Το κλάμα του Αντετοκούνμπο είναι η αλήθεια της ζωής του

“Never fade, I know you think you’re someone I forgot. Never fade, I’m everything you really think I’m not” (Alice In Chains, ‘Never Fade’)

Ο κόσμος αγαπάει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Αυτή είναι μια διαπίστωση που μπορούμε να κάνουμε με ευκολία. Ο κόσμος δεν αγαπάει τον Αντετοκούνμπο, γιατί δεν τον βλέπει συχνά με τα χρώματα της Εθνικής Ελλάδας. Αυτή είναι άλλη μια διαπίστωση πολλών Ελλήνων οπαδών, που έχουν κατακλύσει από σήμερα τα ξημερώματα τα social media, αποθεώνοντας τον Giannis για τη βράβευση του ως NBA MVP για τη σεζόν 2018-19, αναμένοντας να τον δουν με τα χρώματα της γαλανόλευκης στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο μπάσκετ.

Ο Αντετοκούνμπο ποτέ δεν είπε ψέματα, ποτέ δεν ήταν υποκριτής, ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλό του. Απόδειξη όλων αυτών των ισχυρισμών δεν αποτελεί μόνο αυτή η όμορφη, ανθρώπινη στιγμή, όπου δάκρυσε μπροστά στις κάμερες, έχοντας παραλάβει το βραβείο του, αλλά το σύνολο της ζωής του, από τα Σεπόλια ως το Μιλγουόκι.

Δεν θα σας πει παινέματα, δεν ξέρει κολακείες για τους MVP του ΝΒΑ o γράφων. Πρόκειται για έναν θεσμό όπου αναγνωρίζει τους elite players μιας elite διοργάνωσης του μπάσκετ, ίσως της κορυφαίας του πλανήτη. Ο Αντετοκούνμπο βρίσκεται ήδη εκεί, το χθεσινό βραβείο ήταν μόνο ένα thumps up από τη National Basketball Association, που είδε στο πρόσωπό του έναν μαχητή και πίστεψε στην εξέλιξή του, παρά το γεγονός ότι εκείνος δεν προερχόταν από κάποιο κολέγιο, όπως ο Ζάιον Γουίλιαμσον και ο Αρ Τζέι Μπάρετ.

Η ζωή του Αντετοκούνμπο θυμίζει την ιστορία του ράπερ που υποδύθηκε ο Έμινεμ στην ταινία ‘8 Mile’. Η ζωή στα Σεπόλια δεν είχε πολλές ανέσεις. Ο μικρός Γιάννης και τα 3 αδέλφια του, παρότι είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα, δεν είχαν την ιθαγένεια. Ως τα 18 του, δεν είχε καν επίσημα έγγραφα και δεν ήταν πολίτης ούτε της Ελλάδας, αλλά ούτε και της Νιγηρίας. Μέχρι τις 4 Απριλίου 2013, ημέρα εκτόξευσης σε έναν άλλο κόσμο.

Ο Γιάννης, μαζί με τον αδελφό του, Θανάση, γνώριζαν το μπάσκετ ως μια νοβοκαΐνη για το μυαλό και το σώμα, για όσα βίωναν στην καθημερινότητά τους, πουλώντας γυαλιά ηλίου και ρολόγια στο δρόμο. Από το 2007 ως το 2009 παρατηρούσαν το μπάσκετ των ‘μεγάλων’, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, από το καταφύγιο του Φιλαθλητικού, όπου αγωνίζονταν. Τα όνειρα του Γιάννη ξεπερνούσαν τη Basket League.

Στις 4 Απριλίου 2013, επιλογή στο #15 του ντραφτ από τους Μιλγουόκι Μπάκς. Στις 9 Μαΐου, απόδοση ελληνικής υπηκοότητας από την κυβέρνηση εκείνης της εποχής. Στο αμερικανικό μπάσκετ δημιουργούνται απορίες γι’ αυτό το λεπτοκαμωμένο 19χρονο παιδί. Πώς βρέθηκε από την Α2 της Ελλάδας στο NBA; Θα αντέξει στην πίεση;

Ο Κρις Μάνιξ του Sports Illustrated, μέσα στην άνυδρη σεζόν 2013-2014 των Μπάκς κι ενώ η ομάδα τρέχει ρεκόρ 12-47, τον εντοπίζει μέσα στη γενική μετριότητα των ‘Ελαφιών’ και στοιχηματίζει επάνω του για το μέλλον της ομάδας. Ο προπονητής της ομάδας, Λάρι Ντρου, βλέπει ένα νεαρό παιδί που συνεχίζει να ψηλώνει, κάνοντας ένα σωρό “ενδιαφέροντα πράγματα” στο παρκέ, όπως δήλωνε στο Yahoo Sports. Ο Αντετοκούνμπο δεν βιαζόταν για το μέλλον, το περίμενε να συμβεί.

Την ίδια εποχή, προσπαθούσε να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, ξοδεύοντας άπειρες ώρες στο προπονητικό κέντρο των Μπακς, στέλνοντας στους γονείς του πίσω στην Αθήνα τα περισσότερα χρήματα από το μηνιάτικό του. Μάλιστα, σύμφωνα με το Ball Don’ t Lie, μια μέρα είχε πάρει ταξί για να πάει στη Western Union και να στείλει χρήματα. Στη συνέχεια διαπίστωσε πως είχε στείλει περισσότερα απ’ όσα υπολόγιζε, με αποτέλεσμα να ξεμείνει και να ξεκινήσει για το γήπεδο των Μπακς με τα πόδια, κάνοντας ωτοστόπ σε ταξί. Τελικά, για καλή του τύχη, δυο ταξιτζήδες αφού τον είχαν ρωτήσει “παίζεις στους Μπακς, παιδί μου;”, σταμάτησαν και ένας εξ αυτών τον πήγε δωρεάν στο γήπεδο.

“Χωρίς την οικογένεια δεν είσαι τίποτα, η οικογένεια είναι τα πάντα”, έλεγε στην κάμερα του NBA και δεν αστειευόταν. Στην πρώτη χρονιά του στο NBA, όταν έμοιαζε ανθρωπίνως αδύνατο να εξασφαλιστούν αμερικανικές βίζες για τους γονείς του, Βερόνικα και Τσαρλς, κοιμόταν στο γυμναστήριο των Μπακς, ζούσε στο Μιλγουόκι με το μυαλό στην Αθήνα και σκεφτόταν ακόμα και να τα παρατήσει όλα. Το ντοκιμαντέρ ‘Finding Giannis’ εξιστόρησε αυτήν την περιπέτεια και χρειάστηκε να περάσουν αρκετοί μήνες για να χαμογελάσει και να απολαύσει την εκτόξευσή του στο υψηλότερο επίπεδο του μπάσκετ.

Ο θάνατος του Τσαρλς, ένας μεγάλος έρωτας, μια ζωή αγκαλιά με τη Βερόνικα, με τον Κώστα, με τον Άλεξ, ακόμα και με τον Θανάση και τον Φράνσις. Όλη η οικογένεια ενωμένη σαν μια γροθιά, μια πεντάδα από MVP γινόταν ο πύργος της δύναμής του, στην πρώτη εμφάνιση στα playoffs, χάνοντας την πρόκριση από τους Ράπτορς, σε μια επική σειρά 6 αγώνων. Η άνοδος είναι ραγδαία, το όνομά του φιγουράρει σε κάθε επίσημη κατηγορία ατομικών στατιστικών του NBA.

Η ζωή του είναι μια σειρά από εντυπωσιακά στιγμιότυπα. Η ομάδα του έχει χριστεί πια διεκδικήτρια του τίτλου, εκείνος συμμετέχει στο All Star Game και απαντάει στις τρολιές του Λεμπρόν Τζέιμς και κάνει τον σχολιαστή Σακίλ Ο’ Νιλ να μάθει επιτέλους το όνομα του. Παίζει από point guard μέχρι ‘τεσσάρι’, θυμίζει στους παλαιότερους κάτι από Μάτζικ Τζόνσον και τρομάζει τους αντιπάλους με την ‘ιερή μανία’ που βγάζει στο παρκέ. Είπαμε, είναι ο Giannis, είναι ο ‘Greek Freak’.

Fast forward στην τελετή απονομής των NBA Awards 2019. Ο Αντετοκούνμπο κερδίζει το χειροκρότημα των συναθλητών του, των ανθρώπων που γράφουν κείμενα, που διαχειρίζονται το παρόν και το μέλλον του οργανισμού που λέγεται National Basketball Association. Είναι μια στιγμή που δείχνει να θέλει να γυρίσει το κεφάλι πίσω και να ανακαλέσει στη μνήμη όσα έχει ζήσει και να προχωρήσει μπροστά. Αυτές οι μνήμες έγιναν δάκρυα και εξατμίστηκαν μπροστά από φλας φωτογράφων. Το κεφάλι ψηλά και προχωράμε.