Η Ισπανία είχε περισσότερες ζωές κι από επτάψυχη γάτα

Στα 50 λεπτά του πρώτου ημιτελικού στο Παγκόσμιο Κύπελλο χώρεσαν τα 20 χρόνια συνέπειας και ειδικού βάρους που συμβολίζουν την Ισπανία ως μπασκετικό μέγεθος. Η επικράτηση με 95-88 ύστερα από δύο παρατάσεις και η μεγαλειώδη πρόκριση επί της Αυστραλίας στον τελικό της διοργάνωσης ύστερα από 13 χρόνια είναι ο επόμενος κρίκος σε μια ολόχρυση αλυσίδα 24 καρατίων για μια ‘ρόχα’ που, είτε έχει τον Πάου Γκασόλ είτε όχι, παράγει αλησμόνητες ιστορίες πορτοκαλί τρέλας που σ’ ένα κινηματογραφικό background θα ήταν σκηνοθετημένες με τη συναρπαστική, ως σχεδόν παράλογη, ματιά του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Προκαλώντας την έκσταση του μεγάλου Ισπανού σέντερ.

Αλλά και την ειλικρινή παραδοχή του Κώστα Τσαρτσαρή.

Είναι η φύση τέτοια αυτής της χαλυβδωμένης μέσα από τις επιτυχίες ομάδας που στο τέλος νικάει πάντα. Οι παίκτες του Ιταλού Σκαριόλο είχαν ξοδέψει τα 23 από τα πρώτα 34 σουτ τους στον αγώνα. Ο Σέρχιο Γιουλ δεν έβρισκε σημάδι ούτε με αίτηση στα ‘μανταρίνια’ που εκτόξευε από τα 8 μέτρα – πέρα μόνο από buzzer beater της πρώτης περιόδου.

Ο Μαρκ Γκασόλ ανεβοκατέβαινε άσκοπα το παρκέ (όντας ως τότε αυτός ο ‘chubby guy’ που παίζει με μέσο), χάνοντας τις μάχες από τον Μπόγκουτ, τον Μπέινς και κυρίως ‘κάποιον’ Κέι, που άρχισε με 5/6 δίποντα και 12 πόντους από 3 επιθετικά ριμπάουντ. Μοιραία ο Ρίκι Ρούμπιο ένιωθε πολύ μόνος προσπαθώντας να καλύψει την έλλειψη συμπαράστασης, έχοντας πάρει σποραδικές βοήθειες από τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ.

Κάθε άλλη ομάδα θα είχε παραδοθεί, θα ‘χε λυγίσει όταν οι Αυστραλοί ξέφυγαν 8 ή 10 πόντους (50-40) σουτάροντας με ποσοστά που ξεπερνούσαν το 60% στα δίποντα. Οι Ισπανοί δεν λογάριασαν συνθήκες. Επιστράτευσαν την εξυπνάδα τους, όρθωσαν το ανάστημά τους προσωποποιημένο στο μπόι του Μαρκ (2μ16) που θύμισε τον πρωταθλητή σέντερ του ΝΒΑ και με τις προσαρμοσμένες άμυνες ζώνης του Σκαριόλο, που είχαν ως πασπαρτού τον δαιμόνιο Ρούντι Φερνάντεθ και ‘μίκρυναν’ τον Ίνγκλις κόβοντας τη δημιουργία και το σκοράρισμά του, βρήκαν διέξοδο από το σκοτεινό τούνελ.

Η πιο refuse to lose ομάδα που εμφανίστηκε τον 21ο αιώνα δεν έπεσε ούτε όταν ο Κλαβέρ χρεώθηκε φάουλ στον Πάτι Μιλς 4 δεύτερα πριν από τη λήξη, μια και στη δεύτερη βολή η στεφάνη ‘ξέρασε’ την μπάλα, με συνέπεια την πρώτη παράταση στον αγώνα.

Δεν έπεσε ούτε όταν όφειλε, υπό πίεση χρόνου, να βρει σκορ, καταφέρνοντας πριν από την ολοκλήρωση των τελευταίων 14 δευτερολέπτων να βγάλει οργανωμένο σύστημα και τον Γκασόλ σε θέση βολής. Αυτός κέρδισε το φάουλ και εκτέλεσε ψύχραιμα από τη γραμμή για το 80-80. Ο σέντερ της ‘ρόχα’ έφτασε να έχει 33 πόντους στο φινάλε με 8/10 δίποντα και συνολικά 11/19 προσπάθειες.

Η δεύτερη παράταση έμελλε να είναι το απαύγασμα της ψυχρής μπασκετικής υπεροχής των Ισπανών στο παρκέ. Κάθε φάση μια έξτρα επικύρωση, με σφραγίδα και υπογραφή γνησιότητας, από τη μία της ισχύος και από την άλλη της αυτοπεποίθησης που εκπέμπουν όταν έχουν τον απόλυτο έλεγχο μιας κατάστασης. Την ώρα που ο Γκούλντιγκ του 38% από το τρίποντο στο Παγκόσμιο σούταρε δύο ερ μπολ πίσω από τη γραμμή, ο Γιουλ εκτελούσε με περίσσια αυθάδεια. Την ώρα που ο εξουθενωμένος Μιλς των 45 λεπτών έχανε την μπάλα δις μέσα από τα χέρια του, ο Ρούμπιο περνούσε πάσες που απαιτούσαν ακρίβεια μοιρογνωμόνιου. Η Ισπανία είχε βγάλει νοκ άουτ τους ‘μπούμερς’ όπως στον μικρό τελικό του Ρίο (89-88) και είχε επιστρέψει στον τελικό του Παγκοσμίου μετά το 2006, όταν από το 1999 μέχρι σήμερα έχει κατακτήσει 9 μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ και άλλα 3 σε Ολυμπιακούς Αγώνες!

Κρίμα μόνο για τον Πάτι Μιλς των 34 πόντων, που θα τον ‘στοιχειώνει’ η χαμένη βολή.

Ο Άντριου Μπόγκουτ πάλι διαμαρτύρεται ακόμη για τη διαιτησία. Μια συνθήκη που θα πρέπει ν’ απασχολήσει τη FIBA από τη Δευτέρα κιόλας.