Αφιέρωμα του Contra.gr στην Παναχαϊκή: Ένας άλλος (ποδοσφαιρικός) δρόμος προς την επιτυχία!

Με ιστορία που μετράει αισίως 127 χρόνια (!) θα περίμενε κανείς ότι η Παναχαϊκή, που εκπροσωπεί στο αθλητικό γίγνεσθαι της χώρας την τρίτη, σε μέγεθος, πόλη της ελληνικής επικράτειας, θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο. Το ότι δεν συμβαίνει αυτό έχει να κάνει με αστοχίες πρόσφατες, αλλά και πιο παλιές, τα αίτια των οποίων χάνονται στα βάθη του χρόνου.

Σ’ αυτό το αφιέρωμα, το παρελθόν δεν εκπροσωπείται. Αντίθετα, λάμπει το παρόν και το μέλλον, τουλάχιστον στο ποδοσφαιρικό κομμάτι αυτού του τεράστιου συλλόγου. Παρόν και μέλλον που γράφονται με αγνά, παραδοσιακά υλικά, αλλά και ιδιαίτερα σύγχρονες -άκρως ποδοσφαιρικές- πρακτικές.

Το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ της Παναχαϊκής τολμά και προτείνει έναν άλλο δρόμο προς την επιτυχία, δρόμο που βρίσκεται μακριά από τα σκοτεινά μονοπάτια, τα οποία συνήθως οδηγούν σε πρόσκαιρα οφέλη. Η νέα Παναχαϊκή δημιουργείται με αγάπη, εμπιστεύεται όσο δεν πάει το εγχώριο ποδοσφαιρικό ταλέντο, δίνει χώρο και χρόνο στους ανθρώπους της να εμφανίσουν έργο, προσπαθεί να βρει αναφορές και στήριξη στην τοπική κοινωνία, βασίζεται στην προσπάθεια και την οικονομική αρωγή των πολλών και όχι του ενός, αμφισβητώντας στην πράξη το κυρίαρχο μοντέλο που εφαρμόζεται χρόνια τώρα στην Ελλάδα.

Φυσιολογικά, ο Κώστας Κατσουράνης, τεχνικός διευθυντής της ομάδας, είναι μακράν η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα στην Παναχαϊκή του σήμερα. Ωστόσο, σ’ αυτό το πολύ ενδιαφέρον πρότζεκτ πρωταγωνιστούν άνθρωποι που αξίζει τον κόπο να παρουσιάσουμε για να ξέρετε και να μάθετε ότι η δουλειά που γίνεται έχει βάθος, περιεχόμενο και στηρίζεται σε συγκεκριμένη φιλοσοφία.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ… ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Πρώτος, μεταξύ ίσων, είναι ο πρόεδρος της ΠΑΕ Παναχαϊκή Κώστας Μπακαλάρος. Σε όσους δεν λέει κάτι το όνομά του, να ενημερώσουμε ότι πρόκειται για έναν από τους πιο δραστήριους και ισχυρούς επιχειρηματίες της Πελοποννήσου, ιδιοκτήτης μεγάλης εταιρίας διανομής αναψυκτικών και ποτών (BAKALAROS GROUP). Παρά, πάντως, τη δεδομένη επιχειρηματική ισχύ του και το κύρος που διαθέτει, παραμένει άνθρωπος της διπλανής πόρτας στην Πάτρα. Περιμέναμε ότι για την προσέγγισή του θα χρειαστεί να περάσουμε από… πόρτες και ελέγχους, ωστόσο ο ίδιος προτίμησε να μας συναντήσει σε κεντρικό καφέ της πόλης, μόνος του, διαβάζοντας εφημερίδα.

” Η Παναχαϊκή έχει μία μεγάλη ιστορία, ιδρύθηκε το 1891. Κατά το παρελθόν εδώ στην πόλη ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές από αυτήν την ομάδα. Τα τελευταία, όμως, χρόνια ο σύλλογος έπεσε σε μία μεγάλη οικονομική περιπέτεια και στο τέλος σχεδόν διαλύθηκε“, μας αφηγείται ο πρόεδρος της ομάδας με φωνή που δείχνει ένα σχετικό τρακ, ενός ανθρώπου που έχει συνηθίσει στη δουλειά και στη διαρκή προσπάθεια, αλλά δεν έχει συνηθίσει στην προβολή.

” Πέρυσι, λοιπόν, κάποιοι επιχειρηματίες αποφασίσαμε από κοινού να συνεργαστούμε, να πάρουμε το όνομα που λέγεται Παναχαϊκή και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Το πιστέψαμε, πήραμε μαζί μας και τον Κώστα τον Κατσουράνη ο οποίος, ως Πατρινός και ως παίκτης που έχει περάσει από την ομάδα, ξέρει τι σημαίνει Παναχαϊκή. Μαζί μας είναι και ο Πάρης Γεωργακόπουλος: Το καλό είναι ότι ο Πάρης, αν και δεν είχε ασχοληθεί καθόλου από τη στιγμή που σταμάτησε το ποδόσφαιρο, δέχθηκε να μας βοηθήσει. Ξέρει πολύ καλά το άθλημα. Μας βοηθάει πάρα πολύ και αυτό που κάνει το πιστεύει βαθιά.

Φτιάξαμε λοιπόν το σύνολο που θέλαμε και για την επόμενη μέρα και πήγαμε πέρυσι πολύ καλά. Είχαμε μία πολύ αποδοτική συνεργασία με όλο το τιμ και το τεχνικό και το διοικητικό. Έχουν μαζευτεί και δρουν μαζί άνθρωποι σοβαροί, που αγαπάνε την ομάδα όπως αγαπάνε και τις δουλειές τους. Μιλάμε για επιχειρηματίες που άντεξαν μέσα στη λαίλαπα της κρίσης”.

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ!

Ο κ. Μπακαλάρος ανέλυσε στη συνέχεια το κομμάτι στο οποίο η Παναχαϊκή προσπαθεί να ξεφύγει από τα συνηθισμένα: ” Προχωρήσαμε σε κάποιες καινοτομίες που μας έχουν βγει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Στο ρόστερ μας, δεν υπάρχει ξένος παίκτης, ούτε δανεικούς έχουμε, μόνο δικά μας συμβόλαια υπάρχουν. Επίσης, το μεγάλο ποσοστό των παικτών, είναι παιδιά σε νεαρή ηλικία. Δημιουργήσαμε ένα υγιές και ανταγωνιστικό περιβάλλον, προσπαθούμε να οργανωθούμε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά και στόχος μας είναι να έχουμε καθαρότητα σ’ όλες μας τις κινήσεις. Σας διαβεβαιώ ότι θα την έχουμε! Δεν είναι στα άμεσα ενδιαφέροντά μας η κατάκτηση του τίτλου. Περισσότερο μας ενδιαφέρει να δημιουργήσουμε μία ομάδα με βάσεις γερές, με καλές υποδομές και αγωνιστική υγεία που θα έχει διάρκεια και ανοδική πορεία”.

Η ίδια τακτική θα ακολουθηθεί και στα σαλόνια της Superleague, οπότε και αν η ομάδα φτάσει στη μεγάλη κατηγορία: ” Εννοείται ότι θα διατηρήσουμε την ίδια φιλοσοφία ακόμα και αν η ομάδα ανέβει στη Superleague. To έργο θα συνεχίζει να παίζεται στο ίδιο μοτίβο, αυτός είναι ο στόχος μας. Οι άνθρωποι που απαρτίζουν την Παναχαϊκή Συμμαχία έχουν την ίδια πρόθεση και την ίδια διάθεση.

Ο προπονητής μας, ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος, είναι πάνω απ’ όλα καλός χαρακτήρας. Θεωρώ ότι κάνει πολύ καλή δουλειά στην ομάδα μέχρι τώρα. Δεν είμαστε από αυτούς που στο παραμικρό λάθος θα αλλάξουμε προπονητή. Και στο κάτω-κάτω ο αθλητισμός έχει και ευχάριστες, αλλά και δύσκολες στιγμές. Όπως και η ζωή“.

Το θέμα των εγκαταστάσεων, αλλά και της σχέσης με την πόλη απασχόλησε και απασχολεί εντόνως τη νέα διοίκηση και αυτό είναι λογικό : ” Αυτή τη στιγμή θέλουμε να είμαστε στο γήπεδο της Αγυιάς. Φτιάξαμε, όμως, με δικά μας έξοδα και το βοηθητικό του Παμπελοπονησιακού σταδίου. Η Αγυιά είναι η παραδοσιακή έδρα αυτή της ομάδας, ο φίλαθλος είναι πιο κοντά στον παίκτη. Το γήπεδο χρειάζεται σίγουρα βελτιώσεις τις οποίες θα προσπαθήσουμε να πραγματοποιήσουμε. Έχουμε πολύ καλή σχέση με την Ερασιτεχνική και υπάρχει συμφωνία εκμετάλλευσης του γηπέδου για τα επόμενα δύο χρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκινήσαμε υπήρχε μία παγωμάρα από τον κόσμο. Ήταν κάπου δικαιολογημένο αυτό μετά τις πολλές περιπέτειες της ομάδας τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι είχαν τις επιφυλάξεις τους. Στην αρχή, στα πρώτα φιλικά της περσινής σεζόν, δεν είχαμε νέο κόσμο. Έρχονταν στο γήπεδο κυρίως άνθρωποι προχωρημένης ηλικίας. Με το πέρασμα, όμως, των αγώνων, όταν πια μπήκαμε στο επίσημο καλεντάρι, κάναμε μία έρευνα. Σε παιδιά κάτω των 12 ετών δίναμε ένα χαρτάκι με αριθμό. Διαπιστώσαμε ότι στις 4 χιλιάδες κόσμου που είχαμε στο γήπεδο ήταν και 800 παιδιά κάτω των 12!

Κερδίζουμε σιγά-σιγά τη νεολαία της πόλης. Μία από τις πρώτες μας έγνοιες είναι να έρθει κόσμος στο γήπεδο, δεν φτιάχνουμε ομάδα για μας. Με την πάροδο του χρόνου, αν πάνε όλα καλά, θα έρθει και περισσότερος και αυτό το στοίχημα θα το κερδίσουμε οριστικά. Είμαι αισιόδοξος” .

Και επειδή σίγουρα θα αναρωτιέστε, όχι ο πρόεδρος της Παναχαϊκής δεν μπαίνει στην κουβέντα περί διαιτησίας: “Έχω πει ότι δεν θέλω να ασχοληθώ με τη διαιτησία. Το θέμα είναι τα λάθη των διαιτητών -γιατί θα κάνουν λάθη- να μην είναι εσκεμμένα. Από τη διοίκηση του ποδοσφαίρου θέλουμε να μας αντιμετωπίσουν ως μία σοβαρή παρουσία, ως μία σοβαρή δύναμη που έχει καλή διάθεση. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε σοβαρά παράπονα”.

Η ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

Το γήπεδο της Αγυιάς μυρίζει ποδοσφαιρική ιστορία από χιλιόμετρα. Εκεί ξεδίπλωσαν το απαράμιλλο ταλέντο τους παίκτες όπως ο Κώστας Δαβουρλής. Οι μεγάλες μορφές της ομάδας βρίσκονται ακόμα στο γήπεδο, στο μεγάλο μπάνερ που κοσμεί τη μία πλευρά του, δείγμα ότι στην Πάτρα δεν ξεχνούν τις ρίζες τους και τους ανθρώπους που κουβάλησαν την ομάδα, παρά τα προβλήματα, στον 21ο αιώνα.

Στο γραφείο του προπονητή, ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος με τους συνεργάτες του (11 τον αριθμό) έχει στήσει το δικό του στρατηγείο σχεδιάζοντας με λεπτομέρεια το αγωνιστικό κομμάτι. Ποδοσφαιρικοί πίνακες, λαπ-τοπ και μπάλες συνθέτουν το σκηνικό.

Η κουβέντα δεν θα μπορούσε να μην αρχίσει από την επιμονή στο ελληνικό στοιχείο: ” Το να έρθουν ξένοι παίκτες στην Ελλάδα και να μας προσφέρουν πράγματα τόσο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι όσο σ’ αυτό της νοοτροπίας και της κουλτούρας είναι πολύ χρήσιμο. Τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια όμως έρχονται ξένοι αμφίβολης αξίας που δεν προσδίδουν κάτι καινούργιο στο ποδόσφαιρό μας. Έτσι υποτιμούμε και τη δική μας γενιά ποδοσφαίρου.

Αρχίσαμε έτσι από πέρυσι με μία αμιγώς ελληνική ομάδα στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής και συνεχίσαμε και εφέτος. Το εγχείρημά μας είναι επιτυχημένο. Διαθέτουμε νέους Έλληνες ποδοσφαιριστές που μπορούν να δώσουν πολλά”.

Το πρότζεκτ, μέχρι τώρα, αποδίδει καρπούς γιατί, όπως εξηγεί ο κόουτς , ” το σχέδιό μας ήταν να φτιάξουμε μία ελληνική ομάδα και να έχουμε μία συγκεκριμένη ταυτότητα στον αγωνιστικό χώρο. Να έχουμε σωστή επιθετική και αμυντική λειτουργία και να είμαστε μία οργανωμένη ομάδα. Συνδυάσαμε τα δύο πράγματα, δηλαδή την απόκτηση ποδοσφαιρικής ταυτότητας με τα αποτελέσματα.

Θέλουμε να νικάμε κάθε Κυριακή, να κάνουμε τουλάχιστον την προσπάθεια. Σε κάθε γήπεδο, κόντρα σε κάθε αντίπαλο, χωρίς καμία έπαρση, αλλά με ταπεινότητα. Δεν είπαμε ότι δεν ανέβουμε, πεθαίνουμε. Ποτέ. Πιστεύουμε απλώς στις δυνατότητες των παικτών, γιατί αυτοί παίζουν, έχουν ανεβάσει την ομάδα επίπεδο και δείχνουν ιδιαίτερα ικανοί“.

Έκανε και τις προβλέψεις του χωρίς φόβο: ” Το πρωτάθλημα θέλει έναν γύρο ακόμα για να ολοκληρωθεί και δεν μπορούμε να ακυρώσουμε την προσπάθεια άλλων ομάδων που βρίσκονται πίσω από την τριάδα. Δεν έχουμε άγχος, νιώθουμε, αντίθετα, χαρά. Εγώ αν ήμουν ποδοσφαιριστής και βρισκόμουν σ’ αυτά τα αποδυτήρια, θα ένιωθα περισσότερο χαρά.

Ο,τι και αν κερδίσουμε στο τέλος θα είναι θετικό. Είτε αναδείξουμε ένα νέο παιδί είτε αλλάξουμε επίπεδο ως ομάδα, που νομίζω ότι αυτό το έχουμε καταφέρει. Η ομάδα από πέρυσι είχε συγκεντρώσει κάποια λίγα φώτα πάνω της για τον τρόπο που λειτουργεί, εφέτος πολύ περισσότερα. Αν φτάσουμε μέχρι το τέλος, θα είναι χαρά μας. Μέχρι τώρα τα παιδιά έχουν πάρει ότι αξίζουν. Η φιλοσοφία δεν θα αλλάξει ούτε στη Superleague, αν τυχόν η ομάδα ανέβει γιατί είναι το στοιχείο που μας δίνει την όποια επιτυχία” .

Εν συνεχεία, ο λόγος πέρασε στον άμεσο συνεργάτη του Σωκράτη Οφρυδόπουλου, τον Ηλία Κυριακίδη. Συμπαίκτης του Κώστα Κατσουράνη στην ΑΕΚ, ο Κυριακίδης αποφάσισε να βάλει τέλος αρκετά νωρίς στην ποδοσφαιρική του καριέρα του και να αφοσιωθεί στην προπονητική.

Με σπάνια άνεση λόγου και εμφανές πάθος για τη δουλειά του μάς οδήγησε σε πιο ποδοσφαιρικά χωράφια: ” Τα παιδιά απολαμβάνουν αυτό που κάνουμε. Η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών μας δεν είχε παίξει επαγγελματικό ποδόσφαιρο, δεν είχε μπει ούτε σε προπονητικές μονάδες ούτε σε εβδομαδιαίους κύκλους, σε προετοιμασία με αρχή, μέση και τέλος με έντονο ανταγωνισμό και κόπωση.

Για να ανταποκριθούν λοιπόν έπρεπε να απολαμβάνουν τις στιγμές όπως και κάνουν. Επίσης όλοι οι παίκτες μας είναι απόλυτα δεκτικοί στις οδηγίες μας που θα έλεγα ότι δεν είναι μόνο ποδοσφαιρικές αλλά οδηγίες ζωής.

Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να είναι αυτό το πλάνο για μας το στοίχημα ήταν το πως θα εξελίξουμε αυτήν την ιδέα, όχι να φοβηθούμε να είμαστε μέσα σ’ αυτό. Οι ανταγωνιστές μας δεν έχουν απλώς ξένους παίκτες, έχουν καλούς ξένους παίκτες. Οι περισσότεροι δηλαδή ξένοι ποδοσφαιριστές των ρόστερ τους όχι μόνο παίζουν αλλά παίζουν και καλά. Σ’ αυτό οι ανταγωνιστές μας είναι ένα βήμα μπροστά. Για μας όμως το στοίχημα δεν είναι μόνο η παρούσα σεζόν και σ’ αυτό νιώθουμε να είμαστε πιο μπροστά εμείς, στο ότι δηλαδή το πλάνο μας δεν εξαντλείται σε μία σεζόν” .

Συνέχισε ακόμη περισσότερο αναλυτικά: ” Σκεφτείτε ποιοι άνθρωποι απαρτίζουν το ποδοσφαιρικό τμήμα… Ποιος από μας ήθελε να χάνει; Κανείς. Όλοι έπαιξαν σε υψηλό επίπεδο. Άρα εμείς θέλουμε να νικάμε σ’ όλα τα παιχνίδια. Εντός και εκτός, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Ο μεγαλύτερος στόχος είναι να χτίσουμε μία ομάδα που θα έχει αγωνιστική ταυτότητα και θα διαθέτει παίκτες οι οποίοι, ενώ εμείς θα ζητάμε τρεις λύσεις, αυτοί θα μας δίνουν τέσσερις και πέντε. Να συμμετέχουν στη λήψη απόφασης της προπόνησης και του παιχνιδιού και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Θέλουμε να έχουμε ελεύθερους ποδοσφαιριστές, παίκτες που θα δημιουργούν.

Η ομάδα έχει ως βασικό χαρακτηριστικό το ποδόσφαιρο κυριαρχίας, να έχει δηλαδή την κατοχή της μπάλας, όχι όμως τη φλύαρη που περιορίζεται σε πάσες μεταξύ των κεντρικών αμυντικών αλλά την κατοχή που επιδιώκει να φέρει την μπάλα στην επικίνδυνη, για τον αντίπαλο, ζώνη. Όταν έχεις την μπάλα, κάνεις λίγες φορές άμυνα. Στις λίγες φορές που θα κάνουμε άμυνα, θέλουμε μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο χρόνο που ορίζουμε να ξανακερδίζουμε την μπάλα. Γι’ αυτό έχουμε πολλούς διαφορετικούς σκόρερ, πολλούς διαφορετικούς παίκτες που έχουν δώσει ασίστ. Και επίσης έχουμε χρησιμοποιήσει τους 29 από τους 30 ποδοσφαιριστές του ρόστερ” .

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο… ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΠΑΡΗΣ

Αν υπάρχει στο ρόστερ της Παναχαϊκής ένας ποδοσφαιριστής που να ενσαρκώνει περισσότερο από τον καθέναν τη φιλοσοφία του πρότζεκτ που “τρέχει” στην ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια, αυτός δεν είναι άλλος από τον Νίκο Μασούρα.

Πιτσιρικάς, ούτε 17 ετών ακόμα (γεννημένος στις 15 Ιουνίου του 2001), όχι μόνο έχει πάρει τα πρώτα του αγωνιστικά λεπτά σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά αφήνει ήδη το σημάδι του με την απόδοσή του στον αγωνιστικό χώρο. Συνδυάζοντας το ποδόσφαιρο με τη Β’ Λυκείου, ο μικρός Νικόλας θεωρεί τον εαυτό του ευλογημένο: ” Αναμφίβολα είναι πολύ ωραίο να έχεις παίκτες όπως ο Χαλκιάς δίπλα σου. Προσωπικά έχω μάθει πάρα πολλά και από τον Κώστα και από τον Γιώργο Φωτάκη. Το αν διαθέτεις τέτοιους ποδοσφαιριστές στην προσπάθεια που κάνεις είναι πολύ βασικό.

Θέλαμε από την αρχή να είμαστε πάνω από όλα μία καλή ομάδα. Διαπιστώσαμε στην πορεία ότι όντως δημιουργούμε ένα πολύ καλό σύνολο. Εκεί που έχουμε φτάσει μέχρι σήμερα, έχουμε φτάσει δίκαια.

Λόγω του γεγονότος ότι η ομάδα απαρτίζεται από Ελληνες παίκτες υπάρχει μεγαλύτερη ομοιογένεια, έχουμε “δεθεί” σε πολύ μεγάλο βαθμό όλα τα παιδιά. Νομίζω ότι αυτό βγαίνει και μέσα στο γήπεδο όταν παίζουμε“.

Και σε ότι αφορά το συνδυασμό ποδοσφαίρου-σχολείου ” κουραστικό είναι, δεν θα κρυφτώ, αλλά εδώ υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν. Όταν σου αρέσει αυτό που κάνεις, σίγουρα καταφέρνεις να ξεπερνάς τις δυσκολίες και εγώ αυτό προσπαθώ να κάνω“.

Κρατήστε κάπου το όνομά του… Ίσως πολύ σύντομα να σας χρειαστεί.

Για τον Πάρη Γεωργακόπουλο οφείλουμε μία εξήγηση στους νεότερους που μας διαβάζουν. Έλαμψε στην Παναχαϊκή τη δεκαετία του 80′, πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκού όπου επίσης έλαμψε αλλά στα 26 του μετά από διαφωνία με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε μία ασυνήθιστη και γενναία απόφαση.

Από τότε χάθηκε από προσώπου ποδοσφαιρικής γης και αφοσιώθηκε στις επιχειρήσεις του. Το ότι ο Κατσουράνης τον έπεισε να επανακάμψει 26 χρόνια μετά το πρόωρο τέλος της καριέρας του ως παίκτη δείχνει πάρα πολύ για τη σοβαρότητα του όλου εγχειρήματος. ” Ο βασικός λόγος για τον οποίο αποφάσισα να συμμετάσχω και εγώ σ’ αυτήν την προσπάθεια είναι ο Κώστας Κατσουράνης. Με είχε πλησιάσει από πέρυσι, εγώ τότε δεν μπορούσα για επαγγελματικούς λόγους. Διαπιστώσαμε ότι οι σκέψεις μας για το ποδόσφαιρο κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι οι ίδιες.

Εν συνεχεία μίλησα και με τους μετόχους οι οποίοι μου είπαν ότι έχουν τα ίδια πιστεύω με μένα” .

Το μοντέλο μας δεν αποκλείει κάποια στιγμή τη μεταγραφή ξένων ποδοσφαιριστών αλλά οι ξένοι που θα έρθουν θα πρέπει να κάνουν τη διαφορά. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μείνει έξω ένα παιδί δικό μας απλώς για να πούμε ότι κάναμε μία μεταγραφή ξένου.

Σε ό,τι αφορά το ποδοσφαιρικό τμήμα το πλάνο μας τηρείται απαρέγκλιτα. Ούτε στο οικονομικό όμως έχουμε παρεκκλίνει. Γίνεται τώρα μία προσπάθεια να οργανώσουμε ακόμα καλύτερα την ΠΑΕ σαν εταιρία γιατί ξεκινήσαμε από το μηδέν. Πάντως για όποιον φάκελο καταθέσαμε μέχρι στιγμής στις ποδοσφαιρικές αρχές πήραμε συγχαρητήρια, ήταν πληρέστατοι”.

Τον ρωτήσαμε αν τον προβληματίζει το γεγονός ότι πολλές στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα πράγματα δεν είναι απολύτως καθαρά απάντησε με το εξής απόλυτο τρόπο: ” Δεν μας προβληματίζει κάτι που δεν μας αγγίζει. Προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας όσο καλύτερα γίνεται και να περάσουμε το μήνυμα ότι υπάρχει και ένας άλλο δρόμος. Άρα εμείς κοιτάμε το δικό μας δρόμο και όχι αυτά που γίνονται γύρω-γύρω. Δεν εννοώ να μην ξέρουμε τι γίνεται και να αδιαφορούμε, εννοώ ότι το ποτάμι δεν πρέπει να παρασύρει τους πάντες στο διάβα του” .

Αντί επιλόγου, πάρτε μια γεύση από τον κόσμο της Παναχαϊκης, με σύνθημα που παραπέμπει στο τραγούδι από το συγκρότημα Τρίφωνο: