Dear Basketball: Το όνειρο ζωής του Κόμπε Μπράιαντ έγινε οσκαρική ταινία
Η ζωή του Κόμπε Μπράιαντ άξιζε όσο λίγες να γίνει ταινία. Ο αποχαιρετισμός του στο μπάσκετ αξίζει τουλάχιστον Όσκαρ. Και το κέρδισε.
Μόνο αμηχανία και θλίψη, όταν καλείσαι να γράψεις κείμενο για τα πεπραγμένα της ζωής ενός ανθρώπου που έδωσε νέα πνοή στο μπάσκετ κι έφυγε τόσο γρήγορα. Ο Κόμπε Μπράιαντ έγινε ο τραγικός πρωταγωνιστής ενός απίστευτου δυστυχήματος και από χθες δεν βρίσκεται στη ζωή. Οι εικόνες της ζωής του, σαν σελίδες ενός ατέλειωτου βιβλίου, υπάρχουν για να θυμίζουν πώς πέρασε μια ζωή γεμάτη μπάσκετ, μια ζωή σαν σινεμά, από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, παλεύοντας με θηρία όπως ο Μάικλ Τζόρνταν, μέχρι το ένδοξο φινάλε. Και τι φινάλε ήταν αυτό.
To ‘Dear Basketball’ ήταν ένα γράμμα αγάπης του Μπράιαντ προς το μπάσκετ, μια εξομολόγηση γραμμένη το 2015 προς το Players’ Tribune, με λόγια που θυμίζουν μικρό παιδί, που με τη φόρμα του βετεράνου αθλητή έδινε τις τελευταίες του παραστάσεις στο ‘Staples Center’. Αυτό είναι το ποίημα του Μπράιαντ που ο Γκλεν Κιν και ο Μπράιαν Χάντ μετέτρεψαν σε animated ταινία.
Αγαπημένο μου μπάσκετ,
Από τη στιγμή που έφτιαχνα αυτοσχέδιες μπάλες, στρίβοντας τις κάλτσες του πατέρα μου σε ρολό και εκτελούσα στη φαντασία μου νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως αν ένα πράγμα ήταν αλήθεια, ήταν αυτό: σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ήμουν ένα 6χρονο παιδί που σε αγάπησε με πάθος.
Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου τα λαμπερά φώτα στο τέλος του τούνελ. Ταυτόχρονα, όμως, εσύ με βοήθησες να βγω τρέχοντας από ένα άλλο. Κι εγώ έτρεχα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ σου και κυνηγούσα κάθε μπαλιά σου. Μου ζήτησες τα ταλέντο μου, όμως εγώ σου χάρισα την καρδιά μου, γιατί κι εσύ μου πρόσφερες πολλά περισσότερα.
Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά επειδή ΕΣΥ με ξεχώρισες. Έκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάτι σε κάνει να αισθάνεσαι Ζωντανός. Κι εσύ, αυτό με έκανες να νιώθω. Χάρισες σε ένα 6χρονο αγόρι το Laker Όνειρό του.
Και γι’ αυτό, θα έχεις την αιώνια αγάπη μου. Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο εμμονικά για πολύ ακόμα. Αυτή η σεζόν είναι η τελευταία που μου έχει απομείνει να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέχει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου να συνεχίζει να το διαχειρίζεται, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω ‘αντίο’. Και είμαι εντάξει με αυτό. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις.
Θέλω να το γνωρίζεις από τώρα, ώστε κι οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απέμεινε. Και καλά και άσχημα -δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε. Και το ξέρουμε κι οι δυο: ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις τυλιγμένες κάλτσες για μπάλα, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία για καλάθι και τα 5 τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα που η μπάλα είναι στα χέρια μου.
5… 4… 3… 2… 1 Θα σε αγαπώ για πάντα, Κόμπε Μπράιαντ”.
Το ‘Dear Basketball’ βραβεύτηκε με Όσκαρ στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας Animation Μικρού Μήκους. Στη συνέχεια, ο ίδιος ο Μπράιαντ, όντας ο μοναδικός NBAer που κατάφερε να κερδίσει Όσκαρ, είχε αστειευτεί με τον Τζίμι Κίμελ πως έχει περισσότερα Όσκαρ στην κατοχή του από τον Σακίλ Ο’ Νιλ και τον Μάικλ Τζόρνταν μαζί. Aυτό είναι ένα αντίο που ταιριάζει στον Μπράιαντ. Πάντα με χαμόγελο.
