Ελλάδα-Ισπανία: Το ‘καταραμένο’ παιχνίδι

Η παρουσία της εθνικής πόλο Γυναικών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης ήταν η αναμενόμενη. Πριν από την πρεμιέρα του τουρνουά, ακόμα, η ομάδα του Γιώργου Μορφέση είχε στο χέρι τη Σερβία, την Κροατία και τη Σλοβακία, αλλά δεν φαινόταν ότι θα μπορούσε να ‘χτυπήσει’ την οικοδέσποινα Ουγγαρία και τη Ρωσία. Ο ανταγωνισμός με την ‘αρκούδα’ στο τελευταίο ματς κράτησε ως τα μέσα του τρίτου οκτάλεπτου, όταν το ρεζερβουάρ άδειασε και η Ρωσία έφτασε σε μία σχετικά άνετη νίκη, 12-7.

Αυτή η αρκετά λογική εξέλιξη έστειλε τις Ελληνίδες πάνω στην Ισπανία, στον προημιτελικό της Τρίτης χάνοντας 12-9. Άπασες παρούσες οι πολίστριες του Μιγκέλ Ότσα πήραν τη δεύτερη θέση στον όμιλό τους. Έκπληξη αποτέλεσε για τη ‘Ρόχα’ η άνευ όρων παράδοση στην Ολλανδία, την τελευταία πρωταθλήτρια Ευρώπης στη Βαρκελώνη, το 2018. Οι παίκτριες του Άρνο Χαβένγκα νίκησαν με σκορ 10-6, είχαν κάνει τα ίδια και χειρότερα στην Ιταλία, 10-4, οπότε με αυτήν την… παρέλαση στον όμιλό τους βάζουν καλή υποψηφιότητα να βρίσκονται στον τελικό της διοργάνωσης και, πρακτικά, να πάρουν αυτές το ολυμπιακό εισιτήριο.

Για την Εθνική, η αντάμωση με την Ισπανία, που έχει πάρει την πρόκριση για το Τόκιο από το προηγούμενο καλοκαίρι, με τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γκουανγκτσού, σήμαινε ότι αν τα κατάφερνε να προκριθεί (που δεν συνέβη) επί μίας ομάδας που δεν έχει απουσίες, θα έπρεπε να νικήσει και τα υπόλοιπα δύο παιχνίδια για να πάρει το εισιτήριο. Περνώντας πάντως η Ισπανία και σε περίπτωση που φτάσει στον τελικό, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα είναι η παρτενέρ της εκείνη που θα μπει στον αεροπορικό έλεγχο για την Ιαπωνία.

Δεν ήταν πάντα έτσι η κατάσταση. Πριν από το 2012, οι Ισπανίδες δεν είχαν το διαμέτρημα για να μπορούν να κοντράρουν την Εθνική. Συνήθως η ‘γαλανόλευκη’ έβγαινε νικήτρια από τις μονομαχίες τους. Αυτό, όμως, άλλαξε στις 20 Απριλίου, στην Τεργέστη, με το χειρότερο δυνατό τρόπο.

Η Εθνική βρισκόταν στην ιταλική πόλη από τις 12 του μήνα και την επομένη βίωσε τη Μεγάλη Παρασκευή των Ορθοδόξων σε εκκλησία της Τεργέστης. Την Κυριακή του Πάσχα, 15 του μηνός, άρχισε την περιπέτειά της. Έπειτα από άνετες νίκες επί της Βραζιλίας και του Καζακστάν, η ομάδα του Γιώργου Μορφέση αντιμετώπισε την Ολλανδία. Έχοντας εξασφαλίσει τον προημιτελικό της 20ής Απριλίου, είχε το νου της και στον όμιλο που έβγαζε αντίπαλο. Λίγους μήνες πριν, τον Γενάρη, είχε φτάσει στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του Αϊντχόφεν, όπου ηττήθηκε σχετικά εύκολα από την Ιταλία του Φάμπιο Κόντι, 14-11, σε ένα ματς που από την αρχή τέθηκε εκτός ελέγχου της. Η ομάδα που φιλοξενούσε το τουρνουά, λοιπόν, δεν ήταν επιθυμητή αντίπαλος και το ίδιο συνέβαινε με την Ουγγαρία, η οποία ήρθε πρώτη σε έναν όμιλο που βρισκόταν και η Ρωσία.

Η ήττα της Εθνικής από την Ολλανδία την έστειλε πάνω στην Ισπανία, ενώ η παρέα της Ίφκε φαν Μπέλκουμ και της Γιασμίν Σμιτ έπεσε στις Ιταλίδες. Τρεις μήνες πριν, στις 22 Ιανουαρίου 2012, η ‘γαλανόλευκη’ είχε νικήσει 8-6 την Ισπανία για την τελευταία αγωνιστική των ομίλων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και προκρίθηκε απευθείας στον ημιτελικό. Εκεί νίκησε σε έναν απίστευτο ψυχοβγάλτη την Ουγγαρία, 14-12. Το σενάριο του αντιπάλου έμοιαζε ιδανικό. Ουδείς το είχε δει να έρχεται. Το καλά κρυμμένο μυστικό του Αϊντχόφεν, τα εργομετρικά των διεθνών, παρέμεινε στο σεντούκι. Με τον αέρα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, η αισιοδοξία για το ότι θα επικρατούσε μίας άπειρης ομάδας (η οποία δεν είχε καν στην αποστολή τη σούπερ σταρ της, τότε παίκτρια του Ολυμπιακού, Μπλάνκα Χιλ) ήταν διάχυτη. Όμως εκείνο το απόγευμα της 20ής Απριλίου, στο κολυμβητήριο ‘Μπρούνο Μπιάνκι’, όλα πήγαν στραβά.

Με τη νεαρή Μάικα Γκαρσία στα 2 μέτρα και την Τζένιφερ Παρέχα να καθοδηγεί τις μικρότερες πολίστριες, τα κορίτσια του Μιγκέλ Ότσα νίκησαν 9-7 την Εθνική, σε ένα ματς που έβαλε 6 γκολ στο δεύτερο οκτάλεπτο, αλλά δεν βρήκε τέρμα ούτε στο πρώτο ούτε στο τρίτο. Το 8-7, σκορ με το οποίο προηγείτο η Ισπανία μπαίνοντας στο τέταρτο οκτάλεπτο, παρέμεινε ως και 3’14” πριν τη λήξη, όταν το γκολ της Ροζέρ Ταραγκό στην κόντρα άνοιξε τη διαφορά και η Εθνική δεν κατάφερε να βρει το δρόμο προς τα δίχτυα.

Ένα παιχνίδι πρόκρισης για το προολυμπιακό τουρνουά αποτελεί εκ προοιμίου ένα διεστραμμένο σενάριο. Η Ισπανία ήταν που έστησε την εκατόμβη και χάλασε, εκτός των άλλων, το ολυμπιακό ‘αντίο’ πολλών από τα κορίτσια που μεγαλούργησαν στον ολυμπιακό κύκλο. Η απόφαση να διεκδικήσει η παγκόσμια πρωταθλήτρια την πρόκρισή της στο ολυμπιακό τουρνουά απέβη καταστροφική για την Εθνική, ενώ την ίδια μέρα έχασε η Ολλανδία από την Ιταλία, από την οποία είχε αποκλειστεί στον προημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, κι έτσι έμενε εκτός Λονδίνου και η ‘χρυσή’ ολυμπιονίκης.

Έξι κορίτσια από την ομάδα αποχαιρέτησαν το σκουφάκι με το εθνόσημο εκείνη τη μέρα: η αρχηγός Κική Λιόση, η Ηλέκτρα Ψούνη, η Αγγελική Γερόλυμου, η Άντι Μελιδόνη, η Σταυρούλα Αντωνάκου και η Γιούλη Λαρά. Η Αντιγόνη Ρουμπέση μπήκε σε… διαθεσιμότητα, αφού το καλοκαίρι λήφθηκε η απόφαση να μπει η επόμενη φουρνιά στο έμψυχο δυναμικό της Εθνικής. Τα δάκρυα δεν γέμισαν μόνο την πισίνα της Τεργέστης, αλλά και την αίθουσα αφίξεων του ‘Ελ. Βενιζέλος’. Η παραμυθία για την Αλεξάνδρα Ασημάκη και τις υπόλοιπες διεθνείς δεν ήταν αρκετή.

Η Ισπανία, δε, βρήκε τη γενιά που την πήγε παραπέρα. Νικήτρια του προολυμπιακού, ‘ασημένια’ ολυμπιονίκης, με το πλήρωμα του χρόνου να φέρνει τις Αμερικανίδες στην κορυφή, το 2012, παγκόσμια πρωταθλήτρια στη Βαρκελώνη το 2013, πρωταθλήτρια Ευρώπης στη Βουδαπέστη το 2014, τέταρτη στους Ολυμπιακούς του 2016 στο Ρίο, ‘ασημένια’ στο Παγκόσμιο του 2017 στη Βουδαπέστη, όταν και απέκλεισε την Εθνική στον προημιτελικό, ‘χάλκινη’ στο Ευρωπαϊκό του 2018 στη Βαρκελώνη, ‘ασημένια’ στο Παγκόσμιο της Γκουανγκτσού το 2019 και με σίγουρη τη θέση στο Τόκιο, για τους Ολυμπιακούς.

Η Ισπανία, κατευθείαν, έβαλε τις υπόλοιπες Εθνικές από κάτω, δουλεύοντας μεθοδικά και αναπτύσσοντας δυσεύρετο, στο πόλο Γυναικών, τρόπο παιχνιδιού. Η κυριαρχία της, δε, έφερε πρώτο το διασυλλογικό αποτύπωμα, μετά τη νίκη της Σαμπαντέλ στην Ευρωλίγκα το 2011, την αρχή μίας σειράς από επικρατήσεις, 5 τον αριθμό στις τελευταίες 9 διοργανώσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Εθνική έμεινε πίσω. Διασυλλογικά, η νίκη του Ολυμπιακού επί της Σαμπαντέλ στον τελικό του 2015 και στον ημιτελικό του 2017 για την Ευρωλίγκα δεν απέτρεψαν το χαρακίρι των ‘ερυθρόλευκων’ στον περυσινό τελικό. Σε ένα καταστροφικό ματς για το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, στο Σαμπαντέλ, η Βουλιαγμένη έχασε 19-10 το 2014, ενώ είχε ζήσει την ίδια καταρράκωση στον τελικό του LEN Trophy με τη Ματάρο, στην οποία έπαιζε η νυν φουνταριστός του Ολυμπιακού και διεθνής Άλκηστις Μπενέκου, το 2016.

Μία τρόπον τινά ρεβάνς, όμως, ήρθε στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2018, όταν η Εθνική νίκησε 11-9 μέσα στην έδρα της τη ‘Ρόχα’ για να προκριθεί στον τελικό.

Με την Αλεξάνδρα Ασημάκη στην Αθήνα, σε αυτόν τον προημιτελικό η ούγια έβγαζε δικαίως ακλόνητο φαβορί τις Ισπανίδες. Αφού δεν υπήρξε θεαματική αλλαγή στην αντοχή των πολιστριών του Μορφέση όσο κυλούσε το παιχνίδι, ο ρους δεν διαφοροποιήθηκε. Και αυτό ενδεχομένως να σημαίνει αλλαγές στην ομάδα, πριν από το προολυμπιακό τουρνουά, που είναι προγραμματισμένο να γίνει στην Ιταλία (με την Τεργέστη, τον καταραμένο τόπο του 2012, να ακούγεται ξανά για τη φιλοξενία του), στην περίπτωση που τα ‘σετερόσα’ δεν πάρουν την πρόκριση για το Τόκιο από τη Βουδαπέστη, από τις 15 έως τις 22 Μαρτίου. Εκεί θα κριθούν τα τελευταία τρία εισιτήρια για τους Ολυμπιακούς, που η Εθνική δεν θέλει ούτε πρέπει να λείψει για τρίτη διαδοχική φορά.