Ο άνθρωπος από ατσάλι, η Αγία Τριάδα και η υπέρβαση της Μαρίας

Έξι ματς πόιντς. Τόσους έχει σώσει ο Νόβακ Τζόκοβιτς σε παιχνίδια που έχει νικήσει τον Ρότζερ Φέντερερ. Αν η απίστευτη επιστροφή φόρχαντ στο 40-15 του ημιτελικού του US Open το 2011 κατατρύχει ακόμα τον Ελβετό, είναι βέβαιο πως το διαγώνιο passing shot στο 40-30 του γκέιμ στο οποίο σέρβιρε για να πάρει το ένατο Γουίμπλεντον της καριέρας του θα γίνει ένα βάσανο που θα κάνει το πρόσωπό του μελαγχολικό για όσο θυμάται τον εαυτό του.

Κι αν τελικά κράτησε το επόμενο σέρβις γκέιμ του, για να πάει στο 9-9, γλίτωσε μόνο από ένα μέρος του εφιάλτη που είχε βιώσει σε εκείνους τους διαδοχικούς ημιτελικούς του US Open, όταν ο Σέρβος είχε μετατρέψει το 5-4 και το 5-3 αντιστοίχως σε 7-5.

Ο Φέντερερ είχε και έναν μπρέικ πόιντ στο 11-11, όταν ο Τζόκοβιτς τον έσωσε με σμας και επιδόθηκε σε ένα πλήρως… σέρβικο στραβό χαμόγελο στο κορτ. Και όταν πια έφτασε η ώρα του τάι μπρέικ, που ασπάστηκε το All England Club ώστε τα πέμπτα σετ να μην είναι ανεξέλεγκτα, ο Τζόκοβιτς ήταν ο πιο έτοιμος πνευματικά τενίστας. Το ευθύ μπάκχαντ του τον έφερε σε τρεις ματς πόιντς και πήρε τον πρώτο, μετά από ένα για να κατακτήσει το 16ο Major του, να φτάσει τον Μπιόρν Μποργκ σε κατακτήσεις του εν λόγω τουρνουά, πέντε, να βρίσκεται συνολικά δύο πίσω από τον Ναδάλ και τέσσερα από τον Φέντερερ και να έχει βάλει υποθήκη ώστε πια να υπερέχει στη σύγκριση από τους δύο.

Ο Τζόκοβιτς προηγείται του Φέντερερ 10-6 σε Major, αλλά τον έχει νικήσει τις τελευταίες 5 φορές που συναντήθηκαν, έχει επικρατήσει εις βάρος του σε 4 τελικούς και έχει χάσει μόνο σε 1, εκείνο του US Open το μακρινό 2007. Ο ‘Νόλε’ μετρά 4 διαδοχικές νίκες απέναντι στον αντίπαλό του και 26 σε συνολικά 48 αναμετρήσεις.

Στο πρώτο παιχνίδι της νέας εποχής στο Γουίμπλεντον, το πρώτο τάι μπρέικ σε πέμπτο σετ ήρθε ακριβώς την ώρα που έπρεπε. Σε έναν τελικό που κράτησε 4 ώρες και 57 λεπτά και ήταν το πιο μακρύ παιχνίδι που έχει παίξει ο Φέντερερ σε αυτό το κορτ και δεύτερο συνολικά στην καριέρα του, μετά τις 5 ώρες και 14 λεπτά που δαπάνησε το 2009 στην ήττα από τον Ράφα Ναδάλ στη Μελβούρνη.

O Νόβακ Τζόκοβιτς αποδείχθηκε ο άνθρωπος από ατσάλι. Σε έναν τελικό που ο πιο άρτιος τενίστας ήταν ο καλύτερος εκ των δύο, ο Σέρβος ήταν η αλεπού στο παζάρι. Κέρδισε ένα ματς που δεν είχε κάνει μπρέικ επί σχεδόν τρεις ώρες, που στη σούμα υπολειπόταν 14 πόντους (218-204) σε ένα περιβάλλον πλήρως εχθρικό απέναντί του, με έναν τενίστα που είχε 15 περισσότερους άσους (25-10), 40 περισσότερους winners, 94-54, και μόλις 10 περισσότερα αβίαστα λάθη, 62-52.

Δεν το χωράει το μυαλό πώς ο Τζόκοβιτς πήρε αυτό το ματς, ενώ υστέρησε σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Έτρεξε λιγότερο από τον Φέντερερ, είχε χειρότερο ποσοστό στο πρώτο σερβίς, σε πόντους στο πρώτο σερβίς, στο δεύτερο σερβίς, σε πόντους στο δεύτερο σερβίς, έκανε τρία περισσότερα double faults, κέρδισε λιγότερους από τους μισούς πόντους που πήρε ο αντίπαλός του στο φιλέ (24 έναντι 51), αλλά και λιγότερους από τους μισούς μπρέικ πόιντς (3 έναντι 7).

Σε αυτόν τον τρίτο τελικό Γουίμπλεντον ανάμεσα στους δύο, το νούμερο ένα πήρε το ματς στο οποίο όλα έδειχναν Φέντερερ κρατώντας την ψυχραιμία του με τρόπο που παραπέμπει στην Παλαιά Διαθήκη και σε υψίπεδα που νομίζεις ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει. Κι αν ο Φέντερερ, στα 37 του, μπόρεσε να βγάλει έναν τελικό παίζοντας απίθανα στο μεγαλύτερο διάστημά του, αυτή η ήττα πρέπει να του γεννά πόνο. Ήταν ο τενίστας που επιτίθετο και που είχε τη μεγαλύτερη ποικιλία στο παιχνίδι του και σίγουρα θα του πάρει πολύ χρόνο για να απαντήσει στα ερωτήματα που του δημιούργησε αυτός ο τελικός.

Το ότι δεν έκλαψε στην απονομή, πιθανότατα πήγαζε από κάποια υπόσχεση που είχε δώσει στις δίδυμες, οι οποίες τον κοίταζαν διεξοδικά ενώ βραβευόταν. Πλέον, έχει τέσσερις χαμένους τελικούς Γουίμπλεντον, τρεις από τον Τζόκοβιτς και έναν από τον Ναδάλ, σε 12 προσπάθειες.

Ο δε Σέρβος έφτιαξε, με τη σειρά του, την άσφαλτο στο βαλκανικό δρόμο θριάμβου, μετά τον περιφανή θρίαμβο της Ρουμάνας Σιμόνα Χάλεπ επί της Σερένα Γουίλιαμς το Σάββατο, 2-0, οπότε όπου δεν υπάρχει γιγαντοαφίσα του στο Βελιγράδι έδωσε την αφορμή για να μπει. Είναι βέβαιον ότι, όσο ζούμε, δεν πρόκειται να επαναληφθεί τέτοια εποχή, στο τένις.

Ο Ρότζερ Φέντερερ, ο Νόβακ Τζόκοβιτς και ο Ράφα Ναδάλ βρέθηκαν στα ημιτελικά του Γουίμπλεντον, ακριβώς όπως έκαναν και στο Παρίσι. Ψάχνοντας τη διοργάνωση που ουδείς από τους τρεις βρέθηκε στον τελικό, ο χρόνος γυρίζει περίπου 3 χρόνια πίσω, όταν ο Άντι Μάρεϊ νίκησε τον Μίλος Ράονιτς στις 10 Ιουλίου 2016, στον τελικό του Γουίμπλεντον. Τότε ο Φέντερερ είναι αποκλειστεί από τον Καναδό στον ημιτελικό.

Επίσης, στο US Open του 2014, ο Μάριν Τσίλιτς είχε παίξει με τον Κέι Νισικόρι στον τελικό (3-0), με τους δύο τενίστες να αποκλείουν τους Φέντερερ και Τζόκοβιτς αντιστοίχως. Η αμέσως προηγούμενη φορά, δε, ήταν το Αυστραλιανό Όπεν του 2005, όταν ο Ρώσος Μάρατ Σάφιν είχε νικήσει 3-1 σετ τον Αυστραλό Λέιτον Χιούιτ,αφού σε έναν ημιτελικό αψεγάδιαστης ποιότητας επικράτησε του Φέντερερ στα 5 σετ.

Το πιο ακράδαντο επιχείρημα, όμως, είναι οι ημιτελικοί. Η τελευταία φορά που ουδείς εκ των τριών τενιστών έφτασε στους τέσσερις τελευταίους ενός Major, ήταν στο Ρολάν Γκαρός του 2004! Τότε ο Γκαστόν Γκαούντιο είχε νικήσει, σε ένα ματς αλησμόνητο για όποιον τον παρακολούθησε, το συμπατριώτη του Γκιγέρμο Κόρια.

Αν είναι δυνατόν να γίνει πιστευτό, σε εκείνο το Όπεν ήταν 3 Αργεντινοί στα ημιτελικά και ένας Βρετανός: ο Γκαούντιο απέκλεισε τον Νταβίντ Ναλμπαντιάν, ενώ ο Κόρια έθεσε εκτός τον Τιμ Χένμαν, που πληκτρολογώντας το ονοματεπώνυμό του ο γραφιάς πιάνει τον εαυτό του να τελεί σε ένα είδος υπαρξιακού σοκ, μια και δεν θα μπορούσε ποτέ να υποπτευθεί ότι ο Άγγλος είχε βρεθεί σε ημιτελικά στο χώμα. Τι είδους αστείο είναι αυτό;

Τότε, ο Ρότζερ Φέντερερ είχε αποκλειστεί στον τρίτο γύρο του παρισινού Όπεν από τον τρις νικητή του, το γοητευτικό Βραζιλιάνο Γκουστάβο Κουέρτεν.

Δεν είναι απίστευτο; Έχουν συμπληρωθεί 15 χρόνια, 1 μήνας και 15 μέρες από τις 29 Μαΐου του 2004, όταν ο Ελβετός έχασε. Έχουν περάσει 61 (!) Major, στα οποία τουλάχιστον ένας από τους τρεις φτάνει στα ημιτελικά.

O Ναδάλ έχει παίξει 14 φορές με τον Ρότζερ Φέντερερ, όλες σε τελικό και ημιτελικό, και 15 με τον Νόβακ Τζόκοβιτς, οι δύο σε προημιτελικό και οι υπόλοιπες σε τελικό και ημιτελικό. Ο Σέρβος, δε, έχει αντιμετωπίσει τον Ελβετό 16 φορές και μόνο μία, εκείνη για τον τέταρτο γύρο του Αυστραλιανού Όπεν του 2007, που συνοδεύτηκε από τη λογική ήττα, 3-0, δεν ήταν ημιτελικός ή τελικός!

Στο Ρολάν Γκαρός και το Γουίμπλεντον του 2007, το Αυστραλιανό Όπεν, το Ρολάν Γκαρός και το US Open του 2008, το US Open του 2009, το US Open του 2010, το Ρολάν Γκαρός και το US Open του 2011, το Αυστραλιανό Όπεν και το Ρολάν Γκαρός του 2012, στο Ρολάν Γκαρός και του Γουίμπλεντον του 2019, δηλαδή σε 13 Major, έφτασαν και οι τρεις στα ημιτελικά. Με το εντυπωσιακό διάλειμμα των επτά ετών, μάλιστα, στο οποίο προχωρούσαν συχνά δύο εξ αυτών, ενώ συχνή παρουσία είχε και ο Άντι Μάρεϊ.

Βιώνεται μια ασύλληπτη εποχή. Ο Κωνσταντίνος έγραψε στο twitter ότι οι υπόλοιποι τενίστες κάτι έχουν κάνει λάθος, για να μπορούν αυτοί οι τρεις να είναι στην πρώτη γραμμή συναπτώς, πάντως η αλήθεια είναι ότι, αρχής γενομένης από το Γουίμπλεντον του 2003, οι τρεις έχουν κατακτήσει 55 από τα 65 Major που έχουν γίνει!

Από τότε: ο Άντι Μάρεϊ και ο Σταν Βαβρίνκα έχουν πάρει από 3, οι Μάρατ Σάφιν, Άντι Ρόντικ, Μάριν Τσίλιτς, Γκαστόν Γκαούντιο από 1. Κι αυτό είναι όλο!

Σε ένα παιχνίδι που έχει καταστεί παγκόσμιο, που έχει συνοδευτεί από ξενύχτια και αποτρόπαιες, μερικές φορές, ζώνες ώρας, που έχει τεθεί σίγουρα το κόστος ευκαιρίας, του στυλ ‘γιατί βλέπω αυτό το ματς, αφού θα μπορούσα να είμαι αλλού και να κάνω έρευνα για το σκουλίκι Arxius Thesaurious’, όχι επειδή είμαι μικροβιολόγος, αλλά, απλούστατα, διότι ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ’, τρεις τενίστες έχουν ιδρύσει την απόλυτη Τριαρχία, που όμοιά της δεν έχει δει ξανά ο αθλητικός κόσμος, που-θε-νά.

Θα λογιζόταν ως σπάνιο, αν δεν ήταν τόσο δεδομένο. Αναρωτιέμαι πώς θα είναι ο κόσμος όταν σταματήσουν και οι τρεις, πώς θα είναι το τένις. Έχουν υπογράψει συμφωνία με το Βατικανό για να συνεχίσουν να παίζουν, ενθαρρύνοντας τη θρησκευτική ευλάβεια; Τους έχουν προσηλυτίσει μασόνοι και τους δίνουν πελώρια ποσά που δεν ξέρουμε ότι υπάρχουν από κοπτήριο που φτιάχνει νόμιμα χρήματα; Πίνουν το ελιξήριο της νεότητας, που δεν ανιχνεύεται; Τι φάση; Τι παράλογο συμβαίνει; Πώς θα επιβιώσει το ίδιο το τένις μετά τις αποχωρήσεις τους, πώς θα μας προετοιμάσει για την επόμενη μέρα του για να μην το παρατήσουμε ομαδόν και συλλήβδην;

Πού είναι ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ;

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς έπεσε θύμα έκπληξης στο Γουίμπλεντον, αφού αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από τον Τόμας Φαμπιάνο στον πρώτο γύρο, ωστόσο τουλάχιστον έδωσε το ‘παρών’ στα ημιτελικά του Αυστραλιανού Όπεν και χάρισε στον κόσμο την εμπειρία της μάχης με τον Στάνισλας Βαβρίνκα, στον τέταρτο γύρο του Ρολάν Γκαρός.

Ο γερμανοθρεμμένος Ρώσος Αλεξάντερ Ζβέρεφ, όμως, πού στο καλό είναι; Πέρυσι κέρδισε το τρόπαιο του ΑΤΡ Finals και υπήρξε η βεβαιότητα ότι αυτή θα ήταν η αρχή για σπουδαίες στιγμές. Ο Ζβέρεφ, όμως, στα τρία πρώτα Major της χρονιάς έχει δώσει 10 παιχνίδια, τη στιγμή που ο Νόβακ Τζόκοβιτς έχει δώσει 20!

Ο αποκλεισμός του από τον Γίρι Βέσελι στον πρώτο γύρο του Γουίμπλεντον του έχει κοστίσει, ‘’η αυτοπεποίθησή μου είναι κάτω από το μηδέν’’, ομολόγησε, στο Ρολάν Γκαρός αποκλείστηκε… φυσιολογικά, από τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ενώ στο Αυστραλιανό έφυγε στον τέταρτο γύρο, μετά την ήττα του από τον Μίλος Ράονιτς.

Είναι, όμως, κι ο τρόπος: από τον Ράονιτς έχασε 3-0, τον τελευταίο σετ στο τάι μπρέικ και τα υπόλοιπα δύο 6-1, από τον Τζόκοβιτς το ίδιο, με τα δύο σετ να τελειώνουν 6-2 και το πρώτο 7-5, ενώ έχασε στα 4 σετ από τον Γίρι Βέσελι στο Λονδίνο, ηττώμενος κατά κράτος: 7-5, 6-3, 6-2. Το παιδί με το πρόσωπο που μοιάζει να είναι γυάλινο, τόσο όμορφο και ανοίκειο, έχει σίγουρα εύθραυστη ψυχοσύνθεση.

Θα μπορούσε να δοκιμάσει το βελονισμό, δεν είναι αστείο. Το έκανε ο Νόβακ Τζόκοβιτς στο τέλος του 2010 και μεταμορφώθηκε σε έναν από τους σπουδαιότερους τενίστες όλων των εποχών.

Τι γίνεται με τη Ναόμι Οσάκα;

Το ‘διαζύγιο’ από τον προπονητή της ασφαλώς και της στοίχισε, αλλά μετά την πρώιμη έξοδο από το Ρολάν Γκαρός, χάνοντας πολύ εύκολα στον τρίτο γύρο από την Κατερίνα Σινιάκοβα, έπεσε θύμα ακόμα μίας τρανταχτής έκπληξης, από την Καζάκα Γιούλια Πουτίντσεβα, 2-0 σετ. Η Οσάκα, που κατέκτησε το US Open το 2018 και το φετινό Αυστραλιανό ήταν τόσο θλιμμένη στη συνέντευξη Τύπου της, που ρώτησε την υπεύθυνη αν μπορούσε να φύγει, γιατί ήταν έτοιμη να κλάψει.

Η Γιαπωνέζα ούτως ή άλλως δεν μιλάει πολύ, πάντως είναι δύσκολο να καταλάβεις ποιο είναι το πρόβλημα με το παιχνίδι της, το οποίο δεν είχε πολλές αδυναμίες μόλις έξι μήνες πριν. Σε λιγότερους από δύο μήνες, στις 26 Αυγούστου, θα επιστρέψει στο US Open, αφού θα έχει σε τουρνουά όπως πιθανότατα του Τορόντο και του Σινσινάτι. Με το νέο κόουτς της, Ζερμέιν Τζένκινς, θα πρέπει όχι απλώς να βρουν έναν κώδικα επικοινωνίας, αλλά τον τρόπο να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή της.

Κι αν δεν είναι γνωστό από τι δεσμεύεται, μοιάζει με τύπο που θα μπορούσε, αν δεν βρει μια λύση γρήγορα, να παρατήσει το τένις ξαφνικά, στα 22 της και όπως σαν αστέρι έπεσε στα κορτ τόσο γρήγορα να εξαφανιστεί.

Η αποχωρηση του Αντι Μαρεϊ, στο απλο Ανδρων, δεν συνοδευτηκε απο συνολικη εξοδο απο το τενις.

Ίσως ο Σκωτσέζος ξαναμπεί στο ταμπλό, αφού στο Γουίμπλεντον πήρε μέρος παίζοντας στο μεικτό διπλό, με τη… σεσημασμένη διπλοθεσίτισσα Σερένα Γουίλιαμς, η οποία όχι πολύ παλιά είχε καταδυναστεύσει το διπλό Γυναικών παίζοντας με την αδελφή της, Βένους.

Στις 5 Ιουλίου του 2008, επί παραδείγματι, οι δύο αδελφές έπαιξαν στον τελικό του διπλού Γυναικών, νίκησαν τις Λίζα Ρέιμοντ και Σαμάνθα Στοσούρ και λίγη ώρα αργότερα έπαιξαν στον… τελικό του απλού, όπου η Βένους νίκησε τη Σερένα. To 2009 επαναλήφθηκε: νίκησαν τις Στοσούρ και Ρενέ Σταμπς και λίγη ώρα μετά η Σερένα επικράτησε της Βένους.

Η Σερένα και ο Μάρεϊ χάρηκαν τη συμμετοχή τους και έφτασαν στον τρίτο γύρο, όπου αποκλείστηκαν από τους Μπρούνο Σοάρες και Νικόλ Μελιτσάρ. Αυτή μπορεί να είναι η αρχή για την επιστροφή του.

Πόσες από τις τενίστριες που ήταν στα προημιτελικά του Ρολάν Γκαρός βρέθηκαν στην αντίστοιχη φάση του Γουίμπλεντον; Η απάντηση είναι . Στα ημιτελικά, δε, δεν βρέθηκε κάποια που τα κατάφερε ως εκεί στο Παρίσι. Η Τζοάνα Κόντα αποκλείστηκε από την Μπαρμπόρα Στρίτσοβα, η δε Σιμόνα Χάλεπ, που κατέκτησε με στυλ και άνεση στο λονδρέζικο Όπεν, είχε μείνει εκτός από την Αμάντα Ανισίμοβα.

Τα κορίτσια που έδωσαν χρώμα στο Παρίσι δεν… κυλίστηκαν στα λιβάδια (δεν είναι σεξιστικό, είναι ποιητική αδεία) της Βρετανίας. Η Άσλεϊ Μπάρτι, νικήτρια του ‘Μουσκέτου’, έμεινε εκτός από την Άλισον Ρίσκε στον τέταρτο γύρο, η φιναλίστ Μαρκέτα Βοντρούσοβα έχασε στον πρώτο γύρο από κάποια Μάντισον Μπρέγκλε, σχεδόν τα ίδια έπαθε και η Ανισίμοβα, που αποκλείστηκε στο δεύτερο από την Πολωνή Μάγκντα Λινέτ. Η Σλόαν Στέφενς, όπως στον προημιτελικό του Ρολάν Γκαρός, αποκλείστηκε από την Κόντα, αλλά αυτήν τη φορά στον τέταρτο γύρο, όπως και η Πέτρα Μάρτιτς, η Κροάτα που παραδόθηκε στο δυναμικό παιχνίδι της Ελίνα Σβιτολίνα.

H Αμερικανίδα Μάντισον Κις, που είχε χάσει στον προημιτελικό του Ρολάν Γκαρός, λεηλατήθηκε στο δεύτερο γύρο του Γουίμπλεντον από μία τενίστρια με προδιαγραφές, τη Σλοβένα Πολίνα Χέρτσογκ. Η Μπαρμπόρα Στρίτσοβα έζησε δυο θαυμάσιες εβδομάδες στο Λονδίνο.

Έφτασε να παίζει στα ημιτελικά του Γουίμπλεντον, αποκλείοντας την Τζοάνα Κόντα πριν χάσει από τη Σερένα Γουίλιαμς, ενώ εκείνη και η Σου-γουέι Χσιέχ ήταν που σήκωσαν το τελευταίο τρόπαιο του τουρνουά, νικώντας την Καναδή Γκαμπριέλα Νταμπρόφσκι και την Κινέζα Γιφάν Ξου στο διπλό Γυναικών. Η 33χρονη Χσιέχ έχει το πιο θεαματικό και συναρπαστικό παιχνίδι στο γυναικείο τένις και αυτό γράφεται με τον πληκτρολόγο να έχει σώας τας φρένας.

Όποιος θέλει να περάσει 10 ψυχαγωγικά λεπτά, μπορεί να παρακολουθήσει στιγμιότυπα της Ταϊλανδής, νούμερου 29 στην παγκόσμια κατάταξη, στο youtube. Μόνο χαμένος χρόνος δεν είναι.

Το ρητορικό δίλημμα της Μαρίας Σάκκαρη

Η Ελληνίδα έφτασε για δεύτερη φορά στην καριέρα της στον τρίτο γύρο του Γουίμπλεντον, αλλά θα μπορούσε να έχει παίξει… στα ημιτελικά. Δεν είναι πρέπον να κάνεις… χιουμοράκι με τέτοια πράγματα, οπότε στην παραπάνω εκτίμηση (η οποία ενέχει, βεβαίως, έλλειψη σοβαρότητας, αφού δεν γίνεται να επαληθευτεί) δεν υπάρχει ίχνος αστεϊσμού.

Τουναντίον: η Σάκκαρη έχασε από την Ελίνα Σβιτολίνα στον τρίτο γύρο, 2-1 σετ. Η Ουκρανή προκρίθηκε άνετα της Πέτρα Μάρτιτς στον τέταρτο γύρο, ενώ το αυτό έκανε με την Καρολίνα Μουτσόβα στον προημιτελικό. Αυτές οι αντίπαλοι, τόσο η Κροάτα όσο και η Τσέχα, ταίριαζαν ταμάμ στο παιχνίδι της Σάκκαρη. Το αναπόφευκτο θα ήταν μία ήττα στον ημιτελικό από την καλύτερη τενίστρια του τουρνουά, τη Σιμόνα Χάλεπ, αλλά η Ελληνίδα τενίστρια θα είχε κάνει αυτό που λένε οι Αμερικανοί leap, δηλαδή το ξεπέταγμα.

Δεν σημαίνει ότι αυτήν την τροπή θα έπαιρναν τα γεγονότα, ότι δηλαδή θα επικρατούσε της Μάρτιτς και της Μουτσόβα, αλλά δεν θα κακίζαμε και τη Σάκκαρη αν σκεφτόταν ότι θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί.

Από την άλλη μεριά, αυτή η χαμένη ευκαιρία βρίσκεται μόνο σε έναν κόσμο ‘τι θα γινόταν εάν’, αλλά στην κατηγορία μίας κατάστασης στη διάρκεια της οποίας η Ελληνίδα τενίστρια δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Το ματς με τη Σβιτολίνα ήταν ένα από τα παιχνίδια του τουρνουά, η Σάκκαρη έπαιξε τα… πόδια της και έφυγε από το κορτ γνωρίζοντας ότι είχε δώσει την ψυχή της και μόνο τα… χούγια τής έμεναν να ξεφορτωθεί.

Μετά από τέτοια προσπάθεια δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για χαμένη ευκαιρία, αλλά στον αθλητισμό και γενικότερα σε ένα χώρο που υπάρχουν γραμμές ξέρετε πώς είναι: διυλίζονται οι νόμοι της Φυσικής, ο λόγος γίνεται για μερικά εκατοστά από εδώ και από εκεί, που χωρίζουν την επιτυχία από την αποτυχία, τα ερωτήματα υπάρχουν για την επανάληψη μίας άσκησης που στο παιχνίδι δεν βγαίνει, οπότε το ανικανοποίητο επικρατεί.

Αλλά υπό το οπτικό πρίσμα του θεατή, δεν γινόταν να έχει κάνει κάτι διαφορετικό. Αρχής γενησομένης από το US Open του Αυγούστου και του Σεπτέμβρη, η Σάκκαρη θα έχει τις ευκαιρίες της για διάκριση, αφού, πρωτίστως, έχει τις ικανότητες και επέδειξε χαρακτήρα ακόμα και στο τρίτο σετ με τη Σβιτολίνα, που έχασε 6-2, χωρίς να είναι απελπισμένη.