Ημέρα της μαρμότας για τον Ολυμπιακό, που έχει και ένα πλεονέκτημα

Πέρσι τέτοια εποχή άρχισε να χάνει πάλι λάδια ο Ολυμπιακός. Ο κορονοϊός, δυο-τρεις τραυματισμοί (με κυριότερο του Παπανικολάου) τον έκαναν πιο έθραυστο απ’ όσο ήταν, με αποτέλεσμα την κατάρρευση και τον αποκλεισμό του από τους “8” των πλέι-οφ. Θα ζήσει το ίδιο έργο η ομάδα του Μπαρτζώκα και φέτος; Ρωτήσαμε τον “ερυθρόλευκο” κόουτς αν μετά και από το στραπάτσο κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα (τρίτη σερί ήττα στην Euroleague) νιώθει να αναβιώνει η περσινή σεζόν.

“Στο ότι παίξαμε σε άδειο γήπεδο, ίσως ναι” απάντησε ο 57χρονος προπονητής, που είδε το αήττητο του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ να πέφτει, ενώ στις εξέδρες ήταν δεν ήταν 1.000 φίλοι της ομάδας του. Που η ζεστή ατμόσφαιρα των προηγούμενων αγώνων, όπου έμπαινε και ο κόσμος στην εξίσωση και ο αντίπαλος έφευγε ηττημένος.

Με 6-7.000 στο γήπεδο δηλαδή, θα έχανε ο Αστέρας; Δεν θα σφαλιάριζε την μπάλα ο Κάλινιτς, μετά το δικό του άστοχο σουτ (κόψιμο του Φάλ) για να πετύχει ένα απίθανο καλάθι ο Γουάιτ, στην πιο κρίσιμη ίσως φάση του ματς; Απέμεναν 2:23 για το τέλος, ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία -αν έπαιρνε την μπάλα-να φύγει στο ανοιχτό γήπεδο και με ένα καλάθι να περάσει μπροστά, ολοκληρώνοντας την αντεπίθεση της τελευταίας περιόδου. Αντί για το 69-68, όμως, με τον χρόνο της επίθεσης των Σέρβων, σχεδόν αν εκπνέει, έγινε το 67-70. Οι φιλοξενούμενοι για τέταρτη και καθοριστική φορά άντεχαν σε ένα come back του Ολυμπιακού.

Δεν ξέρουμε αν ο κόσμος έβαζε πιο δύσκολα στον αντίπαλο των “ερυθρολεύκων”, σίγουρα πάντως θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν έπαιζαν και οι τρεις που έλειπαν λόγω covid (Παπανικολάου-Πρίντεζης) και τραυματισμού (Μακ Κίσικ).

Αλλά δεν μπορεί κανείς να στέκεται στις δικαιολογίες. Ναι, θα συμφωνήσουμε με τον Μπαρτζώκα, στο θέμα των φιλάθλων διαμορφώνεται μια διαφορετική συνθήκη αφού σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη οι θύρες είναι ανοιχτές, ο κορωνοϊός ωστόσο δεν έκανε εξαίρεση και έχει χτυπήσει όλους. Προφανώς άλλο είναι να μολύνονται δυο και τρεις παίκτες κι άλλο … έντεκα, όπως έχει συμβεί στον Ολυμπιακό, ωστόσο με τον Covid ήταν γνωστό εκ των προτέρων ότι θα υπάρχουν και φέτος (για όλους) προβλήματα.

Θυμίζουμε ότι οι Πειραιώτες διάλεξαν ένα “ελαφρύ” ρόστερ 13 παικτών, ενώ ακόμη και ο ξένος που πρόσθεσαν ενδιάμεσα της σεζόν (Κουίνσι Έισι) ναι μεν έχει κάνει βήματα προόδου, προέρχεται όμως από απουσία ενός έτους και δεν είναι σε θέση να παίξει πάνω από πέντε-δέκα λεπτά.

Ο κίνδυνος να τον πάρει από κάτω…

Πόσο κινδυνεύει, λοιπόν, ο Ολυμπιακός να πάθει ό,τι και πέρσι; Ξαφνικά δείχνει και εύθραυστος και πρέπει να διαχειριστεί σερί ήττες. Ξέρετε οι νίκες είναι εύκολες στην αντιμετώπισή τους. Όλα είναι καλά, κανείς δεν έχει παράπονο, ή ακόμη κι αν έχει καλύπτεται από τη γενική ευφορία. Στις ήττες όμως απαιτείται κατ’ αρχήν ψυχραιμία και εν συνεχεία ενότητα.

Οι ισορροπίες πάντα είναι λεπτές, χρειάζεται και διπλωματία αλλά και παραμερισμός των (μικρο)εγωϊσμών η επήρρεια των οποίων διογκώνονται σε ένα στραβό αποτέλεσμα.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει ακόμη ευρωπαϊκή νίκη στην εκκίνηση του 2022, μετράει τρεις συνεχόμενες ήττες (ποτέ άλλοτε μέσα στη χρονιά δεν είχε τέτοιο σερί) που ενδέχεται να γίνουν ακόμη περισσότερες αν αναλογιστούμε ότι ακολουθεί διπλή δοκιμασία επί ισπανικού εδάφους, εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπασκόνια. Δεν θέλει πολύ το ρεκόρ να τσακαλωθεί, η αυτοπεποίθηση να πέσει και το άγχος να γίνει … ιος όπως ο Covid.

… και γιατί αισιοδοξει πως δεν θα γίνει ό,τι πέρσι

Από την άλλη, αν μελετήσουμε καλά τι έχει γίνει μέχρι τώρα, πως παίζει ο Ολυμπιακός αλλά και μια σημαντική παράμετρο, οι Πειραιώτες μπορούν να είναι αισιόδοξοι ότι δεν θα πάθουν το περσινό κάζο. Είναι η συμμετοχή τους στις εγχώριες διοργανώσεις, που θα τους δώσει την ευκαιρία και να “ξεχαστούν” από την δυναμική της Euroleague και να ανακτήσουν πιο εύκολα την αυτοπεποίθηση τους και εν μέρει τις δυνάμεις τους.

Μέσα από τους αγώνες έρχονται οι λύσεις και εκεί πρέπει να στρέψει την προσοχή του ο Ολυμπιακός. Μην ξεχνάτε ότι τον επόμενο μήνα έχει να διεκδικήσει τον πρώτο τίτλο της χρονιάς (Κύπελλο) που αν τον κατακτήσει θα του δώσει μεγάλη ώθηση και για τα πιο δύσκολα (και συνεχόμενα) ευρωπαϊκά ματς που έρχονται τον Μάρτιο. Ο Ολυμπιακός έχει να κατακτήσει εθνικό τίτλο από το 2016, όπως και να’ χει μια επιτυχία στο Ηράκλειο του κάνει τη ζωή πιο εύκολη.

Μέχρι τότε, βέβαια, πρέπει να θυμηθεί τον εαυτό του στο ξεκίνημα της χρονιάς, να ξαναβρεί το κέφι και κυρίως την ενέργεια που του λείπει (λογικό λόγω των απανωτών κρουσμάτων Covid) και να επιστρέψει σε σημαντικές ευρωπαϊκές νίκες. Θα χρειαστεί και την υποστήριξη του κόσμου του, που σιγά-σιγά θα επιστρέψει στο ΣΕΦ, αλλά και υπερβάσεις εκτός έδρας, που φέτος είναι … πολύ λίγες.

Η πρόκριση παραμένει στόχος

Ο Μπαρτζώκας επισήμανε ότι η πρόκριση στα πλέι-οφ παραμένει βασικός στόχος του Ολυμπιακού στην Euroleague. Έχει δίκιο να το τονίζει αυτό, γιατί καμιά φορά πάνω στην υπερβολή μας, ξεχνάμε την πραγματική δυναμική της διοργάνωσης, το πόσο έχουν υποχωρήσει οι ελληνικές ομάδες και συζητάμε για φάιναλ-φορ και άλλες ένδοξες στιγμές.

Η αλήθεια είναι ότι η πρόκριση στους οκτώ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Σε σχέση με πέρσι, βέβαια, υπάρχει μια σημαντική διαφορά, την οποία αναλύσαμε πρόσφατα και οδηγεί το όριο για να μπει κανείς στα πλέι-οφ στις 18 (από τις 20) νίκες.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι όλα εύκολα. Αν ήταν, ομάδες όπως η Φενέρ και η Εφές που βρίσκονται ακόμη πιο κάτω, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας που ισοβαθμεί, πλέον, με τους Πειραιώτες δεν θα είχαν χάσει τόσο εύκολα, τόσο πολύ έδαφος. Η χρονιά είναι μεγάλη για όλους. Ο μαραθώνιος συνεχίζεται και στο τέλος Μπαρτζώκας και παίκτες ελπίζουν ότι δεν θα ζήσουν, εν τέλει,την ημέρα της μαρμότας, όπως ο Μπιλ Μάρεϊ στην περίφημη ταινία, όπου κοιμόταν και ξυπνούσε βιώνοντας, κάθε μέρα, ακριβώς τα ίδια πράγματα…