Ο Προμηθέας έσπασε τα δεσμά του απέναντι στην εξόριστη ΑΕΚ

Ο Προμηθέας έγινε η πρώτη ομάδα της ελληνικής περιφέρειας που προκρίθηκε στους Τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ. Ό,τι στις άλλες μεγάλες λίγκες της Ευρώπης συμβαίνει κατά κόρον, στη Basket League δεν είχε προηγούμενο μέχρι τώρα. Πρώτος ο Κολοσσός και κατόπιν το Ρέθυμνο είχαν πρωτοπαίξει στην ημιτελική φάση. Ως εκεί όμως, δίχως μάλιστα να εξαργυρώσουν -με οιονδήποτε τρόπο- τις εκπληκτικές -για τα μέτρα τους- πορείες.

Το σχεδόν μονοπωλιακό καθεστώς απ’ όταν, μετά τα μέσα των 80s, ίσχυσαν τα πλέι οφ δεν επέτρεψε σε άλλη εκπρόσωπο πλην Αθήνας ή Θεσσαλονίκης να φτάσει τόσο ψηλά διεκδικώντας τον τίτλο. Οι συγκυρίες ευνόησαν αδιαμφισβήτητα την ομάδα της Πάτρας, τη συνέχεια της παράδοσης που ‘έχτισε’ από σεζόν σε σεζόν ο συμπολίτης Απόλλων. Η αποχώρηση του Ολυμπιακού από τη δεύτερη φάση του πρωταθλήματος, που έφερε τον υποβιβασμό, και η απελπιστική κατάσταση του ΠΑΟΚ θεμελίωσαν την ομάδα της Αχαΐας στην πρώτη 4άδα και έπλασαν τις προϋποθέσεις για ένα μοναδικό στα χρονικά επίτευγμα.

Τη στιγμή που ο Σαντ-Ρος ξόδευε την έσχατη επίθεση της ΑΕΚ, η οποία κατά τον Λούκα Μπάνκι “ήταν σωστή” διότι επιτέθηκε ο κοντός σε ψηλό αντίπαλο, και η σειρά έληγε μετά από 205 αγωνιστικά λεπτά, ο αλυσοδεμένος Προμηθέας έσπαγε τα δεσμά του και δραπέτευε από το βράχο. Ο αετός, δικέφαλος στην προκειμένη, δεν θα του έτρωγε άλλο τα σωθικά του. Είχε αντισταθεί στο όρνιο ο Τιτάνας, είχε αντέξει στις δαγκωματιές, ήταν πια ελεύθερος.

Το 85-84 στην πέμπτη μάχη του ΟΑΚΑ ήρθε νομοτελειακά. Έπρεπε να συμβεί.

Όχι μόνο γιατί οι ‘πορτοκαλί’ είχαν ήδη αγγίξει το μπρέικ στον πρώτο αγώνα, χάνοντας 83-82 στο ίδιο γήπεδο. Όχι γιατί οι δύο νίκες τους στην Πάτρα ήταν αδιάτρητες, έχοντας επιβληθεί ξάστερα μιας ΑΕΚ που χώλαινε σταθερά, αυτοεξουδετερώνοντας το αβαντάζ έδρας, τις προσθήκες πριν από τα πλέι οφ (Γιορκ, Εμπάκουε), το βάθος πάγκου, ακόμη και την ανατροπή της απόφασης τιμωρίας της έδρας της λίγες ώρες πριν από την έναρξη του ματς. Όχι γιατί την Παρασκευή επικράτησαν για τρία δεκάλεπτα, ξεφεύγοντας 59-49 και ισοφαρίστηκαν στα 4.4” πριν από την κόρνα της κανονικής διάρκειας με τρίποντο.

Ο Προμηθέας προκρίθηκε γιατί η περυσινή οφειλή είχε μείνει απλήρωτη επί 377 ημέρες. Γραμμάτιο που διαμαρτυρήθηκε και έπρεπε να καλυφθεί. 26 Μαΐου του 2018 ήταν όταν η ομάδα του Μάκη Γιατρά, του φωνακλά κόουτς, αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό για δεύτερη φορά στο ΣΕΦ. Αν και στις αρχές της τρίτης περιόδου έχανε 57-38, είχε καταφέρει μια μοναδική ανατροπή προσπερνώντας 82-77 και διεκδικώντας επί ίσοις όροις την ισοφάριση. Μαζί και το δικαίωμα να πάρει σε 2 διαδοχικούς αγώνες στην Πάτρα την πρόκρισή της στους τελικούς. Πιθανόν θα έχανε σ’ αμφότερους, η διαφορά με τους Πειραιώτες ήταν τεράστια, μα θα είχε επιχειρήσει ως ανταμοιβή για ό,τι θα είχε πετύχει στο Φάληρο. Ματς στο οποίο κρατούσε προβάδισμα 2 πόντων στα 20” (88-86) πριν από τη λήξη. Ως τη στιγμή που ο Φαγέ έχασε την μπάλα μέσα από τα χέρια του και μετά το κλέψιμο του παμπόνηρου Σπανούλη ο Παπανικολάου σκόραρε για τρεις από το φτερό.

Οι Πατρινοί είχαν την τελευταία επίθεση 13.5”. Ο Πράδερ αστόχησε στο κάθετο λέι απ, ο Φαγέ κέρδισε το επιθετικό ριμπάουντ σε ευνοϊκή μάλιστα θέση, αλλά για δεύτερη φορά απώλεσε την κατοχή. Είχε αγωνιστεί 40 λεπτά, ήταν σπουδαίος (17 πόντοι, 8 ριμπάουντ), αλλά ταυτόχρονα μοιραίος. Με συνέπεια να ξεσπάσει σε λυγμούς αμέσως μετά τη λήξη.

Ο Νίκος Γκίκας μετά την ήττα του Προμηθέα στο ΣΕΦ Eurokinissi Sports

Οι εικόνες εκείνες με τα χέρια στα κεφάλια, απόρροια της απογοήτευσης, και το γοερό κλάμα του Σενεγαλέζου πάουερ φόργουορντ σ’ ένα μείγμα εξάντλησης και απόγνωσης συνόδευσαν τον Προμηθέα καθ’ όλη τη χρονιά. Ήταν στο πίσω μέρος του μυαλού των περισσότερων, αφού ο κορμός έμεινε ο ίδιος (Χολ, Λίποβι, Γκίκας, Σαλούστρος, Έλις, Γερομιχαλός) Ο Προμηθέας δεν είχε κερδίσει άλλο παιχνίδι από τότε σε πλέι οφ (χάνοντας 3-0 από τον Ολυμπιακό και 3-0 από τον ΠΑΟΚ στους μικρούς τελικούς) και το χρέος ήταν ανοικτό.

Ο εφετινός ΠΑΟΚ ήταν ο εύκολος στόχος. 2-0 και πρόσω ολοταχώς για ημιτελικά. Η ΑΕΚ του Χολαργού θα ήταν παράδοξο να τρομάξει μια καλοκουρδισμένη ομάδα που με μία νίκη λιγότερη από πέρυσι στην κανονική διάρκεια ήταν εξίσου συνεπής αγωνιστικά, πλημμυρισμένη από ενέργεια και σε πνευματική ετοιμότητα ν’ ανταπεξέλθει, ανεξάρτητα από τις συνθήκες. Συνετός τουλάχιστον, όπως προστάζει το όνομά του! Πόσο μάλλον όταν έχει στον πάγκο ένα προπονητή για τον οποίο “ο φόβος δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου“. Μόνο ο ιδρώτας στο πουκάμισό του.

Το ένα κακό ματς, στο τρίτο ραντεβού των δύο, θα κόστιζε στον Προμηθέα, μόνο στην περίπτωση που η ΑΕΚ διέθετε το μηχανισμό να εκμεταλλευτεί την περίσταση. Αποσυντονισμένη, σχεδόν ξεχαρβαλωμένη, πήγε στην Πάτρα μετά το 88-60 της περασμένης Δευτέρας και παραδόθηκε αμαχητί. Δεν μπορούσε. Αντίστοιχα συνέβη την Παρασκευή κι ας ήρθε το 27-17 στο τελευταίο δεκάλεπτο με αποκορύφωμα το τρίποντο του Σάκοτα. “Μετανιώνουμε για τον τρόπο που προσεγγίσαμε τον αγώνα”, δήλωσε ο Λούκα Μπάνκι, αλλά ήταν αργά. Δεν άξιζε κάτι περισσότερο η ΑΕΚ.

Ιδίως αν αποδομήσουμε καθένα παιχνίδι ξεχωριστά, θα διαπιστώσουμε ξεκάθαρα πως οι Πατρινοί πήραν 11 από τα 20 δεκάλεπτα και την παράταση του πέμπτου αγώνα, κέρδισαν τη μάχη των ριμπάουντ στα 4/5 ματς (47-32 στο τελευταίο), μοίρασαν περισσότερες τελικές πάσες (92 έναντι 87) και ευστόχησαν σε 45 τρίποντα απέναντι στα μόλις 31 των ‘κιτρινόμαυρων’. Βρίσκεις κάτι άδικο στην τελική έκβαση της σειράς; Όχι δα.

“Πριν από 5 χρόνια ήμασταν στο τοπικό και τώρα είμαστε στους τελικούς της Basket League“, κατέληξε ο Μάκης Γιατράς.

Ο Προμηθέας είχε πια απελευθερωθεί. Η ΑΕΚ όχι, αυτοεξόριστη από Τελικούς από το 2005!