Ράπτορς-Ουόριορς: Ο ΝτεΜάρκους Κάζινς έζησε 28 λεπτά απόλυτης ευτυχίας

Δεν ξέρω αν θυμάσαι τον χάρτη που είχε δημοσιευθεί, πριν δοθεί η εκκίνηση των φετινών NBA Finals, που παρέπεμπε στους δικούς μας εκλογικούς χάρτες, με κάθε πόλη να ‘χει το χρώμα του κόμματος στο οποίο άνηκε ο νικητής; Ναι, που όλη η Αμερική ήταν κόκκινη.

Μάλλον αυτή η προτίμηση παραπέμπει στο αρχέγονο ένστικτο της υποστήριξης του αδύναμου, του αουτσάιντερ. Ή της εγγενούς επιθυμίας να παρακολουθείς την καταστροφή (εντός και εκτός εισαγωγικών) μιας δυναστείας -διότι πόση τελειότητα μπορείς να αντέξεις σε μια ζωή;

Θα μου επιτρέψεις να θυμίσω ότι οι Ράπτορς μόνο αδύναμοι δεν ήταν φέτος, αν σκεφτείς πως τελείωσαν με το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ της regular season (πίσω από τους Μπακς) και στην πορεία έγιναν η μόνη ομάδα -μετά τους Ουόριορς– που ανταποκρίθηκε στο ‘adapt or die’, που είναι και η όλη ιστορία της postseason. Καθ’ οδόν για τους τελικούς πέρασαν πάνω από τους Μάτζικ και δυο εκ των οργανισμών που ‘χαν την ταμπέλα του φαβορί από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου: τους Σίξερς και τους Μπακς.

Παρ’ όλα αυτά, όπως απέδειξαν τα ξημερώματα οι ‘Πολεμιστές’ παραμένουν οι καλύτεροι. Το αποτέλεσμα (109-104) δεν σε αφήνει να καταλάβεις πόσο μεγάλη ομάδα είναι το Γκόλντεν Στέιτ. Αλλά για αυτό είμαστε εμείς εδώ.

Που λες:

> ο Κέβιν Ντουράντ ήταν και πάλι εκτός.

> ο Στιβ Κερ έκανε μια αλλαγή στην starting five. Μαζί με τους Ντρέιμοντ Γκριν, Αντρέ Ιγκουοντάλα, Στεφ Κάρι και Κλέι Τόμπσον, δεν έβαλε τον Τζόρνταν Μπελ. Προτίμησε τον ΝτεΜάρκους Κάζινς.

Σημείωση: ο Κάζινς είχε 30 συμμετοχές στη regular season, όπως επέστρεφε από τη διάλυση του αχίλλειου τένοντα και στο δεύτερο παιχνίδι της postseason (εναντίον των Κλίπερς, στις 15/4) τραυματίστηκε στον τετρακέφαλο. Έκτοτε έκανε θεραπείες, με τα 8 λεπτά συμμετοχής στην πρεμιέρα των τελικών να είναι τα πρώτα του -και ουσιαστικά, να ανήκουν στο στάδιο της ολοκλήρωσης της αποθεραπείας. Τα ξημερώματα έπαιξε για 27.50”.

> οι πρωταθλητές έχασαν τα 24 από τα πρώτα 33 σουτ που επιχείρησαν

> ο Κάρι ευτύχησε να δει σουτ του να βρίσκει το στόχο, στα 2.50 πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Για 16.30” αστοχούσε (0/6). Στο ημίχρονο του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, για να αντιμετωπίσει συμπτώματα ίωσης (ή αφυδάτωσης, καθώς οι καθ ύλην αρμόδιοι έδωσαν και τις δυο εκδοχές).

> βρέθηκαν, από νωρίς, να χάνουν με διψήφιο αριθμό πόντων

> ο Κέβον Λούνεϊ αποχώρησε στην πρώτη περίοδο, με πρόβλημα στην κλείδα.

> o Αντρέ Ιγκουοντάλα χρειάστηκε λίγα λεπτά για να συνέλθει από χτύπημα στο στήθος -σε σκριν του Μαρκ Γκασόλ.

> ο Κλέι Τόμπσον επίσης, τέθηκε εκτός, στην αρχή της τέταρτης περιόδου, με σφίξιμο στον αριστερό προσαγωγό. Έως εκείνο το σημείο ήταν εξαιρετικός (25π.).

Και παρ’ όλα αυτά νίκησαν, με το κερασάκι στην τούρτα να είναι αυτό.

Για να φτάσουν στο κερασάκι οι Ουόριορς, έγιναν πραγματάκια ως προς τη δημιουργία της ‘τούρτας’.

Δηλαδή,

> στο ημίχρονο οι Ράπτορς -της εξαιρετικής για μια ακόμη φορά, άμυνας και των συνεργασιών που θυμίζουν γιατί το μπάσκετ είναι ωραίο, ομαδικό σπορ-, προηγούνταν 59-54.

> Στην τρίτη περίοδο (όπου είναι καλύτεροι όλων), οι Ουόριορς έγιναν η ομάδα που ‘έπνιγε’ τους αντιπάλους της στη συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων της σεζόν, αυτή που γύριζε τόσο αριστοτεχνικά και γρήγορα την μπάλα, που οι άλλοι χρειάζονταν mentalist για να καταλάβουν τι τους περιμένει -πριν ‘φάνε’ το τρίποντο.

“Νιώθαμε σαν να ξεχάσαμε να παίζουμε μπάσκετ”, ομολόγησε ο Ντάνι Γκριν, με το Τορόντο να μη βάζει έναν πόντο για 5.40” -μέχρι το τρίποντο του ΒανΒλιτ από τη γωνία, στα μέσα της τρίτης πράξης.

> Στα έξι λεπτά που έτρεξαν σερί 18-0 (και εξέλιξαν το σκορ σε 59-72) οι Ράπτορς είχαν οκτώ σερί άστοχα σουτ και πέντε λάθη. Υπό την πίεση των Ουόριορς, έγιναν βιαστικοί και απρόσεκτοι. Και αυτά είναι καλό να μη γίνονται εναντίον των πρωταθλητών.

> Ο Κάρι έβαλε τα 6 από τα οκτώ τελευταία σουτ του -με τα floaters του να παίζουν σημαντικό ρόλο όπως άλλαζε το monentum

> Ο Κάζινς εκμεταλλεύτηκε μέχρι τέλους την ευκαιρία της επιστροφής (“μόλις μου είπαν πως έχω μια μικρή πιθανότητα, δούλεψα σαν τρελός για να τα καταφέρω”) και “έδωσε ό,τι χρειαζόμασταν. Ριμπάουντ, δύναμη, τη φυσική του παρουσία, λύσεις στη ρακέτα” όπως είπε ο Στιβ Κερ. Έγινε ο κρυπτονίτης του Μαρκ Γκασόλ, ο οποίος περιορίστηκε στους 6π. -από τους 20 της πρεμιέρας.

“Είπα στον κόουτς ‘θα κάνω ό,τι χρειάζεσαι. Αν θέλεις να μπω ως αλλαγή, να ξεκινήσω, να παίξω 8 ή 40 λεπτά, είμαι ΟΚ με όλα. Θέλω μόνο να βοηθήσω’. Πέρασα πολλά από πέρυσι, αλλά η δικαιοσύνη δεν έχει χώρο σε αυτό το σπορ. Ή στη ζωή. Αυτά τα χαρτιά μου μοιράστηκαν, με αυτά παίζω, προσπαθώντας να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ“.

Αυτά τα περίμενες. Κάτσε τώρα να σου πω, το κυριότερο συστατικό αυτής της νίκης, διότι με τα ‘πρώτα βιολιά’ να είναι εκτός, προφανώς και οι Ουόριορς χρειάζονταν όλη τη βοήθεια που μπορούσαν να πάρουν από τα ‘δεύτερα ονόματα’ -τα οποία παρεμπιπτόντως, ‘τραβούν’ το λούκι στην κανονική περίοδο, για να μένουν φρέσκοι οι starters μέχρι τέλους.

Ο Κουίν Κουκ έπαιξε για 21 λεπτά και είχε 3/5 τρίποντα (0/1 δίποντα), όταν τα χρειαζόταν περισσότερο η παρέα του. Δηλαδή, όταν τέθηκε εκτός ο Τόμπσον, έβαλε back to back τρίποντα, σε 28”. Επίσης, ο Άντριου Μπόγκουτ μπήκε για 7 λεπτά και άλλαξε την ενέργεια και οι υπόλοιποι το συνέχισαν από εκεί.

O Kουκ ήταν αυτός που είχε καλύψει τον περασμένο Νοέμβριο και την Στεφ Κάρι, κάτι που έκανε και πέρυσι -με συνέπεια να του δώσουν οι Ουόριορς άλλα δυο χρόνια συμβόλαιο τον Απρίλιο του 2018. Ο δυο φορές MVP έτρεξε να τον αποθεώσει τα ξημερώματα, μετά την ανάσα νίκης.

Αν αναρωτιέσαι πού ήταν αυτό το παιδί, ο Πασκάλ Σιακάμ, ο οποίος έκανε πάρτι στην πρεμιέρα, αυτό το βράδυ οι Ουόριορς τον είχαν ‘δεμένο’ στο μισό γήπεδο, να μην μπορεί να κάνει κάτι άνετα (41′, 12 πόντοι με 5/18 σουτ, 8 ριμπ., 5 ασίστ, 4 φάουλ).

Προφανώς και οι πρωταθλητές συνέχισαν ό,τι έκαναν στο πρώτο ματς, με τον Καγουάι Λέοναρντ: ήταν ‘παγιδευμένος’ από την αρχή έως το τέλος, χωρίς καθαρή εικόνα του τι γινόταν γύρω του. Πήρε τα ρίσκα του και σε 39′ μέτρησε 34 πόντους (6/11 δίποντα, 2/9 τρίποντα, 16/16 βολές), 14 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 5 λάθη.

Προβλήματα είχε και ο Κάιλ Λόουρι, καθώς φορτώθηκε από νωρίς με φάουλ, αποβλήθηκε 4′ πριν το τέλος του αγώνα και δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από 13 πόντους και 2 ασίστ. Και όπως μπορείς να καταλάβεις, έτσι δεν κερδίζεις το Γκόλντεν Στέιτ. Βέβαια, να πούμε εδώ πως ο Λόουρι παρουσιάζει γενικά, μια τάση να φορτώνεται εύκολα με φάουλ, στα playoffs. Κάτι που το λες και πρόβλημα.

Προ του τρίτου τελικού, ο Κερ δεν είναι και πολύ σίγουρος ποιους παίκτες θα ‘χει στη διάθεση του. Ο Νερς πάλι, ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να βελτιωθεί, αν θέλουν οι Ράπτορς να ‘χουν μια τύχη. Δεν είναι εύκολο. Αλλά είπαμε, η postseason δείχνει ποια ομάδα είναι καλύτερη -σε όλες τις μικρές λεπτομέρειες που αφορούν το σπορ που λέγεται ‘μπάσκετ’.