Το ‘φόρχαντ θανάτου’ του Κύργιου είχε στόχο τον Ναδάλ

Το ταμπεραμέντο ενός αθλητή, συχνά μπαίνει μπροστά από μια άλλη, ομοιοκατάληκτη λέξη, το ταλέντο. Για κάθε Σακιλ Ο’ Νιλ και κάθε Τσαρλς Μπάρκλει που κατάφεραν να τιθασεύσουν την αγάπη τους για νταηλίκια και trash talk, υπήρξαν κάποιοι τύποι που δεν κατάφεραν ποτέ να αυτό-πειθαρχήσουν, συχνά με μοιραία αποτελέσματα, όπως στην περίπτωση του Κρις Μπενουά. Ο τενίστας Στέφαν Έντμπεργκ μπορεί να θεωρηθεί μια αντίστοιχη – τραγική – περίπτωση, όταν με σερβίς του σε αγώνα του US Open 1983, είχε πετύχει τον επόπτη Βαρτχάιμ στα πόδια, προκαλώντας ένα χτύπημα που του στέρησε τη ζωή.

Ο Νικ Κύργιος είναι μια περίπτωση αθλητή, που επιεικώς μπορείς να χαρακτηρίσεις ‘απρόβλεπτη’. Ο ελληνοαυστραλός δεν χαρίζει καλά λόγια και φιλοφρονήσεις σε κανέναν και αντιμετωπίζει το τένις σαν μια μάχη ζωή και θανάτου.

Οι αγώνες επίσης, για τον Κύργιο, δεν είναι ‘παιχνίδια τένις’ αλλά μάχες. Ο Τζόκοβιτς, ο Ναδάλ, ο Βερντάσκο, είναι μερικοί από τους πιο ονομαστούς εχθρούς του, το κοινό επίσης, όταν αντιδρά εχθρικά και δεν τον σέβεται, μπορεί να καταταχθεί στους εχθρούς. Οι επόπτες και οι παρατηρητές είναι μια σέκτα ανθρώπων που δεν κρατούν ρακέτα αλλά κρίνουν την έκβαση ενός αγώνα, συχνά με λάθη, όπερ και μπαίνουν στο στόχαστρο του Νικ. Κάθε ένας που δεν σέβεται τον Νικ Κύργιο, είναι ένας εν δυνάμει εχθρός.

Το μας με τον Ναδάλ για το Γουίμπλεντον, αναμενόταν απρόβλεπτο. Οι δυο αθλητές στις μεταξύ τους επίσημες αναμετρήσεις είχαν σκορ νικών 3-3. Ο Κύργιος από τη rookie χρονιά του στα επαγγελματικά κορτ, όταν ήταν ακόμα στο #144 της παγκόσμιας κατάταξης, όντας μόλις 19 ετών, είχε πετύχει μια επική νίκη ενάντια στον Ναδάλ. Το τελικό σκορ του αγώνα έδειξε νίκη του Ναδάλ στα σημεία, με ένα δαιδαλώδες σκορ: 6-3 3-6 7-6 (7-5) 7-6 (7-3). Και μια στιγμή, ένα περιστατικό που εγείρει συζητήσεις και λίγο τρόμο, ως προς τις επικίνδυνες ατραπούς που μπορεί να πάρει η ανταγωνιστική διάθεση ενός αθλητή.

“Γιατί να απολογηθώ; Αφού πήρα εκείνο τον πόντο. Τον είχα βάλει σημάδι, ήθελα να τον χτυπήσω. Ο τύπος έχει κερδίσει τόσα Γκραν Σλαμ, έχει τόσα εκατομμύρια στην τράπεζα, νομίζω πως μπορεί να αντέξει μια μπαλιά στο στήθος“, δήλωσε ο Κύργιος αφού είχε τελειώσει ο αγώνας με ήττα του Ελληνοαυστραλού με 4-2.

Ο Ναδάλ επιχείρησε να υποβαθμίσει το γεγονός, αφήνοντας παράλληλα αιχμές προς τον αντίπαλο του: “Δεν ήταν επικίνδυνο προς εμένα το χτύπημα, αλλά για έναν επόπτη, για το κοινό, τέτοια χτυπήματα είναι επικίνδυνα. Ξέρω πως είναι (ο Κύργιος) ένας μεγαλόσωμος, ταλαντούχος παίκτης, αλλά οφείλει να γνωρίζει πως όταν χτυπάς την μπάλα με τέτοιο τρόπο, μπορεί να πάει οπουδήποτε”. Ο Κύργιος ολοκλήρωσε την ‘παράσταση’ του με ένα σόου διαμαρτυρίας προς τον επόπτη, υποστηρίζοντας πως ο Ναδάλ καθυστερούσε υπερβολικά να εκτελέσει τα σερβίς του.

Το ζήτημα της απαίτησης του σεβασμού, το trash talk, όλα αυτά είναι στοιχεία αθλητικής ανταγωνιστικής συμπεριφοράς. Όμως όταν φτάνεις στο σημείο να απειλήσεις τη σωματική ακεραιότητα του αντιπάλου, το showtime ξεπερνάει τα όρια και γίνεται Φόβος και Παράνοια με ρακέτα και μπαλάκι. Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να δώσει το στίγμα μιας τέτοιας συμπεριφοράς και να δείξει το δρόμο για τη συνέχεια στον Κύργιο, αυτός είναι ο θρύλος του αθλήματος Μπόρις Μπέκερ, με την παρακάτω δήλωση που έκανε για τον Αυστραλό:

“Θέλω ο Νικ Κύργιος να μάθει πως τον θεωρώ σπουδαίο παίκτη, το τένις τον θέλει, θα έλεγα ακόμα και πως τον χρειάζεται. Αντιλαμβάνομαι γιατί έχει εκρήξεις, τον στηρίζω, αλλά δεν πρέπει να εκρήγνυται για το τίποτα. Δεν θα αλλάξεις το τένις χωρίς να κερδίσεις έναν μεγάλο τίτλο. Τα θρυλικά ματς, για τα οποία συζητάμε διαρκώς δεν έγιναν θρυλικά επειδή ένας παίκτης ήταν πολύ δυνατός ή ένας άλλος δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Οι αγώνες που εγώ αγάπησα, δεν εξελίχθηκαν ποτέ σε μάχη που θύμιζε κακόφημο μπαρ”.