Η εύθραυστη πραγματικότητα του Ζινεντίν Ζιντάν
Τα πρώτα στραβοπατήματα της Ρεάλ στο πρωτάθλημα, ο Πογκμπά που δεν ήρθε, ο Μπέιλ που δεν έφυγε, ο Αζάρ που είναι τραυματίας, τα 303 εκ. ευρώ που ξοδεύτηκαν, η μουρμούρα που ξεκίνησε στο "Μπερναμπέου".
Η δεύτερη σερί ισοπαλία της Ρεάλ Μαδρίτης, αυτή τη φορά – την περασμένη Κυριακή – απέναντι στη Βιγιαρεάλ (2-2), έκανε ακόμα πιο θολό το τοπίο στο στρατόπεδο των “μερένγκες”. Η γκρίνια μπορεί να μην έχει κάνει ακόμα την εμφάνισή της στο Τσαμαρτίν, όμως η αβεβαιότητα για το παρόν και το άμεσο μέλλον της ομάδας κυριαρχεί τις τελευταίες μέρες τόσο στις κερκίδες του “Μπερναμπέου”, όσο και στον μαδριλένικο Τύπο, ο οποίος – κυρίως μέσω της Marca – έχει αρχίσει να “βάλλει” – όχι τόσο διακριτικά, αλλά μάλλον ανοιχτά – κατά του Γάλλου προπονητή. Η αλήθεια είναι ότι και ο ίδιος ο Ζιζού δε δείχνει τόσο άνετος όσο στην προηγούμενη θητεία του, αλλά βέβαια αυτή του η στάση έχει την εξήγησή της.
Το πρώτο και σημαντικότερο πρόβλημα, είναι ο μεταγραφικός σχεδιασμός της Ρεάλ αυτό το καλοκαίρι. Όταν τον περασμένο Μάρτιο ο Φλορεντίνο Πέρεθ, απογοητευμένος από τους Λοπετέγκι και Σολάρι, συναντήθηκε με τον Γάλλο, προσπαθώντας να τον πείσει να επιστρέψει στη Μαδρίτη, το βασικότερο επιχείρημά του ήταν ότι θα τον στήριζε 100% στις επιλογές του, ώστε μαζί να ανανεώσουν το ρόστερ και να δώσουν νέα πνοή στην ομάδα, η οποία μετά την αναχώρηση του Ζιζού και του Κριστιάνο Ρονάλντο, είχε αποτύχει σε όλους τους στόχους της. Το ραντεβού είχε πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την ταπεινωτική ήττα μέσα στο “Μπερναμπέου” από τον Άγιαξ (1-4), που είχε σημάνει τον αποκλεισμό των “μερένγκες” από τη διοργάνωση, στην οποία είχαν κυριαρχήσει την προηγούμενη τριετία με ισάριθμες κατακτήσεις του τροπαίου.
Λίγες μέρες πριν το κάζο με τον Άγιαξ, είχε προηγηθεί και ο αποκλεισμός της Ρεάλ από τη Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά του ισπανικού Κυπέλλου, με μια ακόμα μεγάλη σε έκταση ήττα και μάλιστα εντός έδρας (0-3). Ο πρόεδρος των “μπλάνκος” είχε βρεθεί σε μεγάλο αδιέξοδο, αφού και οι δυο επιλογές του για τον πάγκο της ομάδας, είχαν αποδειχθεί πλήρως αποτυχημένες. Έτσι λοιπόν, βλέποντας ως μοναδική επιλογή εκείνη του Ζιντάν, “πάτησε” πάνω στην πολύ καλή σχέση του με τον Γάλλο, αλλά και την αφοσίωση του δεύτερου στον σύλλογο και τελικά τον έπεισε να πει το “ναι”. Ένα “ναι” που δεν ξέρουμε αν ο Ζιζού το έχει μετανιώσει, σίγουρα πάντως παρουσιάζεται και ο ίδιος προβληματισμένος για το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στη μεταγραφική περίοδο, τόσο με αυτούς που ήρθαν, όσο και με εκείνους που (δεν) έφυγαν.
“ΚΩΛΟΒΑΡΕΣΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΤΗ ΜΠΑΛΑ, ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΥΕΤΕ!”
Ήδη από τα φιλικά της προετοιμασίας, φάνηκε ότι το “καράβι” δεν είχε πάρει σωστή ρότα. Οι ήττες από τη Μπάγερν (1-3), την Ατλέτικο (3-7) και την Τότεναμ (0-1), αλλά και οι ισοπαλίες με Άρσεναλ (2-2) και Ρόμα (2-2), ενεργοποίησαν τους συναγερμούς, όμως όλοι περίμεναν ότι η Ρεάλ θα έβρισκε τα πατήματά της στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Η εκτός έδρας νίκη στην πρώτη αγωνιστική επί της Θέλτα (1-3), έφερε αισιοδοξία στις τάξεις των φιλάθλων, όμως τα δυο στραβοπατήματα που ακολούθησαν με τις δυο ισοπαλίες (1-1 με Βαγιαδολίδ και 2-2 με Βιγιαρεάλ), επανέφεραν τον σκεπτικισμό στις τάξεις των “μερένγκες”. Ο ίδιος ο Ζιντάν, προφανώς εκνευρισμένος μετά την ισοφάριση της Βαγιαδολίδ που ήρθε στο 88′ της συνάντησης, δεν μπόρεσε – ή δεν θέλησε – να συγκρατηθεί στη συνέντευξη Τύπου.
“A tomar por saco el balón”, ήταν η φράση που χρησιμοποίησε απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους, δηλαδή “οι παίκτες μου θα έπρεπε να κωλοβαράνε μακριά τη μπάλα”, αντί να την παιδεύουν. Εκεί, στο ρόστερ, εστιάζεται το κυριότερο πρόβλημα του Γάλλου, ή μάλλον πιο σωστά, η απογοήτευσή του. Ο Ζιζού είχε δυο ονόματα στο μυαλό του, όταν ολοκληρώθηκε η περσινή σεζόν. Το ένα ήταν του Γκάρεθ Μπέιλ, τον οποίο ήθελε να δει να φεύγει οπωσδήποτε από τη Μαδρίτη. Το άλλο ήταν του Πολ Πογκμπά, τον οποίο ήθελε να φέρει οπωσδήποτε στη Ρεάλ. Αυτές ήταν οι δυο βασικές του απαιτήσεις από τη διοίκηση, δηλαδή από τον Φλορεντίνο. Τελικά, τρεις μήνες αργότερα, δεν έγινε ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Ο ΜΠΕΪΛ ΦΕΥΓΕΙ, Ο ΜΠΕΪΛ ΜΕΝΕΙ…
Πολλές φορές στη διάρκεια του καλοκαιριού, ο Γάλλος είχε καταστήσει σαφές ότι δεν ήθελε τον Μπέιλ στην ομάδα. Αμέσως μετά την ήττα από τη Μπάγερν (20 Ιουλίου), ματς στο οποίο δεν είχε αγωνιστεί ο Ουαλός, σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, ο Ζιντάν δεν είχε αφήσει περιθώρια παρερμηνειών: “Δεν είναι κάτι προσωπικό. Ο Γκάρεθ δεν έπαιξε, επειδή ο σύλλογος διαπραγματεύεται την αναχώρησή του. Αν φύγει αύριο, ακόμα καλύτερα για όλους”. 28 ημέρες αργότερα, μετά την πρώτη αγωνιστική της Πριμέρα και τη νίκη επί της Θέλτα, ο ίδιος ο Ζιζού ανακοίνωσε στη συνέντευξη Τύπου ότι ο Μπέιλ θα έμενε στην ομάδα. Και αυτό, όταν υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι ο Ουαλός ήταν μια από τις βασικές αιτίες που ο Γάλλος είχε φύγει από τον πάγκο της Ρεάλ τον Μάιο του 2018.
Υποτίθεται ότι τότε ο Ζιντάν είχε αποσπάσει την υπόσχεση του Πέρεθ, πως το καλοκαίρι του ’18 ο Μπέιλ θα έφευγε από την ομάδα. Όμως τα δυο τέρματα που είχε πετύχει ο Γκάρεθ στον τελικό του Champions League επί της Λίβερπουλ, έκαναν τον Φλορεντίνο να αλλάξει γνώμη, ανακοινώνοντας στον Ουαλό ότι την επόμενη χρονιά θα είχε έναν “σημαντικό ρόλο”. Ο πρόεδρος μάλιστα της Ρεάλ, είχε υποστηρίξει ότι δεν τον απασχολούσε η μετακίνηση του Ρονάλντο στη Γιουβέντους, αφού ο Μπέιλ “ήταν καλύτερος από τον Κριστιάνο” και “παρεξηγημένος”. Ο Ντιέγο Τόρες, δημοσιογράφος της El País, είχε γράψει τότε ότι ο Ζιντάν είχε δυσαρεστηθεί όχι μόνο από την αλλαγή πλεύσης του Πέρεθ, αλλά και επειδή δεν τον είχε ενημερώσει για την απόφασή του να κρατήσει τον Ουαλό παίκτη στην ομάδα.
Ο ΠΟΓΚΜΠΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΠΟΤΕ
Σύμφωνα λοιπόν με τον Τόρες, στην επόμενη συνάντηση των δυο, στις 31 Μαΐου του 2018, ο Ζιζού ανακοίνωσε στον Φλορεντίνο την απόφασή του να παραιτηθεί από το πόστο του. Δεκαπέντε μήνες μετά, Ζιντάν και Μπέιλ συνεχίζουν μαζί στη Ρεάλ, σε μια συνύπαρξη που θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθεί. Από την άλλη μεριά, ο Γάλλος είναι πολύ δυσαρεστημένος με το “ναυάγιο” στο θέμα του Πογκμπά, του ποδοσφαιριστή που διακαώς ήθελε να δει στο ρόστερ του. Ο Πέρεθ έκανε πολλές επαφές με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά οι υπερβολικές απαιτήσεις των Άγγλων, φρενάρισαν τις διαπραγματεύσεις. Δεν βοήθησε αυτή τη μετακίνηση και το γεγονός ότι οι μεταγραφές στην Αγγλία ολοκληρώνονται νωρίτερα (9 Αυγούστου), άρα τα χρονικά περιθώρια ήταν περιορισμένα.
Ο Πογκμπά μπορεί να ήθελε σαν τρελός να πάει στη Μαδρίτη, όμως τα σχεδόν 200 εκατομμύρια που ζητούσαν οι “κόκκινοι διάβολοι”, έκαναν απαγορευτική τη μεταγραφή, ειδικότερα επειδή ο Πέρεθ δεν ήθελε να ξοδέψει τόσα χρήματα, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του την πιθανότητα της απόκτησης του Νεϊμάρ και – πολύ περισσότερο – εκείνη του Μπαπέ για την επόμενη χρονιά. Ένα άλλο γεγονός που δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση αυτής της μετακίνησης, ήταν η άρνηση της Τότεναμ να παραχωρήσει στη Γιουνάιτεντ τον Κρίστιαν Έρικσεν. Ο Δανός θα μπορούσε να αποτελέσει τον ιδανικό αντικαταστάτη του Γάλλου στην ομάδα του Μάντσεστερ, όμως αυτό δε συνέβη και έτσι ο Πογκμπά δεν άλλαξε φανέλα, προς μεγάλη απογοήτευση του Ζιντάν.
Η “ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ” ΤΟΥ ΖΙΖΟΥ
Η Marca, η οποία παραδοσιακά μεταφέρει προς τα έξω τις απόψεις της διοίκησης της Ρεάλ, βγήκε χθες με ένα αρκετά “προκλητικό” πρωτοσέλιδο, όπου δεσπόζει μια φωτογραφία του Γάλλου προπονητή, με κεντρικό τίτλο “Τι απέγινε η γαλλική επανάσταση;” και υπότιτλο: “Οι αλλαγές που είχε προαναγγείλλει ο Ζιντάν, συνοψίζονται στην εξής μία: μόνο ο Αζάρ είναι σίγουρος ενδεκαδάτος. Μετά από 303 εκατομμύρια και 19 κινήσεις (αφίξεις και αναχωρήσεις), η Ρεάλ διατηρεί τον σκληρό της πυρήνα”. Η Marca αναφέρεται στους παίκτες που ήρθαν και οι οποίοι, πλην του Αζάρ, αποτελούν περισσότερο επιλογές προοπτικής, παρά άμεσης ενίσχυσης στο βασικό σχήμα. Εκτός του Βέλγου μεσοεπιθετικού, αποκτήθηκαν τέσσερις ακόμα παίκτες, οι Μιλιτάο, Ροντρίγκο, Γιόβιτς και Μεντί.
Ο Ροντρίγκο είναι 18 ετών (και είχε κλείσει από πέρυσι), ο Γιόβιτς είναι 21, ο Μιλιτάο επίσης 21 (είχε κλείσει πριν επιστρέψει ο Ζιντάν) και ο Μεντί 24. Είναι προφανές ότι αυτές οι κινήσεις είναι επένδυση για το μέλλον και παράλληλα, δημιουργία ενός ακόμη “plan B” για το ρόστερ της Ρεάλ, η οποία, πρέπει να θυμίσουμε, με το προηγούμενο “plan B” της (Ασένσιο, Λούκας, Ίσκο, Χάμες, Κόβατσιτς), είχε καταφέρει να φτάσει στην κατάκτηση του Champions League και του πρωταθλήματος τη σεζόν 2016/17. Ο Αζάρ προς το παρόν είναι τραυματίας και δεν αγωνίζεται, ο Πογκμπά – όπως είδαμε – δεν ήρθε τελικά, άρα σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν, είναι λογικό και αναμενόμενο να βλέπουμε τους “παλιούς” στις θέσεις της βασικής ενδεκάδας.
Ο ΑΖΑΡ ΚΑΙ ΟΙ “ΠΑΛΙΟΣΕΙΡΕΣ”
Η ευθύνη δεν γίνεται να είναι αποκλειστικά του Ζιντάν, ο οποίος σε τελική ανάλυση ζήτησε έναν παίκτη (Πογκμπά) και βρήκε μόνο τον Αζάρ, τον οποίο παρεμπιπτόντως είχε προτείνει ο ίδιος στον Πέρεθ το 2018, ως εναλλακτική λύση στον Νεϊμάρ, αφού ο Γάλλος κόουτς δεν εμπιστευόταν ιδιαίτερα τον επαγγελματισμό του Βραζιλιάνου. Επίσης είδε τον Κέιλορ Νάβας, έναν από τους πιο πιστούς του “στρατιώτες”, να φεύγει για την Παρί, απογοητευμένος από τον παραγκωνισμό του. Να θυμίσουμε εδώ, ότι ο Ζιντάν είχε έρθει σε σύγκρουση με τον Πέρεθ για χάρη του Κέιλορ, ακυρώνοντας αρχικά την κλεισμένη μεταγραφή του Κέπα και αρνούμενος στη συνέχεια την απόκτηση του Κουρτουά, που πήγε τελικά στη Μαδρίτη μετά την παραίτηση του Γάλλου από τον πάγκο των “μερένγκες”.
Έτσι λοιπόν, είναι φυσιολογικό οι περισσότερες θέσεις της ενδεκάδας – για να μην πούμε όλες – να καλύπτονται από τους ήδη υπάρχοντες παίκτες. Η τετράδα στην άμυνα; Ράμος, Βαράν, Μαρσέλο και Καρβαχάλ (ο Μιλιτάο, εναλλακτική στους δυο πρώτους, δεν έχει κάνει ακόμα ντεμπούτο σε επίσημο παιχνίδι). Η τριάδα στο κέντρο; Κρόος, Μόντριτς και Κασεμίρο (χωρίς να υπάρχει αλλαγή στον τελευταίο, αλλά και χωρίς άλλη εναλλακτική λύση στα χαφ, πλην του Βαλβέρδε). Η επίθεση; Μπενζεμά, Μπέιλ και Χάμες ή Βινίσιους προς το παρόν, μέχρι να επανέλθει ο Αζάρ (εδώ υπάρχει συνωστισμός από εννιά μεσοεπιθετικούς!). Όλοι οι “παλιοί” γνώριμοι δηλαδή, κάτι που δεν ικανοποιεί ιδιαίτερα ούτε τον κόσμο, ούτε τη διοίκηση, αλλά ούτε και τον ίδιο τον Ζιντάν. Αυτά όμως είναι τα “όπλα” της Ρεάλ, με αυτά θα πρέπει να συνεχίσει και να επανέλθει στις επιτυχίες, μετά από μια στείρα σε τίτλους σεζόν. Να προσθέσουμε ότι μέσα στο καλοκαίρι έφυγαν οι Ρεγκιλόν και Κόβατσιτς, ο Κούμπο δόθηκε δανεικός στη Μαγιόρκα και ο Ασένσιο μετά τον τραυματισμό του στην προετοιμασία, θα χάσει σχεδόν όλη τη χρονιά.
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
Προς το παρόν, το γεγονός ότι η Μπαρτσελόνα έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα ακόμα χειρότερα από τη Ρεάλ, κρατάει τη γκρίνια σε χαμηλούς τόνους, όμως αν τα αρνητικά αποτελέσματα συνεχιστούν (τα δυο επόμενα εκτός έδρας ματς των “μερένγκες” είναι με τη Σεβίγια και την πρωτοπόρο Ατλέτικο), τότε δεν αποκλείεται οι κλυδωνισμοί να φέρουν εξελίξεις. Το ταμπεραμέντο του Ζιντάν είναι γνωστό, από εκεί και μετά είναι άγνωστο ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα. Οι αλλαγές που είχε υποσχεθεί ο Γάλλος δεν έγιναν, το βασικό ζητούμενο είναι να αλλάξει την ψυχολογία των έτσι κι αλλιώς “κορεσμένων” παικτών του και να προσδώσει μια αγωνιστική ισορροπία στην τακτική του προσέγγιση.
Σε αυτό βέβαια, θα είναι απαραίτητη και η συνεργασία και θέληση των ποδοσφαιριστών του να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του προπονητή τους, είναι σίγουρα σημαντικό ότι οι σχέσεις τους είναι καλές με τον Γάλλο. Απομένει να δούμε πώς θα συνεργαστούν Ζιζού και Μπέιλ, αφού ο Ουαλός δείχνει σημάδια ανάκαμψης, όμως πάντα παραμονεύουν τόσο οι συχνοί τραυματισμοί του, όσο και ο “δύσκολος” χαρακτήρας του και η παροιμιώδης αδιαφορία του, ειδικά όταν νιώθει ότι τον βάζουν στο περιθώριο. Ο Ζιντάν ήρθε τον περασμένο Μάρτιο σαν σωτήρας, αυτή είναι η αποστολή του, ο ίδιος παρουσιάζεται σίγουρος ότι θα πετύχει, κάθε φορά που ο Πέρεθ έρχεται σε επαφή μαζί του. Αυτό που δείχνει να συμβαίνει σε αυτό το ξεκίνημα της σεζόν, είναι ότι δεν έχουν ενωθεί ακόμα όλα τα κομμάτια του παζλ.
Υπάρχουν οι τραυματίες Αζάρ, Ίσκο, Χάμες και Ροντρίγκο (για τον Ασένσιο τα είπαμε), υπάρχουν και οι δισταγμοί του Ζιζού για τον Βινίσιους (ο νεαρός Βραζιλιάνος δεν έχει πείσει ακόμα τον Γάλλο για την αξία του, κυρίως στην προσαρμογή του στην τακτική της ομάδας), υπάρχει η εύθραυστη ισορροπία με τον Μπέιλ. Επίσης, μέχρι τώρα εννιά παίκτες έχουν τραυματιστεί, σημάδι ανησυχητικό αφού βρισκόμαστε πολύ νωρίς μέσα στην αγωνιστική περίοδο. Ο Φλορεντίνο συνεχίζει να εμπιστεύεται τον Ζιντάν, θεωρεί ότι η ομάδα θα βρει τα πατήματά της, όμως η μουρμούρα υπάρχει μέσα στο διοικητικό συμβούλιο, από μέλη που φαίνεται ότι πολύ γρήγορα ξέχασαν τα τρία Champions League που προστέθηκαν στη συλλογή των “μερένγκες” την τριετία 2016-2018.
Ο ΚΑΥΤΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΤΗΣ ΡΕΑΛ
Το σίγουρο είναι ότι ο Σεπτέμβριος προβλέπεται “καυτός” για τους “μπλάνκος”, αφού εκτός από τα δυο δύσκολα εκτός έδρας ματς στη Λίγκα (Σεβίγια και Ατλέτικο), υπάρχει και το πρώτο ματς του ομίλου στο Champions League, με μια ακόμα επικίνδυνη έξοδο και αντίπαλο την Παρί Σεν Ζερμέν στο “Παρκ ντε Πρενς”. Η ηρεμία στις τάξεις της Ρεάλ, θα εξαρτηθεί σε τεράστιο βαθμό από αυτά τα τρία αποτελέσματα. Αν οι γκέλες συνεχιστούν, τότε όλα είναι πιθανά και όλα είναι ανοιχτά. Η “βασίλισσα” δε μπορεί να αντέξει και δεύτερη σερί χρονιά χωρίς κάποιο τίτλο, όμως η διεκδίκηση των τροπαίων “χτίζεται” από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου. Μην ξεχνάμε ότι τις δυο προηγούμενες σεζόν, οι “μερένγκες” έμειναν εκτός πρωταθλήματος, κυρίως λόγω των απανωτών στραβοπατημάτων τους στο ξεκίνημα της διοργάνωσης.
Και επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Λίγκα είναι το απωθημένο του Ζιντάν. Μπορεί να έχει κερδίσει ήδη μια (2016/17), όμως με τίποτα δεν θέλει να δει την ομάδα του να χάνει αυτόν τον στόχο τόσο νωρίς. Οι παγίδες είναι διάσπαρτες στο δρόμο του, θα περιμένουμε να δούμε αν θα καταφέρει να μείνει “ζωντανός” – αυτός και η ομάδα του – στο κυνήγι του τίτλου. Όπως θα περιμένουμε να δούμε πώς θα ξεκινήσει το Champions League, έναν θεσμό που η Ρεάλ στο πρώτο πέρασμα του Γάλλου από τον πάγκο της, είχε μετατρέψει σε αποκλειστικά προσωπική της υπόθεση. Το μεγάλο στοίχημα του Ζιντάν είναι να “κολλήσει” σωστά – και έγκαιρα – τα κομμάτια του παζλ και να βρει τους τρόπους με τους οποίους οι παίκτες του θα ξεπεράσουν τα εμπόδια σε Ισπανία και Ευρώπη. Ένα ακόμα πιο μεγάλο στοίχημα, είναι να βρεθούν τα 50+ γκολ του Κριστιάνο, που τρεις μεταγραφικές περιόδους μετά την αποχώρησή του, δεν έχουν αναπληρωθεί, με αποτέλεσμα πέρυσι η Ρεάλ να πετύχει μόλις 63 τέρματα στην Πριμέρα, 31 λιγότερα από τα 94 της τελευταίας σεζόν του Πορτογάλου στη Μαδρίτη.
* Πηγές: as.com, marca.com, bleacherreport.com, lasexta.com, elpais.com
