Η προσπάθεια του Ντίνο Ράντοντσιτς να γίνει Μίροτιτς Νο2 τώρα αρχίζει

Τον Ιούνιο του 2011, έχοντας κλείσει τα 20 του από τον Φλεβάρη, ο Νίκολα Μίροτιτς γινόταν draft pick από τους Χιούστον Ρόκετς στο Νο23 – ήταν η χρονιά που (ωσότου έρθει η σειράτου) είχαν επιλεγεί ήδη τέσσερις Ευρωπαίοι (Καντέρ, Βαλαντσιούνας, Βέσελι, Βούτσεβιτς). Ένα μήνα μετά ο πιτσιρικάς της Ρεάλ φορούσε το χρυσό μετάλλιο ως ο MVP της Ισπανίας στο Eurobasket U20 που μόλις είχε ολοκληρωθεί στο Μπιλμπάο. Το μέλλον του γεννημένου στην Ποντγκόριτσα (τότε Τίτογκραντ) και μεγαλωμένου από τα 14 στη Μαδρίτη φόργουορντ ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένο.

Αποδείχθηκε τέτοιο. Προς ζημιά του ίδιου ο Ντίνο Ράντοντσιτς, ο οποίος μεγάλωσε μ’ αυτή τη μόνιμη, παχιά, σκιά πάνω από το κεφάλι του. Βαριά κι ασήκωτη, το σκέπαζε, δεν τον άφηνε ν’ ανασάνει, παρά το μπόι των 203 εκατοστών. Η μόνιμη σύγκριση με τον συμπατριώτη του τουλάχιστον άδικη για τον 20χρονο σήμερα φόργουορντ, ο οποίος πασχίζει ν’ ανταποκριθεί στις υπερβολικές απαιτήσεις που τον συνόδευαν απ’ όταν το καλοκαίρι του 2014 η Ρεάλ Μαδρίτης τον ‘έκλεψε’ από την Μπαρτσελόνα και τον ενέταξε στα δικά της κλιμάκια υποδομής. Τότε -ως έφηβος 15 ετών- υπέγραφε συμβόλαιο τριών ετών, κρίνοντας πως είναι η καλύτερη επιλογή για την εξέλιξη της πορείας του.

Είχε ήδη πέντε χρόνια -παιδικοεφηβικού- μπάσκετ στο δελτίο του. Όπως μάλιστα ο Μίροτιτς είχε πρωτοασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, απορρίπτοντας είτε το χάντμπολ που έπαιζε επαγγελματικά ο πατέρας του, Νταμίρ, είτε το βόλεϊ της μητέρας του. Ενδεχομένως σχετιζόταν με το γεγονός πως στα πρώτα χρόνια της ζωής του δεν εγκαταστάθηκε σε μια πόλη, άλλαζε διαρκώ;ς περιβάλλον και φίλους. Γεννήθηκε στο Γκίσεν της Γερμανίας, μετακόμισε νωρίς στο Μπιλμπάο της Ισπανίας, προτού από τα 8 του καταλήξει στο Ζρένιανιν της Σερβίας, όπου είχε γεννηθεί η μητέρα του, πόλη κοντά στο Νόβι Σαντ.

Το μπάσκετ έγινε κομμάτι της καθημερινότητάς του λίγο μετά, στα 10 του, όταν κατάλαβε πως λόγω ύψους ανήκε σ’ έναν διαφορετικό κόσμο. Στα 14 του ξεχώριζε ήδη από τα παιδιά της γενιάς του, όχι μόνο γιατί ήταν αριστερόχειρας, και οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα είχαν προλάβει να δικτυωθούν για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματά του. Βέβαια στην Καταλούνια έμεινε μονάχα ένα χρόνο, δεδομένης της εμπλοκής της Ρεάλ στην υπόθεση και της νόμιμης όπως κατέληξε ‘αρπαγής’ του. Στο πρόσωπό του οι Μαδριλένοι έβλεπαν ένα παιδί που μελλοντικά θα μπορούσε να παίξει από το 2 ως το 4. Ήταν η περίοδος μάλιστα που τον διεκδικούσαν τέσσερις Ομοσπονδίες (Μαυροβούνιο, Γερμανία, Ισπανία, Σερβία). “Προσπαθούμε να τον πείσουμε πως είναι η καλύτερη επιλογή για το μέλλον του“, έλεγε εκ μέρους των ‘πλάβι’ ο Ιγκόρ Ρακόσεβιτς. Άνευ ανταπόκρισης, καθώς διάλεξε το Μαυροβούνιο.

Στη Μαδρίτη τον πίστευαν τόσο που τρεις μήνες πριν κλείσει τα 17 του είχε ήδη ενταχθεί στην πρώτη ομάδα. Στις 8 Οκτωβρίου πήρε χρόνο στο διεθνές φιλικό με τους Μπόστον Σέλτικς. Μπήκε αντί του Αντρές Νοσιόνι και αγωνίστηκε 5 λεπτά. 10 ημέρες μετά έκανε ντεμπούτο στην ACB, αγωνιζόμενος στο εκτός έδρας ματς με τη Χιπουθκόα. Στις 22 του ίδιου μήνα πάτησε το παρκέ για να πάρει το βάπτισμα σε αγώνα της Euroleague σκοράροντας 1 πόντο στα 2’48” της αναμέτρησης στον Ερυθρό Αστέρα. “Όταν βλέπω αυτά τα videos, σχεδόν κλαίω“, έχει ομολογήσει σε συνέντευξή του.

Δεν ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσει πως “ήμουν παρέα στον Σέρχιο, τον οποίο παρακολουθούσα από τα 8 μου. Τον έβλεπε στους Νικς και τώρα είμαστε μαζί“. Φρόντιζε τουλάχιστον να λειτουργεί σαν ένα σφουγγάρι που ρουφάει κάθε νέα πληροφορία. Γέμιζε το σκληρό δίσκο του μυαλού του με κινήσεις, αντιδράσεις, σκέψεις. Προσπαθούσε να διαβάζει το παιχνίδι όπως ο Ροντρίγκεθ και ο Γιουλ. “Μου επιτρέπουν να μαθαίνω πολλά όντας δίπλα τους“. Κάποιοι πίστευαν ότι με τον τρόπο που χειρίζεται την μπάλα μπορεί να γίνει οργανωτής. Δεν ήταν εύκολο να προσαρμοστεί σε κάτι άλλο. “Ο πατέρας μού έλεγε πάντα να κάνω ό,τι μ’ αρέσει“.

Του άρεσε να σκοράρει. Στο τουρνουά Next Generation ’16 στο Βερολίνο ψηφίστηκε ο MVP παρά την ήττα της Ρεάλ U18 στον τελικό. Είχε 22.3 πόντους κατά μέσο όρο. Δίχως ν’ αμελεί τ’ άλλα καθήκοντά του. Έπαιρνε 5.3 ριμπάουντ ανά ματς και έκλεβε 1.3 φορές την μπάλα. Να κουμαντάρει δεν ήταν στο αίμα του και προτιμούσε να επιτίθεται στο καλάθι.

Βέβαια σ’ ένα γεμάτο ταλέντο ρόστερ όπως των ‘μερένγκες’ δεν ήταν εφικτό να βρει χώρο. Έπεσε σε μια εποχή που η Ρεάλ δυνάμωσε αφάνταστα, βάζοντας σε προτεραιότητα τη συλλογή τίτλων και όχι τόσο την εξέλιξη ταλαντούχων παικτών. Από τη στιγμή που δεν ήταν ένα παιδί με τα μοναδικά και θαυματουργά χαρίσματα του Ντόντσιτς, με τον οποίο ήταν αυτοκόλλητοι από πιτσιρίκια, ο Ράντοντσιτς δεν έπαιζε πολύ. Ούτε εντός των τειχών, πόσο μάλλον εκτός. Συνολικά έχει καταγράψει μόλις 8 συμμετοχές στην Euroleague με ισάριθμους πόντους.

Για το Μαυροβούνιο πάντως ήταν ένας κρίκος της αλυσίδας. Στα 18 του επιλέχθηκε στη 12άδα για το Eurobasket 2017 εμφανιζόμενος σε 5 αγώνες και συμμετείχε σ’ ένα μέρος των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, στη διάρκεια των οποίων το σύνολο του εκλέκτορα Ζβέζνταν Μίτροβιτς πέταξε εκτός την πρωταθλήτρια Ευρώπης Σλοβενία και τη Λετονία.

Το καλοκαίρι του 2018 η πορεία του πήρε δρόμο διαφορετικό. Ακούγόταν για το draft, αλλά αποδείχθηκε πως είχε έρθει η ώρα του δανεισμού του. Για να “μάθω, να παίξω, να μεγαλώσω“, έλεγε τότε. Πρώτα στην καστιγιάνικη Μπούργος, στην οποία αντιμετώπισε προβλήματα, ως ένας άτομο που φεύγει για πρώτη φορά από το σπίτι του. Ο κόουτς Ντιέγκο Επιφάνιο έλεγε πως “ο Ντίνο είναι εδώ για να γίνει καλύτερος τακτικά, ν’ αναλάβει ευθύνες, αλλά αυτό δεν θα γίνει από μια ημέρα στην άλλη. Όταν είσαι σε μια μεγάλη ομάδα και δεν είσαι ο σταρ, είναι εύκολο να εγκαταλείψεις. Όταν είσαι σε μια μικρότερη, πρέπει να μάθεις“.

Δεν άντεξε πολύ και τον Γενάρη μεταπήδησε στη Μούρθια. Είχε ανάγκη από χρόνο συμμετοχής και τον βρήκε στην ομάδα του κόουτς Σίτο Αλόνσο. Εκεί που ο Καμπάτσο είχε βάλει τις βάσεις για ό,τι είναι σήμερα – με τον Κατσικάρη στα ηνία. “Η μετάβαση ήταν πολύ εύκολη για μένα. Ήξερα πολύ κόσμο, κάτι που έκανε απλή την ένταξή μου“, έλεγε τον περασμένο Γενάρη.

Ο Ράντοντσιτς έπαιζε 16.3 λεπτά ανά συμμετοχή στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος και έδινε 5.1 πόντους (με 54% στα δίποντα και 36% στα τρίποντα) και 3.1 ριμπάουντ. Απέναντι στη Μάλαγα πέτυχε season high με 15 προσωπικούς πόντους και καλάθι πριν από την εκπνοή, χαρίζοντας τη νίκη.

Ήταν μια πολύ καλή αρχή για να νιώσει ωφέλιμος. Έπαιξε επίσης σε 6 παιχνίδια του Champions League με 2.5 πόντους και 3 ριμπάουντ. Μετά το τέλος της σεζόν η Ρεάλ Μαδρίτης έκρινε σκόπιμο να τον αφήσει ελεύθερο, να μην τον κρατά δέσμιο, ανοίγοντάς του το δρόμο για κάτι άλλο, και η Μούρθια φρόντισε να τον εξασφαλίσει για την επόμενη διετία. Θα έχει συμπαίκτη τον Ντούσαν Σάκοτα. Προηγουμένως θ’ ανταγωνιστεί τους άλλους Έλληνες διεθνείς στον όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αφού έχει κληθεί στην προεπιλογή της εθνικής της μικρότερης χώρας που ταξιδεύει στην Κίνα και θα είναι, με αυξημένες πιθανότητες στην τελική 12άδα. Παρέα με τον Βούτσεβιτς, τον Ντούμπλιεβιτς, τον Τοντόροβιτς, τον Ιβάνοβιτς και τους δύο Σέχοβιτς.

Στην παρούσα φάση ο Ντίνο Ράντοντσιτς δεν καλύπτει τις προδιαγραφές του απόλυτου wonderkid. Προτού πάντως συμπληρώσει τα 21 του δεν έχει χάσει το τρένο που θα τον φέρει στο επίπεδο του Μίροτιτς.