Ο Ντάκχι Λι δεν δέχθηκε να εγκαταλείψει τα όνειρα του

To Winston-Salem Open είναι τουρνουά τένις που διεξάγεται στις εγκαταστάσεις του Wake Forest University, στη Βόρεια Καρολάινα των ΗΠΑ. Ανήκει στο πρόγραμμα των ΑΤΡ 260 και είναι το τελευταίο event πριν το US Open. Ώρα για παρένθεση: τo ATP προκύπτει από τις λέξεις Association of Tennis Professionals και είναι η κύρια διοικούσα αρχή του τένις ανδρών. Δημιουργήθηκε το Σεπτέμβρη του 1972 για να προστατέψει τα δικαιώματα των επαγγελματιών του σπορ. Από το 1990 οργανώνει το ATP Tour, όπου ανήκουν τα πάντα, πλην των τεσσάρων Grands Slam. Δηλαδή, υπάρχουν τα εννέα ‘χιλιάρια’ (ATP1000), που δίνουν τους περισσότερους πόντους στο ranking μετά το ATP Finals, τα 13 ‘500αρια” (ATP500) και τα ‘250αρια’ (ATP250). Κλείνει η παρένθεση και επιστρέφουμε στο θέμα μας, που είναι ο Ντάκχι Λι.

Ο 21χρονος Κορεάτης βρίσκεται στο Νο212 της παγκόσμιας κατάταξης. Τα ξημερώματα έγινε ο πρώτος κωφός τενίστας που μετείχε σε αγώνα για το κυρίως ταμπλό, σε τουρνουά της ΑΤΡ. Ήταν για τη φάση των ’64’ και νίκησε τον Ελβετό Χένρι Λάκσονεν, Νο120 στον κόσμο.

“Διαπίστωσα πως είμαι κωφός όταν ήμουν 6 χρόνων. Αρχικά έπαθα σοκ, γιατί διαπίστωσα ότι είμαι διαφορετικός από τους άλλους ανθρώπους“. Η διάγνωση είχε γίνει όταν ήταν 2. Το πρώτο που έκανε ήταν να μάθει να επικοινωνεί με τους πάντες, χωρίς να χρειάζεται τη νοηματική γλώσσα -την οποία δεν έμαθε ποτέ. Αυτό είναι κάτι που χρωστά στη μητέρα του, Ja Park, η οποία δεν ήθελε να πρέπει το παιδί της να έχει ανάγκη από μεταφραστές της νοηματικής, για να μπορεί να κοινωνικοποιηθεί, να εκφράσει τις σκέψεις και τα ‘θέλω’ του. “Έμαθε να διαβάζει τα χείλη του συνομιλητή του“, είχε εξηγήσει η μαμά του, με τον ίδιο να την ευχαριστεί, καθώς ήταν εκείνη που τον βοήθησε να κατακτήσει αυτόν τον τρόπο.

Ο προπονητής του Kyu Tae Im πρόσθεσε πως το μόνο που είχε να κάνει είναι να τον κοιτά, όταν του μιλάει “και κάποιες φορές να του γράφω στο χαρτί αυτά που ήθελα“. Τα γραπτά μηνύματα στο κινητό έγιναν επίσης, ένας τρόπος επικοινωνίας.  Στο πλευρό του είναι και ο εξάδελφος του, Chung Hyo Woo, με τον οποίον μεγάλωσαν μαζί. Η αρραβωνιαστικιά του, Soopin αναλαμβάνει να του μεταφέρει τις ερωτήσεις, στις συνεντεύξεις Τύπου. Τον ρωτά στα κορεάτικα την όποια ερώτηση, της απαντά στην ίδια γλώσσα, τσεκάρει τι είναι γραμμένο στο Google translator και μετά περνά η απάντηση στον δημοσιογράφο.

Ο Ντάκχι παραδέχθηκε πως το σύστημα υποστήριξης που είχε τον βοήθησε όχι μόνο στην επιβίωση, αλλά και στο να μπορεί να κάνει αυτό που αγαπά. Δηλαδή, να παίζει τένις. Δεν τον έκανε όμως, αποστειρωμένο. Δηλαδή, υπήρχαν προβλήματα που προέκυψαν και έπρεπε να διαχειριστεί μόνος του. Πέραν της επικοινωνίας με τους umpire (θα διαβάσεις σε λίγο), δεν μπορεί να ακούσει το θόρυβο που κάνει το μπαλάκι, μετά το χτύπημα για να εκτιμήσει την ταχύτητα και το πώς περιστρέφεται-κάτι που κάνουν όλοι οι άλλοι. “Δεν μπορώ να ακούσω τίποτα, εκτός και αν κάποιος ουρλιάζει ή φωνάζει. Επίσης, ακούω και κάποιες κόρνες και αισθάνομαι τις δονήσεις. Επειδή δεν μπορώ να ακούσω κάτι, είμαι υποχρεωμένος να είμαι επικεντρωμένος στο μπαλάκι και στη στιγμή που ο αντίπαλος μου το χτυπάει”.

Οι άλλοι τενίστες καταλαβαίνουν, αλλά δεν καταλαβαίνουν

Ο Τένις Σάντγκριν (Νο73 στον κόσμο) αποκάλυψε πως “πριν χρόνια τον είχα νικήσει. Με το τέλος του αγώνα, ήλθε κοντά μου και με το Google translator μου ζήτησε να του πω τις αδυναμίες του. Για κάποιον που είναι κωφός και δεν μιλά καλά αγγλικά, το να βάλει τον εαυτό του σε αυτήν τη θέση είναι τουλάχιστον cool. Εγώ δεν θα το έκανα”.

“Οι τενίστες αντιλαμβανόμαστε πολλά από τον ήχο της μπάλας, μετά από το χτύπημα του αντιπάλου. Όταν δεν μπορείς να τον ακούσεις, πρέπει να ‘χεις τεράστιες ικανότητες και ταλέντο για να τα καταφέρεις”.

Ο Άντι Μάρεϊ υπερθεμάτισε, εξηγώντας ότι “αν έμπαινα στον αγώνα με ακουστικά, θα ήταν πολύ δύσκολο να ακούσω τον ήχο της μπάλας και τον τρόπο που έρχεται προς το μέρος μου. Χρησιμοποιούμε την ακοή μας για να καταλάβουμε αυτές τις σημαντικές λεπτομέρειες. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Ντάγκχι έχει τεράστιο μειονέκτημα σε αυτό το κομμάτι, οπότε το να μπορεί να κάνει ό,τι κάνει, χρειάζεται τεράστια προσπάθεια“.

Η πρώτη φορά που έγινε τίτλος

Η International Tennis Federation είχε εστιάσει στον Ντάγκχι, κατά την παρουσία του στη Μελβούρνη το 2013, στην κατηγορία των εφήβων. Ήταν 14 χρόνων και ο δημοσιογράφος της ιστοσελίδας προσπαθούσε να τον πείσει πως έχει γίνει διάσημος. Δεν το δέχθηκε ποτέ. Στην εξέλιξη της συζήτησης ήταν που είπε για πρώτη φορά πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που ‘χει είναι ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους umpires (δεν ακούει τα calls τους) και χρειάζεται τον προπονητή του, για να κάνει τη μετάφραση. Αυτό το λέει μέχρι σήμερα.

Στο ITF Junior Circuit (κορυφαίο επίπεδο παγκόσμιων events, για τενίστες κάτω των 18 χρόνων) είχε κατακτήσει δέκα τίτλους -συμπεριλαμβανομένων δύο Grade 2 τουρνουά (υπάρχουν τα Grand Slam, τα Youth Olympics, τα Junior Masters και τα Grade A, Grade 1/B1, Grade 2/B2, Grade 3/B3, Grade 4 και Grade 5).

Από τότε έως τη σήμερον ημέρα, το γεγονός ότι δεν ακούει του δημιουργεί προβλήματα, που ο ίδιος βλέπει ως προκλήσεις. “Προσπαθώ να μην ανησυχώ και να επικεντρώνομαι στις προπονήσεις -αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να λύσω το όποιο πρόβλημα. Ξέρω πως η προσπάθεια που κάνω, κάποια στιγμή θα με οδηγήσει σε καλά αποτελέσματα. Όταν άρχισα το τένις πάντως, το θεωρούσα κάτι πολύ δύσκολο και δεν μου άρεσε να παίζω“. Ώσπου έμαθε να στηρίζεται στο ένστικτο και τα μάτια του. Σύντομα δεν ένιωθε πως έχει κάποιο πρόβλημα. “Άρχισα να εκτιμώ το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να με αποσυντονίσουν οι φωνές του κόσμου ή οι όποιοι ήχοι”.

Το Γενάρη του 2015 ανέλαβε να τον συστήσει καλύτερα στον κόσμο η ANZ (Αustralia and New Zealand Banking Group), χορηγός του Australian Open εκείνης της χρονιάς. Ο τίτλος του άρθρου για το 16χρονο παιδί ήταν ‘οι μοναδικές ικανότητες του Lee Duck-hee’. Εκεί διαβάσαμε πως είχε πάρει τους πρώτους πόντους στο ranking της ΑΤΡ, όταν ήταν 15 (2013) και στις αρχές του 2014 ήταν 6ος καλύτερος έφηβος -βάσει της ITF.

Το επίσημο κανάλι του ΑΤΡ στο YouTube έκανε αφιέρωμα στο νεαρό Κορεάτη, το 2017. Ο δημοσιογράφος που τον πλησίασε, τον είχε ακούσει να λέει πως “το τένις είναι η ευκαιρία που έχω να επιβιώσω στη νορμάλ κοινωνία. Είμαι κωφός. Δεν θέλω όμως, να μου συμπεριφέρονται διαφορετικά. Θέλω να εξελιχθώ και να γίνω ο καλύτερος στον κόσμο. Αυτό είναι το όνειρο μου και θα το διεκδικήσω όσο πιο σκληρά μπορώ“. Τότε ο Λι ήταν 19 χρόνων και κυκλοφορούσε στα κορτς ως ‘ένα από τα πιο λαμπρά ταλέντα του ασιατικού τένις’.

Αναγνωρίζει τις αδυναμίες του και προσπαθεί να καλύψει το κενό με δουλειά, πάνω στο παιχνίδι και με το να είναι πνευματικά δυνατός. Να μην επιτρέπει σε κανέναν να τον ‘ρίχνει’. Προφανώς και δεν ήταν ένας και δύο αυτοί που του είπαν ότι δεν θα καταφέρει ποτέ να γίνει καλός τενίστας, γιατί είναι κωφός. “Είχα σκεφτεί να τα παρατήσω. Τελικά, αποφάσισα να τους διαψεύσω. Αποφάσισα και ότι θέλω να αποτελέσω και πηγή έμπνευσης για άλλους ανθρώπους που δεν ακούν, ώστε να μην εγκαταλείπουν τα όνειρα τους. Αν προσπαθήσεις πάρα πολύ, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα“.