Χατζηδιάκος, ένα δώρο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα
Στα 14 του χρόνια αναγκάστηκε να ξενιτευτεί. Το 2014 έφερε τον χαρακτηρισμό του 'possible wonderkid'. Σήμερα είναι βασικό στέλεχος της Άλκμααρ και φαντάζει ως το μέλλον της εθνικής Ελλάδας στην θέση του στόπερ, εκπληρώνοντας ένα όνειρο του κατά το ήμισυ.
Από τη στιγμή που ο Γιον Φαν’τ Σιπ έκανε γνωστή την πρόθεση του να πειραματιστεί στα παιχνίδια της εθνικής Ελλάδας κόντρα σε Ιταλία και Βοσνία, το ενδιαφέρον στρεφόταν λιγότερο στο αποτέλεσμα και περισσότερο στα όσα θα δοκίμαζε ο Ολλανδός τεχνικός. Τόσο σε επίπεδο τακτικής, όσο και σε πρόσωπα. Και ειδικά στον τρόπο που θα διαμορφωνόταν η αμυντική γραμμή μετά την μη κλήση των Σωκράτη Παπασταθόπουλου και Κώστα Μανωλά.
Η απάντηση δόθηκε αρχικά με την χρησιμοποίηση των Σιόβα – Χατζηδιάκου στο ‘Olimpico’ της Ρώμης και στη συνέχεια με μια ‘extreme’ επιλογή που έφερε τον Κώστα Σταφυλίδη στο πλάι του στόπερ της Άλκμααρ στην αναμέτρηση του ΟΑΚΑ με τους Βόσνιους. Από τη στιγμή που το πρόσημο της αξίας των Σιόβα – Σταφυλίδη ήταν προ πολλού γνωστό, τα βλέμματα στράφηκαν κυρίως στον Παντελή Χατζηδιάκο που πέρασε τα πρώτα τεστ με επιτυχία.
Το δρομολόγιο Ρόδος – Παιανία – Άλκμααρ
Γεννημένος στις 20 Ιανουαρίου του 1997 στην Ρόδο, με Έλληνα πατέρα και Ολλανδή μητέρα, ο Χατζηδιάκος μετακόμισε στην Παιανία το 2008 προκειμένου να ενταχθεί στην ακαδημία του Παναθηναϊκού και να ζει εσώκλειστος στις προπονητικές εγκαταστάσεις του ‘τριφυλλιού’. Τα νηπιακά του ποδοσφαιρικά βήματα είχε πραγματοποιήσει στον Ευκλή Σορώνης, ωστόσο είχε φτάσει η ώρα να κάνει το βήμα που του πρόσφερε την δυνατότητα να διαπιστώσει το ταβάνι του.
Μόνο που τελικά η διαπίστωση αυτή θα γινόταν επί ολλανδικού εδάφους. Η οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας έπληξε τα επιχειρηματικά σχέδια του πατέρα του και έφερε την οικογένεια του στον τόπο καταγωγής της μητέρας του. Αρχικά ο μικρός Παντελής παρέμενε στον Παναθηναϊκό, ωστόσο το 2011 ακολούθησε τους γονείς του στο Άλκμααρ της Ολλανδίας, όπου και εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της ΑΖ. Γρήγορα το ταλέντο του άρχισε να ξεχωρίζει και στα 16 του χρόνια ο Χατζηδιάκος ήταν αρχηγός της ομάδας U16 της ακαδημίας. Τον Ιανουάριο του 2015 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Άλκμααρ, τριετούς διάρκειας.
“Ο Χατζηδιάκος είναι ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής και ακουμπάμε με εμπιστοσύνη πάνω του”, είχε παραδεχθεί τότε ο διευθυντής ποδοσφαίρου της Άλκμααρ, Έρνι Στιούαρτ, τονίζοντας πως “ήταν με την πρώτη ομάδα στην Πορτογαλία, είναι δεξιοπόδαρος και πολύ δυνατός στις προσωπικές μονομαχίες. Έχει ηγετικά χαρακτηριστικά και εξαρτάται από τον ίδιο να κάνει το βήμα στην πρώτη ομάδα, όπως τόσοι ακόμη παίκτες από τα τμήματα υποδομής”. Τα λόγια του Στιούαρτ αποδείχθηκαν προφητικά. Έναν χρόνο μετά ο Έλληνας στόπερ ανάγκασε τους διοικούντες την ολλανδική ομάδα να του προσφέρουν νέο συμβόλαιο, με καλύτερος όρους και διάρκεια ως το 2020.
Στις 4 Δεκεμβρίου του 2015 ο Χατζηδιάκος μπήκε για πρώτη φορά σε αποστολή της πρώτης ομάδας, για την αναμέτρηση με την Ντε Γκράαφσαπ. Έξι ημέρες αργότερα η Αλκμάαρ υποδεχόταν την Αθλέτικ Μπιλμπάο για την τελευταία αγωνιστική του Europa League και ο Χατζηδιάκος πραγματοποίησε το ντεμπούτο του, μπαίνοντας ως αλλαγή στο 75ο λεπτό της αναμέτρησης. Έκτοτε συμμετείχε συχνά στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας και τις αποστολές, αλλά αγωνιζόταν κυρίως στα αναπτυξιακά τμήματα. Ως αρχηγός της U16 στέφθηκε πρωταθλητής Ολλανδίας, ενώ κάτι ανάλογο πέτυχε με την ΑΖ ΙΙ κερδίζοντας παράλληλα την άνοδο στην Eerste Divisie.
Από τότε ήταν ξεκάθαρο πως ο Χατζηδιάκος απολάμβανε της αναγνώρισης του ταλέντου του στην Ολλανδία, αλλά το ίδιο ξεκάθαρο ήταν πως ήθελε να αγωνιστεί στην εθνική Ελλάδας παρά το γεγονός πως είχε συμμετοχές με τις U16 & U17 των ‘οράνιε’.
“Στην Ολλανδία με θεωρούν έναν από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς στην ηλικία μου. Μπορώ να παίξω βέβαια και δεξί μπακ, αμυντικό χαφ, όπου θέλει ο προπονητής μου, αλλά κυρίως παίζω ως στόπερ. Όχι μόνο η Άλκμααρ αλλά και εν γένει το ολλανδικό ποδόσφαιρο θέλει πολύ να προωθήσει νέους παίκτες και έτσι όπως βλέπεις στην Ολλανδία οι ομάδες στηρίζονται σε νεαρούς ποδοσφαιριστές. Στην Ελλάδα έχω μεγαλώσει, εννοείται πως θα ήθελα να παίξω στην Εθνική Ελλάδος. Έχω κληθεί μια φορά σε αγώνες της Εθνικής Νέων και θα περιμένω να δω τι θα γίνει στο μέλλον”, είχε δηλώσει μεταξύ άλλων στο Sport24.gr τον Μάιο του 2017.
Ο Χατζηδιάκος ξεκίνησε την σεζόν 2017-2018 ως βασικός μέλος της Jong AZ (ομάδα Νέων), ωστόσο ένας τραυματισμός του Ρον Φλάαρ τον Οκτώβρη, άλλαξε τα δεδομένα. Ο Τζον Φαν ντε Μπρομ δεν δίστασε να φωνάξει τον Έλληνα στόπερ και να του δώσει φανέλα βασικού. Δικαιώθηκε πανηγυρικά, αφού η Άλκμααρ τερμάτισε στην 3η θέση της Eredivisie και ο Χατζηδιάκος κατέστησε σαφές πως πλέον μπορούσε να παίξει κομβικό ρόλο στην καρδιά της άμυνας. Εκείνη την σεζόν αγωνίστηκε σε 26 παιχνίδια πρωταθλήματος και άλλα 3 του Κυπέλλου, σκοράροντας μεταξύ άλλων δύο φορές (1 ασίστ). Μέχρι σήμερα, ο 22χρονος στόπερ μετράει συνολικά 75 ματς (3 γκολ, 2 ασίστ) με την πρώτη ομάδα της Άλκμααρ, έχει συμβόλαιο ως το 2021 και το μέλλον του προβλέπεται εξαιρετικά ευοίωνο, έχοντας σύμμαχο του και τον super agent Μίνο Ραϊόλα.
The Netherlands effect
Οι συγκυρίες που έφεραν τον Χατζηδιάκο στην Ολλανδία, είχαν απόλυτα ευεργετική επίδραση στο στυλ παιχνιδιού που ανέπτυξε με τα χρόνια ο Έλληνας διεθνής στόπερ. Σύμφωνα με τις αναφορές σκάουτινγκ των ‘οράνιε’, ο Χατζηδιάκος αποτελεί έναν ‘τυπικό Ολλανδό στόπερ’ που είναι δυνατός ανασταλτικά αλλά και εξαιρετικά αποτελεσματικός με την μπάλα στα πόδια, ικανός να ντριμπλάρει για να απελευθερωθεί από θέση άμυνας.
Διαβάζει ιδανικά το παιχνίδι του αντιπάλου και χάρη στην ταχύτητα του μπορεί να ανακάμψει γρήγορα εφόσον βρεθεί εκτός θέσης. Ενδεχομένως το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο του να αφορά την ικανότητα πάσας (passing ability), με τον Χατζηδιάκο να ολοκληρώνει την περσινή σεζόν στην Άλκμααρ με 90% ευστοχία στις μεταβιβάσεις που επιχείρησε (1156/1371). Ο τομέας που υστερεί είναι οι προσωπικές μονομαχίες στον αέρα, αφού πέρσι έχασε τις 34 από τις 63.
Βελτιώνοντας αυτή την αδυναμία του, ο Χατζηδιάκος μπορεί να θεωρηθεί ένας στόπερ με όλο το ‘πακέτο’. Ωστόσο ήδη η παρουσία του στην Ολλανδία από νεαρή ηλικία έχει αφήσει ξεκάθαρα το αποτύπωμα της στην ανάπτυξη του ποδοσφαιρικού του χαρακτήρα.
Δώρο μιας ζοφερής πραγματικότητας
Για τον Παντελή Χατζηδιάκο δεν υπάρχει πια κανένας ενδοιασμός, είναι παίκτης της εθνικής Ελλάδας αφήνοντας στην άκρη τα όποια σενάρια μπορεί να τον ενέπλεκαν μελλοντικά με τους ‘οράνιε’. Πρόσφατα δήλωσε πως το όνειρο του ήταν να αγωνιστεί με τα γαλανόλευκα στο πλάι των Παπασταθόπουλου – Μανωλά. Πραγματοποιήθηκε κατά το ήμισυ, αφού συνέβη στο πλευρό των Σιόβα – Σταφυλίδη. Από τη στιγμή που απέδειξε ότι είναι ένα κερδισμένο στοίχημα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι πιθανό στο μέλλον να λάβει σάρκα και όστα το άλλο μισό της επιθυμίας του.
Ο 22χρονος στόπερ είναι το ποδοσφαιρικό δώρο μιας ζοφερής πραγματικότητας που βιώνουν οι Έλληνες εδώ και μια δεκαετία, μέσω της οικονομικής κρίσης. Αυτή ήταν που έσπρωξε την οικογένεια του και μοιραία τον ίδιο στην Ολλανδία. Εξέλιξη που του επέτρεψε μια αθλητική ανάπτυξη που δύσκολα θα πετύχαινε εδώ. Ένα possible wonderkid στον ποδοσφαιρικό κόσμο του 2014, κατάφερε να γίνει βασικό στέλεχος μιας δυνατής ολλανδικής ομάδας, μα κυρίως το παρών και το μέλλον της εθνικής Ελλάδας στην θέση του στόπερ. Καθόλου άσχημα για ένα παιδί που άφησε την πατρίδα του πριν από μερικά χρόνια, δούλεψε σκληρά και πλέον την υπηρετεί με το εθνόσημο στο στήθος.
Ήταν σωστά τα ‘κοψίματα’ Παπασταθόπουλου και Μανωλά από τον Φαν’τ Σιπ; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:
