Τότεναμ-Λίβερπουλ: Το Champions League ήρθε με τον πιο ‘κόκκινο’ τρόπο

Πρωταθλήτρια Ευρώπης η Λίβερπουλ. Μοιάζει απίθανο, αλλά μετά από 1.099 ημέρες δεν υπάρχει το όνομα της Ρεάλ Μαδρίτης σε αυτήν την πρόταση. Δεν υπάρχει ούτε της Τότεναμ, παρά τη μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλε στα τελευταία λεπτά του τελικού Champions League στο ‘Γουάντα Μετροπολιτάνο’ της Μαδρίτης.

Το τελικό 2-0 ήρθε με έναν τρόπο αντιπροσωπευτικό της φετινής ομάδας του Γίργκεν Κλοπ. Ένα γκολ στα πρώτα λεπτά, με το μεγάλο αστέρι της ομάδας, Μοχάμεντ Σαλάχ, ένα γκολ στα τελευταία λεπτά, με τη ‘χρυσή αλλαγή’ της ομάδας, Ντίβοκ Ορίγκι, και το 6ο τρόπαιο είναι γεγονός.

Ο τελικός είχε αρχίσει αρκετά πριν από το πρώτο σφύριγμα του Νταμίρ Σκόμινα ή την εμφάνιση των Imagine Dragons στο pregame show. Η μάχη άρχισε με χιλιάδες φιλάθλους των δύο ομάδων να προσπαθούν να βρουν αεροπορικό εισιτήριο για τη Μαδρίτη, να προλάβουν κάποιο κατάλυμα και να μπουν στις κερκίδες.

Για να συμβεί το τελευταίο, υπήρξαν ακόμα και φίλαθλοι που παρίσταναν τους σεκιούριτι για να κλέψουν εισιτήρια. Η τρέλα των 50.000 οπαδών που ταξίδεψαν χωρίς να φροντίσουν για ένα ‘μαγικό χαρτάκι’ ήταν ξεκάθαρα αγγλική.

Στις δύο ομάδες μοιράστηκαν 33.226 εισιτήρια και τα υπόλοιπα κατέληξαν σε Ισπανούς, χορηγούς και UEFA. Το γήπεδο της Ατλέτικο Μαδρίτης ετοιμαζόταν να ζήσει μεγάλες πιένες, αφού επρόκειτο για τον πρώτο αγγλικό ‘εμφύλιο’ μετά από το 2008.

Ο συγκεκριμένος αγώνας είχε κι άλλες πρωτιές. Κατόπιν εισήγησης του Μαουρίσιο Ποτσετίνο, ήταν ο πρώτος που στην ομαδική αναμνηστική φωτογραφία πριν από τον αγώνα πόζαρε ολόκληρη η αποστολή των δύο φιναλίστ και όχι μόνο η βασική ενδεκάδα.

Επίσης, ήταν ο πρώτος τελικός Champions League χωρίς τον Χοσέ Αντόνιο Ρέγες ανάμεσά μας, αφού ο Ισπανός εξτρέμ, φιναλίστ του 2006 και κάτοχος 5 τίτλων Europa League, έχασε τη ζωή του μερικές ώρες νωρίτερα σε τροχαίο δυστύχημα και μπήκε κι αυτός σε μία ‘μαύρη λίστα’. Η παρουσία αγγλικών ομάδων στο χορτάρι μετέτρεψε το καθιερωμένο λεπτό απόλυτης σιγής σε ένα λεπτό εκκωφαντικού χειροκροτήματος.

Η πιο σημαντική πρωτιά, όμως, θα ήταν η παρουσία συστήματος VAR. Ήταν η ‘παρθενική’ φορά, με την ευχή όλων να μην… χρειαστεί. Μετά από 23 δευτερόλεπτα ήρθε η διάψευση. Και ήταν καθοριστική…

Ο αρχηγός Τζόρνταν Χέντερσον έκανε το άνοιγμα στον Σαντιό Μανέ κι αυτός από αριστερά στόπαρε την μπάλα και πήγε να τη στείλει στην άλλη πλευρά της μεγάλης περιοχής. Ο Μουσά Σισοκό είχε ήδη απλωμένο το χέρι του, η μπάλα χτύπησε πρώτα στη μασχάλη και μετά στο εσωτερικό μέρος του αγκώνα, όμως ο διαιτητής δεν θα έπαιρνε μόνος του τέτοια απόφαση.

Την ώρα που όλο το twitter φώναζε ότι επρόκειτο για ακούσιο χέρι, τουλάχιστον μέχρι την 1η Ιουλίου και την αλλαγή κανονισμών που έχει αποφασίσει η FIFA, ο Σκόμινα δεν άλλαξε σφύριγμα ούτε μετά από την εξέταση της φάσης. Ο πρώτος τελικός με VAR στην ιστορία έκανε σοβαρό σφάλμα πριν συμπληρωθεί ένα λεπτό αγώνα.

Το πέναλτι του Σαλάχ δεν γινόταν να έχει διαφορετική κατάληξη. Ο Αιγύπτιος επιθετικός άνοιξε το σκορ με το 27ο γκολ του στη σεζόν και ο χαράκτης στα αποδυτήρια θα έπρεπε να αρχίζει να σχεδιάζει ήδη το όνομα των ‘κόκκινων’ στο τρόπαιο. Η Λίβερπουλ δεν έχασε ποτέ σε τελικό όπου σκόραρε πρώτη και δεν θα πετούσε μια τέτοια ευκαιρία.

Όχι γι’ αυτήν την Τότεναμ, τουλάχιστον, που αποφάσισε να παραταχθεί χωρίς τον τελευταίο ήρωά της, τον άνθρωπο που σημείωσε το χατ τρικ της πρόκρισης στο Άμστερνταμ. Ο Λούκας Μόουρα έδωσε τη θέση του στην ενδεκάδα σε έναν ανέτοιμο Χάρι Κέιν, ο οποίος χάθηκε ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες Βίρτζιλ φαν Ντάικ και Ζοέλ Ματίπ.

Ο τρόπος της Λίβερπουλ ήταν εκεί. Γρήγορο γκολ και στη συνέχεια αναλάμβανε δράση ο Ολλανδός επόμενος κάτοχος της Χρυσής Μπάλας, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου. Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάστηκε. Η Τότεναμ δεν είχε το ‘καθαρό’ μυαλό να πραγματοποιήσει οργανωμένες επιθέσεις. Η πιο επικίνδυνη στιγμή ήταν ένα σουτ του Κρίστιαν Έρικσεν από καλή θέση στις καθυστερήσεις του 1ου ημιχρόνου, το οποίο πέρασε πολύ άουτ.

Η Τότεναμ ήταν απλά… Τότεναμ. Μεταξύ δύο ομάδων που οι επικριτές τους έχουν κολλήσει την ‘ταμπέλα’ του loser, η Λίβερπουλ ήταν αυτή που την αποτίναξε από πάνω της, παίζοντας κυνικά και αποτελεσματικά μετά από το γκολ στο 2′, την ώρα που οι Λονδρέζοι ήταν ο… εαυτός τους.

Η ‘κυνική’ και ‘αποτελεσματική’ Λίβερπουλ και η Τότεναμ που έπαιζε ως ‘Τότεναμ’ σήμαινε ίσως τον πιο βαρετό τελικό Champions League στην ιστορία. Ο αγγλικός λογαριασμός της Λεβερκούζεν στο twitter δεν σταμάτησε να σχολιάζει με δηκτικά tweets το πόσο… νύσταζε παρακολουθώντας τον τελικό. Ήταν απλά μια σταγόνα στον ωκεανό κριτικής που δέχονταν οι δύο ομάδες από τους φιλάθλους που δεν είχαν ιδιαίτερη συμπάθεια σε κάποια εκ των δύο φιναλίστ.

Η μοναδική στιγμή στην οποία υπήρξε αφύπνηση ήταν μόλις ένα χυμώδες μοντέλο από τη Ρωσία, η Κίνσεϊ Βολάνσκι, εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο και άρχισε να τρέχει φορώντας ένα εφαρμοστό ρούχο και ουσιαστικά διαφημίζοντας ένα πορνογραφικό σάιτ που αναγραφόταν πάνω του.

Όταν οι σεκιούριτι κατάφεραν να την απομακρύνουν, όλα επέστρεψαν στην κανονικότητα που είχε επιβάλλει ο Κλοπ, στον τρόπο με τον οποίο φέτος επιχείρησε να κατακτήσει τους δύο μεγάλους στόχους της σεζόν και έδειξε ότι έχει όλα τα φόντα να το κάνει.

Σε αντίθεση με πέρυσι, η Λίβερπουλ δεν είναι μια ομάδα που ξέρει μόνο να επιτίθεται. Όταν χρειάζεται παίζει άμυνα, κρατάει την μπάλα με διαρκείς μεταβιβάσεις ή προσελκύει τον αντίπαλο για να χτυπήσει στην κόντρα.

Μία ήταν η απάντηση που είχε στο ‘τσεπάκι’ του ο Ποτσετίνο: η αλλαγή. Στους προηγούμενους 5 τελικούς, οι παίκτες που μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή σημείωσαν 5 γκολ. Το 2014 ήταν ο Μαρσέλο, το 2016 ο Γιανίκ Καράσκο, το 2017 ήταν ο Μάρκο Ασένσιο, το 2018 ήταν ο Μπέιλ κόντρα στη Λίβερπουλ που έκρινε τον τελικό με τα δύο τέρματά του.

Εκεί πόνταρε και ο Ποτσετίνο, όταν έριξε στη μάχη αρχικά τον Μόουρα, στη συνέχεια τον Έρικ Ντάιερ και τέλος τον Φερνάντο Γιορέντε. Η Τότεναμ πίεσε για να διατηρήσει την… παράδοση, όμως είχε μόνο 3 καλές στιγμές. Τόσο ο Ντέλε Άλι όσο και ο Χέουνγκ Μιν Σον δεν κατάφεραν να στείλουν την μπάλα στα δίχτυα. Ούτε Άλι ούτε Σον. Ο Άλισον ήταν ο πρωταγωνιστής για τα περίπου 10 λεπτά πίεσης των ‘πετεινών’, μέχρι να… επαληθευτεί ο κανόνας της αλλαγής.

Ο Ορίγκι τον Μάιο του 2018 έπαιζε μπαράζ παραμονής στη Bundesliga με τη φανέλα της Βόλφσμπουργκ, ως δανεικός από τη Λίβερπουλ. Ο Γάλλος επιθετικός ήταν ένας ξεχασμένος ποδοσφαιριστής, τον οποίο οι ‘κόκκινοι’ ήθελαν να πουλήσουν, αλλά δεν ήταν διατεθειμένοι να τον βάλουν στη δική τους ‘βιτρίνα’ και έψαχναν άλλες για να τον τοποθετήσουν.

Τον Ιούνιο του 2019 είναι ο παίκτης στον οποίο πιστώνεται ένα μεγάλο μερίδιο αυτής της επιτυχίας της Λίβερπουλ. Στο πρωτάθλημα μπορεί να μην τα κατάφερε, αφού τα γκολ που πέτυχε από εκεί που κανείς δεν τα περίμενε, δεν ήταν αρκετά για να στερήσουν τον τίτλο από τη Μάντσεστερ Σίτι.

Στο Champions League, η ιστορία ήταν διαφορετική. Τα 2 τέρματά του στη ρεβάνς των ημιτελικών κόντρα στην Μπαρτσελόνα έδωσαν στη Λίβερπουλ την πρόκριση. Το πλασέ του στο 87′ του τελικού όπου πέρασε αλλαγή στο 58′, έδωσε στη Λίβερπουλ το τρόπαιο. Τρία σουτ στην εστία σε όλο το τουρνουά φέτος, ισάριθμα γκολ υψίστης σημασίας για τον διεθνή Βέλγο.

Γκολ στην αρχή, γκολ στο τέλος και διαχείριση ενδιάμεσα. Η μέθοδος της Λίβερπουλ, η μέθοδος του νικητή. Η λευκή πλευρά του ‘Γουάντα Μετροπολιτάνο’ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι χάθηκε η once in a lifetime ευκαιρία. Η ομάδα που στέφθηκε τελευταία φορά πρωταθλήτρια το 1961, δεν πήρε το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αυτό πέρασε στα χέρια της ομάδας που στέφθηκε τελευταία φορά πρωταθλήτρια το 1990.

Ο Κλοπ έγινε ο 4ος προπονητής που οδηγεί τους ‘κόκκινους’ σε αυτήν τη διάκριση. Ο 4ος Beattle που χρειαζόταν για να συμπληρωθεί η ποδοσφαιρική σύνθεση του διάσημου συγκροτήματος του Μέρσεϊσαϊντ, δίπλα στους Μπομπ Πέισλι, Τζο Φάγκαν και Ράφα Μπενίτεθ.

Οι παίκτες του χαμογελούσαν, αλλά δεν πανηγύριζαν έξαλλα μία πρωτόγνωρη για όλους επιτυχία. Σαν να το περίμεναν, σαν να είχαν ταξιδέψει στη Μαδρίτη απλά για αν επικυρώσουν κάτι προδιαγεγραμμένο. Μόνο όταν ανέβηκαν στην κερκίδα απελευθέρωσαν κάθε ικμάδα συναισθήματος που έκρυβαν μέσα τους.

Όταν ο Χέντερσον παρέλαβε το τρόπαιο από τον Θόδωρο Θεοδωρίδη και τον Αλεκσάνταρ Τσεφέριν, μόνο τότε άρχισε το πάρτι της νίκης. Ο Κλοπ έγινε… παιχνιδάκι των ποδοσφαιριστών του, που τον πετούσαν στον αέρα χωρίς να νοιάζονται για το πού θα καταλήξει. Στη συνέχεια, πήραν την κούπα με τα μεγάλα ‘αυτιά’ και την τοποθέτησαν μπροστά από το πέταλο των φίλων τους. Είχε έρθει η ώρα για το You’ll Never Walk Alone μέσα στη Μαδρίτη.

Σημαδιακή εικόνα, αφού η Ισπανία έχανε αυτό το τρόπαιο για πρώτη φορά από το 2014. Η παράδοση αυτή έσπασε, κάποιες άλλες συνεχίστηκαν. Από το 2013 και τον Μάριο Μάντζουκιτς της Μπάγερν, στο βάθρο του νικητή βρέθηκε ξανά Κροάτης παίκτης (Λούκα Μόντριτς, Ίβαν Ράκιτιτς, Ματέο Κόβατσιτς και φέτος Ντέγιαν Λόβρεν ‘τρέχουν’ το σερί), ενώ στους τελευταίους 5 τελικούς που βρέθηκε Αργεντινός προπονητής, στο τέλος δεν σήκωσε το τρόπαιο (Έκτορ Κούπερ και Ντιέγο Σιμεόνε προηγήθηκαν από 2 φορές).

Σημαδιακό και το γήπεδο. Σε μία έδρα όπου αγωνίζεται η ομάδα που έχει ταυτιστεί με το παιχνίδι για το αποτέλεσμα, η Λίβερπουλ μιμήθηκε την Ατλέτικο και σε αντίθεση με τους ‘ροχιμπλάνκος’, εκείνη τα κατάφερε. Το 6ο τρόπαιο στην ιστορία της στη διοργάνωση ήρθε με τον πλέον Λίβερπουλ τρόπο. Λίβερπουλ του 2019, Λίβερπουλ winner…