Η Team USA αγκαλιάζει το χάος

Η Team USA πατούσε στο κορυφαίο σκαλοπάτι του βάθρου στις διοργανώσεις που εμφανιζόταν από το 2008 και μετά, πριν καν πατήσει το πόδι της στο παρκέ για την πρεμιέρα. Θέλω να σου πω ότι με τα ρόστερ που εμφάνιζαν, η επιτυχία θεωρείτο δεδομένη πριν προσγειωθεί η πτήση τους στην όποια πόλη φιλοξενούσε διεθνές event. Αυτό δεν ισχύει φέτος. Και αυτό κάνει το 2019 World Cup συναρπαστικό!

Το ‘The Ringer‘ ζήτησε από το λαό του να αγκαλιάσει το άγνωστο της Team USA, εξηγώντας πως το ρόστερ μπορεί να είναι ένα από χειρότερα της σύγχρονης ιστορίας, αλλά απρόβλεπτο που ‘κουβαλάει’ κάνει την παρουσία της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019 την πιο συναρπαστική διεθνή διοργάνωση, μετά εκείνης της Redeem Team -στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008.

Από τότε οι της Team USA έπρεπε (στη συνείδηση του λαού) να νικούν σε όλα τα ματς και με μεγάλη διαφορά. Και φυσικά, να ζουν πάντα στη σκιά της Dream Team, της πρώτης ομάδας με NBAers που εμφάνισαν οι ΗΠΑ σε παγκόσμια σκηνή μπάσκετ. Για να ‘χεις μια εικόνα του τι σημαίνει ‘ένα από τα χειρότερα ρόστερ’, προ ημερών το Contra.gr είχε κάνει ένα ταξίδι στην ιστορία για να παρουσιάσει τις χειρότερες παρουσίες εκπροσώπων των ΗΠΑ σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια Κύπελλα.

Για να δεις και την εικόνα του τι πέρασαν φέτος οι Αμερικανοί, μπορείς να δεις τις 43 απουσίες, όπως έχεις υπ’ όψιν σου ότι οι σταρ δεν θεωρούν και μεγάλη υπόθεση να εκπροσωπήσουν το έθνος. Συν του ότι πολλοί προτίμησαν να ‘σβήσουν’ το ενδεχόμενο που υπήρχε να ‘κοπούν’ με το να μην εμφανιστούν. Δηλαδή, αυτή η ανάγκη νίκησε εκείνη του να κερδίσουν μια θέση. Πάμε παρακάτω.

► Στους Αγώνες του 2016 εμφανίστηκαν πρωτοκλασάτοι NBAers, οι οποίοι ‘πήραν’ και τα οκτώ παιχνίδια και μετά πήραν και το τρίτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.

► Προ του Ρίο, υπήρχε η ομάδα που εκπροσώπησε το έθνος στον Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, στην Ισπανία. Νίκησε και στα 9 ματς που έδωσε, με 33 πόντους κατά μέσο όρο.

► Πριν την Ισπανία υπήρχαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου, όπου οι NBAers πήραν τα ματς με 32.1 πόντους διαφορά, ανά αγώνα.

► Είχε προηγηθεί το 2010 FIBA World Cup (τότε FIBA World Championship), όπου οι ΗΠΑ εμφάνισαν παιδιά τα οποία βρίσκονταν στη δεκαετία των 20 και δοκιμάζονταν στην παγκόσμια σκηνή. Αυτά τα παιδιά νίκησαν με διαφορά 24.6 πόντους κατά μ.ο.

Όλα βέβαια, άρχισαν με την Redeem Team, που δεν ήταν απλά ομάδα, αλλά ολόκληρο πρόγραμμα το οποίο εκπόνησαν οι Αμερικανοί για να ξεπλύνουν την ντροπή της ήττας από την Ελλάδα στη Σαϊτάμα. Ήταν η κατάληξη της πανστρατιάς δέσμευσης των NBAers να υπηρετήσουν το έθνος. Και έφυγαν από την Κίνα ως χρυσοί ολυμπιονίκες, με 27.9 πόντους διαφοράς, κατά μ.ο. ανά παιχνίδι.

Η έκτη θέση του 2002 World Baskeball Championship παραμένει για τους Αμερικανούς ό,τι χειρότερο τους έχει συμβεί.

Εκεί εξαφανίστηκε το 58-0 που ‘χαν για ρεκόρ σε διεθνείς αγώνες, εκεί έκαναν για πρώτη φορά δύο τις ήττες τους σε διεθνή διοργάνωση, μετά τις έκαναν και τρεις και τότε υποσχέθηκαν αυτό να μη ξανασυμβεί. Όπως σημειώνουν οι μελετητές της ιστορίας, τότε το ΝΒΑ βρισκόταν στη φάση του να προσαρμοστεί στην μετά-Bulls (των δύο three-peat και των 101.5 πόντων ανά αγώνα ως μέσο όρο της λίγκας, που μεταξύ του 1998 και του 2002 έπεσαν κάτω των 95 πόντων) εποχή. Ξέρεις εν τω μεταξύ, πως τα προβλήματα λατρεύουν να κάνουν παρέα το ένα στο άλλο -σιχαίνονται τη μοναξιά. Ο Σακίλ Ο Νιλ είχε θέμα σε δάχτυλο του ποδιού, ο Τζέισον Κιντ στους προσαγωγούς, ο Ρέι Άλεν στο αριστερό γόνατο, οι Κόμπι Μπράιαντ, Τιμ Ντάνκαν και Κέβιν Γκαρνέτ είχαν αποφασίσει να ξεκουραστούν και η Team USA πέρασε στις επόμενες επιλογές.

Φέτος οι NBAers το τερμάτισαν. Και δεν ένιωσαν καν την ανάγκη να δικαιολογήσουν την αποχή τους, με το φανταστικό (νοτ) “διαγράψτε με από τα υπ’ όψιν σας”. Κατόπιν της πανσπερμίας αρνήσεων, ο Γκρεγκ Πόποβιτς έχει μείνει με παιδιά που θα έλεγες ότι στην πλειοψηφία τους είναι τα ‘τρίτα’ του ΝΒΑ. Άρα, το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας ξεκινά από αυτό το ερώτημα: αν τα ‘τρίτα’ του ΝΒΑ είναι καλύτερα του υπόλοιπου κόσμου. Και όχι δεν θα σταθούμε στην πρώτη ήττα μετά 78 σερί νίκες -στο δεύτερο φιλικό προετοιμασίας με την Αυστραλία-, διότι οι ήττες σε αυτήν τη φάση είναι ευλογία, αφού σου επιτρέπουν να δεις τι κάνεις καλά και τι όχι. Άσε που αν έχεις λίγο μυαλό, σε συσπειρώνουν. Πράγμα που επισήμαναν -και απέδειξαν εμπράκτως- οι ίδιοι οι Αμερικανοί.

Δεν υπάρχουν superstars σε κάθε θέση, αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι οι παίκτες που θα φορέσουν την αστερόεσσα δεν ξέρουν μπάσκετ. Ή πως δεν αντιλαμβάνονται πως το ρίσκο που ‘χουν πάρει είναι τεράστιο (σε έναν κόσμο που η πρώτη θέση είναι ‘το περιμέναμε’ και ενδεχομένη αποτυχία συνοδεύεται με το ‘ντροπή και αίσχος’). Και σίγουρα η παρουσία του Πόποβιτς σώσει τα προσχήματα.

Τα τεστ που θα πρέπει να ‘περάσει’ η Team USA είναι πολλά. Και ενδιαφέροντα. Ας δούμε τα ερωτηματικά που προέκυψαν από τα φιλικά -όπως τα παρουσιάζει το ESPN.

✍ Πώς θα ανταποκριθούν -αμυντικά- απέναντι σε ομάδες με ταλαντούχους γκαρντ που ανήκουν στην ελίτ των δημιουργών (Γαλλία, Ισπανία, Αργεντινή) ή απέναντι στον Γιάννη Αντετοκούνμπο ή απέναντι στον Νίκολα Γιόκιτς.

✍ Πώς θα υπάρχει συνέπεια στην παραγωγή πόντων -με ασυνεπείς σουτέρ (εναντίον του Καναδά είχαν 2/14 τρίποντα συνολικά και μηδέν στο β’ μισό, συν περισσότερα λάθη από ασίστ).

✍ Αν θα προκύψει κάποιος που να μπορεί να σώσει την όποια κατάσταση -όπως ήταν ας πούμε ο Καρμέλο Άντονι ή ο ΛεΜπρον Τζέιμς ή ο Κόμπι Μπράιαντ ή, ή, ή.

✍ Πώς θα διαχειριστούν μια ήττα.

✍ Πώς θα ανταποκριθούν σε νοκ άουτ παιχνίδι -όπου μπορεί να πέσουν πάνω μας και όπως ξέρεις, σε ένα ματς όλα μπορούν να συμβούν.

✍ Τι θα κάνουν αν σε κρίσιμο ματς είναι πίσω στο σκορ (με τη χημεία να μην είναι το σήμα κατατεθέν στα φιλικά και το σύνολο να αποσυντίθεται όταν γίνονται λάθη, τις δύσκολες ώρες).

✍ Αν θα συνεχίζουν τη συνήθεια να είναι κακοί στην άμυνα, σε μια ολόκληρη περίοδο.

✍ Αν θα προστατέψουν τους κύριους σουτέρ -τουλάχιστον ένας φορτωνόταν με φάουλ, νωρίς.

✍ Αν θα βρουν τρόπους να πάρουν πόντους κοντά από το καλάθι -δεν έχουν size και δεν έχουν παίκτες που να διακρίνονται στην απομόνωση και για αυτό γυρίζουν πολύ την μπάλα.

Προφανώς και δεν υπάρχει περιθώριο λάθους, αν θέλουν να μείνουν στην κορυφή του κόσμου. Όπως είναι προφανές και ότι δεν έχουν κακούς παίκτες. Να σου θυμίσω όμως, μια βασική διαφορά: στους Αγώνες του 2016 το ρόστερ είχε για γκαρντ τους Έρβινγκ, Λόουρι, Τόμπσον, ΝτεΡόζαν και Μπάτλερ. Πέντε All Star. Φέτος έχει έναν (τον Έρβινγκ).

Οι παίκτες που θα υπερασπιστούν την τιμή των ΗΠΑ στην Κίνα δεν θεωρούν κάτι ως δεδομένο. Και ουδείς άλλος θεωρεί κάτι ως δεδομένο για αυτούς. Άρα αντικειμενικά, ό,τι καλό κάνουν θα είναι κέρδος. Το θέμα είναι πόσα καλά μπορούν να κάνουν δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών. Μια στιγμή να σου δείξω του NBAers όλων των ομάδων.

Το The Ringer έγραψε ότι “υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες για χάος από ό,τι εδώ και πολλά χρόνια, σε διοργάνωση. Εμείς όμως, θα αποφασίσουμε πώς θα νιώσουμε για αυτό. Κυνηγήστε τα φαντάσματα και νιώστε λύπη για το πόσο άθλια δείχνει αυτή η ομάδα. Εκτός και αν θέλετε να πρωτοτυπήσετε και τότε μπορεί να ανακαλύψετε ότι είναι πιο διασκεδαστικό να μη νιώθεις σαν Superman, μια φορά”.