Πού θα φτάσει η Εθνική Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο

Η ώρα της Εθνικής Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2019 έφτασε και η αγωνία όλων έχει να κάνει με τον τερματικό σταθμό της πορείας της. Θα είναι απογοητευτικός όπως στα 2 τελευταία τουρνουά (11η το 2010, 9η το 2014), εφάμιλλος της δεκαετίας του ’90 (6η το 1990, 4η το 1994, 4η το 1998) ή ιδανικός όπως το 2006 (αργυρό μετάλλιο);

Την απάντηση προφανώς δεν τη γνωρίζει κανείς, ειδάλλως θα ήταν ήδη πλούσιος, είτε από το fantasy του Stoiximan.gr είτε από το μακροχρόνιο ποντάρισμα στη χώρα μας. Όπως και να ‘χει, 6 άνθρωποι του Contra.gr εκδήλωσαν τις απόψεις – μικρές επιθυμίες τους για τη ‘γαλανόλευκη’ και έκαναν την πρόβλεψή τους, δίχως φόβο, αλλά με πάθος.

Μικρός τελικός με Ισπανία, για τον μάντη Ιωάννη Φιλέριο

Τέρμα τα δίφραγκα. Ως άλλος Κάλχας, Νοστράδαμος, ή ακόμη καλύτερα ο Μάντης Ξερολίξ που έκανε άνω-κάτω το χωριό του Αστερίξ διαβάζοντας τα σπλάχνα των ζώων, προβλέπω ότι η Ελλάδα θα παίξει στον μικρό τελικό και -ω, ναι- θα κερδίσει! Θα πάρει το χάλκινο μετάλλιο. Θα ξορκιστούν τα φαντάσματα του Τορόντο, της Αθήνας (δις) και του Μονάχου. Πολύ θα ήθελα να ουμε να έπαιζε και η Κροατία, για να πάρουμε το αίμα μας πίσω, αλλά οι Κροάται απεκλείσθησαν, καλά να πάθουν, στα προκριματικά. Δεν πειράζει, θα νικήσουμε την Ισπανία στον μικρό τελικό, με αυτοκαλάθι του Μαρκ Γκασόλ και 48 πόντους του Αντώνη Κόνιαρη, που την τελευταία στιγμή αντικατέστησε ξανά τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Ο Βαγγέλης Ιωάννου και ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου θα τραγουδήσουν το ο “Ελλην ξεσπαθώνει, ξεσπαθώνει” και συγκινημένος ο Γιώργος Βασιλακόπουλος θα ανακοινώσει την ανανέωση της θητείας της διοίκησης της ΕΟΚ για τα επόμενα 40 έτη. Εντάξει, τι θέλετε να κάνω; Σοβαρή πρόβλεψη; Είπα και ελάλησα. Αν πάντως επιμένετε να διαβάσετε κάτι, θα πω ότι περιμένω με ανυπομονησία ένα τουρνουά στο οποίο η Ελλάδα έχει με τη βούλα τον καλύτερο παίκτη του ΝΒΑ. Κι αν πρέπει να κάνει κάτι εκεί στην μακρινή Κίνα, είναι να ενστερνιστεί ένα από τα πολλά κινέζικα ρητά αληθινής σοφίας που ταιριάζει γάντι στην περίσταση: “Ο πειρασμός να εγκαταλείψεις είναι μεγαλύτερος λίγο πριν από τη νίκη”. Ως εκ τούτου, σύντροφοι, μη τα παρατάτε ποτέ και καλή τύχη…

4η θέση, για τον Ηλία Αναστασιάδη

Είναι παροιμιώδης ο ενθουσιασμός μας κάθε φορά που η Εθνική φτάνει μέχρι τα ημιτελικά ενός Ευρωμπάσκετ ή ενός Μουντομπάσκετ, μοιράζοντας κορώνες και χρησιμοποιώντας την έκφραση ‘αγκαλιά με το μετάλλιο’. Δυστυχώς, όπως έχει δείξει η Εθνική σε ουκ ολίγες περιστάσεις, το χάλκινο μετάλλιο, ήτοι ο μικρός τελικός, μοιάζει περισσότερο με καταναγκαστικά έργα παρά με ένα παιχνίδι στο οποίο παίζεται αυτό που έχουμε μάθει να ονειρευόμαστε, δηλαδή το μετάλλιο. Εξαιρείται το χάλκινο που κερδίσαμε το 2009, στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Μέχρι τότε, μετρούσαμε μόνο ήττες σε μικρούς τελικούς, και συνηθέστερα σχεδόν με κάτω τα χέρια. Στο θέμα μας όμως. Η Εθνική του κόουτς Θανάση Σκουρτόπουλου ταξίδεψε στην Κίνα με ένα από τα πιο δυνατά ρόστερ της διοργάνωσης, αλήθεια που καλείται να επιβεβαιωθεί. ειδικά αν ο Κώστας Σλούκας πατήσει γερά στα κινεζικά παρκέ και δεν δει το τουρνουά από τον πάγκο. Με την αρωγή του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που κάνει πιο δύσκολη τη ζωή των αντιπάλων ήδη από τη στιγμή που στρώνει τη φανέλα και δένει τα παπούτσια του εντός παρκέ, η Εθνική θα είναι έτοιμη να κερδίσει ένα σημαντικό νοκ άουτ μετά από χρόνια και να περάσει στην 4άδα. Για το ‘από εκεί και πέρα’, δεν είμαι το ίδιο αισιόδοξος, αλλά θεωρώ ότι τα δύο ματς για ένα μετάλλιο (ακόμη κι αν τα χάσουμε) θα ορίσουν ως μεγάλη επιτυχία τα πεπραγμένα μας στην Κίνα.

Τρία κλειδιά και τα Νεφελίμ, για τη Μαρία Καούκη

Ημέρες μπασκετικών συζητήσεων διανύουμε και οι δικοί μου -κωμικοί- μπασκετικοί φίλοι παριστάνουν τον Δημοσθένη Λιακόπουλο με όλα τα Νεφελίμ του. “Παιχνίδι ‘κλειδί’ είναι η πιθανή αναμέτρηση της Εθνικής με την Τουρκία, στη Β’ φάση”, τους λέω. “Θα την πάρουμε και ύστερα αυτή θα πάρει το Καστελόριζο. Δρομολογημένα είναι αυτά, από το 2010”, απάντησε ο Ανδρέας. Όπως αντιλαμβάνεστε, σοβαρή κουβέντα δεν μπορώ να κάνω μαζί τους, αλλά εμπιστεύομαι το ένστικτό τους. Ομοφωνία: “Μετάλλιο!” Συμφωνώ με πολλούς αστερίσκους, καθώς οι προβλέψεις μας συχνά παρασύρονται από τις επιθυμίες μας. Σημαντικό είναι η Εθνική να καταλάβει την 1η θέση στην Α’ φάση (το πρώτο κλειδί), ώστε να αντιμετωπίσει στις 9 Σεπτεμβρίου τις ΗΠΑ (;) και όχι στις 7 του ίδιου μήνα, στο Β’ γύρο. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, κάθε παιχνίδι με τους -όχι άτρωτους- Αμερικανούς σε εξουθενώνει πνευματικά και σωματικά. Ο εγωισμός του Αντετοκούνμπο θα είναι διπλάσιος με τις ΗΠΑ. Σ’ αυτήν τη φάση, η Τουρκία θα είναι (ενδεχομένως) η δεύτερη αντίπαλος της Ελλάδας. Οι πιθανότητες για νίκη είναι με το μέρος της ‘γαλανόλευκης’, ειδικά αν οι δυο ομάδες αναμετρηθούν στις 7 Σεπτεμβρίου (το δεύτερο κλειδί). Με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα περάσει ως 2η από τη Β’ φάση, προβλέπω τη Γαλλία ως αντίπαλό της στα προημιτελικά (υπάρχουν κι άλλες δυνατές ομάδες, βέβαια). Αν οι διεθνείς είναι αρτιμελείς (το τρίτο κλειδί), η τετράδα μετατρέπεται σε εφικτό σενάριο. Στους ‘4’, θα έπρεπε να απαγορεύονται οι προβλέψεις. Όλα γίνονται, μνήμη έχουμε. Όμως δεν φαντάζομαι πώς θα χάσουν οι Σέρβοι. Χάλκινο; Το βλέπω το ίδιο δύσκολο, όσο και την πρόκριση στον τελικό. Όμως, όχι απίθανο. Να με ξαναδιαβάσετε με τη λήξη του Μουντομπάσκετ, να γελάσετε.

Ο… Ριγκοντό τη στέλνει ξανά 4άδα, για τον Γιάννη Ζωιτό

Αν ηλικιακά έχεις προλάβει να πανηγυρίσεις τον θρίαμβο του ’87 και φυσικά έχεις ζήσει το Παγκόσμιο του ’06, ξέρεις. Ξέρεις (όπως και ‘γω, ένας γεννηθείς 6 χρόνια πριν μυρίσει τιρινίνι ανά την επικράτεια) πως η Εθνική μπάσκετ είναι ικανή να καταφέρει το ακατόρθωτο – χωρίς παράλληλα ν’ αποκλείεται το χειρότερο. Πάντα το πίστευες. Ακόμη κι όταν στην Αργεντινή το ’90 ταξίδευε με τον Νίκο Γκάλη στη Θεσσαλονίκη, κατατροπώνοντας την Ισπανία και χάνοντας αδίκως στην παράταση από την ομάδα του Αλόνζο Μούρινινγκ. Ή όταν στο Τορόντο το ’94 εμφανιζόταν με ροτέισον… 4,5 παικτών, ‘αποκλείοντας’ τον οικοδεσπότη Καναδά των Ρικ Φοξ – Στιβ Νας και προηγείτο με 17-14 της δεύτερης αυθεντικής έκδοσης της Dream Team. Από το μετάλλιο του 2009, μ’ ελλιπές ρόστερ πάλι, έχουν μεσολαβήσει πια 10 χρόνια, τα περισσότερα δίχως χειροπιαστή διάκριση – έστω μια θέση στην πρώτη 4άδα. Εντούτοις, ουδείς αποκλεισμός από τότε έχει αφαιρέσει τις προσδοκίες που μετατρέπονται σε πεποίθηση (ή ψευδαίσθηση) ότι σ’ αυτή τη διοργάνωση το σύμπαν θα συνωμοτήσει ξανά υπέρ της Εθνικής. Με κάποιον, αναπάντεχο, τρόπο πάντα συνέβαινε. Είτε μια βολή έμπαινε με ταμπλό, την ώρα που οι Κινέζοι νικούσαν τους Ισπανούς, είτε οι Αυστραλοί και οι Σλοβένοι έχαναν τις μπάλες μέσα από τα χέρια τους, είτε ο Αντουάν Ριγκοντό ξόδευε τις βολές και ο αγόρι το ‘σταζε στο πλεχτό. Γιατί όχι πάλι; Είναι ώρα.

Ρεαλιστικός στόχος η 3η θέση, για τον Γιώργο Περπερίδη

Προφανώς και ένας κούκος μόνος του δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη, έστω και αν μιλάμε για τον MVP του ΝΒΑ. Αυτός προφανώς και θα είναι στο επίκεντρο, όχι μόνο των προσπαθειών της Εθνικής ομάδας στην Κίνα, αλλά και στο πλάνο αναχαίτισης των αντιπάλων της. Ο τρόπος που ο προπονητής και το υπόλοιπο ρόστερ θα διαχειριστούν προς όφελος της ομάδας τον… αντιπερισπασμό που προσφέρει η παρουσία του Greek Freak στο παρκέ, θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο πόσο ψηλά θα φτάσει η Ελλάδα σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Στο τουρνουά σίγουρα υπάρχουν ομάδες που συνολικά διαθέτουν περισσότερες λύσεις ή ταλέντο από τη δική μας, γεγονός που καθιστά στα όρια του… εξωπραγματικού την σκέψη διεκδίκησης μιας θέσης στον τελικό. Ωστόσο, μέσα από μια σχετικά φυσιολογική ροή των πραγμάτων, η Ελλάδα του Αντετοκούνμπο έχει ρεαλιστικές πιθανότητες για την 3η θέση και ένα μετάλλιο σε μια μεγάλη διοργάνωση μετά από 10 χρόνια.

Πρόκριση στα νοκ άουτ και αν, για τον Κώστα Μπράτσο

Κάπου πρέπει να έχω χαθεί στη μετάφραση, διαβάζοντας τις προβλέψεις από πάνω. Κάτι δεν κάνω καλά, όταν δεν βλέπω για μετάλλιο μια Εθνική ομάδα που έχει έναν κορυφαίο παίκτη σε ευρωπαϊκό επίπεδο (Νικ Καλάθη), έναν αντίστοιχο στα πιτς που κανείς δεν ξέρει πότε θα επιστρέψει (Κώστα Σλούκα), έναν εξωγήινο παίκτη (Γιάννη Αντετοκούνμπο) και… τέλος. Αυτοί εννοείται ότι αρκούν για να σε περάσουν από όμιλο με Βραζιλία, Μαυροβούνιο, Νέα Ζηλανδία και ίσως αποδειχθούν αρκετοί για τη μονομαχία με την Τουρκία για τη 2η θέση της νέας φάσης ομίλων, πίσω από τις ΗΠΑ. Αλλά μετά; Θα επιβληθούν της Γαλλίας ή της Αυστραλίας; Χλωμό. Μόνο αν κάνουν… Euro 2004 και το σύνολο αποδειχθεί ανώτερο από το άθροισμα των μονάδων. Χαμηλά ο πήχης (εκεί που πρέπει να είναι δηλαδή), ώστε αν ξεπεραστεί, να συνιστά επιτυχία. Αλλιώς, θα τον ξύνουμε πάντα με το πάνω μέρος του κεφαλιού και θα αναρωτιόμαστε ξανά τι έφταιξε.