Ο Ερντογάν υποκλίθηκε στον θρυλικό Λεφτέρ της Ελλάδας και της Τουρκίας
Τον φώναζαν 'ο καθηγητής των καθηγητών' και ήταν σε μόνιμη επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα αγωνιζόμενος με την Φενέρμπαχτσε. Το είδωλο του τούρκικου ποδοσφαίρου λέγεται 'Αντωνιάδης'.
Με ένα tweet γεμάτο σεβασμό και μεγαλοπρέπεια, ο πρόεδρος της Τουρκίας και ‘συνδημιουργός’ μιας ομάδας-θαύματος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τίμησε τον ποδοσφαιριστή Λευτέρη Αντωνιάδη, με αφορμή τη συμπλήρωση οκτώ ετών από τον θάνατο του. Ο Ερντογάν έγραψε: “Τιμώ με σεβασμό τα οκτώ χρόνια από την απώλεια του σπουδαίου παίκτη της Φενέρμπαχτσε, του θρυλικού ονόματος του τουρκικού ποδοσφαίρου, Λευτέρη Κουτσιουκαντωνιάδη”.
Οι απαντήσεις των περισσοτέρων Τούρκων ήταν γεμάτες από θαυμασμό και αγάπη για τον θρύλο της Φενέρ, Αντωνιάδη, και σε καμία περίπτωση δεν έμοιαζαν με το θερμό διπλωματικό επεισόδιο Κεμάλ-Κώστα Σλούκα. Αυτό μας ώθησε να αναζητήσουμε ποιος ήταν τελικά ο Λευτέρης Αντωνιάδης.
Ποιος ήταν ο Λευτέρης Αντωνιάδης (ή Λεφτέρ Κουτσιουκαντωνιάδης)
Ο ‘Ταύρος’ ή ο ‘Καθηγητής των Καθηγητών’ ήταν μερικά από τα ψευδώνυμα που του είχαν χαρίσει οι Τούρκοι οπαδοί. Ο Λευτέρης Αντωνιάδης γεννήθηκε το 1925 στην Πριγκιπόνησο (νησί που απέχει μισό μίλι από τη Χάλκη) και κατόρθωσε να γίνει θρύλος του τούρκικου ποδοσφαίρου, αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Φενέρμπαχτσε. Σε 615 ματς κατάφερε να σκοράρει 423 γκολ, φορώντας τα κιτρινόμαυρα από το 1947 ως το 1951 και από το 1953 ως το 1964.
Ο Αντωνιάδης ήταν ένας μοντέρνος επιθετικός χαφ, που πλαισίωσε και την ιστορική ομάδα της Εθνικής Τουρκίας που κατάφερε να κατατροπώσει την Εθνική Ουγγαρίας του Φέρεντς Πούσκας με 3-1 (1956). Ο Αντωνιάδης όμως έβλεπε και πιο μακριά. Εκτός από την Τουρκία, χάρισε ποδοσφαιρικές παραστάσεις και στο ιταλικό πρωτάθλημα, με την φανέλα της Φιορεντίνα, αλλά και στη Γαλλία, ως παίκτης της Νις. Στο τέλος της καριέρας του φόρεσε ξανά τα κιτρινόμαυρα μιας άλλης ομάδας, που δεν έχει καμία σχέση με την Φενέρ.
Η ΑΕΚ έγινε ο τελευταίος ποδοσφαιρικός σταθμός του Λευτέρη Αντωνιάδη, εκεί όπου ένας τραυματισμός στο γόνατο τον οδήγησε σε μια αναγκαστική ‘συνταξιοδότηση’ από το ποδόσφαιρο, ως παίκτης. Ο Αντωνιάδης προσπάθησε να παραμείνει στην Ελλάδα ως προπονητής του Αιγάλεω, ενώ προπόνησε και την ομάδα του Γιοχάνεσμπουργκ στην Αφρική. Ο ‘Ordinaryüs’ (Καθηγητής των Καθηγητών) απέκτησε το δικό του άγαλμα το 2009, έξω από το στάδιο Σουκρού Σαράτσογλου. Το 2012 αναπαύτηκε για πάντα στο νησί που αγάπησε, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Όπως ακριβώς ήταν και ολόκληρη η ζωή του.
