Ο Ντάνκαν έκανε τη χάρη του Πόποβιτς

Η σεζόν 2015-16 ήταν η τελευταία του Τιμ Ντάνκαν στο ΝΒΑ. Ήταν η 19η. Όλες με την ίδια φανέλα. Όλες ως Σπερ. Ο Ζάιον Ουίλιαμσον του 1997, το παιδί από τις Παρθένες Νήσους που είχε ‘καπαρώσει’ το Νο1 εκείνου του NBA Draft πριν καν αφήσει το κολέγιο (παρεμπιπτόντως, πήρε πτυχίο στη ψυχολογία), όχι μόνο ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες, αλλά έγινε μια κατηγορία μόνος του. Ο καλύτερος power forward όλων των εποχών, ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Σαν Αντόνιο Σπερς, ένας θρύλος του παγκοσμίου μπάσκετ.

Στις 18 Δεκεμβρίου του 2016 οι Σπερς τον αποχαιρέτησαν και επίσημα, με την τελετή απόσυρσης της φανέλας του: του Νο21. Εκείνο το βράδυ, ο Γκρεγκ Πόποβιτς είχε καταφέρει να κρατήσει την προσοχή του κοινού, για ένα ολόκληρο δεκάλεπτο. Τόσο είχε κρατήσει η ομιλία του, χωρίς να μιλήσει για πόντους ή ριμπάουντ. “Αυτός ο άνθρωπος έκανε δυνατό για όλους όσους φέραμε όλα αυτά τα χρόνια, να γίνουν μέρος του προγράμματος μας”, είχε πει ο μοναδικός κόουτς των ‘Σπιρουνιών’, με τον Ντάνκαν να συνεχίζει τη δράση του και μετά το τέλος της καριέρας του. Κάθε μέρα ήταν στο γήπεδο των Σπερς, να δίνει την μπάλα στους παίκτες που έκαναν σουτ, να τους μιλάει, να προσπαθεί να τους εγκληματήσει, να προσπαθεί να τους προετοιμάσει για όσα θα συναντούσαν εντός και εκτός παρκέ.

Είχαν ρωτήσει τον Πόποβιτς ποιος είναι ο ρόλος του. Δηλαδή, πήγαινε που πήγαινε κάθε μέρα, σε κάθε προπόνηση. Είχε προσληφθεί σε κάποιο πόστο; Ο ‘Ποπ’ είχε απαντήσει “δεν χρειάζεται πόστο. Του έχουμε δώσει τα κλειδιά και κάνει ό,τι θέλει, γιατί ο Τίμι είναι οι Σαν Αντόνιο Σπερς. Η ενσυναίσθηση του είναι τεράστια. Πάντα ήθελε να τους κάνει όλους να αισθάνονται ευπρόσδεκτοι, όπως ηγείτο σιωπηρά και με αξιοπρέπεια“. Φέτος, ο επί 20 χρόνια κόουτς του τύπου που αναμένεται να μπει το 2020 στo Hall of Fame, ένιωσε την ανάγκη να τον έχει στο πλευρό του. Έπειτα από ένα καλοκαίρι που δεν έγιναν πολλά, ένα δύσκολο καλοκαίρι που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την ερχόμενη σεζόν, ο Πόποβιτς ζήτησε τη βοήθεια ενός δικού του ανθρώπου “ενός ανθρώπου που είναι ο ίδιος με εκείνον που πέρασε για πρώτη φορά την πόρτα των Σπερς“.

Στην ανακοίνωση της είδησης, ο Πόποβιτς δήλωσε “έπειτα από 19 χρόνια υπηρεσιών που του πρόσφερα, ως ασίσταντ, ήλθε η ώρα να με ξεπληρώσει“. Ας θυμηθούμε τι είχε πει ο θρυλικός προπονητής στην απόσυρση της φανέλας -για να καταλάβουμε καλύτερα τι έγινε.

Ο κολυμβητής που έμεινε χωρίς πισίνα

“Δεν είναι cool αυτό που έκανε; Ένας τύπος από νησί, που ήλθε και έκανε ό,τι έκανε. Όλοι ξέρουμε τώρα πως ήταν κολυμβητής. Πιθανότατα θα γινόταν και Ολυμπιονίκης. Αλλά άλλαξαν τα πράγματα, όπως άλλαξε ο καιρός (ο Ντάνκαν στράφηκε στο μπάσκετ, αφότου ο Τυφώνας Ούγκο διέλυσε την πισίνα που υπήρχε στη γενέτειρα του, το Saint Croix). Η εποχή μου μαζί του άρχισε μετά τον κόουτς Όντομ, στον οποίον όλοι στο Σαν Αντόνιο χρωστάμε ένα ευχαριστώ που μας έστειλε έναν έτοιμο παίκτη. Δεν χρειάστηκε να κάνουμε πολλά, έπειτα από όσα είχε κάνει ο κόουτς Ντέιβ Όντομ στο Wake Forest. Ο Τίμι ήταν έτοιμος, όταν τον πήραμε“.

Η παράλειψη που στοίχειωσε τον Πόποβιτς

“Τον γνώρισα, αφότου τον επιλέξαμε στο ΝΒΑ draft, μια πολύ δύσκολη απόφαση (γελάει). Η γάτα σας θα μπορούσε να πάρει αυτήν την απόφαση -εννοώ δεν χρειαζόταν να είσαι πολύ έξυπνος. Είχα αποφασίσει ωστόσο, να πάω στο νησί του και να δω ποιος είναι αυτός ο τύπος. Να δω αν θα κάνουμε click. Έμαθα πολύ γρήγορα ποιος είναι. Θα μπορούσε να μου πει πως άπαξ και φτάσω στις Παρθένες Νήσους και νοικιάσω αυτοκίνητο, οφείλω να ξέρω ότι όλοι οδηγούν από την άλλη πλευρά του δρόμου. Αλλά το παρέλειψε. Έτσι, λίγο έλειψε να πεθάνω 2-3 φορές, όπως προσπαθούσα να πάω στο σπίτι του.

Μετά μείναμε στην παραλία για κάποιες μέρες. Κάναμε μπάνιο, μιλήσαμε και από τότε κατάλαβα πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος είναι, γιατί μιλούσε για τα πάντα, πέραν του μπάσκετ. Γίναμε οι δέκτες αυτής της ευφυίας και του τρόπου που έβλεπε και βλέπει τη ζωή. Και είμαστε ευγνώμονες“.

Το carrot cake

“Είναι όμως, και περίεργος. Δεν ξέρω πόσες φορές χρειάστηκε να του πάω, στο δωμάτιο, carrot cake“. Μια στάση εδώ: από τις πρώτες ημέρες της συνεργασίας τους, ο Πόποβιτς είχε μάθει πως ο Ντάνκαν λατρεύει τα carrot cake. Στα εκτός έδρας ματς των Σπερς, όταν ο Pop γέμιζε τη ψυχή του με το χόμπι της αναζήτηση ενός νέου εστιατορίου, μιας νέας ετικέτας κρασιού, δεν παρέλειπε να παραγγείλει ένα κομμάτι carrot cake, πριν φύγει. Το άφηνε έξω από την πόρτα του Ντάνκαν, στο ξενοδοχείο, χτυπούσε την πόρτα και έφευγε. “Όπως θα έκανε κάθε πατέρας που αγαπά το γιο του“, έγραψε το Complex, καταλήγοντας στο ότι “με τα χρόνια, αυτή η συνήθεια έγινε τελετουργικό για τα εκτός έδρας παιχνίδια. Μια κίνηση που ήταν πολλά περισσότερα από ένα σνακ. Ήταν μια κίνηση συνεργασίας και εκτίμησης“.

Τα ανάποδα σορτσάκια

Ο Πόποβιτς πάλι, εξήγησε ότι “έπρεπε να το κάνω αυτό για 20 χρόνια! Του πήγαινα carrot cakes για 20 χρόνια! Δεν με είχαν ενοχλήσει τόσο άλλοι μεγάλοι παίκτες. Αλλά ήταν ιδιαίτερος. Στις πρώτες προπονήσεις, φορούσε ανάποδα το σορτσάκι. Αναρωτιόμουν ποια είναι η φάση του. Μου είπε ‘έτσι κάνω δουλειά. Έτσι μου αρέσει να φορώ το σορτσάκι’. Κοιταχτήκαμε με τους άλλους προπονητές και καταλήξαμε στο ότι δεν μας ενδιαφέρει πώς φοράει τα ρούχα του. Είναι αίνιγμα, κατά κάποιος τρόπους“.

Ο σεβασμός στα λόγια που δεν έλεγε

“Νομίζετε πως ο Καγουάι Λέοναρντ δεν μιλάει πολύ. Όταν ο Τίμι πρωτοήλθε στο Σαν Αντόνιο, ζήσαμε την πνευματική τηλεπάθεια. Του έλεγα κάτι, εκείνος έμενε να με κοιτά, δεν ήμουν βέβαιος ότι προσέχει τι λέω, αλλά υπέθετα ότι καταλαβαίνει -γιατί προερχόταν από καλό κολεγιακό πρόγραμμα. Σύντομα αντιλήφθηκα πως καταλάβαινε όσα ήθελα να πω, ενδεχομένως να συμφωνούσε με τα μισά, αλλά είχε τόσο σεβασμό που δεν έλεγε τίποτα μπροστά στους υπόλοιπους. Κάποιες φορές δεν έδειχνα οίκτο και (δακρύζει) και για αυτό αισθάνομαι ευγνώμων, γιατί μου επέτρεψες να κοουτσάρω την ομάδα. Είσαι σούπερ σταρ που δέχεται χτυπήματα αραιά και που και όλοι οι άλλοι οφείλουν να σκάσουν και να ακολουθήσουν. Αυτός ο άνδρας το έκανε αυτό για εμένα. Μου επέτρεψε να κοουτσάρω“.

Το ‘θα πάω στο Ορλάντο’

Ενώ ήταν προ της λήξης το πρώτο συμβόλαιο “θυμάστε, τότε που όλοι έλεγαν πως θα πάει στο Ορλάντο. Έπαιξε το ρόλο του. Οφείλω να το πω αυτό. Έπαιξε το ρόλο του. Έλεγε ότι θέλει ένα σκάφος να ξεσκάει. Του έλεγα έχουμε ποταμό εδώ. Έχουμε και σκάφη. Μιλήσαμε πολλές φορές για το τι θα κάνει. Τον ρωτούσα συνέχεια. Δεν πέρασα εύκολα. Ένιωσα ότι είχε περάσει μια αιωνιότητα, όταν ήλθε να με συναντήσει ένα βράδυ. Ακολουθεί αληθινή ιστορία -και μην προσπαθήσεις να τη διαψεύσεις. Ήλθε και μου είπε ‘Ποπ θα πάω στο Ορλάντο’. Εγώ είχα μείνει άναυδος στα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Εκείνος δεν άλλαξε καν έκφραση. Και μετά μου είπε ‘κάνω πλάκα. Θα μείνω’. Αν θυμάμαι καλά πήδηξα στην αγκαλιά του. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πόσο του αρέσουν οι πλάκες“.

Είναι πολύ απαιτητικός

“Θυμάμαι όταν πήραμε τον Μανού Tζινόμπιλι, δεν είχε εντυπωσιαστεί. Του είχα πει ‘δεν θα πιστέψεις πόσο καλός είναι ο παίκτης που φέρνουμε. Κάνει το ένα, κάνει το άλλο, έχει την καρδιά λιονταριού’. Μου έλεγε ‘Οκ, θα δούμε’. Τι είδαμε; Με το που ήλθε ο Μανού είχε τραυματισμό στον αστράγαλο και δεν ήταν καλός στις προπονήσεις. Ο Τίμι με κοιτούσε και μου έλεγε ‘ώστε αυτός είναι ο Τζινόμπιλι; Καλή δουλειά Ποπ’. Αποφασίσαμε να τον περιμένουμε μέχρι τον Γενάρη, να αποθεραπευτεί και να επιστρέψει έτοιμος. Όταν ξαναπάτησε στο παρκέ ο Τζινόμπιλι, ήταν εκπληκτικός. Αλλά ο Τίμι δεν είπε ποτέ ‘έκανα λάθος’. Ή ‘ευχαριστώ’. Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Ίσως μου το πει απόψε“.

Η εκδίκηση, ως γνωστόν είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Ιδού το σχόλιο του Αργεντινού στην είδηση της πρόσληψης του Ντάνκαν.

Οι Αμερικανοί ενημέρωσαν πως λίαν συντόμως για τους Σπερς θα δουλέψουν -πάλι- και οι Τζινόμπιλι και Πάρκερ. Κάτι που αποδεικνύει για μια ακόμη φορά πως αυτός ο οργανισμός δεν έχει ταίρι. Είναι ο καλύτερος, μακράν του δεύτερου.