Ναι, τόσο εύκολα!

Τόσο εύκολα; Τόσο… Απρόσμενα; Όχι με βάση την εικόνα των δύο ομάδων τον τελευταίο καιρό… Αυτό το ντέρμπι, έτσι όπως εξελίχθηκε, ήρθε φυσιολογικά στα (απόλυτα) μέτρα του Παναθηναϊκού. Ενός Παναθηναϊκού που δουλεύει πλέον «σκυλίσια» στις προπονήσεις του, που επί ημερών Ουζουνίδη έπαψε να είναι πλέον μια ομάδα χωρίς «ψυχή» και καρδιά, αλλά βελτιώνεται, προοδεύει, «μεγαλώνει»…

Με στοιχειώδη… ευστοχία στις πάρα πολλές τελικές που δημιούργησαν στο ματς, οι «πράσινοι», θα μπορούσαν να δώσουν… ιστορικές διαστάσεις στη νίκη τους. Διαστάσεις βγαλμένες από άλλες εποχές, όπου το «τριφύλλι» έγραφε μεγάλες σελίδες κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλο του.

Το ντέρμπι της Λεωφόρου θα μείνει στις μνήμες όλων, ως το πρώτο (πραγματικά μεγάλο) βήμα για να «χτιστεί» κάτι πολύ καλό στο «τριφύλλι». Από τον Ουζουνίδη, τους συνεργάτες του. Κι αξίζει να επενδύσει πάνω σ’ αυτή τη νίκη ο Παναθηναϊκός, αγωνιστικά και μελλοντικά. Με σωστό ποδοσφαιρικό προγραμματισμό και δουλειά, όπως αυτή που γίνεται εδώ και τρεις μήνες στους «πράσινους».

Ο Παναθηναϊκός δεν κινδύνεψε… δευτερόλεπτο στο ματς απ’ τον αντίπαλο του. Ίσως μόνο στις αρκετές στατικές φάσεις που πήρε στο β’ ημίχρονο, όπου πάντα είναι «δυνατός» και δεν θέλει και πολύ για να βρει απ’ το πουθενά μία φάση. Κι εκεί ακόμη όμως, οι «πράσινοι» ήταν απόλυτα διαβασμένοι και δεν την ξαναπάτησαν όπως έγινε στο clasico του α’ γύρου στο Φάληρο. Η έξτρα δουλειά και το… φροντιστήριο του 48χρονου τεχνικού έπιασε τόπο και ο Παναθηναϊκός «εξουδετέρωσε» κι αυτό το όπλο του Ολυμπιακού.

Από εκεί και πέρα, όλα… τελείωσαν στην πρώτη «μονομαχία» εντός του γηπέδου. Εκεί, γύρω στο 4ο λεπτό, όπου ο Κουρμπέλης «κατάπιε» τον Μάρτινς στη μεσαία γραμμή κι έσπασε τη μπάλα προς τον Εμποκού. Εκεί φάνηκε ποιος το… ήθελε περισσότερο αυτό το ντέρμπι. Θα πει κανείς «ναι ρε Γουλή, απ’ την πρώτη φάση;». Ναι, απ’ την πρώτη «μονομαχία», με τους «πράσινους» να βγάζουν τρομερή ψυχή και να μην χάνουν φάση στο γήπεδο. Εδώ μέχρι και ο συνήθως soft Χουλτ έγινε… μονομάχος και «καθάρισε» στον αέρα σαν… αυγό τρεις φορές τον Σεμπά, που σε σωματική διάπλαση του ρίχνει δύο τρία επίπεδα…

ΑΛΛΗ ΚΛΑΣΗ

Ο Μπεργκ πέτυχε ένα απίστευτο γκολ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Top-class! Υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί ακόμη αν ο Σουηδός ήταν, είναι (και θα είναι) ο καλύτερος επιθετικός του ελληνικού πρωταθλήματος; Μην τρελαθούμε πια… Το γράφαμε και τις προάλλες στο Contra.gr. Αυτό θα ήταν το ντέρμπι του Μπεργκ. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Το απέδειξε. Το ήθελε «λυσσασμένα». Το κατέκτησε με τη δική του «σφραγίδα» σ’ ένα απ’ τα ωραιότερα τέρματα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια σε clasico.

Από κοντά του όμως και ο συγκλονιστικός Κουρμπέλης. Κι ας ήταν το πρώτο του ντέρμπι «αιωνίων». Ο 23χρονος μέσος «κατάπιε» τους πάντες στη μεσαία γραμμή. Και είχε τρομερή ψυχραιμία με τη μπάλα στα πόδια του. Χωρίς να κάνει λάθη, μετέδιδε τεράστια ηρεμία σ’ όλη την ομάδα. Οκέι, ίσως δεν θα έπρεπε να μας πέφτει λόγος για τις επιλογές του κυρίου Σκίμπε στην εθνική ομάδα, όμως βλέποντας ΑΥΤΟ το ματς απ’ τον Αρκά μέσο, ίσως και να τον έχει αδικήσει… Θα έχει κι άλλα ματς να μου πεις…

Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να βγάλουμε το καπέλο σ’ όλους όσοι συμμετείχαν και διοργάνωσαν αγωνιστικά το συγκεκριμένο ντέρμπι. Διότι ήταν ΜΑΚΡΑΝ το πιο ήρεμο των τελευταίων ετών και η ατμόσφαιρα, αλλά και η στάση του κόσμου ήταν υποδειγματική. Όπως θα έπρεπε να είναι σε τέτοιους αγώνες. Αξίζει να στηρίξει πλέον ο κόσμος αυτή την προσπάθεια του Ουζουνίδη και των παικτών του.

Τέλος, πάμε λίγο στο… αύριο. Το ότι ο Ολυμπιακός είναι σ’ αυτή την κατάσταση, δεν θα πρέπει να λέει τίποτα σε κανέναν. Η χρονιά έχει πολύ δρόμο ακόμη μπροστά της, υπάρχουν ακόμη οι ημιτελικοί του Κυπέλλου, όπου την Τρίτη θα βγουν τα ζευγάρια και κανείς μέσα στον Παναθηναϊκός δεν πρέπει να πετάει στα σύννεφα. Αλλά να συνεχίσει να πατάει στο έδαφος, για να γίνει ακόμη καλύτερη η ομάδα. Σε όλα τα επίπεδα…