Στο νοσοκομείο και όχι στο παρκέ βίωσε ο Ρούμπιο τις πιο έντονες στιγμές του

Η αποστολή που έχει να αναλάβει να επιτελέσει ο Ρίκο Ρούμπιο σε τούτη τη ζωή δεν του επιτρέπει ν’ αφήνει ούτε μία ημέρα ανεκμετάλλευτη. “Για 10 λεπτά καθημερινά κάνε δωρεάν κάτι που αγαπάς“, έχει κουραστεί να λέει σε φίλους και γνωστούς. Έχοντας αντιστρέψει τον ανυπόφορο πόνο της απώλειας και θυμίζοντας μονίμως πώς να ζεις όταν ξεπερνάς τους φόβους σου, ο 29χρονος Ισπανός πόιντ γκαρντ έχει ‘καδράρει’ τις προτεραιότητές του και δεν φροντίζει (για περισσότερα από 2 χρόνια πλέον) να τηρεί την υπόσχεση που είχε δώσει στη μητέρα του Τόνα πριν πεθάνει.

Στς 26 Μαΐου του 2016 ο νυν κουμανταδόρος των Φίνιξ Σανς έχανε το στήριγμά του, “την καλύτερη φίλη μου“. Τη μάνα. Οι δυο τους μιλούσαν κάθε ημέρα στο τηλέφωνο, ενόσω ο Ρούμπιο οδηγούσε για την προπόνηση, ήταν το μεσαίο από τα τρία παιδιά της οικογένειας που την είχε μεγαλύτερη ανάγκη ζώντας πολλά μίλια μακριά. Ο θάνατός της ήρθε μετά από 4 χρόνια αδιάκοπης πάλης με τον καρκίνο. Πρώτα εμφανίστηκε στους πνεύμονες. Τον είχε εξουδετερώσει δύο φορές. Την τρίτη που το θηρίο ‘ξύπνησε’ ήταν πολύ πιο βίαιο και η ίδια ευάλωτη όσο ποτέ. Αμύνθηκε, αλλά δεν της επέτρεψε ν’ αντέξει περισσότερους από λίγους μήνες. Τις τελευταίες 5 εβδομάδες ο Ρίκι βρισκόταν στο πλάι της. “Ήταν η δική στιγμή να τη φροντίσω. Ήταν δύσκολο, αυτή η αλλαγή, αλλά όντας εκεί μαζί της ήταν η ευκαιρία μου να της δείξω πόσο τη νοιαζόμουν“, είχε πει τον Δεκέμβριο του 2017.

Την ημέρα που η Τόνα έφυγε από τη ζωή, σκοτείνιασαν όλα. “Όταν πεθαίνει κάποιος που αγαπάς, είναι σαν μια ομίχλη να σε περιβάλει. Έτσι ήταν με μένα. Αισθανόμουν ότι έχανα τον προσανατολισμό μου. Για κάμποσο ένιωθα πως έχανα το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να σβήσω τον αριθμό της από το κινητό μου. Ακόμη της στέλνω μηνύματα κάποιες φορές“, έγραφε στο Player’s Tribune στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου. Αφού είχε αναδειχθεί ο πολυτιμότερος παίκτης του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μέρα με τη μέρα άρχισε ν’ αχνοφαίνεται ένα φως στο τούνελ. Υπερέβη τον εαυτό του, νίκησε την κατάθλιψη, έπαψε να κατηγορεί τους πάντες και τα πάντα για ό,τι του είχε τύχει. “Είδα τη ζωή διαφορετικά“, συμπλήρωνε. Ξεκίνησε να φροντίζει τον εαυτό του και τους άλλους, την κοινωνία. Σύστησε φιλανθρωπικό οργανισμό στη μνήμη της “για να φέρω χαμόγελα“. Τον ενδιαφέρει μόνο να βλέπει τα παιδιά να χαίρονται. Με όποιον τρόπο και όποιο κόστος. “Με γεμίζουν“.

Από το πρωί της περασμένης Δευτέρας αντικρίζει στο σπίτι ένα τέτοιο χαμόγελο καθημερινά. Όσο τουλάχιστον χαμογελάει ένα βρέφος ολίγων ημερών. Ο Λίαμ ήρθε στη ζωή, λίγο πριν από τις 11:30, για να καλύψει ένα κενό. “Ήταν κάτι που πάντα ονειρευόμουν και έγινε πραγματικότητα. Όλα πήγαν καλά. Είμαι ευγνώμων“, ανέφερε ο Ισπανός μετά την άδεια πατρότητας που έλαβε από τον Μόντι Γουίλιαμς. “Την έχω ζήσει αυτήν την κατάσταση πρώτος. Είναι πάνω από το μπάσκετ. Έχω πέντε παιδιά και ποτέ δεν έλειπα από τη γέννησή τους“, τόνισε ο κόουτς των ‘ήλιων’, εξηγώντας την απόφασή να του επιτρέψει να λείψει από το ματς με τους Χοκς.

Μια νίκη, κάποιο ατομικό ρεκόρ, κάμποσες ασίστ δεν θ’ αναπλήρωναν τη στιγμή. “Είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί ποτέ. Ανυπομονώ να επιστρέφω και χουχουλιάζουμε παρέα. Έχω τον μικρό στο στήθος μου, αυτό είναι το μέρος που θέλω να βρίσκομαι όλη την ώρα“. Σε διάστημα μικρότερο των 10 ετών ο Ρίκι Ρούμπιο είχε ζήσει ό,τι δεν φανταζόταν στα 20 του. Μια καριέρα στο ΝΒΑ, το σοκαριστικό μαντάτο για την ασθένεια της μητέρας του, τη σκληρή μάχη που έδωσε και την απώλειά της, την αναγέννηση μέσω από την καρδιά που χτυπούσε κατά τη διάρκεια της κύησης και τον ερχομό μιας νέας ψυχής. Παραμένοντας “a mama’s boy” απολαμβάνει καθετί, μικρό ή μεγαλύτερο, διότι “το αύριο ίσως να μην υπάρξει ποτέ“.