Οι Σέλτικς του Ρικ Πιτίνο βούλιαξαν σαν βάρκα στον ωκεανό
Με αφορμή την επέτειο 73 ετών από το πρώτο παιχνίδι των Σέλτικς στο NBA, βουτάμε στον βυθό μιας από τις πιο 'σκοτεινές' εποχές της ομάδας
Το καλοκαίρι του 1997, οι Μπόστον Σέλτικς ήταν μια από τις χειρότερες ομάδες του NBA, έχοντας τελειώσει τη σεζόν με ρεκόρ 15-67. Στην ομάδα υπήρχαν γερόλυκοι όπως ο Άλτον Λίστερ, ο Μάικλ Χόκινς, ο Φρανκ Μπρικόφσκι, ένας ταλαντούχος Ευρωπαίος με σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού (Ντίνο Ράτζα) και ένας περιφερόμενος θίασος παικτών που περίμεναν μια ευκαιρία για να κάνουν το ξεπέταγμα τους, όπως ο Πέρβις Έλισον και ο -μετέπειτα πρωταθλητής με τους Λέικερς-Ρικ Φοξ. Όμως υπήρχε ελπίδα: Υπήρχαν δυο draft picks προς επιλογή, υπήρχε μια δεξαμενή πολλά υποσχόμενων προπονητών,με ονόματα όπως ο Λάρι Μπράουν, ο Τσακ Ντέιλι (πρωταθλητής με τους Σικάγο Μπουλς) και ο επί πολλά χρόνια εκτελών χρέη βοηθού, Λάρι Μπέρντ! Όμως οι Σέλτικς επέλεξαν τον Ρικ Πιτίνο, δένοντας τον μάλιστα, με ένα συμβόλαιο 49 εκατομμυρίων δολαρίων, παραχωρώντας του και την θέση του προέδρου της ομάδας (!!) που κατείχε μέχρι τότε ο θρύλος των Σέλτικς, Ρεντ Άουερμπαχ.
Ασφαλώς και αυτή δεν ήταν μια κακή επιλογή: Ο Ρικ Πιτίνο ερχόταν στους ‘Κέλτες’ με ένα πλούσιο βιογραφικό, με μια ένδοξη οκταετία στο πανεπιστήμιο του Κεντάκι, αλλά και με πολλή, σκληρή δουλειά στους Νίκς της Νέας Υόρκης. Ο 45χρονος (το 1997) Ρικ, είχε ‘σκουπίσει’ τα παρκέ ως ασίσταντ ή χεντ κόουτς για συνολικά 23 χρόνια. Ο Πιτίνο ξεκίνησε με αυτοπεποίθηση και αγάπη για τη δουλειά του από την πρώτη κιόλας μέρα. Η καταστροφή δεν άργησε να έρθει.
Το Όνειρο των Ντραφτ
Δυο ήταν οι πραγματικά πολύ μεγάλοι παίκτες εκείνης της λοταρίας των ντραφτ: Στους ψηλούς, υπήρχε το όνομα του Τιμ Ντάνκαν, ενός παιδιού που οι insiders του μπάσκετ όπως ο Πιτίνο, περίμεναν πως θα γινόταν το Επόμενο Σπουδαίο Πρότζεκτ του NBA. Υπήρχε όμως και το όνομα του Κιθ Βαν Χορν, ενός ‘άχρωμου και άοσμου’ ψηλού που θα μείνει στην ιστορία ως ένα ακόμα όνομα που γεμίζει late 90s στατιστικές, με μια συμπαθητική πορεία στους Φιλαδέλφια Σίξερς. Στις θέσεις από τον ‘άσσο’ ως το ‘3’, ακουγόταν έντονα το όνομα ενός πιτσιρικά, του Τρέισι Μακ Γκρέιντι, αλλά υπήρχαν και λύσεις που έμοιαζαν πιο ‘safe’, όπως ο Ρον Μέρσερ. Τον τελευταίο επέλεξε ο Πιτίνο, καθώς τον γνώριζε από την θητεία του στο κολέγιο του Κεντάκι και τον πίστευε ως σουτέρ. Το δεύτερο πικ, ήταν ο Τσόνσι Μπίλαπς.
Η δημιουργία της ομάδας
Όλα ξεκίνησαν από την υπογραφή ενός βασικού σέντερ: Ο Τράβις Νάιτ, ένας παίκτης με μόλις 14 εμφανίσεις ως βασικός με τους Λος Άντζελες Λείκερς της περασμένης σεζόν, βρισκόταν στους Σέλτικς με επταετές (!) συμβόλαιο αξίας 22 εκατομμυρίων. Τελικά ο Νάιτ επέστρεψε κακήν κακώς την επόμενη χρονιά στο Λος Άντζελες, ως trade με τον Τόνι Μπατί των 6.5 πόντων και 5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Αξίζει να αναφέρουμε πώς ο Τόνι Μπατί από τον πάγκο των Λέικερς, βρέθηκε στους Σέλτικς με εξαετές συμβόλαιο, αξίας 26 εκατομμυρίων δολαρίων! Και ευλογούσε την τύχη του. Και κάπου εκεί ξεκίνησε το χάος για τους Σέλτικς.
Ο Ρικ Πιτίνο έμοιαζε να μεταχειρίζεται το ρόστερ των Σέλτικς σαν να παίζει στο NBA 2K. Κάθε deal μεταγραφών ακυρώνονταν ξαφνικά από ένα άλλο, παίκτες εμφανίζονταν στο ρόστερ της ομάδας την μια μέρα και την άλλη, είχαν ήδη βγάλει εισιτήριο για άλλες πολιτείες. Τον Αύγουστο του `97, οι Σέλτικς έδωσαν 34 εκατομμύρια για να πάρουν από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς τον έμπειρο γκαρντ Κρις Μιλς. Πριν παίξει έστω ένα παιχνίδι, τον πούλησαν στους Νικς. Την ίδια εποχή, ο Πιτίνο έδινε στους Νάγκετς και τον Έρικ Γουίλιαμς, ο οποίος λίγο αργότερα τραυματιζόταν στον αχίλλειο τένοντα. Την μεθεπόμενη σεζόν, ο Πιτίνο τον έπαιρνε ξανά πίσω, μαζί με τον Ρον Μέρσερ που στο μεταξύ είχε επίσης πουλήσει. Η σταθερότητα επιλογών σίγουρα δεν ήταν το φόρτε του.
The Little Chance-y Billups
O Μπίλαπς ήταν σπουδαία επιλογή, ένας ικανός γκαρντ, που έδειξε τα ‘δόντια’ του από το πρώτο του κιόλας παιχνίδι στο NBA, μια άνετη νίκη επί των Μπουλς στο γήπεδο των ‘Κελτών’. Στην συνέχεια ακολούθησαν ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΝΕΣ.
Σύμφωνα με δηλώσεις του νεαρού γκαρντ, κάθε φορά που κατέβαζε την μπάλα προς την αντίπαλη ρακέτα, άκουγε την ηχώ από τα ουρλιαχτά του προπονητή του, ο οποίος ήταν μονίμως έξαλλος μαζί του. Ο ίδιος ο Πιτίνο δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος από τον Μπίλαπς και ύστερα από 51 ματς, αποφάσισε πως ήταν καλύτερο να αποχωρίσει, δίνοντας την θέση του στον βετεράνο Κεν Άντερσον. Στη συνέχεια ο Μπίλαπς όπου κι αν έπαιξε ήταν ‘πενταδάτος’ γκαρντ, πήρε ένα πρωτάθλημα (2004) με τους Ντιτρόιτ Πίστονς και άφησε το NBA έχοντας ένα πλούσιο παλμαρέ ατομικών διακρίσεων (5 φορές μέλος της NBA All-Star ομάδας).
Αγώνες για Μεγάλα Παιδιά
Ο Ρικ Πιτίνο ήταν ένας σταρ στο κολεγιακό μπάσκετ και ήταν φανερό πως αποσκοπούσε ώστε αυτή η φήμη του να επεκταθεί στο NBA. Ο Ντι Μπράουν, ένας από τους παίκτες που απέλυσε ο Πιτίνο όταν ανέλαβε την ηγεσία της ομάδας, τον χαρακτήρισε ως “ME Person” (ελληνιστί, σε ελεύθερη μετάφραση, ‘εαυτούλης’). Ο Μπιλ Σίμονς, αθλητικογράφος με θητεία σε Grantland, ESPN, The Ringer, γνωστός για την μεγάλη αγάπη του στους Σέλτικς, είχε πει για τον Πιτίνο ότι ΄ρουφούσε διαρκώς τη ζωή μέσα από τους παίκτες του’ καθώς τους ζητούσε να εφαρμόσουν συστήματα άμυνας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, θεωρίες που αποδίδουν στο κολεγιακό μπάσκετ, αλλά ναυαγούν στο NBA των 82 αγωνιστικών. Ο Πιτίνο ποτέ δεν ήταν μια βαρετή παρουσία για τους Σέλτικς: Σε κάθε του δημόσια εμφάνιση ήξερε πως να πει αυτό που ήθελαν να ακούσουν οι οπαδοί της ομάδας, υποστηρίζοντας παράλληλα, με κάθε τρόπο, τις προσωπικές του εμμονές πάνω στο παιχνίδι.
Οι Σέλτικς κατάφεραν μέσα στα επόμενα τρία χρόνια δεν κατάφεραν να κάνουν το πολυπόθητο rebuild και η μόνη τους φωτεινή στιγμή, ήταν όταν στη ζαριά των ντραφτ για τη σεζόν 1998-99, κατάφεραν να πάρουν τον Πολ Πιρς. Στα ντραφτ της επόμενης σεζόν, προτίμησαν να…ανταλλάξουν το draft pick τους με τον θηριώδη σέντερ Βιτάλι Ποταπένκο από το Κλίβελαντ. Από την άλλη, οι Κλίβελαντ Καβαλίερς επέλεξαν στα ντραφτ τον Άντρε Μίλερ, ένα wondekid των ασίστ με καλό σουτ από μακρινή απόσταση, που έκανε λαμπρή καριέρα στο NBA των 00s. Η σταγόνα είχε σχεδόν ξεχειλίσει.
“Μην περιμένετε τον Λάρι Μπερντ, μην είστε εγωιστές!”
Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το ξέσπασμα του Ρικ Πιτίνο σε συνέντευξη Τύπου του Ρικ Πιτίνο, που οδήγησε στην παραίτηση του στις αρχές του 2001: “Μην περιμένετε να μπει εδώ μέσα ο Μπερντ, ο Μακχειλ, μην περιμένετε 90 εκατομμύρια στην άκρη για μεταγραφές, εμείς εδώ δουλεύουμε συνέχεια όμως!” φώναζε ο Πιτίνο προς στους δημοσιογράφους με ξεκάθαρη απελπισία, λίγο πριν εγκαταλείψει την ομάδα ομολογώντας ‘mea culpa’, με συνολικό ρεκόρ νικών-ηττών 102-146.
Με τον Τζιμ ο`Μπράιαν στη θέση του οδηγού και με το δίδυμο Αντουάν Γουόκερ – Πολ Πιρς να εμπνέουν τσαμπουκά και νοοτροπία νικητή στην ομάδα, οι Σέλτικς κατάφεραν να κλείσουν τη σεζόν 2001-2002 με ρεκόρ 49-33 και να εμφανιστούν ξανά στα playoffs, μετά από ένα διάλειμμα επτά ετών, που έμοιαζαν αιώνας. Ο ορίζοντας είχε μόνο ένα ‘λιμάνι’, αυτό του Πρωταθλητή του NBA. Και οι Σέλτικς, όπως αποδείχθηκε από την ιστορία, ήταν πιο κοντά από ποτέ.
