Ο Καγουάι Λέοναρντ τερμάτισε το ‘evolve or die’

Oι Σπερς μπήκαν στη σεζόν ως η ομάδα που έκανε τις λιγότερες κινήσεις και είχε -φαινομενικά- τα μεγαλύτερα κενά. Ως εκ τούτου, μπήκε και στη λίστα ‘για να δούμε αν θα καταφέρει να μπει στα playoffs’. Δόθηκε το τζάμπολ της αγωνιστικής περιόδου 2019-20 στο ΝΒΑ και το Σαν Αντόνιο ξεκίνησε με τρεις νίκες. Στο τέταρτο ματς βρέθηκε απέναντι στους Κλίπερς και αποχαιρέτησε το αήττητο (103-97).

Ο τύπος που ανάγκασε τα ‘Σπιρούνια’ να πουν αυτό το αντίο ήταν ένας δικός τους άνθρωπος: ο Καγουάι Λέοναρντ. Ο claw έκανε το πρώτο νταμπλ νταμπλ της σεζόν (38 πόντοι, 12 ριμπάουντ), με τους 38 πόντους να προκύπτουν από το καρίρ χάι των 32 σουτ. Τα 16 τα πήρε στο δεύτερο ημίχρονο, όταν μέτρησε 25 πόντους. Τους 9 τους έβαλε στην αρχή της τελευταίας περιόδου. Δεν περιορίστηκε στο σκοράρισμα (φευ). Κατέβασε 12 ριμπάουντ, έκανε 4 κλεψίματα και είχε το season low της μιας ασίστ. Γενικά, είχε όρεξη. Και ενέργεια. Λογικό, αν σκεφτείς ότι στο προηγούμενο ματς (με τη Γιούτα) δεν είχε παίξει. Και δεν έπαιξε, γιατί είχε να τιμήσει το ‘load management’. Άλλωστε είναι αυτός που το σύστησε στο ΝΒΑ, τη σεζόν 2018-19. Τότε που δεν εμφανίστηκε έστω μια φορά σε back to back παιχνίδια.

O Λέοναρντ ήταν αυτός που έκανε δημοφιλή τον όρο ‘load management’

Στην British Journal of Sports Medicine είχε δημοσιευθεί σχετικό άρθρο, το 2016, με αφορμή τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και την ανησυχία της για την επιβάρυνση των αθλητών που αύξανε το ρίσκο των τραυματισμών. Ως στόχος της έρευνας είχε τεθεί να φανεί πώς η διαχείριση του φορτίου -σε προπονήσεις και αγώνες- μπορεί να μεγιστοποιήσει την προσαρμογή και τις επιδόσεις σε βάθος χρόνου, όπως μειώνει το ρίσκο τραυματισμού. Ως βασική προϋπόθεση προσδιορίστηκε η συνεχής παρακολούθηση των αθλητών -με συστήματα που βοηθούν στην κατανόηση του τι περνά το σώμα τους, όπως το StatSports.

Όταν πήγε ο Λέοναρντ στους Ράπτορς ήταν ξεκάθαρο πως η απόλυτη προτεραιότητα ήταν να έχει υγεία, καθώς είχε ταλαιπωρηθεί με σοβαρό τραυματισμό στον τετρακέφαλο. Άρα, έπρεπε να κάνουν κάτι για αυτό που να εντάσσεται στο γενικότερο γράμμα του νόμου του ΝΒΑ, όπου οι οργανισμοί δεν μπορούν να αφήνουν εκτός παίκτες, για να τους ξεκουράσουν. Εννοώ, χωρίς να υπάρχει λόγος, καθώς έτσι πλήττεται η εικόνα της λίγκας, καθώς επηρεάζονται αποτελέσματα και ο ενθουσιασμός του κοινού που πηγαίνει στα γήπεδα για να δει τους stars -ή συντονίζεται στα κανάλια που μεταδίδουν live τους αγώνες. Αυτό το τελευταίο εξελίχθηκε σε πρόβλημα, στη διετία 2015-2017, με αυτούς που έδιναν δισεκατομμύρια για τα τηλεοπτικά δικαιώματα να εξοργίζονται και να απαιτούν λύσεις.

Προφανώς και το ΝΒΑ συντάχθηκε, προσθέτοντας την πολιτική ξεκούρασης παικτών (The Player Resting Policy) που προστέθηκε στη ‘βίβλο’ με τους κανονισμούς το 2017. Έκτοτε οι οργανισμοί δεν μπορούν να ξεκουράζουν πολλούς υγιείς παίκτες στο ίδιο ματς ή γενικά υγιείς παίκτες στα εκτός έδρας παιχνίδια -και δη σε αυτά όπου πηγαίνουν μια φορά και άρα οι φαν έχουν μια ευκαιρία να δουν τους αγαπημένους τους παίκτες. To 2017 εν τω μεταξύ, η λίγκα διέγραψε τις περιπτώσεις που ομάδες έδιναν 4 ματς σε πέντε βράδια και μείωσε τον αριθμό των back to back και ενημέρωσε πως οι παραβάτες θα πληρώνουν 100.000 δολάρια, για κάθε αδικαιολόγητη απουσία υγιή παίκτη.

Το load management έγινε η γιατρειά στον άρρωστο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με το ΝΒΑ να αποδέχεται τον όρο ως αιτία απουσίας.

Για να μπορεί μια ομάδα να βάλει το load management ως λόγο απουσίας παίκτη, οφείλει να παρέχει σχετικά ιατρικά έγγραφα στη λίγκα, όπως καταθέτει το σχετικό αίτημα. Από εκεί και πέρα το ΝΒΑ αποφασίζει αν θα εγκρίνει ή θα απορρίψει. Όσοι αμφισβήτησαν αρχικά την επιστήμη και την αποτελεσματικότητα της διαχείρισης φορτίου, σίγησαν για πάντα την ημέρα που ο Λέοναρντ έγινε πρωταθλητής ΝΒΑ (με τους Ράπτορς) και MVP των τελικών. Ήταν ξεκάθαρο πως θα συνέχιζε στο δρόμο της επιτυχίας, μολονότι ο ίδιος είχε πει ότι δεν θα ακολουθούσε και στους Κλίπερς το ίδιο αυστηρό πρόγραμμα που είχε στο Τορόντο. Στο Λος Άντζελες έκανε και κάτι άλλο: έγινε πρώτος πλέι μέικερ.

“Έχει δουλέψει πολύ σε αυτό το κομμάτι” ενημέρωσε μέσω του ESPN ο Τζέιμς Μπορίγκο, κόουτς των Χόρνετς και συνεργάτης του Πόποβιτς στο Σαν Αντόνιο, από το 2015 έως το 2018 -άρα και συνεργάτης του Λέοναρντ τις δυο πρώτες χρονιές που έγινε All Star. “Όταν πρωτοήλθε ήταν ένας συμπαίκτης με διάθεση, ένας πασέρ. Τώρα προσπαθεί να κάνει το καλύτερο play, να κυκλοφορήσει την μπάλα, κάτι που δεν έκανε όταν ξεκίνησε. Και κάτι που ουδείς περίμενε από αυτόν”.

“Η θέληση του για δουλειά είναι παραδειγματική. Από την πρώτη ημέρα του είχα πει πως κατ’ αρχάς πρέπει να γίνει κορυφαίος αμυντικός και την επίθεση θα την έβρισκε μετά. Ήταν ξεκάθαρο πως μπορούσε να γίνει εξαιρετικός αμυντικός και κάθε χρόνο γίνεται καλύτερος στην άλλη άκρη”. Γκρεγκ Πόποβιτς

Ο Ντοκ Ρίβερς σχολίασε πως “είναι αστείο. Μέχρι τώρα όποιος άκουγε το όνομα του Καγουάι σκεφτόταν πως είναι σκόρερ που κάνει και πολλά άλλα. Δεν γνώριζαν πως μπορεί να ‘φτιάξει’ και το παιχνίδι. Αυτό που μάθαμε για εκείνον είναι το πόσο καλά βλέπει το γήπεδο και πόσο καλός πασέρ είναι”. Ο Ίβιτσα Ζούμπατς -κύρια επιλογή του Λέοναρντ για πάσα, μέχρι να επιστρέψει ο Πολ Τζορτζ και να γίνει χαμούλης- αποκάλυψε ότι “δεν μας είχε δείξει τι μπορεί να κάνει, στις προπονήσεις”. Ο ίδιος θύμισε ότι “στις δυο τελευταίες μου ομάδες υπήρχαν κυρίαρχα πόιντ γκαρντ, όπως ο Τόνι Πάρκερ και ο Κάιλ Λόουρι. Αυτοί έκαναν τα περισσότερα σε ό,τι αφορούσε τον τρόπο που έφτιαχναν το παιχνίδι. Φέτος νιώθω πως πρέπει να πάρω αυτόν το ρόλο, σε μια νέα ομάδα και μια νέα επίθεση”.

Η ανάγκη που τον έκανε playmaker

Όσο και αν ψάξεις στο ρόστερ των Κλίπερς, δεν θα βρεις πόιντ γκαρντ, με την ευρεία έννοια του όρου. Εν τη απουσία δε, του Πολ Τζορτζ υπάρχει έλλειψη και στο χειρισμό. Ο Πάτρικ Μπέβερλι δηλώνεται ως ‘πόιντ γκαρντ’, αλλά παίζει μακριά από την μπάλα και αυτά που κάνει φέτος ο Λέοναρντ τα έκανε πέρυσι ο Λου Ουίλιαμς -φέτος ξκινά από τον πάγκο- και ο Λόντρι Σάμετ. Ο τελευταίος, μαζί με τον Μπέβερλι και τον Σάι Γκίλντιους-Αλεξάντερ -ο οποίος πήγε στους Θάντερ στο ‘πακέτο’ για τον Πολ. Φέτος, η περιφέρεια έχει τους Μπέβερλι, Σάμετ και Λέοναρντ, με το Forbes να θυμίζει ότι ως πρωτοεμφανιζόμενος, ο δυο φορές MVP -με δυο διαφορετικές ομάδες- κυκλοφορούσε ως μετρ της άμυνας και είχε ως μ.ο. 7.9 πόντους ανά αγώνα. Κάπου στην πέμπτη του σεζόν έφτασε τους 20 πόντους κατά μ.ο., όπως γινόταν κυριαρχούσε και στις δυο άκρες του γηπέδου. “Κάθε χρόνο πρόσθετε ένα ακόμα επίπεδο στο παιχνίδι του -που δεν υπήρχε πριν. Του είχε μείνει ένα: το playmaking”.

Παρουσία του Λέοναρντ, οι Κλίπερς σκοράρουν 115.6 πόντους (δέχονται 107.7), με τον Ουίλιαμς -τον τύπο που έχασε τη θέση του από τον claw- να λέει ότι “ανοίγει τα πάντα. Τραβά τόση προσοχή στην επίθεση που με τις πάσες μας κάνει όλους καλύτερους”. Στο pick and roll πέφτουν όλοι πάνω του, εκείνος περνά στον Ζούμπατς και… αυτά. Όταν τον ‘παγιδεύουν’ βρίσκει τον ελεύθερο (είτε τον Μπέβερλι στην περιφέρεια, είτε τον Χάρελ κάτω από το καλάθι). Γενικά, δεν περνούν εύκολα οι αντίπαλοι.

Θα περνούν χειρότερα, όταν μειώσει τα λάθη (φέτος κάνει 3.2 ανά αγώνα, ενώ ο περυσινός μέσος όρος ήταν τα 2 -και γενικά από τη σεζόν 2011-12 δεν έχει κάνει περισσότερα από 2.1 ανά ματς σε μια σεζόν), τα οποία αύξησε όπως αυξήθηκε το usage% (πέρυσι είχε κατά μέσο όρο 30% και φέτος είναι στο 38.8%). Ένα θέμα που μπορεί να αγχώσει αργότερα είναι πως οι Κλίπερς δείχνουν να εξαρτώνται πάρα πολύ από εκείνον. Υπάρχει μόνο ένας ακόμα χειριστής και όταν ο αντίπαλος ρίχνει τρεις παίκτες στον πρωταγωνιστή -ή όταν αυτός λείπει- η ομάδα κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Βέβαια, αυτόν το μήνα επιστρέφει ο Τζορτζ. Οπότε ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει.