Πώς ο mini-Flash του Ολντ Τράφορντ εκθέτει τη Γιουνάιτεντ

Ο Ντάνιελ Τζέιμς αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες ιστορίες της φετινής Premier League. Όχι τόσο γιατί ο μικρός – σε ηλικία και μέγεθος – εξτρέμ έχει αδιαμφισβήτητο ταλέντο και δείχνει ικανός να αφήσει έντονη την σφραγίδα του στις πλάγιες γραμμές των γηπέδων της Αγγλίας, όσο και αν αυτό αποτελεί από μόνο του ένα στιβαρό talking point.

Γιατί όντως, ο Ουαλός φαίνεται να είναι μια περίπτωση παίκτη φτιαγμένη για να διασκεδάζει κόσμο, να μπαίνει σε highlights. Φαινομενικά, όταν αποκτήθηκε από την Σουόνσι το καλοκαίρι, ο Τζέιμς σου έδινε την εντύπωση ότι θα ήταν ένας συμπληρωματικός ποδοσφαιριστής σε μια ομάδα που είχε ανάγκη απο κάτι πολύ πιο ποιοτικό από κάποιον υποσχόμενο μεσοεπιθετικό με ελάχιστες παραστάσεις κορυφαίου επιπέδου. Ο Ουαλός όμως είχε ξεκάθαρα πολύ διαφορετική άποψη και με τα προσόντα και το θράσος του έδειξε από την προετοιμασία της United κιόλας που δεν είχε έρθει για να πάρει τον ρόλο κάποιου ποδοσφαιρικού κομπάρσου.

Εξαιρετικά ταχύς, με χαμηλό κέντρο βάρους και σχεδόν Flash-ικη επιτάχυνση και έκρηξη στα πρώτα μέτρα, ο Τζέιμς θυμίζει εξτρέμ άλλων βρετανικών δεκαετιών, τότε που τα γήπεδα δεν ήταν απαραίτητα «χαλί», τότε που η υπερβολική «δαντέλα» δεν σε βοηθούσε στις πτέρυγες, τότε που η βασική εντολή ενός παίκτη του στυλ του ήταν το περίφημο «get past the full back, then cross it». Κοινώς, πέρασε το αντίπαλο μπακ και βγάλε σέντρα.

Μπορεί βέβαια η εντολή αυτή να μην έχει πλέον και τόση εφαρμογή στην σαφώς πιο «εκλεπτυσμένη» και ποδοσφαιρικά πολιτισμένη Premier League (ειδικά σε μια Γιουνάιτεντ που δεν έχει πια ένα θηρίο σαν τον Λουκακού να κατεβάσει την μπάλα από ψηλά), αλλά για τον Τζέιμς αυτό δεν έχει και τόση σημασία, μιας και στα πρώτα του βήματα με την κόκκινη φανέλα δείχνει περισσότερο πλάγιος επιθετικός και εκτελεστής, παρά δημιουργός.

Σε κάτι λιγότερο από δέκα επίσημα ματς με την φανέλα της ομάδας του Σόλσκιερ, ο Τζέιμς έχει βρει δίχτυα 3 φορές, έχει αναδειχτεί σε μια μόνιμα σταθερή απειλή για τις αντίπαλες άμυνες με την διαρκή του κίνηση, «τραβάει» πολλά φάουλ από τους άτυχους πλάγιους αμυντικούς που βρίσκει μπροστά του, ενώ ο Σόλσκιερ σε μια προσπάθεια να βρει μια λύση για την «δύσκολη» για την φετινή Γιουνάιτεντ θέση του κεντρικού φορ, δεν δίστασε να τον ξεκινήσει ακόμα και σε αυτήν την θέση στο ματς με την Αστάνα για το Europa League.

Και σε αυτό το σημείο ακριβώς η μέχρι στιγμής ιστορία του Ντάνιελ Τζείμς αποκτά το πραγματικό ποδοσφαιρικό της ενδιαφέρον και εν τέλει «ξεγυμνώνει» την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μια ομάδα που με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνει τελικά να χάνει πόντους μέσα από τις πολύ καλές εμφανίσεις ενός ατόφιου ποδοσφαιρικού ταλέντου.

Σε ένα ρεαλιστικό ή αν θέλετε σε ένα λογικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, ο Ντάνιελ Τζέιμς δεν θα έπρεπε, δεν θα μπορούσε να είναι ένα από τα πιο σταθερά σημεία αναφοράς σε μια ομάδα όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Θα έπρεπε να έχει τον χρόνο και τον χώρο για να αναπτυχθεί, να ζυγίσει τις συνθήκες του νέου του περιβάλλοντος και να μπορέσει έτσι να εκφράσει το ταλέντο του στην «πιλοτική» σεζόν με την κόκκινη φανέλα.

Αλλά η λέξη «λογική» δεν ταιριάζει εδώ και καιρό στους «κόκκινους διαβόλους». Με την ομάδα να μην μπορεί να βρει ρυθμό, χαρακτήρα και ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό, ο Τζέιμς δεν καλείται απλώς να παίζει βασικός, αλλά να αποδίδει κιόλας ως η μοναδική αξιόπιστη λύση στην επιθετική της τριπλέτα. Το τελευταίο αυτό σημείο είναι ενδεικτικό της πίεσης υπο την οποία βρίσκεται ο μόλις 21 ετών Τζέιμς, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς πως και στην Σουόνσι ακόμα έκαναν λόγο για τα «άγουρα» σημεία του παιχνιδιού που πρέπει να «ωριμάσουν».

Τα τελειώματά του θέλουν ακόμα δουλειά, όπως και η τελική του πάσα, ενώ πολλές φορές δείχνει να αποσυντονίζεται αγωνιστικά από το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων του. Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι απολύτως φυσιολογικά για έναν παίκτη που αναπτύσσει ακόμα την αγωνιστική του προσωπικότητα, πόσο μάλλον όταν κάνεις σε τόσο νεαρή ηλικία ένα πραγματικό τεράστιο άλμα, αφήνοντας πίσω σου την Championship και μπαίνοντας στα βαθιά της Premier League.

To αν θα αλλάξει κάτι στην διαχείρισή του στο άμεσο μέλλον παραμένει αβέβαιο. Με την μεταγραφική περίοδο του Γενάρη να φαντάζει ακόμα μακριά και με τον Σόλσκιερ να δείχνει σχεδόν ανακουφισμένος με την μέχρι τώρα απόδοση του μικρού, όλα δείχνουν ότι η θέση του βασικού ανήκει στον Τζέιμς. Χωρίς ουσιαστικό ανταγωνισμό, από τον Ουαλό θα ζητηθεί να γίνει ακόμα πιο επιδραστικός, να αναλάβει ακόμα περισσότερες προσπάθειες και με τον Ράσφορντ να απουσιάζει ψυχικά από την ομάδα να αποτελέσει τον βασικό σκόρερ της. Αν αυτό το παρουσίαζες ως σχέδιο στον Άλεξ Φέργκιουσον στις «χρυσές» εποχές της Γιουνάιτεντ θα σε έδιωχνε κακή κακώς από το γήπεδο, καλώντας και την αστυνομία να σε μαζέψει.

Ίσως να σου πέταγε και κάποιο παπούτσι. Στην τωρινή Γιουνάιτεντ, η fast-track προώθηση του James στον ρόλο του βασικού φανερώνει έναν σύλλογο πεινασμένο για λύσεις και φυσιογνωμίες εντός γηπέδου, με σχεδόν εγκληματικό μεταγραφικό σχεδιασμό και με έναν προπονητή που μέσα στην απόγνωσή του ποντάρει (σχεδόν) τα πάντα πάνω στους ώμους ενός άγουρου, έστω και θαυματουργού μικρού. Το αν ο μικρός δείχνει ικανός να σηκώσει όλα τα βάρη που του δίνονται , είναι μια άλλη κουβέντα που σαφώς αφορά το ωμό του ποδοσφαιρικό ταλέντο και όχι την αρτιότητα του αγωνιστικού προγραμματισμού της ομάδας του.

Στον τελικό απολογισμό της χρονιάς όμως, αν οι αναλαμπές και η breakout χρονιά του Τζέιμς είναι το μοναδικό στοιχείο που θα μπορέσει να κρατήσει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως θετικό, τότε οι άνθρωποι που αποτελούν την ραχοκοκαλιά της ομάδας, από την διοίκηση μέχρι τον προπονητή θα πρέπει να κοιταχτούν με πολύ μεγαλύτερη ειλικρίνεια στον καθρέφτη και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Κάτι που εδώ που τα λέμε φαντάζει λιγότερο πιθανό ακόμα και από το να βγει πρώτος σκόρερ της κατηγορίας ο mini-Flash του Old Trafford.

Στο νέο επεισόδιο του Pod-όσφαιρο, ο Λευτέρης Ελευθερίου απορρίπτει το ερώτημα για τα δύο σημαντικά παιχνίδια την εβδομάδα από τον Ολυμπιακό και ο Κώστας Μπράτσος αποκαλύπτει τις φήμες για ερωτικό τρίγωνο στην Premier League.