Το πιο συγκλονιστικό σουτ της χρονιάς ανήκει στον Kαγουάι Λέοναρντ
Δεν είναι η ψυχή της παρέας, όταν αυτή απολαμβάνει ένα δείπνο ή ένα ποτό. Το τι γίνεται εντός παρκέ είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Ο Καγουάι Λέοναρντ έστειλε τους Ράπτορς απέναντι στους Μπακς για τον τίτλο στην Ανατολή, με το πιο συγκλονιστικό φετινό σουτ -δεδομένων των συνθηκών.
Οι πιθανότητες είναι με το να έχεις δει το σουτ της -μέχρι τώρα- χρονιάς: αυτό του Καγουάι Λέοναρντ που έστειλε τους Ράπτορς στους τελικούς της Aνατολής και στο δρόμο του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ωστόσο, αν παρ’ ελπίδα το έχασες, ιδού.
Ας δούμε λοιπόν, τώρα και την ιστορία της προσπάθειας που έστειλε το Τορόντο στους τελικούς της Ανατολής, για πρώτη φορά μετά το 2016, όπως την κατέγραψε -καρέ, καρέ- το ESPN.
Μετά το 112-101 των Σίξερς, στον έκτο αγώνα έγινε ό,τι ακριβώς περίμενες στο έβδομο και τελευταίο ημιτελικό μεταξύ των ομάδων που είχαν κάνει λιανά πως δεν υπάρχει φαβορί και αουτσάιντερ. Το προβάδισμα άλλαξε δέκα φορές χέρια, υπήρξαν 6 ισοπαλίες και στο φινάλε όλα τα ενδεχόμενα ήταν υπαρκτά.
Στο φινάλε ήταν που όλοι οι Ράπτορς απέφευγαν να πάρουν σουτ, για τον προφανή λόγο. Όλοι πλην του Λέοναρντ, εξ ου και είχε τους 13 από τους 15 τελευταίους πόντους της ομάδας του.
Αυτό το βράδυ, τo usage% του 27χρονου ήταν το μεγαλύτερο όλων των αγώνων στα φετινά playoffs: έφτασε στο 45.5%. Δηλαδή, περίπου τα μισά plays της ομάδας του κρίθηκαν από τα χέρια του. Το μεγαλύτερο νούμερο, μέχρι χθες ήταν το 38.5% στην πρεμιέρα των ημιτελικών.
Στα 10.8” για το τέλος έχασε τη δεύτερη βολή (με το σκορ να είναι 90-88 για την παρέα του).
“ Εκνευρίστηκα με τον εαυτό μου” εξήγησε αργότερα, πολλώ δε όταν είδε τον Τομπάιας Χάρις να αρπάζει την μπάλα, να τη δίνει στον Μπάτλερ και αυτός να διασχίζει το γήπεδο για το λέι απ (μπροστά στον τεντωμένο Σερτζ Ιμπάκα), στα 4.2”.
“ Προσπάθησα να πάω στην άμυνα, για να πάρω το ριμπάουντ. Ίσως θα έπρεπε να τρέξω πιο γρήγορα και να βοηθήσω στον περιορισμό του Μπάτλερ. Αφότου ευστόχησε, σκέφτηκα μόνο ένα πράγμα: ό,τι και αν σχεδίαζε ο κόουτς, θα έβρισκα το χώρο και θα εκτελούσα με αυτοπεποίθηση”.
Ο Νικ Νερς κάλεσε τάιμ άουτ για να σχεδιάσει την τελευταία επίθεση.
Το πλάνο ήταν να πάρει ο Λέοναρντ την μπάλα στην κορυφή “ και από εκεί και πέρα ήταν στο χέρι του το τι θα έκανε, κάτι που ‘χει συμβεί πολλές φορές, φέτος”.
Το σκορ ήταν 90-90, άρα η πρόκληση ουσιαστικά ήταν να μη χάσουν οι “Πτερόσαυροι” την μπάλα και δεχθούν καλάθι. Στην καλύτερη, θα νικούσαν. Στη χειρότερη θα πήγαιναν στην παράταση.
Το play που ‘ζωγράφισε’ ο Νερς είχε λανσαριστεί στη σειρά με τους Μάτζικ. Τότε ο Καγουάι είχε σουτάρει αμέσως μόλις πήρε την μπάλα στα χέρια του (“ στα 3′ δευτερόλεπτα”). Τα ξημερώματα είχε 4”, από τη στιγμή που ο Μαρκ Γκασόλ ακούμπησε πάνω του την μπάλα, στην επαναφορά.
“ Άρα είχα χρόνο να βρω χώρο, από το να σουτάρω αμέσως”. Ο Μαρκ Γκασόλ τον ‘βρήκε’ στην επαναφορά, στο σημείο που έπρεπε να είναι. Ο Μπεν Σίμονς ήταν μπροστά του και του έκλεινε την ευθεία.
Ο Λέοναρντ ‘έκοψε’ προς τη δεξιά γωνία, με τον Πασκάλ Σιακάμ να εμφανίζεται για βοήθεια και τον Τζόελ Εμπίντ να είναι η τελευταία γραμμή άμυνας. Ο Λέοναρντ έκανε μια ντρίμπλα προς τη baseline και μετά το release.
Μια στάση εδώ: διάβασες πριν ότι οι Ράπτορς δεν είχαν κάτι να χάσουν. Δεν διάβασες ότι σε αυτά που ‘χαν να κερδίσουν ήταν και να ξορκίσουν και την ‘κατάρα’, με όλες τις τελευταίες επιθέσεις που πήγαν πολύ λάθος στο 7ο ματς.
Πριν πέντε χρόνια, στην πρώτη φάση των playoffs συναντήθηκαν με τους Νετς. Στα 8.8” για το τέλος του 7ου αγώνα, το Μπρούκλιν προηγείτο 104-103. Το Τορόντο είχε την κατοχή και κατάφερε με θαυμαστό τρόπο να ‘βγάλει’ τα ματάκια του.
Ας πάμε και λίγο πιο πίσω στο χρόνο, στο 2001 όταν οι Ράπτορς και Σίξερς είχαν πάει τη σειρά των ημιτελικών στο έβδομο ματς. Στα 2” για τη λήξη, oι 76ers ήταν στο +1 (87-88). Η κατοχή ήταν του Τορόντο. Ο ηγέτης των μεν ήταν ο Βινς Κάρτερ και των δε ο Άλεν Άιβερσον. Δες τι έγινε.
Έχε όλα αυτά στο μυαλό σου, γιατί σίγουρα τα ‘χαν οι φαν των Ράπτορς -και κατ’ επέκταση οι παίκτες που βαρέθηκαν να ακούν αυτές τις ιστορίες, όπως επιστρέφουμε στο 2019.
Ο Τζόελ είναι πιο ψηλός και μακρύς από εμένα. Έπρεπε να βρω το χώρο που θα με βοηθούσε να είμαι αποτελεσματικός. Ήξερα ότι έπρεπε να σουτάρω με μεγάλη καμπύλη. Δυο κατοχές νωρίτερα είχα κάνει παρόμοιο σουτ και η μπάλα μετά βίας είχε φτάσει στο καλάθι. Έπρεπε να ‘δώσω’ μεγαλύτερη καμπύλη. Μόλις έφυγε η μπάλα από τα χέρια μου, ένιωσα υπέροχα.
Μόλις έφυγε η μπάλα από τα χέρια του, πήγε στη στεφάνη και αναπήδησε τέσσερις φορές, πριν καταλήξει στο πλεχτό. “ Έδειχνε κοντό το σουτ” είπε ο JJ Ρέντικ “ και όταν άρχισαν οι αναπηδήσεις άρχισαν να μας κατακλύζουν και συναισθήματα”, πρόσθεσε. Ο Τζίμι Μπάτλερ αναγνώρισε πως επρόκειτο για μια πολύ δύσκολη προσπάθεια “ στην οποία όλοι οφείλουμε να βγάλουμε το καπέλο. Ο Καγουάι είναι εκπληκτικός παίκτης. Όλοι το ξέρουμε αυτό. Και μάλλον δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα να πούμε για αυτό”.
Το The Ringer εστίασε στο μέγεθος που ‘χουν οι παλάμες του Λέοναρντ. “ Από τη βάση της παλάμης έως την άκρη του μεσαίου δαχτύλου είναι 24 εκατοστά. Από το αντίχειρα στο μικρό δάχτυλο η απόσταση είναι 28.5 εκατοστά. Eίναι δηλαδή, κάτι παραπάνω από το 1/4 του ασύλληπτου wingspan που ‘χει ο παίκτης και φτάνει στα 2.20 και του επιτρέπουν να συμπεριφέρεται ως σέντερ σε συσκευασία swingman και στις δυο άκρες του γηπέδου”.
To 2016 είχε συγκρίνει τα χέρια του με αυτά του Σακίλ Ο Νιλ και η εικόνα αυτή αρκούσε για να δείξει περί τίνος πρόκειται.
Εν πάση περιπτώσει, αυτή η ανάλυση κατέληξε στο ότι “ στην ύστατη ώρα του 7ου αγώνα o Λέοναρντ σηκώθηκε πιο ψηλά από τον τεντωμένο Εμπίντ -έναν από τους πιο κοντινούς παίκτες, σε σύγκριση με τον Σακίλ- και πρόσφερε μια εμβληματική στιγμή”.
Aυτή αφορούσε άλμα κοντά στο μέτρο, ευθύ σώμα και σουτ πάνω από τα χέρια του Εμπίντ, που μετά βίας έφτασε στην παλάμη του Λέοναρντ, ο οποίος σε 43 λεπτά συμμετοχής, έδωσε 41 πόντους, στους οποίους έφτασε με 39 σουτ και είχε για ποσοστό το 41% (39% από το τρίποντο), όπως ξεφορτωνόταν τους δαίμονες που έμπαιναν στα μυαλά των Ράπτορς στα έβδομα παιχνίδια.
Όπως έγραψε και το The Ringer “ το μόνο που δεν έκανε ήταν να καθαρίσει το παρκέ, το οποίο επίσης θα έκανε αν χρειαζόταν”. Για να συνεχιστεί η ιστορία ωστόσο, μάλλον το Τορόντο πρέπει να θυμίσει την ομάδα της κανονικής περιόδου -αυτήν με το βάθος στον πάγκο που έπαιρνε βοήθεια από όλους και όλα ‘κούμπωναν’ σε ένα αποτελεσματικό σύνολο. Αν συνεχίσει να εξαρτάται απόλυτα από έναν, οι Μπακς θα είναι αυτοί που θα βρεθούν στους τελικούς του ΝΒΑ με θεαματικό τρόπο.
Photo: Associated Press/NBA TV
