Παναθηναϊκός και ΟΦΗ σε μία ιστορία χαμένων ευκαιριών και αναγέννησης
Παναθηναϊκός και ΟΦΗ είχαν, ιστορικά, αρκετά κοινά σημεία στην πορεία των χρόνων. Από το ματς στο ΟΑΚΑ έχουν ακόμα περισσότερα, σε μία παράλληλη ιστορία χαμένων ευκαιριών και ποδοσφαιρικής αναγέννησης. Το Contra.gr ξετυλίγει το κουβάρι μίας ιστορίας με πρωταγωνιστές δύο πρόσωπα.
Το ημερολόγιο γράφει 6 Αυγούστου 2019. Η ΠΑΕ ΟΦΗ παρουσιάζει στους εκπροσώπους του Τύπου τον νέο προπονητή της ομάδας, Γιώργο Σίμο. Παύση. Το ημερολόγιο γυρίζει σχεδόν έναν μήνα πριν. Ο ΟΦΗ έχει μείνει χωρίς προπονητή, αφού ο Χάιμε Βέρα και ο Αλεχάντρο Ίσις δεν καταφέρνουν να εξασφαλίσουν δίπλωμα από την UEFA και η κρητική ομάδα, η οποία είχε αποφασίσει να πορευτεί με το συγκεκριμένο δίδυμο και τη νέα σεζόν, βρίσκεται σε αναζήτηση προπονητή. Την υπόθεση έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου ο Γιάννης Σαμαράς. Όπως οτιδήποτε, από τότε που άρχισε το νέο πρότζεκτ του ΟΦΗ των Μιχάλη Μπούση και Πίτερ Παλυβού. Ο Σαμαράς ‘χτίζει’ την ομάδα από την αρχή, από τον Οκτώβριο του 2018 που ‘γύρισε’ η σελίδα, έως σήμερα. Είναι ο άνθρωπος που έπειτα από το τέλος της καριέρας του μέσα στα γήπεδα και αφού πέρασε για λίγο ως πρώτος προπονητής στον πάγκο του ΟΦΗ, αντικαθιστώντας μάλιστα τον ποδοσφαιρικό ‘πατέρα’ του, Ευγένιο Γκέραρντ, αποφασίζει να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο ρόλο: τις Ακαδημίες και τις νέες ‘φουρνιές’ ποδοσφαιριστών.
Την ίδια ώρα στον Παναθηναϊκό, την προηγούμενη ομάδα που εργάστηκε ο Σαμαράς, το πρότζεκτ από το 2012 θέλει ακριβώς αυτό. Έναν άνθρωπο που θα αναλάβει το ποδοσφαιρικό μάνατζμεντ, από τις μικρές ηλικίες έως την πρώτη ομάδα. Ο ρόλος μοιάζει ιδανικός για τον νυν διευθυντή ποδοσφαίρου του ΟΦΗ, ο οποίος δουλεύει μαζί με παιδιά, εκ των οποίων αρκετοί επανδρώνουν τον Παναθηναϊκό των δύο τελευταίων ετών. Το πρότζεκτ, όμως, σταματά γιατί παρουσιάζεται διαφορά φιλοσοφίας με τον Τάκη Φύσσα. Εκείνος θέλει τις Ακαδημίες να έχουν τη νοοτροπία νικητή, θέλει τις μικρές ομάδες του Παναθηναϊκού να πανηγυρίζουν πρωταθλήματα. Ο Σαμαράς θέλει πρωτίστως καλά παιδιά που να αγαπούν το ποδόσφαιρο και να αντιλαμβάνονται τη σημασία του. Δεν θέλει να γίνει αυτοσκοπός η νίκη, αλλά οι πιτσιρικάδες να μαθαίνουν πώς θα φτάσουν σε αυτή από το σωστό δρόμο.
Είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης
Το ‘διαζύγιο’ με τον Παναθηναϊκό μοιάζει λυτρωτικό για τον ΟΦΗ που έρχεται. Η κρητική ομάδα έχει επιστρέψει από τα χωράφια της Γ’ Εθνικής, έχει αποκαταστήσει το όνομά της στον ποδοσφαιρικό χάρτη, αλλά δεν έχει τον άνθρωπο που θα την καθοδηγήσει στα ‘μεγάλα σαλόνια’ για την ολοκληρωτική επιστροφή. Ο ΟΦΗ επανεμφανίζεται στη Super League, κυρίως λόγω του Νίκου Παπαδόπουλου (ακόμη ένα ‘παιδί’ του Γκέραρντ), αλλά ‘φυτοζωεί’. Η τότε διοίκηση δεν μπορεί να ‘σηκώσει’ το οικονομικό βάρος και ο φόβος της κατάρρευσης είναι υπαρκτός. Ακόμα και το συμβόλαιο με τη NOVA που έκλεισε άρον-άρον για να πάρει τα χρήματα και να βγάλει τη χρονιά, είναι φτωχό για την ιστορία και το μέγεθος του ΟΦΗ.
Την ίδια εποχή, στον Παναθηναϊκό, ο Γιάννης Αλαφούζος παραμένει στο τιμόνι, δίχως να μπορεί να ‘ξεφορτωθεί’ τον σύλλογο όπως θα ήθελε, αλλά με τον Νίκο Νταμπίζα να διαχειρίζεται πλέον το μπάτζετ και τον Γιώργο Δώνη να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία. Επιχειρείται ένα πρότζεκτ ‘new age’ με πιτσιρικάδες, με παιδιά της Ακαδημίας, αλλά ταυτόχρονα με το ‘βάρος’ του -6 και της οικονομικής αβεβαιότητας. Ο Παναθηναϊκός πάει ουσιαστικά σε μία ‘λύση ανάγκης’, η οποία όμως θα μπορούσε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας του και να είναι προσοδοφόρα για το μέλλον.
Στα μέσα της χρονιάς, τα πράγματα διαφοροποιούνται και για τις δύο ομάδες. Οι ‘πράσινοι’ κάνουν ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα, το όλο στόρι είναι συμπαθητικό ακόμα και για τους αντιπάλους, γράφεται ένα όμορφο ‘ποδοσφαιρικό παραμύθι’ και ο κόσμος του συλλόγου συσπειρώνεται και στηρίζει τη νέα προσπάθεια. Το πρώτο φαβορί (όπως ρίσκαραν πολλοί να προβλέψουν) για υποβιβασμό, ‘χτυπά’ μία θέση για την Ευρώπη, ώστε να ‘σβήσει’ την εξευτελιστική (για την ιστορία του) τιμωρία. Στην αντίπερα όχθη, καμιά 400αριά χιλιόμετρα νοτιότερα, με τη θάλασσα να χωρίζει τις δύο ‘ιστορίες’, στο Ηράκλειο εμφανίζεται ο Μπούσης. Οι Ηλίας Πουρσανίδης, Γιώργος και Γιάννης Σαμαράς και η ‘αύρα’ που άφησε ο Γκέραρντ πείθουν το ομογενή επιχειρηματία και μπασκετόφιλο να επενδύσει στην κρητική ομάδα.
Η ειδοποιός διαφορά έχει να κάνει με το χρήμα. Ο Μπούσης -μαζί με τον Παλυβό- είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν τον ΟΦΗ και να καλύψουν τις οικονομικές ‘τρύπες’, αλλά με οργανωμένο σχέδιο που θα αποφέρει κέρδη κυρίως στον σύλλογο και θα αποκαταστήσει τη θέση και την ιστορία του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όντως, τα χρέη καλύπτονται σε χρόνο ρεκόρ και η τριάδα που έφερε τον Μπούση στην καθημερινότητα του ΟΦΗ αναλαμβάνει να ‘χτίσει’ την ομάδα από την αρχή: κυριολεκτικά.
Ο Όμιλος (όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν οι φίλαθλοι στο Ηράκλειο) έχει φτάσει στο σημείο να αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Κ19 με διαφορετικές εταιρείες αθλητικής ένδυσης στη μπλούζα και το σορτσάκι. Ένας Φώτης Τσάλος που πέρασε από την προεδρία του ΟΦΗ και το μόνο που κατάφερε ήταν να γιγαντώσει την ιλαροτραγωδία που ζούσε η ομάδα τα τελευταία χρόνια, λίγο έλειψε να διαλύσει τον σύλλογο με το περίφημο ΟΦΗ-Αιγινιακός. Δικαιώθηκε και αθωώθηκε τόσο ο ίδιος όσο και ο ΟΦΗ. Ταυτόχρονα, η κρητική ομάδα αρχίζει να στελεχώνεται σε θέσεις που είχαν μείνει ‘ορφανές’ ή τις διαχειρίζονταν άνθρωποι που δεν είχαν την παραμικρή ιδέα. Διευθυντής επικοινωνίας αναλαμβάνει ο καταξιωμένος δημοσιογράφος και εκ Κρήτης ορμώμενος Μανώλης Βογιατζάκης, το εμπορικό κομμάτι ο Λεωνίδας Παπαβασιλάκης (ο οποίος όχι μόνο συμμάζεψε την κατάσταση, αλλά πέτυχε σπουδαίες εμπορικές και χορηγικές συμφωνίες), ο Πουρσανίδης και ο Γιώργος Σαμαράς ‘τρέχουν’ τα διοικητικά, ο Γιάννης Σαμαράς έχει πάρει επ’ ώμου το ποδοσφαιρικό κομμάτι, ενώ ταυτόχρονα σχεδιάζεται ο ΟΦΗ του μέλλοντος και η επιστροφή ιστορικών προσώπων σε καίριες θέσεις. Για παράδειγμα, Νίκος Νιόπλιας, Γρηγόρης Τσινός, Παύλος Αδάμος, Αλέξης Αλεξούδης και άλλοι, ακόμα και ο Σάββας Κωφίδης (επί σειρά ετών φίλος με τον Γιάννη Σαμαρά), ο οποίος μπορεί να μη φόρεσε ποτέ την φανέλα του ΟΦΗ ή να αποτέλεσε ‘παιδί’ του Γκέραρντ, αλλά είχε το DNA και την ιδιοσυγκρασία για να δουλέψει στον σύλλογο και, πρωτίστως, να τον καταλάβει.
Πίσω στον Παναθηναϊκό. Οι ‘πράσινοι’ έχουν βρει το αγωνιστικό πρόσωπό τους και παρά τα σκαμπανεβάσματα, όλο αυτό που έχει δημιουργηθεί, αρέσει. Σε αντίθεση με τον ΟΦΗ που είναι ακόμα στην αρχή η νέα προσπάθεια και παλεύει για την αποφυγή του υποβιβασμού (έχοντας ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει κρίσεις που προέκυψαν στην πορεία, όπως το ‘διαζύγιο’ με τον Παπαδόπουλο), ο Παναθηναϊκός μοιάζει πιο στέρεος αγωνιστικά και βάσει της επιτυχίας του πρότζεκτ, πιο έτοιμος για ένα καλύτερο μέλλον.
Στον ΟΦΗ, το πρότζεκτ δεν έμενε μόνο στα αγωνιστικά. Δεν ήταν αυτοσκοπός η σωτηρία, δεν θα κατέστρεφε τίποτα απ’ όλα αυτά που ετοιμάζονταν, ένας ενδεχόμενος υποβιβασμός στη νεότευκτη Super League 2. Ο Μπούσης ονειρευόταν έναν ΟΦΗ ανεξάρτητο, αυτόνομο και δυνατό. Έναν ΟΦΗ με σύγχρονο αθλητικό κέντρο και στο μέλλον ένα εξίσου σύγχρονο γήπεδο. Συμφώνησε με τον Ερασιτέχνη σε μία περίοδο ιστορικών αποφάσεων για τον σύλλογο, ισχυροποίησε τη δύναμη της ομάδας και τη δική του θέση στη νέα τάξη πραγμάτων και σιγά-σιγά χωρίς πανικό και βιασύνη, αλλά απόλυτη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, ο ΟΦΗ της νέας εποχής όχι μόνο έκανε τα πρώτα δειλά βήματα, αλλά γινόταν ιδιαίτερα συμπαθής σε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ελλάδα.
Το τέλος της περσινής σεζόν βρίσκει τον Παναθηναϊκό να μετρά τις ‘πληγές’ από το επεισοδιακό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και ταυτόχρονα να προσπαθεί να επουλώσει τις ‘πληγές’ στις σχέσεις Φύσσα-Νταμπίζα. Ο τεχνικός διευθυντής του ‘τριφυλλιού’ είχε στα χέρια του το ‘πορτοφόλι’ του Αλαφούζου και βάσει των χρημάτων που είχε μέσα, ετοίμαζε τον Παναθηναϊκό της νέας σεζόν. Δηλαδή αποφυγή των σπαταλών. Ο Δώνης ήθελε το κάτι παραπάνω, όχι υπερβολές, αλλά μία μεταγραφική στήριξη για να γίνει το επόμενο βήμα τη νέα σεζόν, ενώ ο Φύσσας, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω δοκίμαζε καριέρα στην πολιτική χωρίς (εκλογική) επιτυχία, δεν ‘χωρούσε’ σε όλο αυτό. Ο ΟΦΗ έσωσε τη σεζόν με το γκολ του Αντίλ Ναμπί (από τις πρώτες -χειμερινές- μεταγραφές της νέας εποχής) στο 96ο λεπτό του δεύτερου αγώνα-μπαράζ με τον Πλατανιά και αμέσως άρχιζε ο σχεδιασμός για τη νέα περίοδο ουσιαστικά από μηδενική βάση.
Το τηλεφώνημα που άλλαξε τα δεδομένα
Κάπου εκεί έρχεται ο Σίμος, ως το πρόσωπο που μαζί με τον Γιάννη Σαμαρά συνδέει τις δύο ποδοσφαιρικές ιστορίες. Ο Σίμος δέχεται πρόταση από τον Νταμπίζα να αναλάβει τις Ακαδημίες σε ρόλο αρχιπροπονητή. Η δουλειά που έχει κάνει στην ΑΕΚ μπορεί να μην είχε τα αποτελέσματα που θα έφερναν την αναγνώριση (οι βαριές ήττες στο UEFA Youth League δεν ταίριαζαν με το πρεστίζ της Ένωσης), αλλά η δουλειά του γενικότερα είχε ξεχωρίσει. Για τον Παναθηναϊκό, λοιπόν, φάνταζε ως ο κατάλληλος να αντικαταστήσει τον Φύσσα.
Την ίδια ώρα, ο ΟΦΗ βρίσκεται σε αναζήτηση προπονητή. Οι προσπάθειες των Βέρα-Ίσις να εξασφαλίσουν το “ΟΚ” από την UEFA ‘ναυαγούν’ και ο Γιάννης Σαμαράς αρχίζει την αναζήτηση του αντικαταστάτη. Στο Ηράκλειο δημιουργείται μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα για τον Τραϊανό Δέλλα, αλλά ο Σαμαράς είχε άλλα πράγματα στον νου. Με τον Σίμο είχαν δουλέψει μαζί στο παρελθόν στον Παναθηναϊκό, ενώ ο νυν τεχνικός του ΟΦΗ ήταν από τους τελευταίους παίκτες που ‘βγήκαν’ από την περίφημη Ακαδημία της Παιανίας που κάποτε έμοιαζε ποδοσφαιρικό ‘χρυσωρυχείο’. Ένα τηλεφώνημα, λοιπόν, ήταν αρκετό για να ανατρέψει την κατάσταση. Η πρόκληση της πρότασης για πρώτος προπονητής σε πρώτη ομάδα για -επίσης πρώτη- φορά στην καριέρα του ήταν μεγάλη και ο Σίμος δεν δίστασε να πει το “ναι”, επιλέγοντας το πρότζεκτ του ΟΦΗ αντί του Παναθηναϊκού.
Επιστρέφουμε στην 6η Αυγούστου του 2019. Ο Σίμος παρουσιάζεται στους επιφυλακτικούς εκπροσώπους του Τύπου και ο -επίσης επιφυλακτικός- κόσμος του ΟΦΗ δεν εντυπωσιάζεται από όλο αυτό. Οι προσδοκίες με την έλευση Μπούση και των μεγάλων αλλαγών είχαν γιγαντωθεί και στα μάτια του κόσμου ο νεαρός προπονητής δεν ήταν το όνομα που θα κάνει γκελ. Σε συνδυασμό με τα μεταγραφικά θρίλερ που προέκυψαν κυρίως σε ό,τι αφορά την απόκτηση στόπερ, αλλά και τις βαριές ήττες στα φιλικά επί ολλανδικού εδάφους, τα ‘μουδιάσματα’ ήταν περισσότερα από τα χαμόγελα αισιοδοξίας. Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, εντυπωσίαζε στα φιλικά, κοιτούσε στα ‘ίσια’ μεγάλους αντιπάλους, κέρδιζε κάτι από τη χαμένη του αίγλη, ο κόσμος του ξάφνου ξεπερνούσε τον πήχη των προσδοκιών και τα πραγματικά προβλήματα (και κενά) κρύβονταν επιμελώς κάτω από το χαλάκι.
Το ημερολόγιο γράφει 31 Αυγούστου 2019 και το σκορ στα μάτριξ του ΟΑΚΑ αναγράφει για δεύτερη φορά μέσα σε ελάχιστους μήνες ‘Παναθηναϊκός-ΟΦΗ 1-3‘. Δύο πρότζεκτ με κοινές συνισταμένες, πρόσωπα που συνδέονται και με τις δύο ομάδες, δύο διαφορετικές νοοτροπίες, δύο διαφορετικοί δρόμοι που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε διαφορετικό τερματισμό. Την ώρα που ο Γιάννης Σαμαράς δηλώνει ότι ο βασικός στόχος του ΟΦΗ είναι να βγάλει ξανά δικά του παιδιά για να κληθεί ξανά στο μέλλον κάποιος παίκτης της ομάδας στην Εθνική Ελλάδας, ο Δώνης και ο Νταμπίζας δέχονται όλο το ανάθεμα για τον καλοκαιρινό σχεδιασμό και για την αδυναμία που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός να λειτουργήσει σωστά ένα πρότζεκτ.
Την ώρα που ο ΟΦΗ έχει τακτοποιήσει το προσεχές μέλλον και έχει την πολυτέλεια να κοιτάξει και πιο μακριά (με τον Σίμο, πλέον, να γίνεται αποδέκτης αναγνώρισης και χειροκροτήματος), ο Παναθηναϊκός παλεύει για το ‘αύριο’. Κυριολεκτικά το αύριο. Και φαίνεται να χάνει τη χρονιά από σήμερα. Η κρητική ομάδα έχει γίνει το υγιές περιβάλλον για κάθε ποδοσφαιριστή, η ιστορία που μπορεί να αποτελέσει οδηγό για πολλές ομάδες, οι πόρτες που μπορεί να ανοίξουν και γι’ άλλους ‘Μπούσηδες’. Ο Παναθηναϊκός είναι βυθισμένος στην εσωστρέφειά του. Ηττήθηκε το περασμένο Σάββατο από μία ομάδα στην οποία εργάζονται δύο άνθρωποι που θα μπορούσαν τούτη τη στιγμή να βρίσκονται στο Κορωπί. Η χαμένη ευκαιρία του Παναθηναϊκού, το κερδισμένο αύριο του ΟΦΗ. Δύο παράλληλες ιστορίες που οδηγούνται σε διαφορετικό φινάλε. Ο ΟΦΗ έρχεται και έρχεται δυναμικά. Ο Παναθηναϊκός έχει μείνει εκεί. Στάσιμος. Αναπολώντας το παρελθόν στα αναπάντητα ερωτήματα της τελευταίας δεκαετίας. Οι καιροί άλλαξαν.
Ενισχύθηκαν πραγματικά οι ομάδες της Super League 1; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο:
