Κανονικά οι Παναθηναϊκοί έπρεπε να χειροκροτήσουν τον Ιτούδη

Δεν φανταζόταν κανείς ότι εκείνο το τρομερό τετράποντο του Μάριους Γκριγκόνις θα άλλαζε παντελώς τη ροή του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός είτε με το κοντό σχήμα της αρχής, είτε με τις ζώνες του Πρίφτη είχε βάλει δύσκολα τεστ στην ΤΣΣΚΑ για τα πρώτα εφτά λεπτά του ματς, όταν και πέρασε με 20-17 χάρη σε ένα καλάθι του Ιωάννη Παπαπέτρου. Η συνέχεια έμοιαζε με καταιγίδα στη ρώσικη στέπα, όπου δεν έχεις μέρος να φυλαχτείς.

Οι Ρώσοι κονιορτοποίησαν τον Παναθηναϊκό, που έτσι κι αλλιώς είχε το πρόβλημα της πολυήμερης απραξίας λόγω κορωνοϊού πρόσθετο εμπόδιο να παρακολουθήσει την έτσι κι αλλιώς (πολύ) καλύτερη του ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ένα σαρωτικό 23-0 με συνεχόμενα τρίποντα (11/18 από τη γραμμή στο πρώτο μέρος οι φιλοξενούμενοι) με διάβασμα κάθε άμυνας και επίθεσης. Ο αδύναμος Παναθηναϊκός έμεινε 9:15 λεπτά χωρίς καλάθι και η διαφορά εκτοξευόταν στα ύψη.

Η ΤΣΣΚΑ που έχει ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ από τραυματισμούς φέτος (έπαιξε χωρίς Κλάιμπερν) δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ΠΑΟ. Το ότι ένας παίκτης όπως ο Αλεξέι Σβεντ βγήκε γρήγορα και ξαναμπήκε στο τέλος, δείχνει το βάθος του ρόστερ και τις πολύ μεγάλες δυνατότητες της.

Το χάντικαπ άγγιζε το -30, ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να το μαζέψει, μειώνοντας στο -24 κι εκεί, με λιγότερο από ένα λεπτό να απομένει, ο Δημήτρης Ιτούδης ζήτησε τάιμ-άουτ. Το σχεδόν άδειο (λόγω των μέτρων) ΟΑΚΑ άρχισε να αποδοκιμάζει τον Έλληνα κόουτς, θεωρώντας υπερβολική την κίνηση του, κι ενώ η διαφορά είχε ξεφύγει.

Κι όμως, θα έπρεπε να τον έχουν χειροκροτήσει. Ο άλλοτε βασικός συνεργάτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, παρών στις πέντε από τις έξι Ευρωλίγκες του Παναθηναϊκού, δεν έκανε τίποτε περισσότερο απ΄ό,τι έμαθε όντας μέλος της μεγάλης ομάδας των “πρασίνων”. Μια ομάδα που σεβόταν τον εαυτό της, δεν χαλάρωνε κι όταν συνέβαινε, έπρεπε σε δευτερόλεπτα να συνέλθει. Αυτή τη δουλειά συνεχίζει στην ΤΣΣΚΑ ο Ιτούδης. Και έτσι λειτουργούν οι ομάδες που έχουν μεγαλεπήβολους στόχους, κερδίζουν τα τρόπαια και ξεχωρίζουν.

Αντί να αποδοκιμάζουν οι φίλοι του ΠΑΟ, θα έπρεπε να επικροτήσουν τον Ιτούδη, που σε αντίθεση με την ομάδα τους εξακολουθεί να σκέφτεται και να παίζει στο υψηλότερο επίπεδο, διεκδικώντας τα τρόπαια που κάποτε ήταν “πράσινη” υπόθεση. Κι ήταν ένα τάιμ-άουτ από εκείνη την εποχή. Ο προπονητής της ΤΣΣΚΑ απλά υπενθύμιζε στο κοινό τις λεπτομέρειες που κάνουν μια ομάδα μεγάλη. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα έπρεπε να το θυμάται και όχι να δυσφορεί, θεωρώντας ότι ήταν μια ενέργεια που ισοαδυναμούσε με προσβολή για τους “πράσινους”. Κάθε άλλο.

Ούτε καν ένα φάουλ

Η Ευρωλίγκα δεν συνεχίζεται καλά για τον Παναθηναϊκό. Το γράφαμε και μετά από την βαριά ήττα απέναντι στον Ολυμπιακό. Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια από μέρους του Πρίφτη και των παικτών, να βρουν και τα κίνητρα αλλά και να υπερβάλλουν εαυτούς για να γλιτώνουν τέτοια άσχημα βράδια, όπου ο πέλεκυς μοιάζει να πέφτει βαρύς πάνω στο κεφάλι τους.

Την ώρα που η ΤΣΣΚΑ πατούσε το γκάζι της και έστηνε πάρτι στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε να δέχεται στωικά το μαρτύριο του. Λες και έπρεπε κάθε φορά να γυρίζει μάγουλο, τρελάθηκε να τρώει αγωνιστικά χαστούκια. Οι Ρώσοι έκαναν παρέλαση και ο ΠΑΟ τελείωνε το ημίχρονο μόλις με τρία φάουλ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που παθαίνει τέτοιο κλακάζ φέτος ο Παναθηναϊκός. Είναι πολύ εύθραυστος στην ψυχολογία του, μόλις στραβώσει το ματς δεν … ξεστραβώνει με τίποτε. Προφανώς του λείπουν πάρα πολλά πράγματα του φετινού ΠΑΟ για να συναγωνιστεί ομάδες του επιπέδου της ΤΣΣΚΑ, παρόλα αυτά το επίπεδο του δεν είναι να χάνει με κατεβασμένα τα χέρια με 30 πόντους.

Τον έχει πάρει, ωστόσο, από κάτω και ακολουθεί ένα πλήθος αγώνων που ο Παναθηναϊκός πρέπει να τα αντιμετωπίσει γιατί όταν χάνεις με 20 και 30 πόντους, όσο κι αν είναι προφανές ότι μόνο οι εγχώριες διοργανώσεις ενδιαφέρουν, οι συντριβές στην Ευρώπη σε συνδυασμό με την κούραση (και τα ταξίδια) μπορεί να επηρεάσουν και τους αντικειμενικούς στόχους της ομάδας…

Περιμένοντας (και) τον Γιόβιτς

Σε αυτό το πλάνο, πάντως, της ενδυνάμωσης του ρόστερ για την υπεράσπιση των τίτλων στην Ελλάδα θα πρέπει να συμπεριλάβουμε την πρόσφατη μεταγραφή του Στέφαν Γιόβιτς. Με δεδομένη την πολύμηνη απουσία του από τα γήπεδα, το πόσο μπορεί να βοηθήσει και να αλλάξει τον Παναθηναϊκό δεν θα το δούμε αμέσως, αλλά σε αρκετό βάθος χρόνου.

Ο Σέρβος πλέι-μέικερ είναι προφανώς ένας εξαιρετικός οργανωτής και εξίσου καλός εκτελεστής, του λείπουν όμως οι αγώνες για να έχει ρυθμό και να δώσει τα φώτα του σε μια εξ αρχής προβληματική στη θέση “1”. Η Ευρωλίγκα θα χρησιμεύσει για να ζεστάνει σιγά-σιγά τον Γιόβιτς, να τον ξαναβάλει στο υψηλό επίπεδο και να δέσει με τους υπόλοιπους γκαρντ του Παναθηναϊκού, ένας εκ των οποίων θα χάσει και αρκετό χρόνο συμμετοχής.

Το ερώτημα “γιατί τώρα ο Γιόβιτς και όχι νωρίτερα” μάλλον έχει να κάνει με τον βαθμό ετοιμότητας του παίκτη, αν και οι “πράσινοι” ξόδεψαν άσκοπα το χρόνο τους με τη λύση Φερέλ, που και δεν κούμπωσε στο συνολικό πακέτο, αλλά δεν είχε και μεγάλες διαφορές από τον Κέντρικ Πέρι. Παρεμπιπτόντως ο Αμερικανός γκαρντ που ξεκίνησε βασικός, έκανε το καλύτερο του παιχνίδι στην Ευρωλίγκα.

Σε ματς βέβαια που τελείωσε με +24 πόντους στο κεφάλι της ομάδας του…