Ολυμπιακός: Αναζητείται προοπτική για το μέλλον
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για το -25 από τη Μακάμπι. Τον Ολυμπιακό που θα έχει περισσότερο κρύο απ΄ ό,τι ζέστη, τις αλλαγές παικτών, την ανισορροπία του ρόστερ και τον κόσμο που περιμένει κάποια στιγμή να δει την προοπτική για το μέλλον
Τα ευχάριστα, πρώτα. Σε μια “διαβολοβδομάδα” όπου ο -έτσι κι αλλιώς- προβληματικός Ολυμπιακός αντιμετώπιζε εκτός έδρας την ΤΣΣΚΑ και μέσα στο ΣΕΦ την Μακάμπι, έκανε μια νίκη. Ο απολογισμός, τηρουμένων των αναλογιών αλλά και των έκτακτων συνθηκών που προέκυψαν (γαστρεντερίτιδα, τραυματισμοί, αλλαγές παικτών) μάλλον κρίνεται θετικός. Τι μάλλον, σίγουρα είναι.
Πάντα, επίσης, σε διάστημα 48 ωρών, ένα ασχημόπαπο μπορεί να μεταμορφωθεί σε κύκνο και τούμπαλιν. Η Ζαλγκίρις που έχασε μέσα στο γήπεδό της από τη Ζενίτ, πήγε και νίκησε στην Κωνσταντινούπολη τη Φενέρ. Η ομάδα του Ομπράντοβιτς μετράει … πέντε ήττες, όσες είχε κάνει πέρσι, όλη τη χρονιά! Αν κοιτάξει κανείς τη βαθμολογία της Ευρωλίγκας, θα διαπιστώσει ότι η διοργάνωση των 18 ομάδων, μέχρι στιγμής, είναι η πιο δύσκολη όλων των εποχών.
Σιγά-σιγά, βέβαια, θα ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι όμως μέχρι να γίνει το τελικό κοσκίνισμα η διαδρομή του αεροσκάφους θα έχει αναταράξεις και πολλά κενά αέρος.
Δεν αρχίσαμε τις αναφορές (και τις μεταφορές) για να χρυσώσουμε το χάπι στους φίλους του Ολυμπιακού. Μάτια έχουν και βλέπουν, αλλά και αισθητήριο για το που μπορεί να φτάσει , στη φετινή σεζόν, η ομάδα τους. Θα το ξαναγράψουμε, ωστόσο για όσους τρέφουν ψευδαισθήσεις, η εντυπωσιάζονται από μια σπουδαία νίκη, ή απογοητεύονται από μια νέα εντός έδρας αποτυχία. Το σημειώσαμε και μετά την ΤΣΣΚΑ. Υπό κανονικές συνθήκες, η ομάδα θα μελετούσε την τριάδα των εντός έδρας αγώνων του και θα έλεγε “πάω για το τρία στα τρία”. Όπως είναι τα πράγματα, δεν μπορεί παρά να κοιτάζει κάθε ματς ξεχωριστά… και ό,τι (του) κάτσει.
Ο Ολυμπιακός έχει παραδεχθεί τα τεράστια λάθη του καλοκαιρινού σχεδιασμού, με την απομάκρυνση του προπονητή (ειρήσθω εν παρόδω, φαίνεται ότι ο Ντέιβιντ Μπλατ σκεφτόταν την αποχώρησή του από την προπονητική, λόγω της ασθένειάς του, τουλάχιστον αυτό υποδεικνύουν οι μετέπειτα δηλώσεις του) αλλά και τις αλλαγές παικτών.
Πολλοί πιστεύουν ότι επειδή αλλάζει ο προπονητής, ή έρχονται δυο νέοι παίκτες, η ομάδα από τη μια στιγμή στην άλλη, βρίσκει ρυθμό, πατήματα και απογειώνεται. Δεν είναι (καθόλου) έτσι. Ειδικά σε μια ομάδα όπως ο φετινός Ολυμπιακός, που ναι μεν έχει το πλεονέκτημα των πολλών προπονήσεων, αλλά ταυτόχρονα η απουσία από τις εσωτερικές διοργανώσεις της στερεί το δικαίωμα να βρει χημεία, ρόλους και ταυτότητα μέσα από τη ροή συνεχόμενων αγώνων.
Αλλαγές ναι, αλλά θέλουν και χρόνο
Δείτε τι συνέβη με τους Ρότσεστι, Ριντ. Ο πρώτος ναι μεν έχει την ευρωπαϊκή εμπειρία, σίγουρα θα προσαρμοστεί πιο εύκολα, έχει και … θράσος σαν παίκτης, αλλά πρέπει να βρει ένα ρόλο ανάμεσα στους γκαρντ. Δεν μοιάζει με τον “άτολμο” Μπόλντγουιν, ή ο συγκεκριμένων δυνατοτήτων Κόνιαρη. Αναλαμβάνει ηγετικές πρωτοβουλίες. Η αδυναμία του στην άμυνα είναι δεδομένη, ωστόσο, επιθετικά έχει εκτέλεση και δημιουργία, που σε βάθος χρόνου μπορούν να βελτιώσουν στο έπακρο τον Ολυμπιακό. Αυτή τη στιγμή, προορίζεται να παίρνει τη θέση του Σπανούλη, θα χρειαστεί να βρει όμως και τον ιδανικό παρτενέρ. Ταιριάζει με τον Πάντερ, ή τον Πολ, θα βρει συνεργασίες με τους ψηλούς; Οι απαντήσεις δεν δίνονται από ένα αγώνα και μάλιστα κόντρα στην καλοδουλεμένη Μακάμπι;
Ο Ριντ, από την πλευρά του, εντυπωσιάζει με το κορμί του, είναι τεράστιος αλλά γι αυτόν τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα με την έννοια ότι πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα κόσμο, που δεν έχει ιδέα. Ούτε καν τους κανονισμούς δε γνωρίζει καλά, καλά. Τα 211 εκατοστά του γεμίζουν τη ρακέτα μεν, για να φτάσει όμως στο επίπεδο ενός ικανού αντικαταστάτη του Μιλουτίνοφ πρέπει να φάει πολύ ψωμί. Καρβέλια…
Κάτι τέτοιο καθιστά υποχρεωτική την παραμονή του Ρούμπιτ στο “5”, άρα και του Κουζμίνσκας στο “4”, με επικρατέστερους να αποχωρήσουν τους Μπόλντγουιν και Χαπ. Ακόμη, όμως, δεν έχουν φύγει (προφανώς γίνονται διαπραγματεύσεις για τη λύση της συνεργασίας τους).
Το πιο εύκολο, λοιπόν, είναι να ζητάει κανείς συνεχόμενες αλλαγές. Δεν είναι όμως η πανάκεια. Το φάρμακο για κάθε νόσο. Γι αυτό και ο Κεμζούρα, όταν ρωτήθηκε μετά το ματς, ήταν επιφυλακτικός να μιλήσει για τρίτη προσθήκη. Αυτό που του έλειπε είναι να προσθέσει έναν ακόμη πονοκέφαλο στο ήδη ζαλισμένο κεφάλι του.
Οι ανισορροπίες του ρόστερ
Συν τοις άλλοις το ρόστερ των “ερυθρολεύκων” εξακολουθεί να είναι εύθραυστο, θα έλεγε κανείς και γεμάτο ανισορροπίες, που σίγουρα βλέπει και ο Λιθουανός προπονητής. Από την μια οι βετεράνοι Βασίλης Σπανούλης και Γιώργος Πρίντεζης, που συνεργάζονται με κλειστά τα μάτια (μόνιμη κλισέ ατάκα των σχολιαστών της Euroleague TV, είναι πόσες φορές οι δυο διεθνείς έχουν παίξει πικ εν ρολ) και έχουν μάθει να παίζουν το δικό τους μπάσκετ. Κι από την άλλη μια … ομάδα ορμητικών Αμερικανών (Πάντερ, Πολ, Τσέρι) το μπασκετικό ένστικτο της οποίας είναι τελείως διαφορετικό.
Δεν είναι κακό να υπάρχουν διαφορετικοί παίκτες σε μια ομάδα. Αντίθετα, αποτελεί μέγιστο όπλο γιατί σημαίνει ότι μια ομάδα είναι απρόβλεπτη, δεν διαβάζεται εύκολα. Το δύσκολο, ωστόσο, είναι να τους ταιριάξει κάποιος, όλους αυτούς μαζί. Να πάρει μόνο τα θετικά τους, απομονώνοντας τα αρνητικά τους, προς όφελος της ομάδας. Η αποστολή του Κεμζούρα έχει πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας.
Όλα αυτά μπορούν να εξηγήσουν εύκολα το +25 της τελικής διαφοράς που αποτύπωσε την εμφανή ανωτερότητα της Μακάμπι, μέσα στο Ειρήνης και Φιλίας. Υπάρχει, φυσικά, και το κυριότερο στοιχείο της ευρείας νίκης των Ισραηλινών. Η εικόνα τους πάνω στο παρκέ είναι εμφανής ότι προέρχεται από τη δουλειά που κάνουν στις προπονήσεις. Είναι πρόδηλο ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει βάλει την σφραγίδα του, διαλέγοντας προσεχτικά τους παίκτες του και εμφανίζοντας ένα συγκρότημα που πλησιάζει τα θέλω του.
Μια ομάδα με … προπονητή
Η Μακάμπι δεν θα χάσει ποτέ την φιλοσοφία μιας “αμερικάνικης” ομάδας στην Ευρώπη, ο Σφαιρόπουλος όμως (που αποθεώνεται από τους οπαδούς της ομάδας με το μικρό του όνομα) προσπαθεί να την προσδώσει και το χαρακτήρας της κανονικής πρωταθλήτριας. Αυτής που θα ξεκινήσει από την άμυνα και θα φτάσει στην επιβολή της με υποδειγματική επιθετική λειτουργία. Το πως χειρίστηκε τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, του οποίου κριτίκαρε δημόσια την απόδοση, δείχνει και τον τρόπο σκέψης του. Ο ελληνοαμερικανός ήταν την Παρασκευή ο κορυφαίος παίκτης της Μακάμπι.
Θυμηθείτε ότι όλα αυτά ο Έλληνας κόουτς τα πετυχαίνει φέτος, καθώς η περσινή ομάδα δεν ήταν “δική του” και δυσκολεύτηκε πάρα πολύ μέχρι να τη φέρει στα νερά του, κάτι μάλιστα που δεν κατάφερε απόλυτα.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού, πάντως, που ήταν αρκετός στο ΣΕΦ, παρότι η εμφάνιση ήταν κάτω του αποδεκτού, χειροκρότησε τους “ερυθρόλευκους” δείχνοντας τη διάθεση του, να συμπαρασταθεί σε μια δύσκολη χρονιά, όπου όλοι πλέον γνωρίζουν ότι πιο πολλές φορές θα έχει κρύο απ’ ό,τι ζέστη. Θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη αυτή η συμπαράσταση, αν μέσα στη χρονιά, δουν μια ομάδα που πραγματικά θα μάχεται και δεν θα βγάζει … γλώσσα όπως έκανε ο Γουίλ Τσέρι στο twitter. Κι αν κυρίως καταλάβουν ότι υπάρχει και μια προοπτική για τα επόμενα χρόνια, να ξαναφτάσει ο Ολυμπιακός στο σημείο που βρισκόταν…
