Το μεγαλύτερο ματς στην καριέρα του Ρότζερ Φέντερερ

Ερωτηθείς ο προπονητής Νίκος Γέμελος τον Αύγουστο του 2013, μετά από το έπος του Σπύρου Γιαννιώτη στα 10χλμ. ανοικτής θάλασσας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου της Βαρκελώνης, για το ποια είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του, απάντησε: “Αυτό το μετάλλιο. Πάντα είναι η τελευταία επιτυχία”.

Προφανώς, αυτή η απάντηση θα διαφοροποιούταν αν ο Γιαννιώτης είχε ανέβει στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Η διοργάνωση με τους 5 κύκλους ασφαλώς και είναι πάνω από όλες, ακόμα και από το… Γουίμπλεντον.

Ο Ρότζερ Φέντερερ, εκτός απροόπτου, θα σταματήσει την καριέρα του τον επόμενο χρόνο, γιορτάζοντας τα 39α γενέθλιά του στο Τόκιο, στην 5η του διοργάνωση, και ψάχνοντας ό,τι είναι το μόνο που του λείπει από την πελώρια συλλογή του, δηλαδή το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο απλό Ανδρών. Ως τώρα, έχει ένα χρυσό στο διπλό, με τον Στάνισλας Βαβρίνκα για παρτενέρ, το 2008 στο Πεκίνο, αλλά και το ασημένιο στο απλό Ανδρών το 2012 στο Λονδίνο, όταν έπειτα από έναν καταπληκτικό ημιτελικό με τον Χουάν Μαρτίν ντελ Πότρο έμεινε από καύσιμα στον τελικό με τον Άντι Μάρεϊ. Ως εκ τούτου, αυτός ο τελικός στο Λονδίνο την Κυριακή με τον Νόβακ Τζόκοβιτς, μπορεί και να είναι ο τελευταίος στην καριέρα του. Φαντάζει σίγουρα, για τον ίδιο, το πιο σημαντικό παιχνίδι της.

Ο Φέντερερ έφτασε στον 12ο τελικό Γουίμπλεντον, μετά το 3-1 επί του Ράφα Ναδάλ. Από τότε που έπαιξε για πρώτη φορά, το 2003, έχουν περάσει 16 χρόνια. Τότε, στα 21 της, η Σερένα Γουίλιαμς έπαιζε επίσης στον τελικό του λονδρέζικου Όπεν για πρώτη φορά. Η χρονική απόσταση είναι πελώρια από τότε, μοιάζει σχεδόν με διαφορετικό αιώνα. Ο Φέντερερ έχει νικήσει από το 2003 έως το 2007, το 2008 έχασε από τον Ναδάλ, το 2009 επικράτησε του Άντι Ρόντικ, το 2012 του Μάρεϊ, το 2017 του Μάριν Τσίλιτς.

Απομένουν δύο τελικοί, το 2014 και το 2015. Σε αυτούς, ο Ελβετός ήταν εκείνος που λύγισε, με τον αντίπαλό του την Κυριακή να βγαίνει στον αφρό. Στην πρώτη περίπτωση, μάλιστα, ο Σέρβος, νο1 στην παγκόσμια κατάταξη, κατάφερε και νίκησε σε ένα 5ο σετ στο οποίο οι δύο τενίστες είχαν φτάσει, αφού ο Φέντερερ επιβίωσε πρώτα ενός απίστευτου tie break στο 2ο σετ, για να ισοφαρίσει σε 1-1, σώζοντας 6 set points πριν από το τελικό 12-10, και απέδρασε με καταπληκτικό τρόπο στο 4ο σετ, όταν βρέθηκε πίσω 2-5 και πήρε 5 διαδοχικά γκέιμς για να φτάσει στο 5ο.

Και πάλι, σε αυτήν τη συγκυρία, έχασε.

Για να αποκτήσει κάποιος μία ένδειξη για τη σχέση που έχουν οι δύο τενίστες μεταξύ τους, τουλάχιστον μέσα από τον δημόσιο βίο και ό,τι αφήνεται στο κοινό να δει, μπορεί να πάει σε εκείνο το tie break του 2014 και στον 18ο πόντο. Τότε, με ένα δυναμικό φόρχαντ, ο Φέντερερ ισοφάρισε σε 9-9 και ο Τζόκοβιτς έπεσε κάτω. Ο Ελβετός περπάτησε προς το φιλέ, για να διαπιστώσει τι είχε ο αντίπαλός του. Ο Σέρβος σηκώθηκε γρήγορα, κοιτάζοντάς τον. Δεν ήταν δέος, ούτε φόβος. Ήταν η ιδέα ότι θα του έμενε το στίγμα, αν υποκρινόταν οποιονδήποτε πόνο ή καθυστερούσε να αντιδράσει.

Βαλκανικές γκραβούρες

Είναι ξεκάθαρο ότι ένας πρωταθλητής σαν τον Τζόκοβιτς, που όταν τελειώσει την καριέρα του μπορεί να είναι ο πολυνίκης σε Major, ενδιαφέρεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για τη δόξα και την υστεροφημία του. Όντας ο πρώτος -και πρακτικά, σε βάθος χρόνου, ο μόνος- τενίστας που κατόρθωσε να παρεισφρήσει ανάμεσα στους Φέντερερ και Ναδάλ, αυτός ο σπουδαίος αθλητής έγινε ‘πολιορκητικός κριός’, που απείλησε να ρίξει την ατσάλινη πύλη του κάστρου της δικής του κόντρας.

Κι αν με τον Ναδάλ βρίσκονται σχεδόν στην ίδια ηλικία και οι φορές που έχουν αναμετρηθεί είναι σχεδόν αμέτρητες, 54 δηλαδή, όσα και τα χτυπήματα σε εκείνο το αλήστου μνήμης ράλι στον τελικό του US Open το 2012, οι αναμετρήσεις με τον Φέντερερ δεν είναι κατά πολύ λιγότερες.

Οι δύο τενίστες θα παίξουν στον τελικό του Γουίμπλεντον για 48η φορά και αυτό σημαίνει ότι ο ‘Νόλε’ συμπληρώνει την Κυριακή 100 ματς (!) με Φέντερερ και Ναδάλ, κάτι που κάνει το εγχείρημα εξοντωτικό και δίνει πολύ υψηλότερο δείκτη δυσκολίας, σε ό,τι έχει καταφέρει ήδη και σε ό,τι πρόκειται να καταφέρει στην καριέρα του.

Αυτήν τη στιγμή, μάλιστα, έχει νικηφόρο ρεκόρ απέναντι και στους δύο! Έχει νικήσει 28 φορές τον Ναδάλ, με κορωνίδα το ασύλληπτο ρεκόρ του το 2011, όταν τον νίκησε 6 φορές, 4 σε τελικούς ΑΤΡ 1000 και 2 στον τελικό του Γουίμπλεντον και του US Open, κάνοντάς τες 7 διαδοχικές στο μυθικό, πια, ματς των 5 ωρών και 56 λεπτών στην Αυστραλία, στις 29 Ιανουαρίου του 2012.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς αντιδρά μετά από έναν χαμένο πόντο στον ημιτελικό του Ρολάν Γκαρός 2019 κόντρα στον Ντόμινικ Τιμ στο Παρίσι, Σάββατο 8 Ιουνίου 2019 AP Photo/Michel Euler

Ο Φέντερερ, άλλωστε, είναι η ‘χρυσή αγελάδα’ του παγκόσμιου αθλητισμού. Την ώρα που ο Τζόκοβιτς απαντάει στο Eurosport, αυτός παίζει το παιχνίδι των 73 ερωτήσεων στην κάμερα της Vogue και στέλνει χαιρετίσματα στην Άνα Γουίντουρ, την αρχιέρεια του πιο σημαντικού περιοδικού μόδας στον κόσμο, τη γυναίκα που φημολογείται ότι κόπιαρε η Μέριλ Στριπ στο περίφημο ‘Ο Διάβολος Φοράει Prada’. Σε εκείνη τη συνέντευξη, ο Φέντερερ αποκάλυψε μία στυλιστική συμβουλή που του έδωσε η Γουίντουρ.

Ο Τζόκοβιτς δεν έχει τίποτα τέτοιο. Και έχει προσπαθήσει, όλα αυτά τα χρόνια, να γίνει συμπαθής στον Ελβετό, όπως φαίνεται χωρίς μεγάλη επιτυχία. “Ευχαριστώ που με άφησες να νικήσω”, ήταν μία από τις ατάκες που είχε πει στον επινίκιο του 2014, απευθυνόμενος προς τον Φέντερερ. Πλειστάκις, στα παιχνίδια τους, ο Τζόκοβιτς θα χειροκροτήσει τη ρακέτα του μετά από ένα φανταστικό χτύπημα. Αλλά τα αυτιά και τα… μάτια του τελευταίου δεν ιδρώνουν. Ποτέ δεν του επιδαψίλευσε έναν έπαινο, όπως το “δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να χάσω από αυτόν”, που είπε για τον Ναδάλ μετά από τη δική του νίκη στη Μελβούρνη, στις αρχές του 2017. Στο μυαλό του φαίνεται ότι υπάρχουν διαφορές αισθητικής φύσεως, είναι σαν κάποιος να βρέθηκε με χρήματα και να πήγε να κατοικήσει στην πανάκριβη γειτονιά τους.

Δεν είναι τελείως άδικο αυτό, καθώς ο ίδιος ο σπουδαίος Ελβετός, αφ’ ης ύπαρξης και αύρας του, καθιστά το τένις ελιτίστικο άθλημα. Ο Τζόκοβιτς, ως Σέρβος, έχει εκ κλίσεως και εκ καταγωγής αυτό το πονηρό χαμόγελο και τα γουρλωμένα μάτια για τα οποία οι συμπατριώτες του στα ομαδικά σπορ διακρίνονται και μπορεί να γίνει εξαιρετικά σαρκαστικός και πικρόχολος κατά τη διάρκεια μίας αναμέτρησης, ειδικά από ένα τυχερό χτύπημα του αντιπάλου. Θυμίζει παιδάκι, που μετά από ένα άστοχο σουτ παραπονιέται για την π…να την μπάλα, ενώ τον βλέπεις να μουρμουρίζει, σχεδόν να μεμψιμοιρεί, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ίσως αναλογιζόμενος για το δικό του φταίξιμο σε αυτήν τη ζωή, δηλαδή το γνωστό “σε τι έχω φταίξει και πρέπει να το περνάω αυτό”, που όλοι λίγο πολύ έχουμε πει, απευθυνόμενοι στον Θεό.

Κι όμως, ο Φέντερερ έχει βιώσει πικρές στιγμές από τον Τζόκοβιτς. Αυτοί οι δύο τελικοί του Γουίμπλεντον, με το 3-1 του 2015 να είναι η τελευταία φορά που έχουν βρεθεί, είναι μόνο ένα κομμάτι από τις ήττες του απέναντι στον Σέρβο και στις δραματικές στιγμές που βίωσε.

• Στον ημιτελικό του αυστραλιανού το 2008, ο Τζόκοβιτς του έκοψε το σερί των 10 τελικών σε Major, από το Γουίμπλεντον του 2005 έως το US Open του 2007.
• Οι 4 match points σε 2 ημιτελικούς US Open είναι επίσης αξιομνημόνευτοι. Στην πρώτη περίπτωση, το 2014, ο Φέντερερ προηγούνταν 5-4 και 40-15 στο 5ο σετ, αλλά το σερβίς ήταν του Σέρβου. Στη δεύτερη, ο Ελβετός προηγούνταν 5-3 και 40-15 στο 5ο και σέρβιρε. Ήταν εκείνη τη στιγμή που ο Τζόκοβιτς έκανε μία ασύλληπτη επιστροφή με φόρχαντ από το σερβίς του, αλλάζοντας για λίγο το κοινό αίσθημα στο ‘Άρθουρ Ας’, το κεντρικό κορτ της Νέας Υόρκης, και καταφέρνοντας να πάρει το γκέιμ. Και στις δύο περιπτώσεις, οι αναμετρήσεις δεν έφτασαν στο tie break. Ο Φέντερερ κατέρρευσε και έχασε 7-5. Αυτή η επιστροφή, πάντως, ακολουθεί το Σέρβο στην καριέρα του.
• Οι δύο τελικοί του Γουίμπλεντον, το 2014 και το 2015, δεν επέτρεψαν στον Ελβετό να πάρει ένα Major. Ουσιαστικά, ο Φέντερερ επέστρεψε στην κορυφή όταν ο Τζόκοβιτς έπαθε το μεγάλο μπλακ άουτ, από τον Ιανουάριο του 2017 έως τον Ιούνιο του 2018. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, ο Ελβετός πήρε 3 Major και έφτασε στα 20.
• Ο Τζόκοβιτς τον έχει νικήσει, επίσης, στον ημιτελικό του Ρολάν Γκαρός το 2012, στον τελικό του US Open το 2015, όταν ο Φέντερερ βρισκόταν σε δαιμονιώδη φόρμα και είχε ανακαλύψει το SABR, ένα χτύπημα που έκανε ύστερα από σερβίς του αντιπάλου του, φτάνοντας να αποκρούει την μπάλα από τη γραμμή στην περιοχή του σερβίς, και το 2011 και το 2016, στους ημιτελικούς του Αυστραλιανού Όπεν.

Πολλά, αν συνυπολογιστούν οι βαλκανικές γκραβούρες, για να τα αντέξει η εκλεπτυσμένη λογική του Ελβετού, για να μην αποτυπωθούν και οι ήττες στα ATP Finals και στα ΑΤΡ 1000, με αποκορύφωμα το Ίντιαν Γουέλς του 2011, δηλαδή την τελευταία φορά που είδε κάποιος τον Φέντερερ να εξοργίζεται τόσο, ώστε να κομματιάζει τη ρακέτα του στο σκληρό έδαφος του κορτ της Καλιφόρνια.

Από το Λονδίνο το 2012

Από τη μεριά του, πάντως, έχει να παραθέσει μερικές πολύ σημαντικές νίκες. Το 3-0 στον τελικό του 2007, στη Νέα Υόρκη, το 3-0 στον ημιτελικό του 2009 στο ίδιο Major, με τον περίφημο tweener που του έδωσε 3 match points και, κυρίως, τη νίκη στον ημιτελικό του Ρολάν Γκαρός το 2011, όταν ο Τζόκοβιτς είχε φτάσει σε εκείνο το ματς έχοντας ρεκόρ 41-0! Υπάρχει συγκεκριμένη σελίδα στη Wikipedia με τίτλο “2011 Novak Djokovic tennis season“.

Ο Φέντερερ τον έχει νικήσει επίσης και στον ημιτελικό του Γουίμπλεντον το 2012, με 3-1, αλλά αυτή είναι η τελευταία νίκη σε Major επί του Σέρβου. Ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ο μόνος από τους 3 που έχει καταφέρει το Grand Slam, δηλαδή 4 συνεχόμενα Major. Μετά από το Γουίμπλεντον του 2015, πήρε το US Open, το Αυστραλιανό του 2016 και το Ρολάν Γκαρός, πετυχαίνοντας τον άθλο. Ήταν ο πρώτος τενίστας που τα κατάφερε, μετά από τον Ροντ Λέιβερ το 1969! Βεβαίως, η ‘ρουκέτα’ είχε πετύχει το Calendar Slam, δηλαδή τα 4 τουρνουά κατακτημένα την ίδια χρονιά, ένα έτος αφού είχαν γίνει Όπεν, ούτως ειπείν επαγγελματικά.

Ο Τζόκοβιτς είναι μόνος του. Κάποτε θεωρήθηκε παρτενέρ του στο ταξίδι του στην Ιστορία και το κληροδότημα των Φέντερερ και Ναδάλ ο Μάρεϊ, αλλά ο Σκωτσέζος ποτέ δεν ‘ψηνόταν’ να αναβιώσει τέτοιου είδους δράμα. Το στυλ του, άλλωστε, δεν είχε την αντίθεση που είχαν εκείνα του Μαγιορκινού και του τελευταίου αυτοκράτορα από τη Βασιλεία.

Αν έχει φίλους στο τουρ, δεν τους ξέρει κανείς, σε αντίθεση με τον Ελβετό, που αγαπιέται από όλον τον κόσμο και κερδίζει κάθε σεζόν, σχεδόν από την αρχή της, το βραβείο του πιο λαοφιλούς τενίστα. Ο Τζόκοβιτς είναι πρόεδρος των παικτών, αλλά σε κάθε περίπτωση νιώθει ότι από τους δύο δεν έχει τη στήριξη που θα ήθελε. Για του λόγου το ασφαλές, ο Φέντερερ δεν έχει εκφράση ποτέ γνώμη για αποφάσεις που έχουν ληφθεί σε ό,τι αφορά τα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά δικαιώματα των αθλητών, ενώ στη μία περίπτωση που ο Ναδάλ σχολίασε μία απόφαση, αποκάλυψε ότι δεν ερωτήθηκε καν.

Ο Ρότζερ Φέντερερ κρατάει το τρόπαιο μετά από τη νίκη του επί του Ράφα Ναδάλ κατά τη διάρκεια του τελικού του Αυστραλιανού Όπεν στη Μελβούρνη, Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017 AP Photo/Andy Brownbill

Για τον Φέντερερ, αυτή η αναμέτρηση είναι πιο κρίσιμη. Θέλει να μεγαλώσει τη διαφορά στα Major και κυρίως να αποδείξει ότι μπορεί σε ένα τουρνουά να νικήσει τον Ναδάλ και τον Τζόκοβιτς, κάτι που ουδέποτε έχει καταφέρει. Ο ‘Νόλε’, στα 32 του, με σωματότυπο που αντέχει και με ευελιξία που θα του επιτρέψει να αγωνίζεται τουλάχιστον μία 5ετία σε top επίπεδο, ψάχνει το 16ο δικό του Major και 5ο Γουίμπλεντον, για να μειώσει την απόσταση από τον Ελβετό σε 5 και 3 αντιστοίχως. Ο Νόλε έχει ένα περισσότερο Αυστραλιανό Όπεν (8 έναντι 7), τα ίδια Ρολάν Γκαρός και 2 λιγότερα US Open, ένα τουρνουά στο οποίο ο Φέντερερ έχει 5, αλλά δεν το έχει κατακτήσει από το 2008.

Αυτος ο τελικός στο Λονδίνο μπορεί να μην έχει την αίγλη της κόντρας του Φέντερερ με τον Ναδάλ, πάντως είναι και για τους δύο τενίστες η 4η φορά που συναντιούνται στα… άγια γρασίδια, όσες δηλαδή έχει παίξει ο Ελβετός με τον Ισπανό.

Κι ενώ τελειωμό δεν έχουν οι αναμετρήσεις, και ουδείς μπορεί να ορκιστεί ότι αυτή θα είναι η τελευταία τους σε Major, σε αυτόν τον τελικό διακυβεύονται όσα κάποιος μπορεί να φανταστεί, ου μην και περισσότερα. Ένας τενίστας που θεωρεί τον αντίπαλό του κακό μπελά και ουσιαστικά δεν τον έχει αποδεχθεί, απέναντι σε έναν τενίστα που δικαίως νομίζει ότι το δικό του ντεφορμάρισμα έβγαλε το συγκεκριμένο ανταγωνιστή του στον αφρό, συν ότι έχει βαρεθεί να ζει στη σκιά του.

Ο τελικός αρχίζει στο πρώτο ‘πίτσκου’. Πού τελειώνει, είναι άγνωστο.