Η Βάσω Βουγιούκα είναι η ελπίδα μας για μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Ρίο

Είναι η αθλήτρια που μας έκανε να ασχολούμαστε, να διαβάζουμε, να βλέπουμε ξιφασκία. Να ελπίζουμε για μια διάκριση. Και ήρθαν πολλές διακρίσεις! Ξεχωρίζει σε όλα τα παγκόσμια και ευρωπαϊκά τουρνουά. Βρέθηκε μια ανάσα από τη ζώνη των μεταλλίων το 2012 στο Λονδίνο. Αρνήθηκε την εξωπραγματική πρόταση των Τούρκων. Παλεύει παρ’ όλες τις δυσκολίες και φέρνει μετάλλια σε μια Ελλάδα που της δίνει ελάχιστα και η Βάσω της δίνει τα πάντα.

“Δεν μπορώ να αγωνιστώ για άλλη χώρα, δεν γίνεται.”Σπαθί εντός και εκτός αγώνων η Βάσω Βουγιούκα βάζει πλώρη για το Ρίο εκεί όπου για άλλη μια φορά θα ξυπνήσει την ελπίδα και την προσμονή όλων μας για ένα ολυμπιακό μετάλλιο.

Και αν αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα είναι να “καρφώνει” τις αντιπάλους της, σας λέω με βεβαιότητα ότι καρφώνει εξίσου καλά και πάνω στο φιλέ. Ρακέτα, αθλητικά , ο φακός της Φραντζέσκας και δύο ώρες παιχνίδι σε ένα χώρο που δεν την έχετε ξαναδεί. Εξάλλου έτσι είναι η Βάσω, πάει … contra στα συνηθισμένα, στα συντηρητικά και στο τέλος κερδίζει.

Κάναμε μια μικρή στάση στο Αττικό Άλσος, τα είπαμε και … φύγαμε Ρίο!

-Φέτος είναι Ολυμπιακή χρονιά, πώς προετοιμάζεσαι για το Ρίο;

Υπάρχουν τουρνουά που δίνουν βαθμούς και τα οποία κρίνουν ποιες κοπέλες θα πάνε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έπαιξα στο Κύπελλο Ακρόπολις που διεξήχθη πριν λίγες μέρες στο ΟΑΚΑ. Βγήκα δέκατη στις 190 αθλήτριες.

-Είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή. Έρχονται οι μεγαλύτερες αθλήτριες από όλο τον κόσμο;

Βέβαια, γιατί φέτος είναι και η Ολυμπιακή χρονιά και συμμετέχουν όλες οι κοπέλες στο τουρνουά. Αυτό το τουρνουά έδινε βαθμούς και έχουμε άλλα δύο τα οποία θα κρίνουν ποιες αθλήτριες θα προκριθούν στο Ρίο. Είναι στη Γάνδη, στο Βέλγιο και το άλλο είναι στη Σεούλ. Στη Γάνδη είναι στις 20 Φεβρουαρίου.

-Οπότε προετοιμάζεσαι γι’ αυτό;

Ναι. Θα φύγω άμεσα, θα πάω να κάνω προετοιμασία εκεί δώδεκα μέρες νωρίτερα και μετά θα αγωνιστώ εκεί. Βέβαια, η προπόνηση που κάνω εδώ στην Ελλάδα δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι, γι’ αυτό αναγκάζομαι να πηγαίνω πιο πολύ στο εξωτερικό, μιας και οι περισσότεροι συναθλητές μου έχουν σταματήσει την ξιφασκία. Οπότε εγώ δεν έχω αντιπάλους στην προπόνηση.

-Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα ή είναι κι άλλα πράγματα που λείπουν;

Το βασικό πρόβλημα είναι αυτό. Έχω έναν πολύ καλό προπονητή, έχω πολύ καλή φυσική κατάσταση, αλλά μου λείπουν τα παιχνίδια.

-Δηλαδή δεν υπάρχει άλλη Ελληνίδα αθλήτρια στην ξιφασκία αυτή τη στιγμή που να είναι σε επίπεδο που να μπορείτε να κάνετε μαζί προπόνηση;

Υπάρχει, αλλά το επίπεδο δεν είναι τόσο υψηλό. Η προπόνηση δεν είναι τόσο ανταγωνιστική. Όταν παίζεις συνέχεια με το ίδιο άτομο, δεν εξελίσσεσαι. Πρέπει να είμαστε πολλοί περισσότεροι για να υπάρχει βελτίωση.

-Οπότε φεύγεις έξω για να έχεις αθλητές να προπονηθείς. Τα έξοδα σου καλύπτονται από την ομοσπονδία;

Ναι, τα έξοδα μου τα καλύπτει η Ομοσπονδία, ο Ολυμπιακός και ο stoiximan.

-Κατά 99.9% έχεις προκριθεί για το Ρίο. Αυτό μέσω ποιας διαδικασίας έγινε;

Μέσω της Παγκόσμιας κατάταξης. Προκρίνονται οι 16 πρώτοι. Αυτή τη στιγμή είμαι δέκατη πέμπτη,έχω 96 βαθμούς και η ακριβώς επόμενη αθλήτρια από το Αζερμπαϊτζάν, έχει 80. Οπότε είναι λίγο δύσκολο μέσα σε δύο αγώνες να αλλάξει η βαθμολογία.

-Πριν λίγους μήνες τερμάτισες μέσα στην οχτάδα στο Grand Prix στη Μόσχα. Ουσιαστικά αυτό ήταν το κριτήριο για την συμμετοχή σου στο Ρίο, από το ατομικό και όχι από τα ομαδικά.

Τερμάτισα στην οχτάδα, αλλά εγώ όπως και να έχει θα περάσω από τα ατομικά γιατί δεν έχουμε ομάδα για να πηγαίνουμε σε όλα τα τουρνουά και να μαζεύουμε βαθμολογία. Βασικά ομάδα έχουμε,αλλά η Ομοσπονδία δε μας κατεβάζει σαν ομάδα.

-Λόγω εξόδων;

Κυρίως ναι. Τώρα η οικονομική κατάσταση της χώρας μας είναι δύσκολη, οπότε η Ομοσπονδία μας αδυνατεί να μας στηρίξει σαν ομάδα.

-Μπορούμε να μιλάμε για μια θέση στη ζώνη των μεταλλίων;

Ακόμα είναι νωρίς. Εγώ θα πρέπει να κάνω πολύ σκληρή προετοιμασία στο εξωτερικό και το θέμα είναι να απολαύσω τους αγώνες, να παίξω καλά, να το ευχαριστηθώ, και όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η συμμετοχή μου και μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι μαγική εμπειρία. Γενικά οι Ολυμπιακοί είναι η ύψιστη διοργάνωση.

-Το 2012 στο Λονδίνο έφτασες πολύ κοντά, τερμάτισες 5η. Ποιες ήταν οι σκέψεις σου εκείνη τη στιγμή;

Είχα ένα ατύχημα με τα δόντια μου, όπου πιστεύω ότι μου στέρησε το μετάλλιο, ενώ ήμουν τόσο κοντά. Δε μπορούσα να είμαι ούτε χαρούμενη, αλλά ούτε και δυστυχισμένη. Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα, γιατί ήξερα ότι μπορούσα να πάρω μετάλλιο και δεν το πήρα.

-Αυτή η στιγμή ήταν από τις πιο έντονες στη καριέρα σου;

Δεν το συζητάμε. Αυτή ήταν….

-Τι σκέφτηκες εκείνη την ώρα; Ήταν αγώνας που είχες κερδίσει, έτσι;

Ναι, τελικά τον κέρδισα. Έβαλα τα δόντια στην τσέπη και συνέχισα! Ήταν τρομερό σοκ εκείνη η στιγμή. Τρομερός πόνος. Σωματικός και ψυχολογικός.

-Ο επόμενος αγώνας ήταν την ίδια μέρα;

Μετά από λίγα λεπτά. Με πήραν κατευθείαν οι γιατροί να δουν αν μπορούν να κάνουν κάτι, αλλά δυστυχώς δε γινόταν εκείνη την ώρα, γιατί είχαμε πολύ λίγο χρόνο. Όλο αυτό με αποσυντόνισε πάρα πολύ, δεν μπορούσα να κρατήσω τη συγκέντρωσή μου και την ψυχραιμία μου. Ο πόνος είχε περάσει, αλλά έχασα τη συγκέντρωσή μου, δε μπορούσα πλέον να συγκεντρωθώ στον αγώνα. Εν τω μεταξύ, σκεφτόμουν να μη φανεί το πρόβλημα αυτό και είχα κλειστό το στόμα μου, δε μπορούσα να πάρω σωστές αναπνοές και το ένα έφερε το άλλο.

-Είσαι και οδοντίατρος. Τραγικό! Έχεις ασχοληθεί με το επάγγελμα;

Δυστυχώς, όχι. Και αυτό γιατί ο χρόνος μου είναι τόσο περιορισμένος και ταξιδεύω τόσο συχνά που δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με αυτό. Είναι ένα υπεύθυνο επάγγελμα και όταν σταματήσω με τον πρωταθλητισμό θα ξεκινήσω να ασχολούμαι.

-Το σίγουρο είναι ότι θα έχεις καλό χέρι!

(σ.σ γελάει) Ναι, αυτό είναι αλήθεια!

-Το 2014 πήγες στον Ολυμπιακό. Για την μεταγραφή σου ευχαρίστησες την ομοσπονδία. Για ποιο λόγο;

Η Γλυφάδα δεν ήθελε να φύγω από το σύλλογο και πήρε πρωτοβουλία η Ομοσπονδία. Η Ομοσπονδία ήταν εκείνη που μου έδωσε το δελτίο μου για να πάω στον Ολυμπιακό.

-Πώς είναι τα πράγματα στον Ολυμπιακό; Ουσιαστικά, με τη δική σου έλευση και του Γιώργου Τσουρούτα φτιάχτηκε το τμήμα.

Είναι πάρα πολύ καλά. Έχουμε ιατρική περίθαλψη και με στηρίζουν στην προετοιμασία μου. Σε ό,τι χρειάζομαι ο Ολυμπιακός είναι δίπλα μου.

-Eίσαι και μέλος της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας. Τι ακριβώς κάνεις εκεί;

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και υπερήφανη, γιατί προάγουμε τον αθλητισμό, το “ευ αγωνίζεσθαι”, προάγω το άθλημά μου, κάτι που με ευχαριστεί ιδιαίτερα.

-Πηγαίνετε σε σχολεία, κάνετε επιδείξεις στα παιδιά;

Πολύ συχνά πηγαίνουμε σε σχολεία στην επαρχεία, στην Αθήνα, παντού. Τα παιδιά τρελαίνονται όταν βλέπουν τους Ολυμπιονίκες, όταν βλέπουν σπαθιά. Για τα παιδιά είναι καινούργιο το άθλημα της ξιφασκίας.

-Τι τους λέτε;

Μιλάμε για το άθλημα. Τους εξηγώ ότι η ξιφασκία αποτελείται από τρία όπλα, ότι είναι το άθλημα που υπήρχε στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μιλάμε για πάρα πολλά πράγματα. Για το “ευ αγωνίζεσθαι”, για τις Ολυμπιακές αξίες, για πάρα πολλά.

-Τι είναι αυτό που θα πείτε σε ένα μικρό παιδί για να ασχοληθεί με την ξιφασκία;

Δεν είναι το τι θα πεις. Εγώ για παράδειγμα ξεκίνησα από το σχολείο. Ήρθε ένας προπονητής, μας έδειξε τα σπαθιά, έκανε και μια επίδειξη ξιφασκίας. Δε μας είπε πολλά πράγματα. Για μένα όμως ήταν ένα ερέθισμα που με εξίταρε και έτσι ξεκίνησα. Το θέμα είναι το παιδί να έρθει σε επαφή με το άθλημα,να το δει και να καταλάβει αν του αρέσει. Εμείς παράλληλα, έχουμε και πλαστικά σπαθάκια και μάσκες όπου τους βάζουμε να παίζουν λίγο, οπότε πιστεύω ότι είναι ακόμα πιο ωραίο.

-Βλέπεις στον εαυτό σου αυτό τον άνθρωπο που είχε έρθει τότε στο σχολείο σου και σε είχε κάνει να αγαπήσεις και να ασχοληθείς με αυτό το άθλημα; Ότι μπορεί να είσαι και εσύ αυτός ο άνθρωπος για κάποιο παιδί;

Ναι το βλέπω και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη για αυτό που κάνω. Μπορεί να ανοιχτεί ένας νέος δρόμος για τη ζωή ενός παιδιού, όπως ανοίχτηκε σε μένα. Με πολλή δουλειά και πολλή θέληση βέβαια,αλλά είναι σημαντικό, άνθρωποι να σου δείχνουν νέα πράγματα.

-Από ποια ηλικία μπορεί να ξεκινήσει ένα παιδί ξιφασκία;

Από οχτώ-εννιά χρονών.

-Καταλαβαίνει; Έχει την αίσθηση του τι πρέπει να κάνει ή είναι περισσότερο σαν παιχνίδι στην αρχή;

Στην αρχή είναι σαν παιχνίδι για τα παιδιά και σιγά σιγά αρχίζουν να καταλαβαίνουν. Δουλεύουν και την έκρηξη και την ελαστικότητα. Η ξιφασκία είναι ένα άθλημα που γενικότερα βοηθάει και στο σώμα και στο πνεύμα. Πρέπει να σκέφτεσαι, να έχεις στρατηγική πάνω στο παιχνίδι. Να σκέφτεσαι γρήγορα, να παίρνεις γρήγορα αποφάσεις. Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο άθλημα.

-Με αφορμή αυτό που μου λες και επειδή δεν ξέρουμε πολλά για την ξιφασκία, σε τι άλλο πρέπει να προπονείται ο αθλητής για να είναι σε υψηλό επίπεδο;

Χρειάζεται πάρα πολύ καλή φυσική κατάσταση, πολύ τρέξιμο, βάρη και καλή διατροφή. Όλα χρειάζονται. Θεωρώ ότι για έναν πρωταθλητή σε όλα τα αθλήματα, χρειάζεται πολλή δουλειά και πολλή προπόνηση. Επίσης, χρειάζεται καλή τεχνική. Πρέπει να έχεις πολύ καλό προπονητή, πολύ καλή ομάδα. Δεν είσαι εσύ και ο διάδρομος ή εσύ και η πισίνα. Είναι πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να κάνεις για να φέρεις μαι παγκόσμια διάκριση.

-Σε ένα ομαδικό άθλημα την επιτυχία και την αποτυχία τη μοιράζεσαι. Σε ένα ατομικό άθλημα είσαι μόνο εσύ και ο εαυτός σου. Δεν είναι δύσκολο αυτό;

Η αλήθεια είναι ότι επειδή έχω δοκιμάσει στο παρελθόν και ομαδικά αθλήματα, αυτό ήταν που δε μου άρεσε. Όταν έχανε η ομάδα και δεν έφταιγα εγώ για παράδειγμα, στενοχωριόμουν πάρα πολύ. Ενώ τώρα είτε χάσω είτε κερδίσω, ξέρω γιατί έχασα, ξέρω γιατί κέρδισα. Ξέρω τι πρέπει να δουλέψω για την επόμενη φορά. Αυτό μου αρέσει περισσότερο. Είναι στην ψυχολογία του καθενός. Εμένα η ψυχολογία μου ήταν αυτή. Ήθελα να κερδίζω, γιατί ήμουν καλή. Αν έχανα έβλεπα τι έκανα λάθος και έχασα και το δούλευα για την επόμενη φορά. Στο ομαδικό άθλημα αν κάτι δεν πήγαινε καλά και δεν έφταιγα στενοχωριόμουν χωρίς λόγο.

-Στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες στο Μπακού έπαιζες πολύ καλά αλλά είδαμε τους διαιτητές να δίνουν το παιχνίδι στην Αζέρα αθλήτρια. Εκεί πώς αντιδράς;

Εντάξει, αυτό συμβαίνει κατά κόρον στο άθλημά μας, γιατί είμαστε από μια χώρα και μια Ομοσπονδία που δεν είναι δυνατή σε παγκόσμιο επίπεδο, οπότε μας αδικούν πάρα πολύ. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο δικό μου άθλημα. Εκείνη τη στιγμή προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη. Αν χάσεις την ψυχραιμία σου και θολώσεις, δε σκέφτεσαι και δεν μπορείς να αποδόσεις στον αγώνα.

-Συναντάμε συχνά τέτοια περιστατικά στους αγώνες ξιφασκίας;

Ναι. Εγώ, έχω χάσει Παγκόσμιο και Πανευρωπαϊκό μετάλλιο από τη διαιτησία.

-Μιλήσατε μετά με τη συγκεκριμένη αθλήτρια;

Μιλάμε. Δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα μεταξύ μας.

-Όταν σου είχε γίνει η πρόταση από την Τουρκία έγινε μεγάλος ντόρος.

Ναι, ήταν κάτι που μαθεύτηκε. Το συζητούσα με φίλους και μου είπαν ότι αυτό είναι κάτι που έπρεπε να πω.

-Σε τι επίπεδο βρίσκεται η Τουρκία;

Δεν είναι σε καλό επίπεδο. Δεν έχει παγκόσμιες διακρίσεις στο δικό μου όπλο τουλάχιστον, δεν ξέρω στα άλλα.

-Η προσέγγιση πώς είχε γίνει;

Ήρθε ένα διοικητικό στέλεχος από την Ομοσπονδία τους να μου πει ότι με θέλουν να παίξω γι’ αυτούς. Ήρθε στην Ελλάδα, μου έκανε την πρόταση και μου είπε ότι θα μου προσέφεραν πάρα πολλά. Είπα όχι και τελείωσε.

-Δεδομένων των συνθηκών στην Ελλάδα, δεν το σκέφτηκες ούτε στιγμή;

Όχι. Έχω τη ζωή μου στην Ελλάδα και δε μπορώ να αγωνιστώ για άλλη χώρα. Δεν γίνεται.

-Από ποια ηλικία αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο;

Από δεκατεσσάρων χρονών. Ξεκίνησα δέκα ετών, σταμάτησα στα δώδεκα και στα δεκατρία ξαναξεκίνησα.

-Γιατί σταμάτησες;

Γιατί έκλεισε ο σύλλογός μου. Αλλά το πάθος μου για την ξιφασκία με έκανε να βρω άλλο σύλλογο,οπότε ξεκίνησα πάλι στα δεκατρία και στα δεκατέσσερα-δεκαπέντε είχα τις πρώτες μου επιτυχίες σε Βαλκανικούς αγώνες. Γύρω στα δεκαέξι Παγκόσμια κύπελλα και τα λοιπά.

-Να πούμε ότι ξεκίνησες με μπαλέτο, δεν τη γλίτωσες κι εσύ!

Ναι, με μπαλέτο ξεκίνησα. Οι δασκάλες ήταν πολύ αυστηρές και στο τέλος πήγαινα κλαίγοντας. Δεν ήθελα να πηγαίνω. Η ξιφασκία μου άρεσε πολύ περισσότερο. Έβλεπα ότι εκεί εκτονωνόμουν όπως ήθελα.

-Στο σχολείο τα παιδιά σε ρωτούσαν τι είναι αυτό που κάνεις;

Τα παιδιά, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές μου… Όλοι με ρωτούσαν. Στην συνέχεια όταν έπαιρνα διακρίσεις με φώναζε ο διευθυντής την ώρα της προσευχής και μου έλεγε: “Έλα να πούμε στα παιδιά την νέα σου διάκριση!”.

-Λένε πως τα παιδιά που ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό έχουν άλλη νοοτροπία, άλλο μυαλό. Μεγαλώνουν και σοβαρεύουν πιο γρήγορα. Τη συμμερίζεσαι αυτή την άποψη;

Ναι. Εγώ είχα τους φίλους μου στο σχολείο, αλλά δεν είχα τη δυνατότητα να κάνω παρέα μαζί τους,δεν είχα χρόνο. Να βγαίνουμε, να πηγαίνουμε εκδρομές και να χαρώ τους συμμαθητές μου.

-Είχες προσωπική ζωή; Φίλους, σχέσεις, παρέες.

Πολύ λίγο, αλλά όλα συνδυάζονται. Και βάζουμε και προτεραιότητες στη ζωή μας. Ο αθλητισμός μου έχει προσφέρει πάρα πολλά. Αν καθίσω και σκεφτώ πόσα έχω κερδίσει από τον πρωταθλητισμό είναι τόσα πολλά που δεν έχω τι να πω. Κατ’ αρχάς γνώρισα όλο τον κόσμο και μπήκα στη σχολή μου. Μετά διορίστηκα στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Αισθάνομαι τόσο ολοκληρωμένη μέσα από τον αθλητισμό, με όλα αυτά που μου έχει προσφέρει, τις χαρές, τις επιτυχίες,τις αποτυχίες. Όταν είχα κάποια αποτυχία στενοχωριόμουν τόσο πολύ που μετά δούλευα όλο και πιο σκληρά.

-Διάβαζα σε παλαιότερες συνεντεύξεις σου ότι μέσα σε όλα αυτά που σου έχουν μείνει από τους Ολυμπιακούς είναι και το Ολυμπιακό χωριό. Πώς είναι αυτό;

Είναι πολύ ωραία εμπειρία. Κατ’ αρχάς βλέπεις όλους τους αθλητές από όλο τον κόσμο, από όλα τα αθλήματα. Το Ολυμπιακό χωριό είναι έτσι οργανωμένο, ώστε εμείς οι αθλητές να περνάμε ωραία την ώρα μας.

-Ξεχωρίζεις κάποια επιτυχία σου;

Όταν βγήκα πρώτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο πριν τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Ήμουν σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση.

-Σε τέτοιες στιγμές ο προπονητής τι σου λέει;

Ο προπονητής μου είναι δίπλα μου και στις καλές και στις κακές στιγμές. Με στηρίζει και είναι ένας άνθρωπος που κάθε φορά προσπαθεί να βρίσκουμε τι δεν πάει καλά στους αγώνες και να το δουλεύουμε.

-Ίαν Βουγιούκας, ξάδελφος! Βλέπεις μπάσκετ; Πηγαίνεις γήπεδο;

Βλέπω. Μου αρέσει το μπάσκετ. Πηγαίνω, αλλά όχι συχνά γιατί λείπω. Υπό άλλες συνθήκες θα πήγαινα πιο συχνά.

-Μιλάτε με τον Ίαν;

Τώρα τελευταία έχουμε χαθεί λίγο, αλλά μιλάμε.

-Φύγαμε για Ρίο! Μια ευχή, μια πρόβλεψη;

Εύχομαι όλοι οι Έλληνες αθλητές να είμαστε υγιείς, γιατί θα είμαστε και λίγοι αυτοί που θα συμμετάσχουμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Να απολαύσουμε τη στιγμή, να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό και να έρθει ένα καλό αποτέλεσμα!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Το πιο δυνατό Match Point που είδες ποτέ

* Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson

** Ευχαριστούμε το κατάστημα Tennis Land, Γούναρη 205 Γλυφάδα, για την παροχή αθλητικού εξοπλισμού για τις ανάγκες της φωτογράφισης