Τζο Ίνγκλις: Μην περιμένεις το triple double για να τον υμνήσεις

Με άλμα αλά και… γροθιές αλά αγριεμένο καγκουρό η Αυστραλία ζευγάρωσε τις νίκες της και πέρασε στη β’ φάση του Παγκόσμιου Κυπέλλου πριν καν από τη διεξαγωγή της τρίτης αγωνιστικής, διότι είχε προηγηθεί η επικράτηση με του Καναδα. Η Σενεγάλη δεν ήταν όσο κακή είχε αποτυπωθεί στο 101-47 από τη Λιθουανία, αλλά είχαν γνώση οι ‘μπούμερς’ που υπολόγιζαν τα μεγέθη των Αφρικανών, εκ των οποίων μόνο 2/12 ήταν κάτω από τα 2μ01. “Είναι μια πολύ μακριά και αθλητική ομάδα. Πρέπει να λύσουμε αυτό το γρίφο“, έλεγε ο Λουκ Λόνγκλι (ναι ο άλλοτε σέντερ των Μπουλς και νυν βοηθός του Αντρέι Λεμάνις) πριν από το τζάμπολ της αναμέτρησης.

Από τη μία ήταν οι 22 πόντοι του Πάτι Μιλς που δούλεψαν προς όφελος των Αυστραλών στην προσπάθεια να ξεφύγουν και να πανικοβάλουν τους άναρχους Σενεγαλέζους που έπαιζαν κυρίως με το ένστικτο (της επιβίωσης στο τουρνουά). Ωστόσο χωρίς ον Τζο Ίνγκλις τίποτα δεν θα ‘ταν τόσο απλό για την ομάδα που, στη διάρκεια της προετοιμασίας της, διέκοψε το αήττητο σερί των Αμερικανών του ΝΒΑ και επιδιώκει να φτάσει, γιατί όχι, ως το τέλος της διαδρομής. Είναι μια από τις 5 ομάδες που αφού το έκαναν μία μπορούν να το επαναλάβουν στο τουρνουά. Διότι διαθέτουν παίκτες όπως ο 31χρονος (στα 32) φόργουορντ των Γιούτα Τζαζ. Ισχυρές προσωπικότητες μεν, αλλά ταυτόχρονα πληθωρικούς, αλτρουιστές, που έμαθαν να παράγουν (για τους άλλους) και να μην καταναλώνουν μόνο (επιθέσεις).

Λίγο έλειψε ο Ίνγκλις να γίνει ο πρώτος παίκτης όλων των εποχών με καταγεγραμμένο triple double. Από το 1994 στον Καναδά που εισήλθε στη ζωή μας η μέτρηση, ουδείς έχει εμφανίσει ένα τέτοιο ατομικό επίτευγμα. Στα 31’04” που ο κόουτς Λεμάνις τον άφησε -δικαιολογημένα- στο παρκέ, ο γεννημένος στην Αδελαΐδα δίμετρος άσος είχε 17 πόντους (2/2δ, 4/6τρ, 1/1β), 10 ριμπάουντ και 9 ασίστ. Αν μάλιστα ο Μιτς Κρικ είχε ευστοχήσει στο τελευταίο σουτ, ο Ίγκλις θα είχε προλάβει τον Σέρβο Νίκολα Γιόκιτς. Νωρίτερα ο ίδιος είχε κάνει τούτο:

Δεν αμφισβητείται πως στα πρώτα δύο ματς ο Αυστραλός είναι ο πιο συνεπής σε απόδοση παίκτης των ‘μπούμερς’. Έχει μέσο όρο 15 πόντους (13 και 17 αντίστοιχα), 9 ασίστ και 7.5 ριμπάουντ ανά συμμετοχή με 80% στα δίποντα (4/5) και 50% στα τρίποντα (6/12).

Προτού προχωρήσουμε ας δούμε τα νούμερα του ίδιου παίκτη στο ΝΒΑ προκειμένου ν’ αντιληφθείς πως αυτό που συμβαίνει στην Ντονγκουάν της Κίνας δεν είναι κάτι αναπάντεχο. Ο Ίνγκλις -που λες- σε 82 παιχνίδια ως βασικός (δεύτερη σερί σεζόν 5αδάτος στους Τζαζ) έδινε στην κανονική περίοδο 12.1 πόντους με 39% στο τρίποντο, 5.7 τελικές πάσες και 4 ριμπάουντ. Όσο ήταν δε στο παρκέ, οι Τζαζ είχαν περισσότερα καλάθια από ασίστ (καλύτερες συνεργασίες δηλαδή), περισσότερα κλεψίματα και λιγότερα λάθη. Επιδραστικό θα τον πεις τον Αυστραλό κι ας γράφουν πλέον στα μέσα του Σολτ Λέικ πως μετά την προσθήκη του Κροάτη Μπογκντάνοβιτς (και εν μέρει του Κόνλεϊ που θα οργανώνει από την περιφέρεια) ο ρόλος του θα περιοριστεί γιατί μεγαλώνει.

Ό,τι κι αν συμβεί στο μέλλον ο Ίνγκλις συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που σε υποχρεώνουν να σηκωθείς από το πλαστικό κάθισμα της κερκίδας και να τον χειροκροτήσεις παρατεταμένα.

► Άρχισε την καριέρα του από πολύ χαμηλά. Έγινε επαγγελματίας μπασκετμπολίστας στα 17 του, γιατί δεν έπαιρνε τα γράμματα. Οι επιδόσεις του στο σχολείο ήταν κακές και προτίμησε να εξελίξει ό,τι είχε για να μην μείνει στάσιμος στη ζωή του.

► Ήταν ο τύπος της διπλανής πόρτας. Στην Ευρωλίγκα, ως παίκτης της Μπαρτσελόνα και της Μακάμπι, εμφανίστηκε σε 95 παιχνίδια όντας κυρίως ένας εφεδρικός φόργουορντ που μόνο την τελευταία σεζόν του κατέγραψε περισσότερα από 20 λεπτά ανά ματς. Είχε μέσο όρο 5.6 πόντους και 2.2 ριμπάουντ, κατακτώντας τον τίτλο του 2014 υπό τον Ντέιβιντ Μπλατ. Δεν έμεινε εκεί. Κυνήγησε τα όνειρά του, απορρίφθηκε από τους Κλίπερς αρχικά, αλλά επέμεινε. Και παρόλο που δεν έγινε ποτέ draft βρήκε δουλειά στο Σολτ Λέικ όντας πλέον ένας από τους πληρέστερους φόργουορντ με ποικιλία στο παιχνίδι του και καίριες αποφάσεις στη διάρκεια των αγώνων. Αφήστε που είναι από τους πιο συνεπείς σουτέρ τριών πόντων, συγκρινόμενος με τον Κλέι Τόμπσον.

► Δεν ξεχνά από πού προέρχεται. Ομολογούσε προσφάτως πως “μεγαλώνοντας πάντα ήθελα να εκπροσωπώ την Αυστραλία. Η πρώτη φορά που έβαλα τη φανέλα ήταν ξεχωριστή. Δεν θα το βρεις πουθενά. Λατρεύω το ΝΒΑ, χάρηκα που έπαιξα στην Ευρώπη, αλλά αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα. Δεν εκπροσωπείς τον εαυτό σου, αλλά 23 εκατομμύρια όπου κι αν βρίσκονται“.

► Δεν θα σε προδώσει ποτέ. Το καλοκαίρι του 2017 ήταν ελεύθερος να βρει ό,τι ήθελε στην αγορά. Ενδεχομένως ένα καλύτερο συμβόλαιο απ’ αυτό των 52 εκατομμυρίων που του έδωσαν οι Τζαζ. Η διαπραγμάτευση δεν κράτησε πολύ. “Κάθε φορά που μιλούσαμε γι’ αυτό ήταν ξεκάθαρο πως ο Τζο ήθελε να παραμείνει στην οικογένεια των Τζαζ. Ήταν η πρώtη ομάδα που τον κάλεσε. Δεν είχε να κάνει με τα χρήματα, ούτε με το συμβόλαιο”, έλεγε η σύζυγός του Ρενέ.

► Είναι ο συμπαίκτης που θέλουν όλοι να έχουν. Δεν αφορά μονάχα τις ασίστ που δίνει, με πρόσωπο ή πλάτη, διαβάζοντας το παιχνίδι και τις καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα. Κυρίως αμύνεται για 2 και 3 μαζί. Του λείπει η ταχύτητα, αλλά ξέρει να εκμεταλλεύεται τα μακριά άκρα του και να τοποθετεί το σώμα του, προλαβαίνοντας κινδύνους ακόμη και ‘και που δεν υπάρχουν. Αλλάζει εξαιρετικά μετά τα σκριν, μπορεί ν’ ακολουθήσει κοντύτερους αντιπάλους στην περιφέρεια ή να βυθιστεί και να μαρκάρει ψηλούς. Η επωδός ήταν πως “αυτός ο αργός λευκός τύπος δεν μπορεί να με μαρκάρει”. Φράση που έγινε κινητήριος δύναμη για τον Ίνγκλις και αποστολή με αποστολή κέρδιζε το σεβασμό των αντιπάλων του. Γιατί “ποτέ δεν ήθελα να με ρεζιλέψουν”.

► Είναι η ψυχή της παρέας. Ειδάλλως δεν θα ‘ταν μόνιμως θαμώνας σε ραδιοφωνική εκπομπή. Οι συμπαίκτες του τον κοροϊδεύουν για το χιούμορ του, πολλές φορές απλοϊκό ή χωριάτικο, ακόμη και για την όψη του, αφού λένε πως μοιάζει με δάσκαλο και λογιστή. Είναι όμως (αυτο)σαρκαστικός, πάντα ‘to the point’ και μεγάλος μπελάς για όποιον τον ιντριγκάρουν. Χωρίς να προσβάλει. Ο Ρίκι Ρούμπιο και ο Ρόις Ο’Νιλ τον έμαθαν από την καλή και την ανάποδη.

► Κυρίως όμως είναι ένας πατέρας που νοιάζεται για τα παιδιά όλου του κόσμου. Ο γιος του Τζέικομπ βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και παρέα με τη σύζυγό του παλεύουν να του προσφέρουν όλες τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης χωρίς να νιώθει αποξενωμένος από το υπόλοιπο περιβάλλον. Όπως ο ειδικός χώρος εμπνεύσεως του Ίνγκλις προκειμένου ο μικρός να παρακολουθεί τους αγώνες του μπαμπά του χωρίς να ενοχλείται από τους δυνατούς ήχους. Ένας τέτοιος τοποθετήθηκε στο γήπεδο των Τζαζ. “Είναι ένα πραγματικά σπουδαίο επίτευγμα που δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα μπορούσαμε να το έχουμε. Θα βοηθήσει πολλούς ανθρώπους. Ο Τζέικομπ και όλοι οι άλλοι θα μπορούν πλέον ν’ απολαμβάνουν χωρίς άγχος το γεγονός που συμβαίνει“, υποστήριζε ο Αυστραλός έχοντας θέσει ως στόχο της ζωής του ευαισθητοποιήσει όσους περισσότερους γίνεται, εξασφαλίζοντας ίσα δικαιώματα στον καθέναν.

Με λίγα λόγια, κατά Γκομπέρ… ευαγγέλιου, ο Ίνγκλις είναι “ένας πανέξυπνος τύπος με μεγάλο στόμα και αυστραλιανή προσφορά“! Με ή χωρίς triple double.