Το μοναδικό λάθος του Πέδρο Μαρτίνς είναι το πουκάμισό του

Ο Πέδρο Μαρτίνς σπάνια γελάει. Είναι ένας κλασικός Πορτογάλος. Σοβαρός, μετρημένος, με τα κλισέ του “τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη”, με τις εμμονές του όπως όλοι οι προπονητές. Έχει τη βασανισμένη φάτσα των περισσότερων συμπατριωτών του. Κάτι σαν τον Φερνάντο Σάντος. Α, έχει ακόμη μια ομοιότητα με τον ομοσπονδιακό προπονητή της Πορτογαλίας. Δεν βγάζει ποτέ από πάνω του αυτό το λευκό πουκάμισο κι ας είναι 2-3 νούμερα μικρότερο. Όπως ο Σάντος δεν έβγαζε από πάνω του το περίφημο μπουφάν…

Λένε για τον 49χρονο προπονητή του Ολυμπιακού ότι η πρώτη εντύπωση που άφησε στο Ρέντη, πέραν της φανερής εργασιομανίας του, ήταν η δικαιοσύνη στις αποφάσεις του. Ακόμη κι αν αδικούσε έναν ποδοσφαιριστή, κάποια στιγμή τον επιβράβευε για τη δουλειά του. Η περίπτωση του Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο ενδεχομένως να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, αν σκεφτούμε ότι ο Ισπανός είχε σχεδόν εξαφανιστεί πίσω από τον Αχμέντ Χασάν. Φέτος είναι η κολόνα της ‘ερυθρόλευκης’ επίθεσης, έχοντας τον πρώτο λόγο από τον θεωρητικά ‘ενδεκαδάτο’ Γιουσέφ ελ Αραμπί. Όμως, ο Ελ Αραμπί έφτασε, ενσωματώθηκε αργότερα στην προετοιμασία του Ολυμπιακού κι ο Μαρτίνς, όπως έκανε και πέρσι στα προκριματικά, εμπιστεύεται την ομάδα με την οποία δούλεψε στις προπονήσεις, του έκανε τη δουλειά και όλοι μαζί, μετά από το θριαμβευτικό 4-0 επί της Κράσνονταρ, βρίσκονται ένα βήμα πριν από την πρόκριση στους ομίλους του Champions League. Αν οι ‘ερυθρόλευκοι’ την ερχόμενη Τρίτη σφραγίσουν -όπως αναμένεται- το ‘εισιτήριό’ τους, θα το οφείλουν σε ένα μεγάλο βαθμό στον… αγέλαστο, αλλά πολύ μεθοδικό, Μαρτίνς.

Η δεύτερη χρονιά είναι πάντα η καλύτερη

Ο Μαρτίνς, που είχε έρθει προς το τέλος της περιπετειώδους σεζόν με Μπέσνικ Χάσι, Τάκη Λεμονή και Όσκαρ Γκαρθία, είναι στο ξεκίνημα της δεύτερης χρονιάς του στον Πειραιά. Μετά από το ματς με την Κράσνονταρ, το ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’ τον αποθέωσε. Για το δύσκολο κοινό του Ολυμπιακού, κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ συνηθισμένο. Μπορεί τους παίκτες η εξέδρα να τους αγκαλιάζει αμέσως, με τους προπονητές, ωστόσο, παραμένει επιφυλακτική. Αναφανδόν η ερυθρόλευκη κερκίδα, τα τελευταία χρόνια, έβγαλε το καπέλο μόνο στον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ε, ο Πορτογάλος δεν απέχει πολύ στο να μπει στο ίδιο κάδρο με τον Ισπανό ‘μαέστρο’. Στον Ολυμπιακό, άλλωστε, δεν είναι δύσκολο μόνο το κοινό. Έχει και απαιτητική διοίκηση, που μια εποχή απομάκρυνε τον Λεονάρντο Ζαρντίμ ενώ ήταν αήττητος στην 1η θέση της βαθμολογίας, γιατί ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε ελκυστικό ποδόσφαιρο. Παρότι ο Ολυμπιακός έμεινε εκτός στόχων τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο κύπελλο (όπου αποκλείστηκε από τη Λαμία) στη χρονιά που τελείωσε, η δουλειά του Μαρτίνς εκτιμήθηκε διαφορετικά.

Ο Ολυμπιακός, έστω και χωρίς τίτλους, έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, είχε σωστές ιδέες μέσα στο γήπεδο και ο προπονητής φαινόταν ότι εκτός από τον πάγκο που ιδρώνει και ισιώνει το μαλλί του, ίδρωνε και στις προπονήσεις, δουλεύοντας. Πάντα η δεύτερη χρονιά είναι καλύτερη, γιατί ο κόουτς γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, έχει μπει στη νοοτροπία του κλαμπ που εργάζεται και μπορεί να έχει απαντήσεις σε κάθε ερώτημα. Έχει διαφορετική σχέση και επικοινωνία με την ομάδα, σε όλα τα επίπεδα…

Οι 3 κινήσεις που βελτίωσαν τον Ολυμπιακό

Αν και η χρονιά άρχισε με μια μεγάλη ατυχία, καθώς τραυματίστηκε ο Κώστας Φορτούνης, δηλαδή ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του, ο Μαρτίνς είχε πάρει τα μέτρα του για να θωρακίσει τον Ολυμπιακό και να τον κάνει καλύτερο. Από πέρσι είχε επιλέξει τον Ζοζέ Σα για μια σοβαρή λύση κάτω από τα δοκάρια. Με τον Ανδρέα Γιαννιώτη να μην αντέχει τον συναγωνισμό και να χάνει τη θέση του, μετά από το ντέρμπι εναντίον του ΠΑΟΚ, ο συμπατριώτης γκολκίπερ του προπονητή αποδείχθηκε μια σπουδαία επιλογή. Το πόσο σημαντικός αποδείχθηκε ο Σα, αρκεί να θυμηθείτε την απόδοσή του στα ματς με Μπασάκσεχιρ και Πλζεν. Ο Ολυμπιακός κινήθηκε ορθά, απέκτησε με μεταγραφή τον “άσο” από την Πορτογαλία.

Η επιμονή του Μαρτίνς για τον Ρούμπεν Σεμέδο, ήταν η δεύτερη κίνηση ματ. Όσοι είχαν αμφιβολίες, η… θωριά του διεθνή Πορτογάλου στόπερ φτάνει και περισσεύει να τους πείσει. Ο γιγαντόσωμος Σεμέδο ήρθε να δώσει λύση στο χρόνιο πρόβλημα του Ολυμπιακού στη θέση, με τον Γιασίν Μεριά να γίνεται δίπλα του ακόμη καλύτερος. Το δίδυμο του Ολυμπιακού στα μετόπισθεν εμπνέει σιγουριά, δίνει λύσεις, είναι καλό στον αέρα και με την μπάλα στα πόδια, έχει οξυδέρκεια και θα πρέπει να πάμε πολλά χρόνια πίσω για να ξαναβρούμε ένα παρόμοιο.

Η τρίτη κίνηση ήταν το “ναι” του Μαρτίνς στην απόκτηση Ματιέ Βαλμπουενά, ενός παίκτη που θεωρητικά έμοιαζε αρκετά στον Ντανιέλ Ποντένσε. Η ηλικία δεν ήταν πρόβλημα, γιατί ο Γάλλος στα 34 του δεν έπαιζε στα Κατάρ ή στο Ντουμπάι, αλλά σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όπως το τουρκικό. Με αυτόν στην ενδεκάδα του, έγινε λιγότερη αισθητή η τεράστια απώλεια του Φορτούνη (αν και το κουβάλημα της μπάλας ή το ένας εναντίον ενός του Φορτούνη λείπουν, όπως και να ‘χει) και οι ‘ερυθρόλευκοι’ απέκτησαν έναν πολύ έμπειρο Γάλλο διεθνή, που ακόμη διψάει για μπάλα.

Θα αρχίσει και το ροτέισον

Ο Μαρτίνς διάλεξε 11-13 παίκτες για την προκριματική φάση, αγνόησε τη μίρλα από τους ‘ξερόλες’ (η περίπτωση Ανδρέα Μπουχαλάκη είναι χαρακτηριστική, γιατί ο διεθνής Έλληνας στον αγώνα με την Κράσνονταρ ήταν σχεδόν σε κάθε διεκδίκηση της μπάλας στη μεσαία γραμμή, έτρεξε τα περισσότερα χιλιόμετρα απ’ όλους τους συμπαίκτες του κι έκανε την πάσα για το 4ο γκολ) και τώρα που θα αρχίσουν οι διπλοί αγώνες με το πρωτάθλημα επί θύραις, θα αρχίσει και το ροτέισον.

Ο καθρέφτης του είναι η προπόνηση, αλλά και η κατανόηση εκ μέρους των παικτών του της τακτικής που ακολουθεί σε κάθε ματς. Ο Λάζαρ Ραντζέλοβιτς, που στο φετινό ρόστερ συμπεριλήφθηκε ως αουτσάιντερ, πήρε χρόνο σε επίσημα ματς Champions League, σκοράροντας δις (και κερδίζοντας ένα πέναλτι), κάτι που αν το ‘λεγες στο ξεκίνημα της προετοιμασίας, θα σε περνούσαν για τρελό. Τώρα, όλοι ζητάνε τον νεαρό Σέρβο βασικό στο επόμενο παιχνίδι. Ο Κώστας Τσιμίκας καθιερώθηκε ως αριστερός μπακ, αφού είναι απροσπέλαστος, έστω κι αν οι καλύτεροι παίκτες των αντιπάλων κινήθηκαν από αριστερά. Οι βοήθειες που του δίνει ο Γιώργος Μασούρας ιδανικές. Με την Κράσνονταρ, άλλωστε, είδαμε να βγάζει άμυνες μέχρι και ο … Ποντένσε!

Εντάξει, δεν θα γράψω ότι ο Μαρτίνς είναι ο απόλυτος προπονητής. Ο αλάνθαστος. Ότι δεν κάνει λάθη ή δεν θα κάνει. Μέχρι τώρα, πάντως, το μοναδικό σφάλμα του είναι το… στενό πουκάμισό του! Άντε και ο Μπρούνο, που δεν έπρεπε να μπει (εκ του αποτελέσματος κρίνοντες), στον πρώτο αγώνα με την Μπασάκσεχιρ.