Ο Κάπερνικ χάρισε ένα Emmy στη Nike

Για να μη λες ότι δεν στα λέω, από τις 18 Ιουλίου είχες διαβάσει στο Contra.gr πως η Nike επέστρεψε φέτος στις υποψηφιότητες των Primetime Emmys (όπου βραβεύονται κυρίως σειρές) και όχι στα Sports Emmy Awards (που είναι για τα αθλητικά), μετά το 2015 με το σποτ που είχε για πρωταγωνιστή τον Κόλιν Κάπερνικ και θέμα την 30η επέτειο του Just do It.

‘Αντίπαλοι’ του ήταν η Nike, το Netflix και η Apple. Οι προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που έκαναν τα -φαινομενικά- τρελά όνειρα, πραγματικότητα (εξ ου και ο τίτλος ‘Dream Crazy’) κέρδισαν τις προτιμήσεις με τη Nike να φεύγει από την τελετή βράβευσης των 2019 Creative Arts Emmy Awards.

Από την ημέρα που προβλήθηκε για πρώτη φορά το σποτ (τον Σεπτέμβρη του 2018, μέρες πριν την εκκίνηση της σεζόν στο NFL), η Nike έχει παράξει και άλλες καμπάνιες με κοινωνικό και πολιτικό μήνυμα -και πρωταγωνιστές από διάφορα backrounds. Το τελευταίο ήταν η συνεργασία της με τους πρωταθλητής του ΝΒΑ, Τορόντο Ράπτορς για τη χιτζάμπ (κεφαλομάντηλο που καλύπτει κεφάλι και λαιμό) των Μουσουλμάνων αθλητριών.

Στο video εμφανίζονται Μουσουλμάνες, με τη χιτζάμπ της Nike, να παίζουν μπάσκετ. Είναι μέλη της Hijabi Ballers, ενός αθλητικού κλαμπ με έδρα στο Τορόντο. Ακούγεται η φωνή μιας γυναίκας να λέει “μεγαλώνοντας δεν είχα πολλά ινδάλματα που να μου μοιάζουν. Οι Μουσουλμάνες αθλήτριες δεν είναι υποχρεωμένες να αρνούνται τις ‘ταυτότητες’ τους ή νιώθουν πως πρέπει να θυσιάσουν μέρος αυτών, για να παίξουν το σπορ που αγαπούν”. Οι Ράπτορς έβγαλαν τη δική τους σειρά και ενημέρωσαν πως στηρίζουν την ενέργεια.

Kάπου εδώ είναι χρήσιμο να θυμίσουμε πως το 2007 ένα 11χρονο κορίτσι που φορούσε χιτζάμπ, είχε αποβληθεί από τουρνουά ποδοσφαίρου στον Καναδά, γιατί βάσει των κανονισμών απαγορευόταν να καλύπτει με οτιδήποτε το κεφάλι της. Οι υπεύθυνοι είχαν πει πως η χιτζάμπ αποτελεί ρίσκο σε θέμα υγείας και ασφάλειας. Την ίδια χρονιά η FIFA πρόσθεσε στο καταστατικό της τιμωρία για τις γυναίκες που κάλυπταν το κεφάλι τους -και απέκλεισε την εθνική του Ιράν από τις διεθνείς διοργανώσεις.

Το 2011 η διεθνής ομοσπονδία άρσης βαρών ήταν αυτή που επέτρεψε στις αθλήτριες να καλύπτουν τα χέρια και τα πόδια (όταν η θρησκεία τους απαιτεί πιο συντηρητικές εμφανίσεις), με τη FIFA να ακυρώνει το 2012 την ποινή για τις χιτζάμπ. Παράλληλα, προέκυψε το ενδιαφέρον των κολοσσών των αθλητικών ειδών να δημιουργήσουν burquini μαγιό (που κάλυπταν όλο το σώμα) και αθλητικές χιτζάμπ.

Την πρώτη τη σχεδίασε η Khalida Popal, γυναίκα που στα 16 εγκατέλειψε το σπίτι της στο Αφγανιστάν, για να γλιτώσει από τους Ταλιμπάν, οι οποίοι ήθελαν να τη σκοτώσουν γιατί έπαιζε ποδόσφαιρο -και στο μυαλό τους οι γυναίκες δεν μπορούν να θέλουν κάτι.

Η Ποπάλ είχε διευκρινίσει ότι “ο αθλητισμός δεν είναι εναντίον της όποιας θρησκείας ή κουλτούρας, αλλά η χιτζάμπ είναι για εμάς ο τρόπος να δείξουμε στις οικογένειες μας πως σεβόμαστε τις πεποιθήσεις τους”.

Παρ’ όλα αυτά, κάποιες παγκόσμιες ομοσπονδίες άργησαν να προσαρμοστούν, με τη FIBA να αποβάλει την εθνική του Κατάρ, από τους Πανασιατικούς Αγώνες του 2014. Είχε αποφασίσει να άρει την απαγόρευση από το 2016. Αυτό και έκανε.