Από τον Γκάλη στον Γιάννη: Τα 9 πιο μεγάλα ματς της Εθνικής

Μέχρι το 1986 είχαν γίνει 10 Μουντομπάσκετ. Το να έπαιζε σε ένα απ’ αυτά η Εθνική Ελλάδας ήταν ένα όνειρο θερινής νυκτός. Θυμάμαι μια συνέντευξη του Παναγιώτη Γιαννάκη, πριν από μερικά χρόνια. Μου είχε εκμυστηρευτεί το εξής: “Ημουν, δεν ήμουν 20 χρονών και διάβαζα στην εφημερίδα τα αποτελέσματα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 1978. Ρε γαμώτο, θα δω ποτέ το αποτέλεσμα ενός δικού μας αγώνα σε μια τέτοια διοργάνωση;” Για καλή τύχη, ο Γιαννάκης κατάφερε να ζήσει τη διοργάνωση τόσο ως παίκτης (3 φορές) όσο και ως προπονητής (άλλες δυο). Το 2006, μάλιστα, οδήγησε την Εθνική ομάδα στην κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου. Πού να το φανταζόταν ο 20χρονος Παναγιώτης;

Το 1986 η Ελλάδα κέρδισε την πρόκριση για το ραντεβού της Ισπανίας, μέσω των προκριματικών. Κι από τότε έλειψε μόλις μια φορά (το 2002) στις 8 διοργανώσεις που ακολούθησαν. Στις 7 ελληνικές συμμετοχές υπάρχουν κάποια ματς που ξεχωρίζουν κι έμειναν χαραγμένα στη μνήμη μας. Εκείνα του 1994, στο Τορόντο των παραισθήσεων και στη Σαϊτάμα το 2006 με την κορυφαία ομάδα όλων των εποχών τα έχουμε ήδη θυμηθεί μέσω των πρόσφατων αφιερωμάτων του Contra.gr.

Σήμερα, θα θυμηθούμε άλλα 9 παιχνίδια από τα υπόλοιπα Μουντομπάσκετ, όπου εμφανίστηκε η ελληνική ομάδα. Θα πάμε στη Σαραγόσα το 1986, για το ματς όπου ο Νίκος Γκάλης έκανε ρεκόρ πόντων, θα πάμε στο ’90, όταν ο Φάνης Χριστοδούλου κονιορτοποίησε τους Ισπανούς, αλλά και ο Γιαννάκης αποθεώθηκε από το κοινό της Αργεντινής. Θα συνεχίσουμε το ταξίδι στο χρόνο, περνώντας από την Αθήνα το 1998, με το σημαδιακό ματς κόντρα στη Γιουγκοσλαβία και θα καταλήξουμε στο 2014, όπου εναντίον της Σενεγάλης θα εμφανιστεί ένα ψιλόλιγνο παιδί, που τριγυρνούσε στους δρόμους της Αθήνας αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Τον λένε Γιάννη Αντετοκούνμπο, φέτος ανακηρύχθηκε MVP του ΝΒΑ και θα φοράει το νο 34 της ελληνικής ομάδας.

Σαν ψέματα; Ε… ναι!

Ελλάδα-Παναμάς 110-81 (1986): Απόλαυση Γκάλη

Για πολλούς το Μουντομπάσκετ ’86 ήταν το ξεκίνημα. Το ‘σπίρτο’ που άναψε τη φωτιά. Είχε προηγηθεί ένα ταξίδι-σταθμός στην Αμερική, όπου η Εθνική έπαιξε με κολέγια (ανάμεσά τους και το Πρόβιντενς του Ρικ Πιτίνο), πριν επιστρέψει στην Ευρώπη και ταξιδέψει για το γραφικό Εκεντρεβίλ της Γαλλίας. Εκεί, με το περίφημο 130-126 επί της Γαλλίας (μετά από 3 παρατάσεις), εξαφαλίστηκε η πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ισπανίας.

Ο Κώστας Πολίτης είχε προχωρήσει ήδη σε μια ευρεία ανανέωση. Στηριζόμενος στο δίδυμο Γκάλη-Γιαννάκη (πίσω τους ο Νίκος Σταυρόπουλος), αποχαιρέτησε όλη την ‘παλιά φρουρά’ και εμπιστεύτηκε το νέο ‘αίμα’, με πρώτο και καλύτερο τον Φάνη Χριστοδούλου, που ήταν 20 χρονών. Η σύνθεση της Εθνικής για το Παγκόσμιο προκάλεσε ουκ ολίγες… διαμαρτυρίες. Μπήκαν στη δωδεκάδα παίκτες από το Περιστέρι (Αργύρης Πεδουλάκης) και το Παγκράτι (Παναγιώτης Καρατζάς), έγινε βασικός σέντερ ο Αργύρης Καμπούρης (ο Παναγιώτης Φασούλας βρισκόταν στις ΗΠΑ σπουδάζοντας στο Νορθ Καρολάινα Στέιτ). Ο αδερφός του Φάνη, Χρήστος Χριστοδούλου, ο 20χρονος Δημήτρης Δημακόπουλος από τον Παναθηναϊκό και οι… πιο έμπειροι Μιχάλης Ρωμανίδης και Νίκος Φιλίππου (στο κορυφαίο τουρνουά του με την Εθνική).

“Μου έκαναν κριτική, αλλά το αυτί μου δεν ίδρωνε. Ήξερα ότι το μέλλον ήταν διαφορετικό από το παρελθόν“, μου είχε εκμυστηρευτεί πριν από μερικά χρόνια ο αείμνηστος Κώστας Πολίτης. Κεντρικός άξονας της φιλοσοφίας του ‘ευρωκόουτς’, να μεγαλώσει το μέγεθος της ομάδας. Γι’ αυτό δίπλα σε Γκάλη και Γιαννάκη, έβαλε τον Φάνη, σε ρόλο βασικού φόργουορντ (με μπακ-απ τον Λιβέρη Ανδρίτσο, πολλές φορές όμως έπαιζαν κι οι δυο στην πεντάδα).

Η πρεμιέρα με τον Παναμά ήταν ένα ματς-μυστήριο. Σκάουτινγκ δεν υπήρχε τότε (ό,τι έβλεπαν οι προπονητές από τους αγώνες), πληροφορίες έρχονταν διάσπαρτες από ‘δω κι από ‘κει (ο συνάδελφος Τάκης Ευσταθίου είχε βρει έναν Έλληνα του Παναμά για να δώσει μερικά χαρακτηριστικά των αντιπάλων μας) και γενικά υπήρχε μια επιφύλαξη, για την ομάδα, στην οποία έπαιζε ο Ρολάντο Φρέιζερ (πρώτος σκόρερ και ΜVP του προηγούμενου Μουντομπάσκετ) και ο Μάριο Μπάτλερ, που έκανε σπουδαία καριέρα στο πρωτάθλημα του Πουέρτο Ρίκο.

Όλες τις ανησυχίες, είτε εκείνων που βρίσκονταν στην Ισπανία είτε όσων στήθηκαν στις τηλεοράσεις τους να δουν την πρώτη μετάδοση του Φίλιππου Συρίγου, τις σταμάτησε ο Γκάλης. Στο πιο οργιαστικό παιχνίδι του με τα γαλανόλευκα, ο Νικ δίνει ένα απολαυστικό ρεσιτάλ, τελειώνοντας με 53 πόντους, ρεκόρ στην καριέρα του με την Εθνική. Το ματς ήταν μια αποκάλυψη των δυνατοτήτων της ομάδας, που έναν χρόνο αργότερα θα έκανε πάταγο στο Ευρωμπάσκετ. Ο Γκάλης (“αστραπή, βέλος, δαίμονας“, όπως τον έλεγε ο Συρίγος) κονιορτοποιεί κάθε αμυντική προσπάθεια του Παναμά, με τον Γιαννάκη να τον ακολουθεί. Οι μπέιζμπολ πάσες του ‘δράκου’, έβρισκαν τον Γκάλη έτοιμο για λέι-απ και η πρεμιέρα είναι ιδανική, καθώς η Εθνική επικρατεί 110-81!

5/7/1986 (Σαραγόσα): Ελλάδα-Παναμάς 110-81 (ημίχρονο 53-45)

Ελλάδα: Γκάλης 53, Σταυρόπουλος 4, Γιαννάκης 18, Καμπούρης 2, Πεδουλάκης, Καρατζάς 4, Ρωμανίδης 6, Φιλίππου 7, Ανδρίτσος 8, Φ.Χριστοδούλου 8, Δημακόπουλος, Χ.Χριστοδούλου

Παναμάς: Μάλκομ 2, Ε. Γκρέναλντ 4, Ρ.Γκρέναλντ 5, Ρίβας, Μασίας 8, Γκιλ 2, Γκάβελς 7, Φρέιζερ 20, Εσκαλόνα 2, Πινίγιο 11, Μαρτίνεζ, Μπάτλερ 20

Ελλάδα-Ισπανία 86-87 (1986): Το άστοχο (αλλά σωστό) τρίποντο του Γιαννάκη

Η Εθνική είχε κάνει το 2/2 με την (απαραίτητα αγχωτική) νίκη επί της Γαλλίας (87-84) κι έβλεπε να έρχεται η 2η φάση στη Βαρκελώνη. Στην 3η αγωνιστική έπρεπε να αντιμετωπίσει την Ισπανία, τη γηπεδούχο ομάδα που κοούτσαρε ο Αντόνιο Ντίαθ Μιγκέλ. Δεν ήταν η Ισπανία της τωρινής εποχής, είχε όμως και παικταράδες. Ο Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο, ο συγχωρεμένος Φερνάντο Μαρτίν, ο Τσίτσο Σιμπίλιο, ο Ιγνάθιο Σολοθάμπαλ, ο Αντρές Χιμένεθ, ο Τζόρντι Βιγιακάμπα, ο Τζουζέπ Μαρία Μαργκάλ, ο Τζουάν Κρέους. Το σενάριο μιας υποθετικής νίκης έμοιαζε σχεδόν απίθανο. Κι όμως. Η ομάδα κάνει μια καταπληκτική εμφάνιση και στο 35′ το σκορ ήταν 78-70 υπέρ της! Τα προβλήματα με τα φάουλ (είχε αποβληθεί ο Φιλίππου) δεν πτόησαν την Εθνική, που παίρνει λύσεις απ’ όλους τους παίκτες που χρησιμοποιεί ο Πολίτης. Με τον Έπι να μειώνει σε 81-82, ο Καρατζάς, που είχε μπει στην πεντάδα, κάνει μια απίθανη φάση: κερδισμένο επιθετικό φάουλ και χουκ για το 84-81. Ο Συρίγος αναφωνεί στη μετάδοση: “Ναι, απίστευτο. Ο νεαρός Καρατζάς, που παίζει στη Β’ Εθνική, πετυχαίνει καλάθι“.

Στο τέλος, την τύχη του ματς κρατάνε Χριστοδούλου και Φερνάντο Αρσέγκα, που σκοράουν σε ζευγάρια βολών. Ο Ισπανός εκτελεί τελευταίος και κάνει το 87-86. Μένουν 49”. Η Ελλάδα έχει χρόνο, αλλά δεν γυρίζει καλά την μπάλα. Ο Γιαννάκης βλέπει το χρονόμετρο και σουτάρει υπό πίεση. Αστοχεί. Οι Ισπανοί τρώνε όλο τον χρόνο, αλλά δεν εκδηλώνουν επίθεση. Μένουν κάτι λιγότερο από 2 δευτερόλεπτα, αλλά οι Έλληνες δεν κάνουν καλή επαναφορά. Η Ισπανία παίρνει τη νίκη και αρχίζει μια φιλολογία, αν έκανε σωστά ο Γιαννάκης (κορυφαίος της ομάδας μαζί με τον Γκάλη) που σούταρε. Ο Συρίγος έλεγε “κακώς“, ο ίδιος ο αρχηγός της Εθνικής το εξήγησε αργότερα: “Σούταρα μεν υπό πίεση, αλλά είδα το χρονόμετρο και υπολόγισα ότι θα είχαμε χρόνο για ακόμη μια επίθεση“.

7/7/1986 (Βαρκελώνη): Ισπανία-Ελλάδα 87-86 (ημίχρονο 44-45)

Ισπανία: Βιγιακάμπα 3, Κόστα 2, Σιμπίλιο, Μαργκάλ 19, Χιμένεθ 13, Ρομάι, Μαρτίν 15, Αρσέγκα 5, Σολοθάμπα, Ντε Λα Κρουθ, Κρέους 2, Επι 24

Ελλάδα: Γκάλης 23, Σταυρόπουλος 10, Γιαννάκης 18, Καμπούρης, Καρατζάς 2, Ρωμανίδης 13, Φιλίππου 7, Ανδρίτσος, Χριστοδούλου 13

ΗΠΑ-Ελλάδα 103-95 (παράταση, 1990): Παραλίγο θρίαμβος

Το 1990, η Εθνική πάει στην πρώτη διοργάνωση χωρίς τον Γκάλη. Ο Νικ τραυματίζεται στον 1ο αγώνα του ‘Ακρόπολις’ (στο κλειστό της Γλυφάδας) και αποχωρεί. Οι ‘κακές γλώσσες’ λένε ότι είχε ζητήσει μια εξυπηρέτηση από την ΕΟΚ, η οποία δεν έγινε ποτέ, ο ίδιος το αρνήθηκε κατηγορηματικά. “Δεν μπορώ να πατήσω το πόδι μου“, είπε στον γιατρό της Εθνικής, Κώστα Παρίση, και ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου, θέλοντας και μη, συγκρότησε την Εθνική για το Μουντομπάσκετ της Αργεντινής χωρίς τον μεγαλύτερο σκόρερ του. Ο Γιώργος Γάσπαρης, που θα μπει στην δωδεκάδα, ρίχνει μια δηλητηριώδη ατάκα: “Θα μας λείψει πολύ ο Γκάλης, αλλά κι εμείς δεν κολλάμε μπρίκια“. Η ομάδα, όμως, ήταν εξαιρετική. Ο Γιαννάκης αρχηγός, ο Φάνης στο καλύτερο τουρνουά της καριέρας του, ο Φασούλας μαζί με τον Ντέιβιντ Στεργάκο, ο Κώστας Παταβούκας και ο Μένος Ιωάννου, ο Καμπούρης, ο Βασίλης Λυπηρίδης. Α, και ο Νάσος Γαλακτερός. Ο ‘rocket man’, όπως έγραψε το επίσημο περιοδικό της FIBA, αποκάλυψη της Εθνικής στο Παγκόσμιο, με το καλημέρα.

Η Ελλάδα είναι στον όμιλο με ΗΠΑ, Ισπανία και Νότια Κορέα. Το ξεκίνημα θα μας βρει εναντίον των Αμερικανών. Ο Μάικ Σιζέφσκι έχει μαζί του εξαιρετικούς παίκτες όπως ο Αλόνζο Μόουρνινγκ, ο Κένι Άντερσον, ο Κρίστιαν Λέτνερ, ο Νταγκ Σμιθ, ο Τοντ Ντέι, ο Κρις Γκάτλινγκ. Παίκτες από τις καλύτερες κολεγιακές ομάδες, που αργότερα έκαναν μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ, ενώ άλλοι, όπως ο μακαρίτης Χένρι Γουίλιαμς, έγραψαν ιστορία στην Ευρώπη. Το κλίμα δεν ήταν τόσο καλό, με εσωτερικές προστριβές που βγήκαν στην επιφάνεια σε φιλικό εναντίον της Αργεντινής, όμως όπως συνήθως συνέβαινε, όλοι συσπειρώθηκαν όταν άρχισε το τουρνουά. Οι Αμερικανοί αιφνιδιάζονται από τις ζώνες προσαρμογής του Κιουμουρτζόγλου (‘κόουτς Κ’ και αυτός, όπως ο Σιζέφσκι), ο Φασούλας δίνει ρεσιτάλ απέναντι στον Μούρνινγκ τον οποίο φιλοδωρεί με μια μεγαλοπρεπέστατη τάπα, όμως στο ξεκίνημα του 2ου μέρους αποβάλλεται με 5 φάουλ. Λίγο αργότερα, ακολουθεί και ο Στεργάκος.

Η Ελλάδα, όμως, που έχει προηγηθεί στο ημίχρονο 56-45, αντέχει. Ο Γιαννάκης οργανώνει και εκτελεί, ο Φάνης οργιάζει και ο Γαλακτερός κάνει μια πρεμιέρα που κανείς δεν περίμενε. Ούτε ο ίδιος (21 ετών τότε). Στο 36′, ο Γιαννάκης κάνει το 84-78 και σηκώνει τα χέρια, για να ξεσηκώσει τους Αργεντινούς που βρίσκονται στο γήπεδο της Βίγια Βαγεστέρ, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της χώρας, Κάρλος Μένεμ. Δυόμισι λεπτά πριν από το τέλος, ο Άντερσον ισοφαρίζει 86-86 κι αμέσως μετά ο Γιαννάκης έχει 1/2 βολές (87-86). Ο Ντέι θα βάλει γκολ-φάουλ (1:57 για το τέλος), κάνοντας το 89-87 και ο Φάνης με 2/2 βολές θα ισοφαρίσει σε 89-89. Το ματς παίζεται στα ίσια! Κανείς δεν βάζει καλάθι, ο Γαλακτερός χάνει ένα σίγουρο λέι-απ, ο Παταβούκας αστοχεί στα 16” και οι Αμερικανοί παίρνουν την μπάλα για την τελευταία επίθεσή τους.

Ο Άντερσον εκδηλώνει βιαστική επίθεση 3 πόντων, ο Χριστοδούλου μαζεύει το ριμπάουντ και πασάρει στον Παταβούκα. Κάτω από το καλάθι των ΗΠΑ έχει βρεθεί ήδη ο Γαλακτερός, αλλά ο Παταβούκας δεν τον έχει δει και σουτάρει από το κέντρο. Η μπάλα μπαίνει και βγαίνει, ο Γαλακτερός παίρνει το ριμπάουντ. Κάνει μια πιρουέτα και σκοράρει! Οι Έλληνες , πανηγυρίζουν, πιστεύοντας ότι το καλάθι μετρούσε, ο κομισάριος όμως έχει διαφορετική γνώμη και δεν το κατακυρώνει. Αν ο Γαλακτερός δεν έκανε περιστροφική κίνηση, ενδεχομένως να προλάβαινε. Ή αν έμπαινε το σουτ του Παταβούκα. Ας είναι. Οι Αμερικανοί νικούν στην παράταση με 103-95. Σας λέει κάτι το σκορ; Δεκάξι χρόνια αργότερα θα ηττηθούν με ένα σχεδόν παρόμοιο (101-95) από την Ελλάδα, στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας.

8/8/1990 (Βίγια Βαγεστέρ) ΗΠΑ-Ελλάδα 103-95 (παράταση, κανονικό 89-89, ημίχρονο 45-56)

ΗΠΑ: Σμιθ 3, Ραντλ 6, Σμιθ 12, Άντερσον 16, Στιθ 10, Ντέι 6, Γκάτλιν, Λέτνερ 8, Όουενς 31, Μούρνινγκ 11

Ελλάδα: Παταβούκας 4, Γιαννάκης 23, Καμπούρης 2, Στεργάκος 8, Γαλακτερός 18, Λυπηρίδης, Φασούλας 11, Ιωάννου 8, Χριστοδούλου 21

Δείτε το βίντεο ολόκληρου του ματς. Αξίζει και για τις ιστορικές… διαφημίσεις της εποχής. Ο Μάικλ Νάιτ και ο Κιτ διαφημίζουν την Express Service, ενώ υπάρχει και σποτ της Ασπίς Πρόνοια, για “δεύτερη σύνταξη”. Η εταιρεία κατέρρευσε κάποια χρόνια αργότερα…

Ελλάδα-Ισπανία 103-92 (1990): Ο Φάνης παίζει για το… ξενοδοχείο

Η ήττα από τις ΗΠΑ είχε μετατρέψει το 2ο ματς του ομίλου (εναντίον της Ισπανίας) σχεδόν σε τελικό. Με δεδομένο ότι στο τελευταίο ματς παίζαμε με τους Νοτιοκορεάτες, μια νίκη επι της ‘φούρια ρόχα’ θα μας έβαζε κατευθείαν στους ‘8’. Η Ισπανία δεν ήταν ομάδα που μας… βόλευε. Ακόμη και στο Ευρωμπάσκετ ’87 μας είχε νικήσει. Εκείνο το απόγευμα, όμως, είχε έρθει η ώρα μας. Ο Γιαννάκης πήρε την μπαγκέτα και σταμάτησε στους 31 πόντους. Ακόμη πιο χορταστικός, όμως, ήταν ο Χριστοδούλου, που έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Έξι τρίποντα, 10 ριμπάουντ, 6 ασίστ (τότε που οι τελικές πάσες μετρούσαν κανονικά, φάτσα με το καλάθι) και… 32 πόντοι.

Ο ‘σεληνιασμένος’ Φάνης ρίχνει μέχρι και μια τάπα στον Χιμένεθ, που σε ολόκληρο το ματς προσπαθούσε να πάρει ρεβάνς. Είτε δεχόταν τρίποντο είτε έβλεπε τον Έλληνα άσο να τον περνάει… όπως ήθελε. Λίγο μετά από το ματς, δίνει και την εξήγηση για την εκπληκτική απόδοσή του: “Δεν ξέρω τι λένε τα παιδιά, αλλά εγώ σήμερα έπαιξα και για το ξενοδοχείο μας. Δεν υπήρχε περίπτωση να φύγω από το Σέρατον και να τρέχω στις Σάλτες και στις Μάλτες“! Όπου Σάλτες, η… Σάλτα, πόλη στα υψίπεδα της Αργεντινής. Ο Χριστοδούλου δεν ήταν διατεθειμένος να αφήσει την πολυτέλεια του ξενοδοχείου του στο Μπουένος Άιρες!

Στο τελευταίο τρίποντο που πετυχαίνει και διαμορφώνει το 102-93, η κάμερα τον πιάνει χαμογελαστό με τις γροθιές υψωμένες. Εϊναι η αποτύπωση του Χριστοδούλου σε όλο της το μεγαλείο. Ανυπέρβλητος μέσα στο γήπεδο, ένας παίκτης μπροστά από την εποχή του, μια ιδιοφυία του μπάσκετ που δεν μπήκε σε καλούπια, που μπορούσε ταυτόχρονα να είναι ένας χαμάλης πολυτελείας και ένας σουπερ-σταρ περιωπής! Αυτός που είχε μείνει άφωνος ήταν ο Μιγκέλ, ο αείμνηστος προπονητής της εθνικής Ισπανίας, που στην αρχή του τουρνουά δεν πίστευε ότι ο Γκάλης απουσίαζε από την ελληνική αποστολή. Όταν πείστηκε, ησύχασε, αλλά μετά ήρθε ο Χριστοδούλου και ξαναείδε εφιάλτες,. Η Ισπανία είχε βρεθεί εκτός οκτάδας (όπως και η Ιταλία).

9/8/1990 (Βίγια Βαγεστέρ): Ελλάδα-Ισπανία 102-93 (ημίχρονο 54-47)

Ελλάδα: Παταβούκας 5, Γιαννάκης 31, Καμπούρης 4, Στεργάκος 5, Γαλακτερός 10, Φασούλας 15, Ιωάνου, Χριστοδούλου 32

Ισπανία: Βιγιακάμπα 32, Αρσέγκα 3, Ρ.Ζοφρέσα 13, Χιμένεθ 11, Ρομάι 4, Ερέρος, Φ.Μαρτίνεθ 11, Αντρέου 3, Θαπάτα 2

Ο αγώνας δεν υπάρχει ολόκληρος στο διαδύκτιο και χρόνια τώρα τον … αναζητά ο Φάνης Χριστοδούλου, που έχει δει μόνο αυτο απόσπασμα από το you tube

Ελλάδα-Βραζιλία 103-88 (1990): Απίστευτος ‘δράκος’

Το Μουντομπάσκετ του 1990 ήταν μια αποθέωση του Γιαννάκη. Στα 31 του, ο αρχηγός (ελλείψει και Γκάλη) έμοιαζε απελευθερωμένος, αλλά και έτοιμος να κάνει τα πάντα. Στο Λούνα Παρκ του Μπουένος Άιρες, όπου έγινε η 2η φάση, ο ‘δράκος’ ήταν ασυναγώνιστος. Το κοινό της Αργεντινής τον λάτρεψε, τον χειροκρότησε ακόμη κι όταν φόρτωσε τους γηπεδούχους με 36 πόντους! Όταν στον αγώνα κατάταξης για την 5η θέση, εναντίον της Βραζιλίας (χάσαμε 94-97 και τερματίσαμε στην 6η θέση), ο Γιαννάκης αποβλήθηκε με 5 φάουλ, αλλά είχε προλάβει να σημειώσει 30 πόντους και όλος ο κόσμος σηκώθηκε για να τον αποθεώσει. Ένα αξέχαστο μπιζάρισμα, που έμεινε ανεξίτηλο στη μνήμη όλων όσων το παρακολούθησαν, είτε ζωντανό είτε από την τηλεόραση.

Ο Γιαννάκης ήταν 3ος σκόρερ της διοργάνωσης με μ.ο 26 πόντους, πίσω από τον ασταμάτητο Βραζιλιάνο Οσκάρ Σμιντ (34.6π) και τον σπουδαίο Ιταλό Αντονέλο Ρίβα (30.3π). Ο Γιαννάκης δεν σταμάτησε να δέχεται συγχαρητήρια από τους Έλληνες που είχαν βρεθεί στο Μπουένος Άιρες (πρώτη και καλύτερη η Μαρινέλα, η οποία είχε κολλήσει το μικρόβιο του μπάσκετ από το 1986 στην Ισπανία και το 1987, στο ΣΕΦ, μετατράπηκε στην πιο ένθερμη φίλη της ομάδας). Η συγκλονιστικότερη εμφάνισή του ήρθε στο παιχνίδι με την Βραζιλία στην 2η αγωνιστική της 2ης φάσης. Η Ελλάδα έπαιρνε τη νίκη με ακόμη μια κατοστάρα (103-88) και ο Γιαννάκης έκανε ένα τρομερό ματς. Απολογισμός: 38 πόντοι με 9/10 δίποντα, 5/9 τρίποντα, 5/8 βολές κι ακόμη 8 ασίστ, 2 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα. Οι 38 πόντοι είναι οι περισσότεροι που έβαλε ποτέ στους 351 αγώνες στους οποίους φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής. Το συγκεκριμένο ματς ήταν ακόμη πιο ωραίο, γιατί απέναντι στην Εθνική βρέθηκε ένας εξίσου τρομερός σκόρερ, ο Σμιντ, που τελείωσε με 36 πόντους.

14/8/1990 (Μπουένος Άιρες): Ελλάδα-Βραζιλία 103-88 (ημίχρονο 49-48)

Ελλάδα: Παταβούκας 6, Γιαννάκης 38, Στεργάκος 9, Γαλακτερός 24, Λυπηρίδης 6, Φασούλας 12, Χριστοδούλου 8, Ιωάννου

Βραζιλία: Μινούτσι 4, Βιταλίνο 18, Βιάνα 9, Μαρσέλ 6, Μαουρί , Ασεβέδο 5, Ντος Σάντος, Οσκάρ 35, Ίσραελ 11

Δείτε το βίντεο με τον συγκλονιστικό Γιαννάκη:

Ελλάδα-Ισπανία 69-62 (1998): ‘Ταύρος’ Οικονόμου

Το Μουντομπάσκετ ’98, κατά μια περίεργη λογική, θεωρήθηκε σχεδόν… αποτυχία για την Εθνική ομάδα, επειδή κατέκτησε την 4η θέση. Εντάξει, το ξέρουμε. Οι συγκυρίες ήταν ευνοϊκές (το λοκ-άουτ στο ΝΒΑ, έφερε μια αμερικάνικη ομάδα με παίκτες από ευρωπαϊκούς συλλόγους, απουσίες από Γιουγκοσλαβία-Λιθουανία και βέβαια το ΟΑΚΑ ως έδρα του τουρνουά) για μια μεγαλύτερη διάκριση. Ένα μετάλλιο, ίσως και το χρυσό λένε ορισμένοι, χωρίς όμως να υπολογίζουν ότι:

• Η ομάδα του ’98, με μοναδικό εκπρόσωπο της ‘παλιάς γενιάς’ τον Φασούλα (στο τελευταίο τουρνουά της καριέρας του), είχε ποιότητα και προοπτική, δεν ήταν όμως ‘ψημένη’ στο να αντέξει στην πίεση που ασκήθηκε πάνω της εκείνον τον Αύγουστο. Η αδημονία για ένα μετάλλιο (από το 1989), η προσμονή ότι αυτήν τη φορά θα τα καταφέρουμε καλύτερα απ’ ό,τι το 1995 στο Ευρωμπάσκετ.
• Το “θα πάρουμε ένα μετάλλιο” ακουγόταν από επίσημα και μη χείλη. Ο ίδιος ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είχε προαναγγείλει την… εξόρμηση της Ελλάδας για μια από τις θέσεις του βάθρου. Οποιαδήποτε άλλη κατάληξη, θεωρήθηκε εκ των προτέρων αποτυχία.

Κάπως έτσι, με πολύ άγχος και αρκετό εκνευρισμό (στο ματς με τους Ρώσους υπήρξε διπλωματικό επεισόδιο του μάνατζερ της ομάδας, Νίκου Φιλίππου με τον Σεργκέι Μπέλοφ, στο παιχνίδι του ομίλου της 2ης φάσης με τη Γιουγκοσλαβία ο κόσμος αποδοκίμαζε τον Γιαννάκη, γιατί αντικατέστησε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, με τον ‘Φράνκι’ να κάνει νοήματα ότι αυτός ζήτησε την αλλαγή, γενικά υπήρχε μια γενικότερη γκρίνια, καθώς δεν πολυπήγαινε ο κόσμος στο γήπεδο), φτάσαμε στον κρίσιμο προημιτελικό με την Ισπανία.

Πριν η ‘φούρια ρόχα’ μας πάρει τον ‘αέρα’, ήταν για κάποια χρόνια μια… καλή αντίπαλος, να πετυχαίνουμε τον στόχο μας. Υπήρχε και ο μετρ στο να τους εκτελεί δημόσια, ο Χριστοδούλου, μόνο που ο ‘μπέμπης’, που είχε πάει πλέον 33 και αντιμετώπιζε έναν σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα, ετοιμαζόταν να υποβληθεί σε εγχείριση ανακοίνωσε στην έναρξη του Μουντομπάσκετ ότι εγκαταλείπει τη δράση. Το ρόλο του σε αυτό το ματς ανέλαβε ο Νίκος Οικονόμου, που φόρτωσε την Ισπανία με 21 πόντους (4/5 τρίποντα), σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του με τα γαλανόλευκα.

Η Εθνική είχε 9/18 τρίποντα, ο Φασούλας πήρε όλες τις μάχες του αέρα, ο Άγγελος Κορωνιός ήταν εξαιρετικός και ουσιαστικά δεν υπήρξε κάποιος τεράστιος κίνδυνος από την Ισπανία. Αφήστε που υπήρχαν και οι… φύλακες-άγγελοι διαιτητές, τους οποίους στόλισε μετά το ματς ο Αλμπέρτο Ερέρος: “Μη ξαναδώ τον Βιρόβνικ ξανά μπροστά μου“.Η πρόκριση στην 4άδα ήταν κάτι που γιορτάστηκε δεόντως, όλοι όμως περίμεναν μια μεγάλη νίκη επί της Γιουγκοσλαβίας στον ημιτελικό!

7/8/1998 (Αθήνα): Ελλάδα-Ισπανία 69-62 (ημίχρονο 40-34)

Ελλάδα: Μπαλογιάννης 5 (1), Παπανικολάου, Σιγάλας 6 (2ρ, 3ασ), Κορωνιός 15 (2/3δ, 1/4τρ, 8/8β), Αλβέρτης 6 (1/2δ, 1/3τρ, 4ρ), Οικονόμου 21 (3/4δ, 4/5τρ, 3/3β, 4ρ), Τσακαλίδης 2, Φασούλας 11 (4/8δ, 3/5β, 3ε), Ρεντζιάς 3

Ισπανία: Ανγκούλο 6, Ροντίγια 2, Ορένγκα 6, Ροντρίγκεθ 12 (3), Χιμένεθ 4, Ερέρος 6, Παραΐσο 5 , Ντε Μιγκέλ 5, Ρέγες 10, Ντουένιας 6

Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 73-78 (1998): Πάλι στον μικρό τελικό…

Ο ημιτελικός με τη Γιουγκοσλαβία ήταν, εν τέλει, ο μεγαλύτερος αγώνας που έδωσε σε εκείνο το Παγκόσμιο η ομάδα του Γιαννάκη. Οι Σέρβοι είχαν έρθει στην Αθήνα χωρίς Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, Ζόραν Σάβιτς, ο Βλάντε Ντίβατς και ο Ζάρκο Πάσπαλι είχαν τσακίσει τα πόδια τους (ο Ζάρκο σταμάτησε την καριέρα του ουσιαστικά εκείνο το καλοκαίρι). Μέχρι και ο Σάσα Τζόρτζεβιτς ήταν τραυματίας στο ξεκίνημα. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς (χεντ κόουτς, με τεχνικό σύμβουλο τον Ντούσαν Ίβκοβιτς) στήριξε σχεδόν τα πάντα στο δίδυμο Ντέγιαν Μποντιρόγκα-Ζέλικο Ρέμπρατσα, είχε ως πλέι-μέικερ τον συνονόματό του Σάσα Ομπράντοβιτς κι έδινε χρόνο σε παίκτες όπως ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς, ο Μίροσλαβ Μπέριτς, ο Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ και ο Βλάντο Στσεπάνοβιτς.

Μέχρι το 30′, η ελληνική ομάδα έβλεπε τον τελικό να έρχεται ολοταχώς. Ο Κορωνιός και ο Οικονόμου είχαν οργιάσει, το ταμπλό είχε δείξει και +12 (48-36) και η Ελλάδα έδειχνε προετοιμασμένη και έτοιμη να πάρει τη νίκη. Η συνέχεια ήταν διαφορετική, καθώς το επί μέρους σκορ μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας ήταν 9-21! Τι έγινε; Οι περισσότεροι τα έριξαν στη διαιτησία, γιατί ο Ισπανός Μιγκέλ Μπετανκόρ και ο Ιταλός Στέφανο Κατσάρο σφύριζαν περισσότερο σε… χασαποσέρβικο ρυθμό. Οι Έλληνες χρεώνονταν με πολλά φάουλ και σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας, η απόφαση ήταν πάντα των αντιπάλων. Οι ‘Γιούγκοι’ είχαν 33/43 βολές, οι 14 πόντοι από τους 21 που σημείωσαν στο τελευταίο 10λεπτο σημειώθηκαν από τη γραμμή του φάουλ κι ενώ υποτίθεται ότι κυνηγούσαν το σκορ. Η Ελλάδα είχε συνολικά 11/22 βολές.

Άλλοι τα έβαλαν ευθέως με τον Γιαννάκη, γιατί μετά από τις διψήφιες διαφορές η ομάδα άρχισε να παίζει με το χρονόμετρο. Ότι έκανε επιθέσεις στα 25-30 δευτερόλεπτα. Μπορεί να έγινε κι αυτό, ωστόσο η Εθνική δεν ηττήθηκε μόνο απ’ αυτό. Το παιχνίδι όπως εξελίχθηκε ήταν ζήτημα μιας βολής. Η Εθνική έχασε 11 σε εκείνον τον ημιτελικό, με πιο δραματική αυτήν του Οικονόμου στο τέλος. Και φυσικά, θα ήταν τελείως διαφορετικά, αν οι ρέφερι είχαν ισότιμη αντιμετώπιση των δυο ομάδων στο τελευταίο δεκάλεπτο. Φυσικά, στην Ελλάδα όταν χάνει μια δική μας ομάδα τη διαφορά φταίνε όλοι εκτός από τον… αντίπαλο, που στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν και ‘τσουρουκάδες’. Αυτό ισχύει και αντίστροφα. Όταν κάνουν ανατροπές οι δικές μας ομάδες, ο αντίπαλος απλά υποτάσσεται στην ανωτερότητά μας. Δεν χάνει… μόνος του.

Μετά από το ματς είχαμε ‘γαλλικά’ από την ελληνικη πλευρά (ο Σταυρόπολος όρμηξε πάνω στον Μπετανκόρ, τον οποίο παραλίγο να αρπάξει στα χέρια του και ο Χριστοδούλου, που κατέβηκε από την εξέδρα των επισήμων οργισμένος), με τον Τζόρτζεβιτς να ειρωνεύεται ρωτώντας: “Πότε θα μάθετε να χάνετε;” Η ουσία είναι ότι δημιουργήθηκε μια κατάσταση που επηρέασε την Εθνική για μια πενταετία. Ο Γιαννάκης βρέθηκε εκτός πάγκου λίγους μήνες αργότερα, η ομοσπονδία έδωσε την σκυτάλη στον Κώστα Πετρόπουλο με… καπέλο τον Γιάννη Ιωαννίδη, με αποτέλεσμα τις τραγωδίες σε Γαλλία (το 1999) και Τουρκία (το 2001).

8/8/1998 (Αθήνα): Γιουγκοσλαβία-Ελλάδα 78-73 (παράταση, κανονικό 57-57, ημίχρονο 31-33)

Γιουγκοσλαβία: Μποντιρόγκα 31 (9/12δ, 0/1τ, 13/16β, 5ρ, 4ασ), Στεσπάνοβιτς, Ομπράντοβιτς 9 (1/5τρ, Λουκόφσκι, Μποέριτς 5 (1), Τζόρτζεβιτς 3 (1), Ρεμπράτσα 20 (4/10δ, 12/15β, 13ρ), Τομάσεβιτς 2, Τόπιτς 8

Ελλάδα: Μπαλογιάννης 2, Μπουντούρης 2, Παπανικολάου 7 (3ρ), Σιγάλας 3 (1), Κορωνιός 19 (3/4, 3/7τρ, 4/7β), Αλβέρτης 8 (6ρ), Οικονόμου 25 (5/10δ, 4/7τρ, 3/5β, 4ρ), Τσακαλίδης, Φασούλας 3, Ρεντζιάς 4

Ισπανία-Ελλάδα 80-72 (2010): Δημήτρη, έφυγες νωρίς

Η Ελλάδα πήγε το 2010 στην Κωνσταντινούπολη, έχοντας πίσω της το αργυρό του 2006, την 4η θέση του 2007 στην Ισπανία, την παραλίγο πρόκριση (για ένα σουτ) στην 4άδα των Ολυμπιακών Αγώνων (5η θέση) και το χάλκινο μετάλλιο του 2009 στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Ο Γιόνας Καζλάουσκας είχε διαδεχθεί τον Γιαννάκη, αλλά το κλίμα της ομάδας ήταν… άστα να πάνε. Πριν από το ταξίδι στην Πόλη παίξαμε ξύλο με τους Σέρβους, στην περίφημη κλωτσοπατινάδα του ‘Ακρόπολις’ που στοίχισε τον αποκλεισμό δύο αγώνων των Σοφοκλή Σχορτσιανίτη και Αντώνη Φώτση και μεγάλη εσωστρέφεια.

Είχε προηγηθεί και ο διασυρμός στο φιλικό με τους Αμερικανούς, που με επικεφαλής τον Κέβιν Ντουράντ πήγαιναν στην Τουρκία για να καταπλήξουν τα πλήθη. Και επί τουρκικού εδάφους, ωστόσο, έγινε το ‘έλα να δεις’. Ο Ίαν Βουγιούκας αρνήθηκε να μπει αλλαγή σε ένα ματς, ο Σχορτσιανίτης είχε νεύρα, ο Δημήτρης Διαμαντίδης τα έβαλε με τον προπονητή των Κινέζων (τον Αμερικανό Μπομπ Ντόνγουολντ), ο Καζλάουσκας παρακαλούσε να μείνει εκτός Εθνικής η διαμάχη Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Ο ίδιος νωρίτερα είχε αρνηθεί, μάλλον ορθά, να δεχθεί τον Θοδωρή Παπαλουκά στα μέσα της προετοιμασίας.

Στο ματς με τη Ρωσία, όπου θεωρητικά θα έβγαιναν οι αντίπαλοί μας, έγινε χαμός. Η σύσκεψη των Ελλήνων διεθνών κατέληξε στην… απόφαση ήττας, ώστε να αποφευχθεί σταύρωμα με την Ισπανία. Ο Ντέιβιντ Μπλατ (κόουτς της Ρωσίας) που επίσης δεν ήθελε να χάσει, έγινε έξαλλος, παρεξηγήθηκε με όλους, ενώ ο Γιάννης Μπουρούσης παραλίγο να πιαστεί στα χέρια με τον Μπόγκνταν Τάνιεβιτς, προπονητή της Τουρκίας, που ρώτησε ειρωνικά: “Πάλι διαλέξατε αντίπαλο;“

Στερνή μας γνώση, όμως. Η Νέα Ζηλανδία νίκησε την Γαλλία στο ματς που ακολουθούσε κι έτσι η Ισπανία ερχόταν αναγκαστικά στο δρόμο μας. Οι Ισπανοί είχαν γίνει ‘δήμιοι’ από ‘πελάτες’ (1990, 1995, 1998). Μας νίκησαν το 2006 στον τελικό του Μουντομπάσκετ, το επανέλαβαν το ’07 στη Μαδρίτη στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ, το έκαναν το 2008 στην Κίνα (ματς ομίλου) και το 2009 (ημιτελικός).

Κόντρα στην Ισπανία, η Ελλάδα έκανε την καλύτερη εμφάνιση στο Μουντομπάσκετ. Η επιστροφή του Σχορτσιανίτη και του Φώτση είχαν ενισχύσει πολύ το ρόστερ που έτσι κι αλλιώς ήταν καλό κι αν δεν εμφανιζόταν σχεδόν από το πουθενά ο Φραν Βάθκεθ ή έχανε και καμια ‘μπομπίτα’ ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, τα πράγματα μπορεί να ήταν πολύ καλύτερα. Η Ελλάδα ανέτρεψε διαφορές, προηγήθηκε κιόλας στο 3ο δεκάλεπτο, ενώ ακόμη κι όταν οι Ισπανοί πέρασαν με 10 στα 2,5 λεπτά πριν από το τέλος, πλησίασε στο -4 (68-72) χωρίς συνέχεια. Ο Νίκος Ζήσης έκανε μεγάλο ματς, το ίδιο και ο Διαμαντίδης, που μετά από το ματς ανακοίνωνε ότι αποχωρεί από την Εθνική. Ήταν μόλις 30 ετών, αλλά όπως ο ίδιος είπε πριν από λίγες μέρες στο Contra.gr, είχε πάρει την απόφαση “μετά από πολλή σκέψη, θεωρώντας ότι είναι σωστή“. Νομίζουμε ότι έφυγε νωρίς. Ίσως απογοητευμένος από το όλο κλίμα, ίσως επειδή πράγματι πίστευε ότι δεν θα τα κατάφερνε το ίδιο καλά σε Παναθηναϊκό και Εθνική, καθώς μόλις είχε υπογράψει συμβόλαιο. Ήταν… μικρός, ωστόσο.

4/9/2010 (Κωνσταντινούπολη): Ελλάδα-Ισπανία 72-80 (ημίχρονο 37-31)

Ελλάδα: Μπουρούσης 2, Ζήσης 16 (8/12δ), Σπανούλης 12 (4/5δ, 1/5τρ), Καλάθης 1, Φώτσης 12 (1/3δ, 3/6τρ, 7ρ), Περπέργολου, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16 (5/8δ, 3/6β, 2ασ), Σχορτσιανίτης 13 (5/8δ, 4ρ)

Ισπανία: Ρούντι 14 (2/3τρ), Ρούμπιο 6 (6ασ), Ναβάρο 22 (5/5δ, 2/5τρ, 6/6β), Λόπεθ 5 (1), Ρέγες 6, Βάθκεθ 6, Γιουλ 9 (1), Γκασόλ 4, Μουμπρού 3 (1), Γκαρμπαχόθα 5 (1)

Ελλάδα-Σενεγάλη 87-64 (2014): Γιάννη, Γιάννη είσαι εδώ…

Τι ζητάει ένα απλό ματς με την αδύναμη Σενεγάλη σε αυτό το αφιέρωμα με τους σημαδιακούς αγώνες που έδωσε διαχρονικά η Εθνική στα 6 παγκόσμια πρωταθλήματα που βρέθηκε από το 1986 και μετά; Έχει συμβολικό χαρακτήρα περισσότερο, γιατί απλά ήταν ο πρώτος επίσημος αγώνας που φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Μπορεί να μην το θυμόμαστε πολύ, αλλά ο Γιάννης ξεκίνησε τη διαδρομή του με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ακριβώς πριν από 5 χρόνια, σε ένα καυτό -λόγω της υψηλής θερμοκρασίας- απόγευμα στη Σεβίλλη. Ο Αντετοκούνμπο ήταν μόλις στον δεύτερο χρόνο του στο ΝΒΑ και στους Μιλγουόκι Μπακς, έχτιζε το κορμί του (που δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που βλέπουμε τώρα), φορούσε το νο13 και ήταν φανερά ψαρωμένος στα 20 του, που δεν τα είχε ακόμη κλείσει. Ο Φώτης Κατσικάρης τον συμπερίλαβε στους 12 που πήρε μαζί του, σε ένα τουρνουά το οποίο ξεκίνησε εντυπωσιακά για τους Έλληνες.

Η απουσία του Βασίλη Σπανούλη δεν ήταν εμπόδιο για το νικηφόρο σερί του 1ου γύρου. Πέντε σερί νίκες πέτυχε τότε η Ελλάδα στην 1η φάση του Μουντομπάσκετ ’14, νικώντας διαδοχικά εκτός από τη Σενεγάλη (87-64), τις Φιλιππίνες, Πουέρτο Ρίκο, Κροατία και Αργεντινή. Κατέκτησε την 1η θέση και ήξερε ότι στον 1ο νοκ-άουτ αγώνα θα διασταυρωνόταν με έναν δυνατό αντίπαλο, καθώς έπεφτε στο γκρουπ με Ισπανία, Γαλλία, Βραζιλία και Σερβία. Μας ήρθαν οι Σέρβοι, που μας… έστειλαν πρόωρα στην Αθήνα, από τον χαμένο προημιτελικό.

Έμεινε, λοιπόν, εκείνο το τουρνουά, ως το πρώτο που είδαμε τον Αντετοκούνμπο να φοράει τα γαλανόλευκα. Μπήκε στη θέση του Κώστα Παπανικολάου, 1,5 λεπτό πριν από το τέλος του 1ου δεκαλέπτου και τελείωσε το ματς με 11 πόντους και 5 ριμπάουντ σε 19 λεπτά συμμετοχής. Πέρασαν 3 χρόνια από τότε που έπαιξε για τελευταία φορά (το 2016 στο προολυμπιακό) με την Εθνική. Τα πάντα έχουν αλλάξει. Ο Γιάννης δεν είναι, πλέον, ο νεαρός του 2014, αλλά ο κορυφαίος παίκτης του ΝΒΑ. Και αυτό το τουρνουά που αρχίζει την Κυριακή, θα είναι η πρώτη μεγάλη διεθνής στιγμή της ήδη συναρπαστικής καριέρας του.

30/8/2014 (Σεβίλλη): Ελλάδα-Σενεγάλη 87-64 (ημίχρονο 45-17)

Ελλάδα: Μάντζαρης 8 (2/3τρ), Μπουρούσης 7 (7ρ), Ζήσης, Βασιλειάδης 13 (2/2δ, 3/6τρ, 2ρ), Καλάθης 4, Γλυνιαδάκης 4, Παπανικολάου 5 (1), Σλούκας 10 (2/4δ, 2/2τρ, 4ασ), Καϊμακόγλου 17 (1/3δμ 5/7τρ, 8ρ), Αντετοκούνμπο 11 (2/2δ, 7/8β, 5ρ) Βουγιούκας 3, Πρίντεζης 5

Σενεγάλη: Νιάνγκ, Νταλμέιντα, Τόμας, Εντογέ 11, Ντιόπ 6 (1), Φαγέ 2, Εντούρ 4, Εντιαγέ 6, Ντιένγκ 21 (6/12) Μπατζί 14