Πώς η Πολωνία εκθέτει τα λάθη της Εθνικής Ελλάδας
Η Πολωνία εμφανίστηκε σε Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά έπειτα από 52 χρόνια. Και μπήκε στην οκτάδα. Έχει τον ίδιο προπονητή από το 2014, τον οποίον δεν απέλυσε μετά την 18η θέση στο Ευρωμπάσκετ του 2017. Τι έκανε τον Μάικ Τέιλορ την καλύτερη επιλογή και ποιο ήταν το πλάνο.
Ως πολέμιοι της ισοπέδωσης θα εστιάσουμε μόνο στα γεγονότα. Αυτά λοιπόν, θέλουν -για φέτος- τον MVP του ΝΒΑ να είναι Έλληνας (Γιάννης Αντετοκούνμπο), τον καλύτερο ρούκι της καλύτερης λίγκας μπάσκετ του πλανήτη να είναι Σλοβένος (Λούκα Ντόντσιτς), τον καλύτερο αμυντικό να είναι Γάλλος (Ρούντι Γκομπέρ), τον πιο βελτιωμένο παίκτη να είναι Καμερουνέζος (Πασκάλ Σιακάμ), τους πρωταθλητές από τον Καναδά (Ράπτορς), ενώ ο νέος Παγκόσμιος Πρωταθλητής θα είναι η Αργεντινή ή η Ισπανία.
Δεδομένο είναι ότι και τα όγδοα του ΝΒΑ (κάνε τα μαθηματικά, μετά τα 40 απεταξάμην για την Team USA) μπήκαν στην οκτάδα του 2019 World Cup. Υλοποίησαν τον πρώτο στόχο που ήταν η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Δεν έφτασαν στο βάθρο. Ουδείς -στις ΗΠΑ- τους κράτησε μούτρα. Πάμε τώρα, και στις εκπλήξεις. Δηλαδή, στην Πολωνία, ομάδα που έφτασε έως το σημείο να κοντράρει την Ισπανία στα προημιτελικά. Ομάδα που από το 2014 έχει τον ίδιο κόουτς (Μάικ Τέιλορ), ο οποίος ήταν ασίσταντ για ένα χρόνο στην Τσεχία και μετά κάθισε στην πρώτη καρέκλα του πάγκου της Πολωνίας, για να αναλάβει ένα πλάνο που είχε δημιουργηθεί. Αυτό που θα έβαζε τη χώρα μεταξύ των καλύτερων του κόσμου -όχι στην επόμενη διοργάνωση, βεβαίως, βεβαίως.
Η προτεραιότητα του Τέιλορ είναι να γνωρίσει τους παίκτες του
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου δυο, τρία πράγματα για τον -γεννημένο στην Πενσιλβάνια- Τέιλορ. Για αρχή, το σπίτι του είναι στη Φλόριντα. Της οικογενείας. Γιατί εδώ και χρόνια ζει στην Ευρώπη. Ο πατέρας του, Ρίτσαρντ ήταν προπονητής “κοουτσάρισε σε διάφορα μέρη και θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να κινείται γύρω από το παιχνίδι. Πάντα ήθελα να γίνω προπονητής. Έκανα την αρχή σε ως ασίσταντ, πήγα στην Ευρώπη και προσπάθησα να φτιάξω εκεί το όνομα μου -και την καριέρα μου. Κατάφερα να συγκεντρώσω πολλές ενδιαφέρουσες μπασκετικές εμπειρίες” είπε σε συνέντευξη του 2018.
Άρχισε ταπεινά το 1995 (Clarion Golden Eagles, Division II του NCAA, με έδρα στην Πενσιλβάνια), το 1997 έγινε ασίσταντ στο πανεπιστήμιο της Indiana, συνέχισε με το Pittsburg State (2000, πάλι ως βοηθός προπονητή) και μετά έκανε το πρώτο ταξίδι στην Ευρώπη για την BV Chemnitz 99, ομάδα τρίτης κατηγορίας στη Γερμανία -τότε. Ακολούθησε η Αγγλία (Essex Leopards), το comeback στη Γερμανία για την Ulm (εκεί πέρασε επτά ολόκληρες σεζόν, από το 2003 έως το 2011), η επιστροφή στη δεύτερη καρέκλα, για τους Rio Grande Valley Vipers (φίλη ομάδα των Ρόκετς στη G-League), το 2012 μετακόμισε στους Maine Red Claws για head coach (φίλη ομάδα των Σέλτικς στη G-League), το 2014 έγινε ομοσπονδιακός στην Πολωνία και από το 2018 είναι και κόουτς των Towers του Αμβούργου -τους οποίους ‘ανέβασε’ στη BBL -την ελίτ των πρωταθλημάτων. Έκανε δηλαδή, αγροτικό, πήρε και μεταπτυχιακό και όπως λέει ο ίδιος, απέκτησε φίλους παντού. “Είμαι άνθρωπος που λατρεύει τις κοινωνικές επαφές, να ‘χτίζει’ σχέσεις. Προσπαθώ να διασκεδάζω, να περνάω καλά και να διασκεδάζω με το μπάσκετ“.
Τα καλοκαίρια, στην επιστροφή στις ΗΠΑ, δεν καθόταν. Απασχολούνταν σε τουρνουά μπάσκετ, με τη συμμετοχή παιδιών που ζουν από το σπορ τους άλλους μήνες, σε όλες τις ηπείρους. Τελευταία συνεργάστηκε με την Team Fredette, του Τζίμερ Φριντέτ -του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ– που φέτος αγωνίστηκε στο TBT-, όπου τον κάλεσαν πρώην παίκτες του.
Σου είπε και πριν πως είναι τύπος που κάνει φίλους. Είπε και ότι δεν έχει σταματήσει ποτέ να θαυμάζει τα καλά μπασκετικά μυαλά “τους παίκτες που δεν είναι εγωιστές, που διαβάζουν καλά το παιχνίδι, που παίζουν τους ρόλους τους“. Όπου και αν πηγαίνει για να εργαστεί, κατ’ αρχάς τον ενδιαφέρει “να ‘διαβάσω’ τους παίκτες μου, να τους γνωρίσω και μετά να προσπαθήσω να βρω τι ‘δουλεύει’ για τον καθένα“. Στα must για να μπορεί μια ομάδα να γίνει επιτυχημένη, έβαζε ανέκαθεν “τη δέσμευση. Να υπάρχει δέσμευση μεταξύ μας, για πολλά χρόνια. Εμπιστοσύνη. Μόνο έτσι έρχεται η αλλαγή“.
Από τα παραπάνω αντιλαμβάνεσαι πως ο Τέιλορ έμαθε πώς παίζεται το μπάσκετ στις ΗΠΑ, πώς στην Ευρώπη και τελικά, τι χρειαζόταν η Πολωνία για να ξεχωρίσει στην παγκόσμια σκηνή. “Κυρίως δίνω έμφαση να μην κάνω δύσκολη τη ζωή των παικτών μου. Να αφοσιωνόμαστε στα απλά, τα βασικά. Να υπάρχει δομή σε άμυνα και επίθεση και να περνάμε καλά“.
Ναι, αλλά τι έκαναν οι Πολωνοί
Σε κείμενο που είχε δημοσιευθεί την πρώτη ημέρα του Ιουνίου του 2015, στην επίσημη ιστοσελίδα της FIBA είχε αποκαλυφθεί το πρόγραμμα που είχε αποφασίσει να ‘εκτελέσει’ η Πολωνία και είχε ως στόχο ‘να γίνουν οι καλύτεροι’ που μπορούσαν να γίνουν, όταν θα είχε σημασία. Κάτσε όμως, να σου πω πώς άρχιζε αυτό το κείμενο, γιατί έχει ενδιαφέρον. Δηλαδή, θα σου φέρει στο μυαλό μια άλλη εθνική -γνωστή σου.
“Οι φίλοι της εθνικής Πολωνίας έχουν μάθει με άσχημο τρόπο, τα τελευταία χρόνια, πως οι υψηλές προσδοκίες δεν φέρνουν πάντα θετικά αποτελέσματα”.
Στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, το 2013 όλοι ήταν αποφασισμένοι να επιτύχουν. Είχαν και κάθε λόγο να είναι αισιόδοξοι, με την παρουσία εκπληκτικών παικτών στο ρόστερ, όπως οι Μαρσίν Γκορτάτ και Μασέι Λάμπε και ένας έμπειρο προπονητή στον πάγκο, όπως ήταν ο Ντιρκ Μπάουερμαν. Αυτό που έγινε ήταν να αποκλειστούν στον πρώτο γύρο.
Ειναι σημαντικο να βαλουμε τους παικτες μας, σε θεση να μεγιστοποιησουν τις ικανοτητες τους και να προσπαθησουν να ειναι οι καλυτεροι που μπορουν να ειναι, οταν μετραει περισσοτερο.
Πριν λοιπόν, το Ευρωμπάσκετ στη Γαλλία όλοι ήλπισαν πως αυτή τη φορά η εξέλιξη θα είναι διαφορετική. ‘Είναι σημαντικό, σε ό,τι και αν κάνεις, να μαθαίνεις από τις εμπειρίες του παρελθόντος, ώστε να είσαι ο καλύτερος δυνατός στο μέλλον’, είχε πει ο Μάικ Τέιλορ, ο οποίος δεν είχε κλείσει καν χρόνο στη νέα του δουλειά (του ομοσπονδιακού κόουτς). ‘Το σημαντικό για την Πολωνία και εμένα, το σημαντικό για όλους είναι να συνεχίσουμε να οικοδομούμε πάνω σε αυτό που αρχίσαμε να ‘χτίζουμε’ το περασμένο καλοκαίρι: την καλή ομαδική ‘χημεία’ και έναν κακό κορμό νέων παικτών’.
Ο Τέιλορ ήταν αυτός που είχε οδηγήσει την Πολωνία στο Eurobasket 2015. Δηλαδή, η πρώτη του αποστολή ήταν τα προκριματικά της διοργάνωσης, στα οποία η χώρα μέτρησε 5 νίκες σε έξι ματς. Αυτή η ιστορία είχε πολλούς παίκτες για πρωταγωνιστές. Κανείς δεν ήταν πιο σημαντικός από τον Άνταμ Βάζίνσκι. Ο 25χρονος σούτινγκ γκαρντ είχε χρησιμοποιήσει τις εμπειρίες που είχε αποκομίσει τη σεζόν που ακολούθησε με την Ομπραντόιιρο (Liga ACB) και ήταν η καλύτερη της καριέρας του. Μεταξύ άλλων, είχε αναδειχθεί MVP της 32ης αγωνιστικής.
Οι Πολωνοί είχαν διοργανώσει το Eurobasket 2009, όταν είχαν τον Μούλι Κατζούριν για κόουτς και τους Γκορτάτ και Λάμπε στο ρόστερ, μαζί με τον Μιχάλ Ιγκέρσκι. Eίχαν φτάσει έως τα προημιτελικά όπου αποκλείστηκαν. Το 2011, χωρίς τους Γκορτάτ και Λάμπε, πέρασαν στη δεύτερη φάση, αλλά αποκλείστηκαν στο νοκ άουτ παιχνίδι από τη Μεγάλη Βρετανία. ‘Μελετήσαμε τις εμπειρίες αυτών των πανευρωπαϊκών. Μιλήσαμε πολύ για όσα έγιναν, συζητήσαμε όλους τους πιθανούς τρόπους που θα μας έκαναν καλύτερους, γιατί θέλαμε να μεγιστοποιήσουμε τις ικανότητες της ομάδας μας, να δημιουργήσουμε κορμό με ό,τι είχαμε και να πιάσουμε δουλειά’. Η πρώτη απόδειξη του ότι κάτι γινόταν σωστά ήταν η νίκη επί της Γερμανίας, στη Βόνη για τα προκριματικά του Εurobasket 2015″.
Ο Τέιλορ είχε πει προ αυτού του τουρνουά ότι “ο ονειρικός μας στόχος είναι να πάρουμε το Eurobasket. Ξέρουμε ότι υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός, αλλά αν θες να φτάσεις ψηλά, βάζεις ψηλούς στόχους. Αυτός ωστόσο, είναι ο στόχος μας: να βρούμε τον τρόπο να προκριθούμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο“. Την τελευταία φορά που η Πολωνία πήγε σε Αγώνες το ημερολόγιο έδειχνε 1980.
Για την επιστροφή, έπρεπε να φτάσουν έως τον τελικό του πανευρωπαϊκού. Δεν έφτασαν και δεν προκρίθηκαν. Για την ακρίβεια, το 2015 τερμάτισαν στην 11η θέση, ενώ το 2017 ήταν 18οι. Θα σε σοκάρω όταν σου πω ότι ο Τέιλορ δεν απολύθηκε. Έμεινε εκεί όπου ήταν και συνέχισε τη δουλειά. Εξήγησε ότι “στις αποφάσεις που πρέπει να παίρνουμε δεν ανήκουν μόνο αυτές που αφορούν το ταλέντο των παικτών, αλλά και εκείνες που έχουν να κάνουν με το ποιος ταιριάζει καλύτερα στην ομάδα μας. Η ‘χημεία’ είναι η μεγαλύτερη ανησυχία μας. Όπως και το να μαθαίνουμε κάτι από κάθε εμπειρία. Το μπάσκετ είναι ομαδικό σπορ. Πρέπει να φτιάξεις την ομάδα σου“, με ό,τι υπάρχει διαθέσιμο, ώστε να ταιριάξεις τα κομμάτια κατά τρόπο που να αλληλοσυμπληρώνονται.
Πριν δυο χρονια ουδεις περιμενε πως η Πολωνια θα ειναι στο Παγκοσμιο Κυπελλο, για πρωτη φορα επειτα απο 52 χρονια. Και ομως, φτασαμε στην Κινα. Κερδίσαμε την προκριση μας. Και δεν ηταν ευκολο.
Φτάσαμε λοιπόν, στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου η Πολωνία ανανέωσε τα ιστορικά κιτάπια στην πρεμιέρα, όταν πανηγύρισε την πρώτη νίκη στη διοργάνωση (επί της Βενεζουέλας), έπειτα από 52 χρόνια. Χωρίς να υπάρχει κάποιος σταρ στο ρόστερ, ο Τέιλορ κατάφερε να φτιάξει ένα σύνολο που έχει εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας και όλοι παίζουν δυνατή άμυνα. “Μια πραγματική ομάδα” είπε ο ίδιος στη USA Today, “έχουμε εξαιρετικό βάθος στο σύστημα μας και μπορούμε να κάνουμε πολλά, γρήγορα γιατί ήδη τα παιδιά είναι έξι χρόνια μαζί“. Κράτα το και αυτό (το έξι χρόνια μαζί).
Κατά τη διάρκεια του τουρνουά φάνηκε πως ένα βήμα μπροστά το ‘χε κάνει ο Ματέους Πονίτκα, γκαρντ της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, από φέτος, με σεζόν στην Πρόκομ, την Οστάνδη, τη Ζιελόνα Γκόρα, την Καρσίγιακα, την Κανάριας και τη Λοκομοβίτ Κουμπάν -στην προνομιακή τιμή των 26 χρόνων ζωής. Τον ρώτησαν πώς είναι ο Τέιλορ ως κόουτς. Απάντησε “κάθε μέρα έρχεται με χαμόγελο στη δουλειά. Δεν τον έχω δει ποτέ σκυνθρωπό ή λυπημένο ή αγχωμένο. Πάντα έχει θετική ενέργεια, την οποία και μεταδίδει. Κάποιες φορές προσπαθεί να μιλήσει και στα πολωνικά, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν καταλαβαίνουμε πολλά. Έχει όμως, πλάκα“. Ο Τέιλορ πέταξε πίσω το μπαλάκι, λέγοντας ότι “μου μαθαίνουν μόνο τις κακές λέξεις“. Καταλαβαίνεις παρ’ όλα αυτά, πως ο Αμερικανός, μέσω και αυτού βρήκε έναν τρόπο να επικοινωνήσει με τους παίκτες του.
Αντίο για ‘αντίο’ είχε πει στο αμερικανικό μέσο πως ‘το καλύτερο μπάσκετ δεν το έχουμε παίξει ακόμα‘. Έλεγε αλήθεια, με τους Πολωνούς να φτάνουν στα προημιτελικά “κάτι που σημαίνει τα πάντα για το μπάσκετ της χώρας” εξήγησε, “προσπαθούμε να πείσουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δεν έχουμε μεγάλα ονόματα, έχουμε όμως, εκπληκτική ομάδα που παίζει σκληρά και εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια, ώστε να μπορεί πια να κάνει καλά πράγματα. Ελπίζω ότι αυτά τα παιδιά θα αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για την επόμενη γενιά“.
