Πώς ο Πανιώνιος έφτασε στα τάρταρα
Ο Πανιώνιος της αφαίρεσης βαθμών, των δεδομένων προβλημάτων, του κόσμου που αδημονεί για ένα καλύτερο αύριο και ένα μέλλον που αναζητά τον δικό του... Μιχάλη Μπούση.
Ο Πανιώνιος είναι σαν τη σκόνη κάτω από το χαλί. Όλα φαίνονται καλώς καμωμένα μέχρι να σηκωθεί το χαλί και να φανεί τι κρύβεται κάτω από αυτό. Η ομάδα της Νέας Σμύρνης έχει μάθει να ζει με τα προβλήματά της από το 2014 έως και σήμερα, μόνο που τα προβλήματα δεν σκέπαζαν τις όποιες επιτυχίες της ομάδας. Φέτος, με τη ‘δαμόκλειο σπάθη’ του -6 από το ξεκίνημα της σεζόν και την κακή αγωνιστική εικόνα που βελτιώνεται… κατ’ εξαίρεση, όπως στο 1-1 κόντρα στον Άρη το Σάββατο, δεν υπάρχουν χαλιά για να κρύψουν τις αδυναμίες.
Από το 2015 έως και σήμερα
Το μεσημέρι της Παρασκευής, Χρήστος Δάρας και Νίκος Ζαμάνης έκαναν τον απολογισμό που θα έπρεπε να κάνουν κάθε χρόνο, πριν από το ξεκίνημα της σεζόν. Μια εκδήλωση απέναντι στην οργίλη αντίδραση των οργανωμένων, με το πρόσφατο ξέσπασμά τους στο Περιστέρι στο ματς με τον Ατρόμητο, να είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής. Οι δύο επικεφαλής της ΠΑΕ περιέγραψαν την κατάσταση του 2015, όταν ανέλαβαν μία ομάδα που οι εκ των -τότε- έσω την ήθελαν στην Γ’ Εθνική, σύμφωνα με όσα ειπώθηκαν. Μία κομβική χρονιά που τα χρέη ήταν θηλιά στον λαιμό του Ερασιτέχνη και όλα έδειχναν ότι ο υποβιβασμός έμοιαζε μονόδρομος. Ο Πανιώνιος ήθελε να ακολουθήσει το παράδειγμα άλλων ομάδων και να ‘κουβαλήσει’ στην πλάτη το βάρος ενός υποβιβασμού, αλλά με ένα ευοίωνο μέλλον.
Τα παραδείγματα της ΑΕΚ, της ΑΕΛ παλαιότερα, αλλά και του ΟΦΗ τώρα, που γεύτηκαν τις πίκρες, έπαιξαν σε χωράφια, έζησαν ποδοσφαιρικές καταστάσεις που δεν συνάδουν με τις ιστορίες τους, αλλά επέστρεψαν δυνατοί, ήταν αυτά που ήθελε να ακολουθήσει και ο Πανιώνιος. “Το 2014 η ομάδα είχε αφεθεί να πέσει στην Γ’ Εθνική κι εμείς πήραμε το χρέος και την πρωτοβουλία να βοηθήσουμε την τότε διοίκηση, εκείνη όμως μας αρνήθηκε και μας είπε να πέσει η ομάδα στην Γ’. Έτσι μπήκαμε μπροστά ως φίλαθλοι να βοηθήσουμε την ομάδα”, ήταν τα λόγια του Ζαμάνη, ο οποίος περιέγραψε σε λίγες λέξεις τη μετάβαση στην εποχή των Ζαμάνη-Δάρα. Αυτή η εποχή έβαζε ουσιαστικά τέλος σε μία πενταετία μετά την αποχώρηση του Κωνσταντίνου Τσακίρη, που ο Πανιώνιος ζούσε στην αβεβαιότητα και στις διοικήσεις πρωτοδικείου.
Το τρομερό, βέβαια, είναι ότι οι ‘κυανέρυθροι’, με τα επιβεβαιωμένα προβλήματά τους και τα ‘αγκάθια’ που παρουσιάζονταν κάθε φορά, στο αγωνιστικό κομμάτι ήταν πάντοτε ανταγωνιστικοί. Φέτος, όμως, που το -6 άφησε την ομάδα πίσω σε σχέση με τους ανταγωνιστές και το ρόστερ δεν ήταν τέτοιο για να καλυφθεί το βαθμολογικό μειονέκτημα, αναζητήθηκαν ευθύνες, οι επικεφαλής στήθηκαν στον ‘τοίχο’ από τους οργανωμένους και οι πρώτες λάβες από το ‘ηφαίστειο’ της Νέας Σμύρνης άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους.
Δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν το -6
Ο Πανιώνιος έπαθε εφέτος ό,τι πέρυσι ο Παναθηναϊκός με το θέμα της αδειοδότησης κι έτσι -αναγκαστικά, βάσει κανονισμών- ξεκίνησε το πρωτάθλημα με την αφαίρεση βαθμών σαν σκιά πάνω από το κεφάλι. O Παναθηναϊκός πέρυσι το διαχειρίστηκε από τα ‘σπλάχνα’ του και πορεύτηκε με μία ομάδα που βοηθήθηκε από τα αποτελέσματα στην αρχή της σεζόν και στηρίχτηκε από τον κόσμο. Αυτό το ‘μαξιλαράκι’ στον Πανιώνιο δεν υφίσταται. Το πλην μπροστά από τους βαθμούς διατηρείται εκεί, σαν σημάδι από τα ‘πέτρινα’ χρόνια του συλλόγου και όσο η αγωνιστική εικόνα παραμένει απογοητευτική, τόσο ο κόσμος θα βρίσκει άλλοθι στους δύο ανθρώπους που αποφάσισαν προ τετραετίας να αναλάβουν τις τύχες μίας ομάδας που δεν είχε τίποτε άλλο μπροστά της, εκτός από τον γκρεμό.
Το ‘πείραμα’ με Παπαβασιλείου
Ο Νικόδημος Παπαβασιλείου έδειξε στον Εργοτέλη τα διαπιστευτήριά του, ειδικά σε ό,τι αφορά το πώς λειτουργεί σε ένα εργασιακό περιβάλλον που οι καταστάσεις δεν είναι οι καλύτερες. Ο Κύπριος προπονητής, με θητεία παλαιότερα στον ΟΦΗ, συγκέντρωσε ουκ ολίγα εγκωμιαστικά σχόλια για τον περσινό Εργοτέλη, ο οποίος αν και δεν κατάφερε να διεκδικήσει έως τέλους την άνοδο στη Super League, έβγαλε στο γήπεδο ποδοσφαιρική υγεία και ανέδειξε ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Από τη στιγμή που ο Άκης Μάντζιος δεν ήταν ο κατάλληλος για τον εφετινό Πανιώνιο, μη μπορώντας να διαχειριστεί τα αρνητικά δεδομένα και μη μπορώντας να ‘κουβαλήσει’ το -6, η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία ήταν σχεδόν επιτακτική. Ο Παπαβασιλείου άδραξε την ευκαιρία να αποχωρήσει από τον -επίσης προβληματικό οικονομικά- Εργοτέλη και να αναλάβει τον Πανιώνιο, ανεβάζοντας τον προσωπικό του πήχη όχι μόνο σε κατηγορία, αλλά και σε δείκτη δυσκολίας. Για τον Παπαβασιλείου ο Πανιώνιος είναι το ‘σκαλοπάτι’ για να ανοίξει η πόρτα της Super League. Ήταν η πρόταση που αναζητούσε για να αποχωρήσει από τη δεύτερη κατηγορία και να ‘χτίσει’ σιγά-σιγά το βιογραφικό του για τα ‘μεγάλα’ σαλόνια. Η νίκη επί της ΑΕΛ φάνηκε να είναι το ‘οξυγόνο’ που αναζητούσαν οι ‘κυανέρυθροι’, τα πάντα έδειχναν ότι μπορεί να έρθει η αγωνιστική (και βαθμολογική) ανατροπή, αλλά μία -καλή- παρένθεση δεν είναι αρκετή για να καλύψει τα προβλήματα κάτω από το χαλί που αναφέραμε στην αρχή.
Το λάθος Ζαμάνη-Δάρα
Αν μπορούσε να γίνει ένας παραλληλισμός Πανιωνίου-Παναθηναϊκού, τότε θα διαπιστωθεί το κοινό λάθος των δύο διοικήσεων. Γιάννης Αλαφούζος και Ζαμάνης-Δάρας αποφεύγουν τις δημόσιες τοποθετήσεις, ο κόσμος ζει σε μία κατάσταση που νομίζει ότι ξέρει, οι ομάδες πορεύονται ‘κι έχει ο Θεός’ και η όλη φάση θυμίζει τον Τιτανικό μπροστά από το παγόβουνο, αλλά δεν υπάρχει ο Λεονάρντο ντι Κάπριο για να δώσει ρομαντισμό στην ιστορία. Το λάθος των δύο ανδρών είναι ότι άργησαν να μιλήσουν και αφού πρώτα άφησαν την κατάσταση να αιωρείται και να δημιουργούνται οι εντυπώσεις ότι αυτοί φταίνε για όλα. Μοιάζει λίγο οξύμωρο, δύο άνδρες που ανέλαβαν να σώσουν τον Πανιώνιο από την καταστροφή, να ‘χρεώνονται’ όλα τα δεινά. Αυτή η συνέντευξη Τύπου της Παρασκευής έπρεπε να δοθεί στην αρχή της χρονιάς. Για να καταλάβουν όλοι ολόκληρο το μέγεθος του προβλήματος και να αντιληφθούν μία δεδομένη κατάσταση. Μέχρι και την προηγούμενη σεζόν, ουδείς είχε συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, γιατί η πορεία του Πανιωνίου στο πρωτάθλημα, ειδικά στον 2ο γύρο, ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τα προβλήματά του. Από τη στιγμή που την τρέχουσα σεζόν οι δυσκολίες βγήκαν στην επιφάνεια με το ανυπέρβλητο, έως τώρα, εμπόδιο της αφαίρεσης βαθμών να είναι εκεί, άπαντες κατάλαβαν ότι ‘κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας’.
Υπάρχει λύση, δες τον ΟΦΗ
Τα χρέη του Πανιωνίου είναι δεδομένα, όπως είναι δεδομένα και τα προβλήματά του. Δεν είναι η πρώτη ομάδα που φτάνει σε αυτή την κατάσταση και -όπως φαίνεται από όσα μας έχει διδάξει το ποδόσφαιρο- δεν θα είναι η τελευταία. Ο Πανιώνιος το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι ‘εμφύλιος’ στις τάξεις του που διογκώνει μία αρρωστημένη κατάσταση. Αυτό που χρειάζεται είναι ένας άνθρωπος με ξεκάθαρο πλάνο, αποφασισμένος να επενδύσει και να βάλει σε μία κανονικότητα τον ιστορικό σύλλογο. Ο Πανιώνιος θέλει τον δικό του… Μιχάλη Μπούση που θα βάλει τα πράγματα σε μία σειρά και θα ομαλοποιήσει την ιστορία του συλλόγου. Λύσεις υπάρχουν, άνθρωποι απουσιάζουν. Εκτός αν η εφετινή χρονιά είναι το εφαλτήριο για τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου και του συλλόγου για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη ιστορικές ομάδες, πόσω μάλλον ιστορίες σαν αυτές που γράφτηκαν από τον ΟΦΗ και μπορούν να αποτελέσουν οδηγό.
Πρέπει να πουληθεί ο Λέο Ζαμπά τον Ιανουάριο; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:
