Πέφτουν οι τεχνικές ποινές σαν το χαλάζι και η EuroLeague αναστενάζει

Είχαμε που είχαμε τις αναβολές λόγω κορωνοϊού, σε αυτή την διπλή εβδομάδα, δυο ματσάκια τελείωσαν με τους προπονητές της φιλοξενούμενης ομάδας στα αποδυτήρια! Ο Γιώργος Μπαρτζώκας στην Κωνσταντινούπολη και ο Εργκίν Αταμάν στη Βαρκελώνη αποβλήθηκαν με δυο τεχνικές ποινές. Δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη διοργάνωση, έστω κι αν υποθέσουμε ότι οι δυο κόουτς υπερέβησαν τα όρια, άρα δικαιολογημένα πήγαν στα αποδυτήρια της Ούλκερ Αρένα και του Παλαού Μπλαουγκράνα.

Τα υπερέβησαν όμως;

Σύμφωνα με το φύλλο αγώνα του Φενέρ-Ολυμπιακός, ο Μπαρτζώκας δεν είπε κάτι, ούτε έκανε κάποια προσβλητική χειρονομία στους ρέφερι. Δέχθηκε την πρώτη τεχνική ποινή επειδή δεν πήγε να δώσει οδηγίες και κοίταζε τους ρέφερι και τη δεύτερη επειδή πήγε στο τραπέζι της Γραμματείας.

Ο Αταμάν από την πλευρά του, έδωσε ολόκληρο σόου, αρνούμενος να αποχωρήσει αρχικά από το παρκέ, πριν φύγει με υψωμένες και σφιγμένες τις γροθιές του, φωνάζοντας στο κοινό της Μπάρτσα “εγώ κέρδισα το Κύπελλο” (I won the cup)

Οι δυο αποβληθέντες, πάντως, συμπεριλαμβάνονται στη λίστα με τους κόουτς που έχουν δεχθεί φέτος τις περισσότερες τεχνικές ποινές, αν και ο Μπαρτζώκας μέχρι την Τρίτη είχε δεχθεί μόλις ένα “Τ”. Στην Κωνσταντινούπολη πήρε δυο μαζεμένα:

Τι γίνεται, λοιπόν; Υπάρχουν σεσημασμένοι προπονητές, τους οποίους οι ρέφερι περιμένουν στη γωνία; Ισχύουν τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους; Δίνουν με την ίδια ευκολία τις ποινές όλοι οι διαιτητές; Γίνεται, εν τέλει, παιχνίδι;

Η τεχνική ποινή αποτελεί από παλιά θέμα κουβέντας και τριβής. Άλλοι διαιτητές την έδιναν εύκολα, για ψύλλου πήδημα, άλλοι ήταν περισσότερο συγκαταβατικοί στις σχέσεις τους με τους προπονητές. Πολλές φορές και οι κόουτς πατάνε τον κάλο των ρέφερι επίτηδες! Είναι προπονητικό τρικ μια τεχνική ποινή, ακόμη και για να σταματήσει ο ρυθμός των αντιπάλων, σε περίπτωση που το ματς πάει κατά διαόλου και δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τον πάγκο…

Γκρινιάζοντας από το πρώτο λεπτό

Σίγουρα, η σύσταση για αυστηριοποίηση του κώδικα συμπεριφοράς των διαιτητών και η τιμωρία τους, σε οποιαδήποτε παρεκτροπή, με τεχνική ποινή, είναι δεδομένη. Ναι, υπάρχουν προπονητές που γκρινιάζουν συνέχεια, με πρώτον και καλύτερο τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που από παίκτης είχε το κουσούρι να γκρινιάζει σε κάθε φάση, για οποιαδήποτε απόφαση. Ο Σάρας δεν σταματάει να διαμαρτύρεται και με το κουστούμι του προπονητή, ζαλίζοντας ακόμη και τους παίκτες του.

Είναι προφανές ότι οι φωνακλάδες κόουτς σταμπάρονται από τους διαιτητές. Μιλάνε μεταξύ τους οι ρέφερι, ξέρουν ποιος τους προκαλεί και ποιος όχι προβλήματα στο να επιβάλλονται μέσα στο γήπεδο. Από την άλλη υπάρχουν και διαιτητές που υπερβαίνουν τα όρια της αυστηρότητας. Οι Ισπανοί ρέφερι έχουν αυτή τη νοοτροπία με πρώτον και καλύτερο τον Μιγκέλ Πέρεζ που έστειλε τον Μπαρτζώκα στα αποδυτήρια την Τρίτη το βράδυ.

Λέγεται, χωρίς να μπορεί να εξακριβωθεί, ότι για να σταματήσει ο Αντρέα Τρινκιέρι να μπαίνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο και να διαμαρτύρεται, κάποιοι διαιτητές έπεφταν … σκόπιμα πάνω του. Λέτε για αυτό να υποβλήθηκε σε επέμβαση στην ωμοπλάτη ο Ιταλός κόουτς;

Άλλοι, ωστόσο, δεν έχουν καμιά επίπτωση στις διαμαρτυρίες τους. Φωνάζουν, σφίγγουν τη γραβάτα τους, “τη λένε στους διαιτητές”, αλλά οι ρέφερι κάνουν τους Κινέζους, κι ας είναι σαφής η εντολή που έχουν να μην κάνουν διακρίσεις. Παίζει πάντα ρόλο η αίγλη κάθε ομάδας, η προοπτική της στη διοργάνωση, ο χαρακτήρας των προπονητών, ο τρόπος που διαμαρτύρονται.

Ορισμένοι κόουτς παίζουν και με τις αντοχές των ρέφερι, τώρα που βρισκόμαστε στην κανονική περίοδο. Ναι όλα τα ματς είναι σημαντικά, όχι όμως σαν τα πλέι-οφ, και κυρίως το φάιναλ-φορ που είναι και ο μεγαλεπόβολος στόχος των κορυφαίων διαιτητών. Οι ισορροπίες είναι λεπτές, τις γνωρίζουν καλύτερα και οι ρέφερι, καθώς οι ομάδες έχουν (άτυπα) λόγο στον ορισμό των διαιτητών στο κορυφαίο ραντεβού και ένα παιχνίδι, όπως και να’ χει, γίνεται ένθεν κακείθεν.

Από την άλλη, ακόμη κι αν ο Πέρεζ ή ο Γιαβόρ που απέβαλαν Μπαρτζώκα και Αταμάν, δεν άντεξαν στις “προκλήσεις” των προπονητών, η εικόνα να τελειώνουν δυο αγώνες χωρίς τους προπονητές της φιλοξενούμενης ομάδας δεν συμβάλλει στην εικόνα της Euroleague. Ο διαιτητής πρέπει πρώτα και κύρια να εφαρμόζει τους κανονισμούς, χρειάζεται, όμως, να ξέρει πότε πρέπει να συμπεριφερθεί “διπλωματικά” για την οικονομία του παιχνιδιού.

Θα προσθέταμε ότι η υπερβολική εξουσία στα χέρια συγκεκριμένων διαιτητών βλάπτει επίσης την Euroleague. Αν δει κανείς προσεχτικά τους ορισμούς κάθε εβδομάδας θα δούμε ότι οι 18 απαιτούμενοι για τις θέσεις των δυο πρώτων ρέφερι είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι. Απλά αλλάζει, συνήθως, ο τρίτος ρέφερι για να υπάρχει… ποικιλία.