνω από κάθε προσωπικό εγωισμό ή φιλοδοξία. Σιμεόνε και Κλοπ μπορεί να είναι διαφορετικοί σε χαρακτήρα – αν και στο ταμπεραμέντο μοιάζουν αρκετά – όμως ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται τα ρόστερ τους αλλά και την καθημερινή τριβή με τους παίκτες, αποδεικνύεται τέτοιος, ώστε αμφότεροι να πετυχαίνουν αυτό που ονειρεύεται κάθε προπονητής, δηλαδή οι ποδοσφαιριστές να παίζουν και για εκείνους.
ΑΤΛΕΤΙΚΟ & ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ, ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ
Μια άλλη διαφορά ανάμεσα στους αποψινούς αντίπαλους τεχνικούς είναι η πίεση ψηλά. Ο Κλοπ το εφάρμοζε αυτό ήδη από την Ντόρτμουντ, ώστε οι παίκτες του να κλέβουν τη μπάλα, κάτι που φυσικά συνεχίζει και στη Λίβερπουλ, αντίθετα η Ατλέτικο έχει πολλά διαστήματα παιχνιδιού, στα οποία περιμένει πίσω τον αντίπαλο, χωρίς να πιέζει, παρουσιάζεται δηλαδή έως και παθητική, ένας ακόμη λόγος για τον οποίο “κατηγορείται” η φιλοσοφία του Σιμεόνε. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πώς θα προσεγγίσουν οι δυο τεχνικοί τον σημερινό αγώνα. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι “reds” στις πέντε τελευταίες τους επισκέψεις στην Ισπανία, δεν έχουν πάρει νίκη, μετρώντας μια ισοπαλία και τέσσερις ήττες, με πιο πρόσφατο το περσινό 3-0 από την Μπαρτσελόνα.
Μην ξεχνάμε ότι η Ατλέτικο μπορεί να βρίσκεται σε μια μεταβατική σεζόν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα είναι εύκολη λεία. Ο Σιμεόνε έχει πετύχει όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στη Μαδρίτη, ένα εκπληκτικό κατόρθωμα: να γνωρίζουν όλοι στη λεπτομέρεια τον τρόπο παιχνιδιού των “ροχιμπλάνκος”, αλλά κανείς να μη θέλει να κληρωθεί αντίπαλός τους. Σκεφτείτε ότι διαθέτοντας ένα ρόστερ σίγουρα κατώτερο των “γιγάντων” του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, έχει καταφέρει να αποκλείσει τεράστια ονόματα στο Champions League, όπως για παράδειγμα δυο φορές την Μπαρτσελόνα του Μέσι, αλλά και την Τσέλσι του Μουρίνιο ή την Μπάγερν του Γουαρδιόλα.
ΣΙΜΕΟΝΕ & ΚΛΟΠ, ΟΙ ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΤΟΥΣ
Ένα ακόμα κοινό στοιχείο ανάμεσα στους δυο προπονητές, είναι ότι αυτοί αποτελούν τους σούπερ σταρ των ομάδων τους. Για το “Άνφιλντ” και το “Μετροπολιτάνο”, ο Κλοπ και ο Σιμεόνε είναι τα μεγαλύτερα είδωλα, εκείνοι που λατρεύονται από την εξέδρα περισσότερο από οποιονδήποτε παίκτη. Αμφότεροι είναι εξόχως χαρισματικοί και έχουν ταυτιστεί με την κερκίδα όσο ελάχιστοι άλλοι συνάδελφοί τους στην Ευρώπη. Αρκεί να δει κανείς το ντελίριο που προκαλούν, όταν απευθύνονται στους φιλάθλους για να πανηγυρίσουν μαζί τους ένα γκολ ή να ζητήσουν την στήριξη στην ομάδα. Η σχέση τους με το κοινό είναι αμφίδρομη και μοναδική, αποτέλεσμα φυσικά όχι μόνο των τίτλων που έχουν κατακτήσει, αλλά συνολικά της αναμόρφωσης που επέφεραν στους συλλόγους τους.
Τόσο ο Τσόλο όσο και ο Κλοπ, έχουν χάσει από δυο τελικούς Champions League ο καθένας. Για τον Σιμεόνε τα γράψαμε πιο πάνω, και τους δυο από τη Ρεάλ, αμφότερους με δραματικό τρόπο. Τον πρώτο το 2014 με γκολ στις καθυστερήσεις και κατάρρευση στην παράταση, τον δεύτερο στα πέναλτι. Ο Γερμανός γεύτηκε την πίκρα για πρώτη φορά το 2013 ως τεχνικός της Ντόρτμουντ, χάνοντας 2-1 από την Μπάγερν στο 89′ με το γκολ του Ρόμπεν και για δεύτερη φορά στον τελικό του 2018 απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης (3-1) με τις απίστευτες γκάφες του Κάριους. Ο Κλοπ βέβαια κατάφερε στην τρίτη και φαρμακερή να πάρει το αίμα του πίσω, κατακτώντας πέρυσι το τρόπαιο με το 2-0 επί της Τότεναμ, μέσα στο “Μετροπολιτάνο”, το γήπεδο δηλαδή που επισκέπτεται απόψε!
ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΟΙ ΟΣΟ ΛΙΓΟΙ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ
Κάτι ακόμα που χαρακτηρίζει τους δυο τεχνικούς, είναι η σημαντικότατη επίδραση που έχουν στο παιχνίδι των ομάδων τους, είτε πριν είτε κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αμφότεροι στηρίζονται στο τετράπτυχο χάρισμα, ταλέντο, δουλειά και τακτική. Τσόλο και Κλοπ θεωρούνται μαέστροι της στρατηγικής, ικανοί να αλλάξουν τη ροή ενός παιχνιδιού με τις αποφάσεις τους: αλλαγές σχήματος, εσωτερικές μετακινήσεις, αλλαγές παικτών κλπ. Απόψε αλλά και στη ρεβάνς θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν αυτές τις ικανότητες για να δούμε ποιος θα επικρατήσει στην πρώτη μεταξύ τους μονομαχία. Ο Γερμανός έχει βέβαια το θεωρητικό προβάδισμα, αφού η Λίβερπουλ βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση, σε αντίθεση με την Ατλέτικο που παρουσιάζεται πεσμένη σε σχέση με προηγούμενα χρόνια.
Από όλα αυτά που διαβάζουμε, είναι φανερό πως όταν έρθει η ώρα για οποιονδήποτε από τους δυο να αποχωρήσει, είτε ο Τσόλο από την Ατλέτικο, είτε ο Κλοπ από τη Λίβερπουλ, το κενό που θα αφήσουν πίσω τους θα είναι δυσαναπλήρωτο και θα μιλάμε προφανέστατα για ένα πραγματικό “τέλος εποχής”. Ο Γερμανός έχει ανανεώσει μέχρι το 2024, κάτι που σημαίνει ότι αν φτάσει μέχρι εκεί, θα έχει συμπληρώσει εννιά χρόνια στον πάγκο των “reds”, πίσω μόνο από τους Φέργκιουσον και Βενγκέρ στην εποχή της Premier League. Το συμβόλαιο του Σιμεόνε – που ήδη έχει στην κατοχή του το ρεκόρ της μεγαλύτερης συνεχόμενης θητείας στην ιστορία του συλλόγου – λήγει το 2022, άρα μπορεί να φτάσει τη δεκαετία στον πάγκο των “ροχιμπλάνκος”.
ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥΣ
Μια ακόμα απόδειξη του πόσο σημαντικοί είναι και οι δυο για τους συλλόγους τους, βρίσκεται στις ετήσιες αποδοχές τους. Ο Τσόλο είναι επικεφαλής στη λίστα των πιο ακριβοπληρωμένων προπονητών στον κόσμο, αφού μετά την τελευταία του ανανέωση, εισπράττει 23 εκατομμύρια ευρώ καθαρά κάθε χρόνο, ποσό που ξεπερνάει τα χρήματα που έπαιρνε ακόμα και το μεγάλο – μέχρι πέρυσι – αστέρι της ομάδας, ο Γκριεζμάν, κάτι που δείχνει πόσο πολύτιμος θεωρείται ο Τσόλο από τη διοίκηση της Ατλέτικο, η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν ήρθε ο Αργεντινός στη Μαδρίτη, είχε προϋπολογισμό 100 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σήμερα αυτός ο αριθμός έχει πενταπλασιαστεί, ξεπερνώντας τα 500! Αλλά και ο Κλοπ βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα, είναι τέταρτος με 17,5 εκ. ευρώ το χρόνο, πίσω μόνο από τους Τσόλο, Γουαρδιόλα και Μουρίνιο.
Αυτή ήταν μια μικρή παρουσίαση των δυο μεγάλων πρωταγωνιστών της αποψινής αναμέτρησης. Σε μια σπάνια περίπτωση όπου οι προπονητές ξεπερνούν τους παίκτες τους σε αναγνώριση, αγάπη και δημοτικότητα από τους φιλάθλους των ομάδων τους, Κλοπ και Σιμεόνε συνεχίζουν την πορεία τους στο ποδόσφαιρο, έχοντας αμφότεροι αναμορφώσει και αλλάξει τη μοίρα των συλλόγων τους. Ατλέτικο και Λίβερπουλ “αναπνέουν” στον ρυθμό των “θέλω” των τεχνικών τους και ζουν ξεχωριστές περιόδους της ιστορίας τους, απολαμβάνοντας τα αποτελέσματα και τους τίτλους. Στην πρώτη τους αναμέτρηση, θα περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποιος θα βγει νικητής, ο Αργεντινός ή ο Γερμανός. Ο κόσμος υποκλίνεται στα κατορθώματα των δυο και απλά σκεφτείτε ότι αμφότεροι πήγαν στις ομάδες τους ως επείγουσες λύσεις ανάγκης. Αλλά μήπως κάπως έτσι δε γράφονται τα πιο ωραία ποδοσφαιρικά παραμύθια;
Ήταν σωστή η ευρωπαϊκή λίστα του Ολυμπιακού; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:
