Το σουτ που όρισε όλη την καριέρα του Νίκου Ζήση
Ο Τάσος Μαγουλάς ήταν παρών στο πιο ΑΕΚ καλάθι του Νίκου Ζήση, 15 χρόνια πριν από την επιστροφή του. Η σπασμένη μύτη, η αφιέρωση, ο γύρος του θριάμβου και η μυστική συμφωνία με τον Βασίλη Σπανούλη.
Ο υπεύθυνος εθνικών ομάδων μπάσκετ του Κατάρ και για χρόνια δημοσιογράφος του Contra.gr, Τάσος Μαγουλάς, γράφει για μία κομβική στιγμή στην καριέρα του Νίκου Ζήση στην ΑΕΚ, πριν φύγει για το εξωτερικό και απογειωθεί σε κάθε επίπεδο, επιστρέφοντας ως legend.
Για πολλούς λόγους το τρίποντο του Ζήση με την Εφές στις 3 Μαρτίου του 2005, ήταν μία ιστορική στιγμή. Τόσο για τον ίδιο όσο και για την ΑΕΚ. Το δικό του ‘The shot’ σηματοδότησε την απογείωσή του στον παγκόσμιο γαλαξία του μπάσκετ. Ήταν όμως και η τελευταία αναλαμπή μίας μεγάλης ομάδας σε επίπεδο Euroleague.
Τόσο το πριν όσο και το μετά του κορυφαίου αυτού νικητήριου καλαθιού αποτελούν βασικά συστατικά του, ας το πούμε λίγο τραβηγμένα, θρύλου του.
Είναι η πρώτη μετά… ολυμπιακή διοργάνωση, στην οποία επιστρέφουν τα μεγάλα γήπεδα, οι προσδοκίες και οι καλοί προϋπολογισμοί. Η πρωταθλήτρια του 2002, από τα Άνω Λιόσια και την Λαμία, μεταφέρεται στο Γαλάτσι ελπίζοντας να ανακτήσει μία δυναμική στον μοναδικό χώρο… συμβιβασμού ανάμεσα στο ‘Μόσχος’ και το ΟΑΚΑ. Η πρώτη σεζόν του Φώτη Κατσικάρη το 2003-2004 είχε περάσει στα ψιλά. Μικρές δαπάνες, πρωτάρης κόουτς, όμως ο Έλληνας τεχνικός έκανε αυτό που πίστευε: έβαλε τον Νίκο Ζήση πρωταγωνιστή. Του έδωσε τον χρόνο να περάσει από το ‘φέρελπις’ στο ‘βασικός’. Γι’ αυτό το ξεκίνημα του 2004-2005 αντιμετωπιστηκε με μεγάλη δυσπιστία. Από τον Χόλντεν, τον Μπλάκνεϊ, τον Τζένκινς, η ΑΕΚ του Κατσικάρη δίνει τα ηνία στον 21χρονο Ζήση με ασφαλιστική δικλείδα τον 25χρονο Κροάτη Νταβόρ Κους. Οι άλλοι 3 ξένοι είναι στο ‘3’, στο ‘4’ και στο ‘5’ (Μπέιλι, Λόλις, Νίτσεβιτς). Χατζής και Ζήσης θα πρέπει να πάνε την ομάδα τους όσο ψηλότερα γίνεται.
Η χρονιά στην Ευρώπη ήταν πραγματικά καλή μετά από χρόνια. Γι’ αυτό και ήταν πιο εύκολο να ζητήσεις κάμερα για να καλύψεις το παιχνίδι. Η Euroleague στα σπάργανα ακόμα, δεν είχε την τεράστια απήχηση λόγω κυρίως των δύο κακών σεζόν των ομάδων. Ακόμα και τότε έπρεπε να βρίσκεις κόλπο για να πάρεις το ΕΝG. Στις αρχές της σεζόν το σύνηθες ήταν η παρουσία του Φερνάντο Σάντος στις εξέδρες που λάτρευε το μπάσκετ, ενώ πάντα κάποιος ποδοσφαιρικός θα έμπαινε στην εξίσωση για τις δηλώσεις και πλάνα του αγώνα μέσα από το γήπεδο όμως.
Μπορεί να δει;
Η ΑΕΚ περνάει στο Top16 και τη δεύτερη αγωνιστική με αρκετό κόσμο στο Γαλάτσι περιμένει την Εφές. Σκληρό παιχνίδι, έμπειρη ομάδα η τουρκική είχε τον έλεγχο από την αρχή και τον διεύρυνε όταν ο Κάγια Πεκέρ έκανε το μοναδικό… χρήσιμο πλέι για την ομάδα του χτυπώντας με τον αγκώνα τον Νίκο Ζήση. Η ΑΕΚ μόλις είχε επιστρέψει σε 41-45 και με ανοιγμένη μύτη ο Ζήσης πάει στον πάγκο. Η διαφορά πάει στο 43-53 ή 43-56, όταν γεμάτος τσιρότα για να σταματήσει το αίμα και μην χάσει όλη την μύτη, απαιτεί να μπει. Ο Κατσικάρης διστάζει, διότι η εικόνα του μπανταρισμένου 22χρονου γκαρντ, πιο πολύ παραπέμπει στον Batman, παρά σε πλέι μέικερ. “Μπορεί να δει;” ήταν η ερώτηση στους γιατρούς; Δεν είχε σημασία, με τη διαφορά να φεύγει. Αλλαγή. Το γήπεδο όρθιο ελπίζει πως βρήκε τον Ελ Σιντ και δεν έπεσε έξω.
Ένα λεπτό πριν από το τέλος του παιχνιδιού ο ‘δικέφαλος’ προσπερνάει. Ακολουθούν δύο λάθη, ένα του Χατζή κι ένα του Νίτσεβιτς έτσι ώστε με την μία εύστοχη βολή του Πρκάτσιν να στηθεί το σκηνικό. “Εγώ θα το βάλω” 5.7 δεύτερα πριν το τέλος είπε ο μικρός. Ο τρομερά ταλαντούχος μικρός που από τα 17 του ήταν στο προσκήνιο του ελληνικού μπάσκετ. Πάσα από τον αρχηγό του Νίκο Χατζή, νταμπλ τιμ, καθώς το πλάνο ήταν να πάει για ντράιβ και πάσα στον Μπουρούση. Χάνει την μπάλα κι εκεί λάμπει όλο το ταλέντο και η μοναδική του ευφυΐα. Σε 2 δεύτερα γεννήθηκε το επόμενο μεγάλο αστέρι του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Έχει όλη την ηρεμία να ανακτήσει την κατοχή και με ένα στεπ μπακ μοναδικό για την εποχή, να προλάβει να νικήσει χρόνο και άμυνα. Σωστά έκανε το γύρο του θριάμβου. Ήταν η πρώτη του μεγάλη στιγμή. Πρώτη από τις πολλές που ακολούθησαν.
“Ο λεβέντης μας το έβαλε“, είπε στα αποδυτήρια ο συγκινημένος Γιάννης Φιλίππου με τον Ζήση να μιλάει στους δημοσιογράφους και από το ιατρικό τραπέζι. Ματωμένη φανέλα, ματωμένο σορτσάκι (βρίσκεται σε μία κούτα στον Καραβάδο Κεφαλληνίας) ακόμα και τα τσιρότα που έφτασαν να είναι μάσκα πια, αποθηκεύτηκαν ως αναμνηστικά. Δεν κράτησε τίποτε. Ήταν η τελευταία του μεγάλη στιγμή με τη φανέλα του δικεφάλου. Ήταν η τελευταία κορύφωση για την ΑΕΚ που θα περίμενε 13 χρόνια. Ήταν άλλη μία αφιέρωση στην μνήμη του αδικοχαμένου αδερφού του. Η αγκωνιά του Πεκέρ έδωσε κίνητρο σε έναν μαχητή της ζωής που έμαθε όχι μόνο να παίζει, αλλά να ζει ξεπερνώντας τον πόνο. Δεν χρειαζόταν να δηλώσει κάτι (το έκανε μετά από λίγους μήνες στο Ευρωμπάσκετ), η όλη του στάση ήταν ενός παιδιού που αποδέχτηκε να γίνει ηγέτης πολύ νωρίς.
Γύρος του θριάμβου
Ο γύρος του θριάμβου του, ήταν το αντίο του στην ομάδα που τον δημιούργησε, που ρίσκαρε, που πήρε μία σπάνια απόφαση για ελληνικό σύλλογο. Δεν το ήξερε πως ήταν γύρος αποχαιρετισμού. Όσοι μιλούσαμε μαζί του τις επόμενες ημέρες-εβδομάδες, ακούγαμε έναν νέο άνθρωπο που έβλεπε το σουτ ως την αρχή για την νέα μεγάλη ΑΕΚ. Δεν είχε άδικο αλλά δεν δικαιώθηκε. Σε μία ισοβαθμία (με την Εφές) οι ‘κιτρινόμαυροι’ δεν πέρασαν στα πλέι οφ, όπου θα αντιμετώπιζαν τον Παναθηναϊκό, έφτασαν από την 6η θέση και με 2 μπρέικ έδρας (απέναντι σε Άρη και Μαρούσι) στους τελικούς της Α1, όπου ηττήθηκαν από τον Παναθηναϊκό με 3-1 και ήταν έτοιμοι για το 2005-2006 της μεγάλης επιστροφής σε Ελλάδα κι Ευρώπη.
Ο Ζήσης είχε ευστοχήσει σε ένα ακόμα τεράστιο τρίποντο που δεν έμαθαν πολλοί: έπεισε τον Βασίλη Σπανούλη αφήνοντας το Μαρούσι και να ενώσουν τις δυνάμεις τους στην ΑΕΚ που σχεδίαζε ο Κατσικάρης και θα είχε προοπτική 3ετίας σε Ελλάδα κι Euroleague. Ατυχώς ο Γιάννης Φιλίππου αποχώρησε και όλα τελείωσαν σ’ ένα βράδυ. Έμεινε το τρίποντο που θα μνημονεύεται για χρόνια ως ένα από τα απόλυτα νικητήρια καλάθια της διοργάνωσης. Το σουτ που όρισε την καριέρα του Νίκου Ζήση.
