Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ: Τι ομάδα θα παρουσιάσει ο Πεδουλάκης

“Θα είμαστε σκληροί, αλλιώς δεν θα είμαι εδώ“.

ΣΕΦ, 17 Οκτωβρίου 2016.

Είναι η καταληκτική φράση που είχε ειπωθεί δια στόματος Αργύρη Πεδουλάκη, προτού οδηγηθεί σε αποχώρηση για δεύτερη φορά από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Δεν ήξερε να διαβάζει το μέλλον για να προβλέψει πως δύο ημέρες αργότερα δεν θ’ άντεχε. Θα έλυνε το συμβόλαιό του με το ‘τριφύλλι’, διότι -κατά την επίσημη εκδοχή- δεν δέχθηκε το αμερικανικό πακέτο βοήθειας που του πρότεινε -σε μια έντονη (κατά αυτήκοες μάρτυρες) συνάντησή τους- ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος με την ένταξη στο σταφ ενός προπονητή επιθετικών συστημάτων.

Ο ‘Άρτζι’ ανέκτησε τα ηνία που του είχαν αφαιρεθεί ύστερα από 2 χρόνια και 8 μήνες. Αφού πρώτα μεσολάβησαν η αδιέξοδη εποχή Πασκουάλ, το διδακτικό 6μηνο του Ρικ Πιτίνο, η δική του ‘καρποφόρα’ πορεία που διέγραψε με το νεοφώτιστο Περιστέρι (τέταρτη θέση) και η άμβλυνση των σχέσεών του με την ηγεσία των ‘πρασίνων’. Ο χρόνος επούλωσε τις πληγές και μείωσε τις αποκλίσεις από το σημείο της ταύτισης, με αποτέλεσμα στο φινάλε το χάσμα ν’ απαλειφθεί εντελώς.

Back to the future

Στην τρίτη θητεία του στην ίδια θέση ο Αργύρης Πεδουλάκης πηγαίνει 7 χρόνια πίσω. Τότε ήταν 48, σήμερα 55. Η κρυφή δύναμή του είναι η προπονητική ωρίμανση που υπέστη όλο αυτό το διάστημα. Δούλεψε ξανά στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, το 6μηνο Απρίλης-Οκτώβρης 2016, αλλά δεν ήταν αντιπροσωπευτικό της προπονητικής κατεύθυνσής του. Ανέλαβε μεσούσης της σεζόν, δημιούργησε ως το φινάλε παρά την απώλεια του τίτλου στη συγκλονιστική σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό, αλλά δεν πρόφτασε να εκφράσει με πράξεις το προπονητικό σχέδιό του δεδομένου πως αποχώρησε μετά τα πρώτα παιχνίδια της νέας σεζόν (δύο πρωταθλήματος, ένα στην Euroleague). Αν δηλαδή ήταν σε θέση να προβάλει κάτι φρέσκο με βάση το ρόστερ που είχε συνθέσει καλοκαιριάτικα (Σίνγκλετον, Τζέιμς, Νίκολς, Ρίβερς).

Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Ρικ Πιτίνο γυρίζει στο σημείο επανεκκίνησης που βρέθηκε όταν διαδέχθηκε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αν ένας προπονητής μετά τον ‘Ζοτς’ κέρδισε όλον το κλαμπ ήταν ο 67χρονος Αμερικανός, λόγω κυρίως της κουλτούρας και της αύρας που τον συνόδευε. Εδώ ακριβώς έγκειται η μεγάλη πρόκληση για τον Έλληνα κόουτς, κοιτάζοντας το είδωλό του ν’ αντικατοπτρίζεται στον καθρέπτη. Σε ποιο βαθμό είναι διατεθειμένος πρώτα και σε δεύτερο επίπεδο ικανός να εξελίξει, όχι απαραίτητα να μεταβάλλει, την προπονητική προσέγγισή του.

Τι εμφάνισε στα δυτικά προάστια

Το Περιστέρι δεν λειτουργεί ως το ιδανικό μέτρο σύγκρισης, το αντίβαρο που θα μπει τη ζυγαριά, λόγω των διαφορετικών μεγεθών. Τα νούμερα ωστόσο στο ίδιο περιβάλλον είναι μια πραγματικότητα που δεν αναιρείται.

Η ομάδα του διέθετε, επί παραδείγματι, την καλύτερη επίθεση της κατηγορίας (2009 πόντοι, 77.27 ανά ματς) πλην των τριών ισχυρών πόλων (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ). Πάνω μάλιστα από τον φιναλίστ του πρωταθλήματος Προμηθέα. Μάλιστα με περισσότερες από 1 στις 3 προσπάθειες να εκτελούνται πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων (575 από τις 1.518), αριθμός που παρουσίασε αύξηση στα 10 παιχνίδια των playoffs (236 στα 598). Είναι ομολογουμένως μια προσαρμογή στη νέα τάση που κατακλύζει και κυριεύει το παγκόσμιο μπάσκετ. Το ποσοστό από την περίμετρο δεν ήταν αποκρουστικά, της τάξεως του 35%, αλλά πρόκειται για μία ούτως ή άλλως μεταβλητή που εξαρτάται πάντα από τους παίκτες.

Οι στοχευμένες επιλογές στο επιθετικό σκέλος και η ευστοχία μέσα (53% στα δίποντα) ή έξω από τη γραμμή έφερε το Περιστέρι στην τελευταία θέση των επιθετικών ριμπάουντ, μια και δεν διεκδικούνταν πολλές μπάλες στην αντίπαλη ρακέτα. Αναπόφευκτο ήταν η τέταρτη επίδοση στ’ αμυντικά να μην το φέρει πιο ψηλά από τη 10η στο σύνολο.

Ως γνωστόν οι ομάδες του Πεδουλάκη έχουν σχέδιο στο μισό γήπεδο και ψάχνουν μονίμως την πιο αρμοστή για την περίσταση επιλογή μέσα από το διάβασμα των καταστάσεων και τη σωστή δημιουργία. Η οποία στο δεύτερο μισό της σεζόν εκφράστηκε από τον Ζώη Καράμπελα. Ανάλογα πάντα του τι προσέφερε η αμυντική προσαρμογή του αντιπάλου.

Όσο πάντως το μπάσκετ ‘γρηγορεύει’ και αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο οι κατοχές, είτε στο 5-5 με επιθέσεις 8-10 δευτερολέπτων είτε στο ανοικτό γήπεδο, τόσο απαιτείται επαναπροσέγγιση της κατεύθυνσης μιας ομάδας. Αν και ο Αργύρης Πεδουλάκης έπαιξε μπάσκετ στα 80s ως επί το πλείστον, γαλουχήθηκε με την προπονητική ιδέα πως η αποτελεσματική άμυνα παραμένει η αδιαπραγμάτευτη και βασική συνθήκη της επιτυχίας. Ήταν και ο ίδιος ένας αξιόπιστος αμυντικός από την περιφέρεια. Έχει πει βέβαια πως “το σκεπτόμενο μπάσκετ δεν είναι αργό. Οι Γουόριορς έπαιξαν σκεπτόμενο μπάσκετ. Το θεωρούμενο σκεπτόμενο μπάσκετ δεν διδάσκεται από πολλούς και το απαξιώνουν“.

Οι ξένοι που αλλάζει

Θα φανεί σύντομα ποιος ο δρόμος που θ’ ακολουθήσει κατά την τρίτη θητεία του στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Συγκριτικά με την πρώτη του έχει μια αποστολή να φέρει εις πέρας: να διαλέξει ξένους που δεν θα χρειαστεί ν’ αντικαταστήσει -από επιλογή ή ανάγκη- στην πορεία για να μην χαθεί χρόνος.

Το 2012-13 έπαιξε συνολικά με 20 διαφορετικούς παίκτες. Οι 11 εξ αυτών δεν διέθεταν ελληνικό διαβατήριο. Τους τρεις τούς είχε αλλάξει πριν φύγει το πρώτο τρίμηνο (Άρμστρονγκ, Κίτσεν, Πάνκο) και άλλοι δύο (Καπόνο, Μπανκς) αποδεσμεύτηκαν πριν από την τελική ευθεία. Στο ξεκίνημα της επομένης, αφού θρυλείται ότι είπε το “μας πέθανε η αποχώρηση Τσαρτσαρή” τον οποίο δεν άλλαζε με κανέναν όσο τον είχε, επέλεξε να στηριχθεί σε βετεράνους του σπορ (Κάρι, Μπατίστ) κι έναν παίκτη που έπαιζε με αφόρητους πόνους στον αχίλλειο (Ούκιτς), με συνέπεια να χρειαστεί εκ νέου οργανωτή προκειμένου ν’ αποφορτίζει τον ενεργό ακόμη Διαμαντίδη – έφερε τον Ζακ Ράιτ.

Στο φινάλε του 2015-16, όταν αυτοχαρακτηρίστηκε ‘πιστός στρατιώτης’ αναλαμβάνοντας να οργώσει την ‘καμένη γη’ του Σάσα Τζόρτζεβιτς, οι αλλαγές στο ρόστερ, με επέμβαση Γιαννακόπουλου, είχαν ήδη γίνει (Γουίλιαμς, Χάντερ, Χέινς). Ο ίδιος βέβαια διάλεξε να πορευτεί μ’ ένα πολύ ‘σφιχτό’ κορμό, αφήνοντας εκτός εξίσωσης Γουίλιαμς, Χέινς, Ραντούλιτσα (ενώ είχαν ήδη κοπεί Πάβλοβιτς – Κούζμιτς) και ενεργοποιώντας αντίθετα Παππά – Παπαγιάννη – Χαραλαμπόπουλο. Αν δεν ήταν τα αξεπέραστα σουτ του Σπανούλη μετά το μπρέικ στο ΣΕΦ, ήταν πολύ πιθανό να είχε δικαιωθεί.

Στο καλοκαίρι του ’16 και την έναρξη της νέας χρονιά, αναφερθήκαμε ήδη. Με αυξημένο μπάτζετ πήγε σε επιλογές παικτών από καλές χρονιές στην Ευρωλίγκα (Τζέιμς, Σίνγκλετον, Ρίβερς), αλλά η αναστάτωση στην προπόνηση με τον Τζέιμς που έκοψε τον τένοντα και η συντριβή στο Φάληρο μηδένισαν την πιθανότητα να κρίνει (και να προχωρήσει σε αλλαγές που έκανε ο Τσάβι Πασκουάλ) ή να κριθεί.

Ακόμη και εφέτος, στο Περιστέρι, κυρίως γιατί ο Χάροου πονούσε αφόρητα στη μέση χάνοντας αγώνες, ανατράπηκε ο αρχικός σχεδιασμός.

Μοιραία, το νέο στοίχημα ο ‘Άρτζι’ το βάζει με τον ίδιο του τον εαυτό. Και το μυαλό του, διότι ‘εν αρχή ην ο λόγος’, όπως του αρέσει να λέει.