Σε 147 δεύτερα ο Πεδουλάκης ήξερε τι έβλεπε

Μια στιβαρή ομάδα, που ξέρει τι θέλει να παίξει βρίσκοντας με το χρόνο το πώς θα το τελειοποιήσει, οφείλει να μην παρουσιάζεται ανακόλουθη των βασικών αρχών της, ανεξαρτήτως προσώπων ή αποτελεσμάτων. Δεδομένου πως δεν είναι εφικτό η αποτελεσματικότητα να είναι παρόμοιου βαθμού, σε δύο τόσο κοντινά παιχνίδια με τρεις παίκτες μάλιστα να έχουν ενταχθεί προ ημερών στην προετοιμασία, το βασικό ζητούμενο είναι η συνέχεια ενός συνόλου, η αγωνιστική συνέπειά του. Γι’ αυτό και -έχοντας ως μπούσουλα τις σημειώσεις μετά το τουρνουά του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στην Πάτρα- θα επιβεβαιώσουμε ή όχι την προσαρμοστικότητα των παικτών πάνω σε ό,τι ο Αργύρης Πεδουλάκης οραματίζεται ως άρτιο, με βάση πάντα τα όσα φάνηκαν στο 2ο ‘Pavlos Giannakopoulos Tournament’.

‘Evolve or die’ ⬆

Είναι δεδομένη πια η επιδίωξη του ‘Άρτζι’ να ακολουθήσει και πάνω απ’ όλα να εξοικειωθεί ο ίδιος με το σύγχρονο στιλ μπάσκετ. Ένα μπάσκετ που προστάζει γρήγορο ρυθμό, πολλές κατοχές, πολλά τρίποντα. Στα δύο παιχνίδια οι ‘πράσινοι’ εκτέλεσαν 50 φορές πίσω από τη γραμμή των 6μ75 (για 60 δίποντα) και ευστόχησαν τις 20 εξ αυτών.

Οι επιθέσεις των 8” ⬆

Παρόντος του ΝτεΣόν Τόμας, το βασικό πλάνο στο ‘5-5’ ήταν άμεσο ποστάρισμα από αριστερά, η μπάλα χαμηλά και εκτέλεση προτού έρθει οποιαδήποτε βοήθεια. Διαφορετικά τρίποντο του Φριντέτ από τα φτερά προτού το χρονόμετρο της επίθεσης πέσει κάτω από τα 18 δεύτερα – εντός δηλαδή του καθορισμένου περιθωρίου δηλαδή.

Γρήγορα κατά βούληση, όχι κατά τύχη ⬇

Τα 12 λάθη σε καθένα από τα δύο παιχνίδια δεν μοιάζουν πολλά. Όταν όμως είναι μαζεμένα, εμποδίζουν τη σωστή ανάπτυξη της ομάδας και αποτρέπουν την τελειοποίηση του πλάνου λειτουργίας. Οι ‘πράσινοι’ θέλουν ν’ αποφασίζουν γρήγορα, κάτι που βολεύει πολύ τον Νικ Καλάθη, θα πρέπει όμως να είναι ‘to the point’ για να εμφανίσουν την απαιτούμενη παραγωγικότητα.

Μεγάλα σκορ ⬇

71 πόντοι με τη Μακάμπι και 84 με τη Φενέρμπαχτσε (που έπαιζε με πειραματικούς σχηματισμούς) ήταν η παραγωγικότητα του ‘τριφυλλιού’. Συνολικά ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ σκόραρε 155 πόντους, που -αν διαιρεθούν δια δύο- μάς δίνουν ένα μέσο όρο που δεν υπερβαίνει τους 78. Κάτω από τους 79 πόντους που είχε πέρυσι στη διάρκεια της Euroleague, τη στιγμή που θέλει να ξεπεράσει κατά πολύ +80.

Η αντίσταση του αντιπάλου⬇⬆

Οι πρωταθλητές Ελλάδας δοκιμάστηκαν σε συνθήκες Euroleague, αντιμετωπίζοντας σε πρώιμο στάδιο δύο από τις πλέον ανταγωνιστικές ομάδες της ηπείρου. Η καλοκουρδισμένη Μακάμπι δεν παρείχε τίποτα στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, έχοντας ιδανική κυκλοφορία της μπάλας, καθαρή σκέψη και σχεδόν τέλειες επιλογές στην επίθεση, με αποτέλεσμα να κόψει τους ‘πράσινους’ αιφνιδιασμούς. Η Φενέρμπαχτσε ήταν πιο αργή, πιο διστακτική και ασύνδετη, αφού ο Ομπράντοβιτς επέλεξε να δοκιμάσει σχηματισμούς, παράγοντας που στο δεύτερο ματς ευνόησε την προσπάθεια των ‘πρασίνων’ ν’ ανοίξουν το γήπεδο.

Οι αλλαγές στην άμυνα ⬇

Ήταν ούτως ή άλλως μια δουλειά σε εξέλιξη, όπως έγραφε η Νίκη Μπάκουλη. Φάνηκε όμως η ξεκάθαρη αδυναμία κάθε φορά που ο Αργύρης Πεδουλάκης επέλεγε ν’ αμυνθεί με τέτοια συνθήκη, ποντάροντας στον όγκο του Τόμας για να κατέβει στο ‘5’. Οι ‘πράσινοι’ έχασαν 24 αμυντικά ριμπάουντ στα δύο παιχνίδια, δείγμα της ανισορροπίας που εμφάνιζε το σύνολο υπό συγκεκριμένες καταστάσεις. Όχι βέβαια πως η άμυνα μετά το αντίπαλο πικ εντ ρολ ήταν η επιδιωκόμενη προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κάθετη κίνηση. Ο Ουάλι θέλει χρόνο, ο Παπαγιάννης δεν έχει το σκαρί ν’ ακολουθήσει πιο γρήγορους ψηλούς, ο Μπέντιλ είναι πιο πολύ 4άρι. Εκεί προς ώρας εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί δεν νοείται να είναι πιο πολύτιμος όλων ο πανέξυπνος Ίαν Βουγιούκας.

Οι πόντοι σε πρώτο χρόνο ⬇⬆

Ξεκάθαρο είναι πως ο Παναθηναϊκός επιδιώκει να καλύπτει τα μέτρα από την άμυνα στην επίθεση σε χρόνο dt. Είναι ένα στοιχείο βέβαια άμεσα εξαρτώμενο από την άμυνά του και τι του δίνει ο αντίπαλος. Η Μακάμπι δεν του επέτρεψε πολύ παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο, η Φενέρμπαχτσε ήταν πιο ευάλωτη σε κομμάτια του αγώνα που δεν επιτεθόταν με συνέπεια.

Υψηλά ποσοστά ⬆

Το 40% από το τρίποντο και το 55% μέσα από τη γραμμή είναι ποσοστά που ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δεν παρουσίαζε με τέτοια άνεση τα προηγούμενα χρόνια. Ιδίως πέρυσι, η αμέσως προηγούμενη συγκρίσιμη σεζόν, κινούταν πολύ χαμηλότερα και δυσκόλευε τη ζωή του, οφείλοντας να πολλαπλασιάζει την ένταση στην άμυνα για να καλύπτει το έλλειμμα αυτό.

Η πλειάδα επιλογών στο σουτ ⬆

Σε συνέχεια των προηγουμένων, δεν είναι μονάχα ο Τζίμερ Φριντέτ των 7 τριπόντων στα δύο παιχνίδια. Υπάρχει φυσικά ο Ράις που δεν διστάζει να δοκιμάσει το χέρι του απ’ οποιαδήποτε απόσταση. Είχε μάλιστα 1-2 δύσκολα. Εύστοχα τρίποντα έδωσαν επίσης ο Τζόνσον, ο Τόμας, ο Παπαπέτρου, ο Μήτογλου, ο Μπέντιλ. Την ώρα που δεν θα πρέπει να αγνοηθεί ο Μπράουν.

Ο Τζίμερ Φριντέτ ⬆⬇

Ο Αμερικανός έχει την άδεια να εκτελεί. Ανερυθρίαστα. Το γεγονός πως μαθαίνει να κινείται χωρίς την μπάλα, βγαίνοντας από τα σκριν, όταν συνήθιζε να την έχει στα χέρια για να σουτάρει, ευνοεί πολύ το παιχνίδι του Καλάθη. Τα 4 διαδοχικά εύστοχα σουτ που είχε απέναντι στη Φενέρμπαχτσε δούλεψαν επικυρωτικά. Θα πρέπει βέβαια να μάθει πως θ’ απεγκλωβίζεται από άμυνες που δεν θα τον αφήνουν να παίρνει την μπάλα, θα τον παίζουν πολύ κοντά και θα του περιορίζουν το χρόνο δράσης. Θα πρέπει να γίνει δηλαδή ένας Τζέισι Κάρολ.

Φριντέτ χωρίς τρίποντο ⬇

Εντός των ευθυνών του Αμερικάνου όταν φτάνει να έχει την μπάλα είναι να παίρνει την κατάλληλη απόφαση όταν στήνεται παγίδα για την εξουδετέρωσή του, με 2 ή 3 αντιπάλους. Είτε θα πρέπει να βρίσκει την κατάλληλη πάσα είτε να κινείται κάθετα με ντρίμπλα για ν’ απειλήσει με διαφορετικό τρόπο. Στην Πάτρα είχε προσπαθήσει να το κάνει, αυτό το διήμερο όχι. Θέλει δουλειά για να μάθει ένα διαφορετικό στιλ μπάσκετ.

Αν θες να μάθεις πότε ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ θα βρεθεί στο επιθυμητό επίπεδο, άκου τον προπονητή του. “Το λιγότερο είναι τρεις μήνες“, υπογράμμισε, γνωρίζοντας πως “δεν μπορείς να πατήσεις το κουμπί για να μπορέσεις να κάνεις πράγματα και να λειτουργούν ως ένας“.