Ολυμπιακός – Βουλιαγμένη: Ένας εμφύλιος με μπόλικο παρελθόν
Ολυμπιακός και Βουλιαγμένη πρόκειται να μετρήσουν... μαγιό και σκουφάκια στον ημιτελικό του Final Four για την Ευρωλίγκα πόλο γυναικών στο Σαμπαντέλ, στις 19 Απριλίου, σε ένα ματς που μοιάζει να δικαιώνει τη φράση "πλήρωμα του χρόνου".
Στην κλήρωση της LEN, που έβγαλε την αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τη Βουλιαγμένη στο Final Four της Ευρωλίγκας πόλο γυναικών, που θα γίνει στο Σαμπαντέλ, προάστιο της Βαρκελώνης, στις 19 και 20 Απριλίου, το ελληνικό πόλο γυναικών γιόρταζε μία επέτειο που η άγνοιά της ουσιαστικά αναδεικνύει σε υψηλό βαθμό τις αρλούμπες που καμιά φορά ξεστομίζουμε για τον αθλητισμό και το πώς θέλουμε να πείσουμε για το υγιές της κατάστασης τους υπόλοιπους και, κυρίως, τον εαυτό μας.
Στις 13 Μαρτίου του 2000, στη Λένορμαν, στη γέφυρα Κολοκυνθούς, ο ΑΝΟ Γλυφάδας, με τον Φώντα Μουδάτσιο και μία φουρνιά που θα ζούσε τη σχεδόν ύψιστη τιμή να φορέσει το ασημένιο ολυμπιακό μετάλλιο, στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004, κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης με τη νίκη του επί της δύο φορές πρωταθλήτριας Σκιφ Μόσχας.
Έχουν περάσει 19 χρόνια από τότε και αυτό γράφεται με τον κίνδυνο να μελαγχολήσουν οι -αρχηγός- Βούλα Βάσσου, Γεωργία Ελληνάκη, Τόνια Μωραΐτη, Εύη Μωραϊτίδου, Βούλα Κοζομπόλη, Αγγελική Καραπατάκη, Κατερίνα Οικονομοπούλου, Αμαλία Πατέρου, Λίνα Ψούνη (που έπειτα έγινε αθλήτρια του μπιτς βόλεϊ), Κατιάνα Ζαχαράκη, Σοφία Ιωσηφίδου, Αγγελική Λαγίου, Αλέκα Καλογερά, με ξένη τη Βραζιλιάνα Καμίλα Πεντρόσα.
Τα ονόματά τους μπορεί κάποιος να τα δει στο κολυμβητήριο που φτιάχτηκε προς τιμή εκείνης της ομάδας και πήρε το όνομα μίας αξέχαστης φυσιογνωμίας, που είχε διατελέσει πρόεδρος του ΑΝΟΓ, του Αντώνη Δημητρόπουλου.
Εκείνη η κορυφή, απάτητη ως τότε σε ένα σπορ που ούτως ή άλλως αναπτύχθηκε προσφάτως και στο ολυμπιακό πρόγραμμα ενσωματώθηκε το 2000 στο Σίδνεϊ, ήταν η αρχή της επιτυχίας του παιχνιδιού στην Ελλάδα, που την κατέστησε μία από τις δυνάμεις στον κόσμο.
Υπήρχαν, βεβαίως, ούτως ή άλλως δείγματα, επιτυχίες των μικρών Εθνικών ομάδων, το χρυσό των Νεανίδων το 1997, μόνο που εκείνος ο τίτλος ήταν η ‘σφραγίδα’. Η Γλυφάδα το ξανάκανε, το 2003, νικώντας την Ντουναϊβάρος με 6-4, αυτήν τη φορά στο νεότευκτο κολυμβητήριό της.
Το Ολυμπιακός-Βουλιαγμένη στο Final Four συνοψίζει όλη αυτήν την πορεία. Είναι μία κορυφή, ένα από τα σπουδαιότερα ματς της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Οι δύο ομάδες είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα ευρωπαϊκά μεγέθη, σε σημείο που το συγκρότημα της Αλεξίας Καμμένου να προσελκύσει την κορυφαία τερματοφύλακα του κόσμου Άσλεϊ Τζόνσον, την οποία παρουσίασε προ διμήνου, σχεδόν, η Μαρία Καούκη, ένα σημαντικό πρόσωπο για τις κοινωνικές διαστάσεις του αθλητισμού, και να γίνει κατευθείαν αυτό που την προηγούμενη διετία δεν μπορούσε να βρει τρόπο να είναι: ανταγωνιστική στο επίπεδο που απαιτείται για να διεκδικείς.
Η Τζόνσον έκανε τη διαφορά στον τελικό Κυπέλλου Ελλάδας με τον Ολυμπιακό, που έδωσε στη Βουλιαγμένη τον πρώτο τίτλο, αν μπορεί να το πιστέψει κάποιος, από το 2013, ενώ στο παιχνίδι που έκρινε την πρόκριση στο Final Four, τον 2ο προημιτελικό απέναντι στην Κίνεφ Κίρισι, κράτησε στα κρίσιμα σημεία, όταν οι Ρωσίδες εξαπέλυσαν την τελική αντεπίθεση, ένα σημείο στο οποίο είναι διεγερτικά επικίνδυνες, και ήταν ο λόγος για το 9-7, με το οποίο απέκλεισαν τη δις πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Τα φώτα… σβήσαν
Αυτό το παιχνίδι μπορεί να θεωρηθεί από τα all time classics του θεσμού, διότι μόνο μία ομάδα έχει κατακτήσει το τρόπαιο της διοργάνωσης 3 διαδοχικές χρονιές: η Οριζόντε Κατάνια, το 2004, το 2005 και το 2006. Την πρώτη φορά, 2η ήταν η Γλυφάδα, ενώ την τελευταία, 4η τερμάτισε η Βουλιαγμένη, με σύστημα όλοι εναντίον όλων.
Η Βουλιαγμένη φέτος και ο Ολυμπιακός τον Απρίλιο του 2015, στον τελικό του ‘Πέτρος Καπαγέρωφ’ με τη Σαμπαντέλ, ένα απίθανο ματς το οποίο κρίθηκε από το γκολ στο δοκάρι της Αυστραλιανής Άσλεϊ Σάουθερν, μετά από την έξοχη πάσα της τότε και νυν αρχηγού Φιλιώς Μανωλιουδάκη, στέρησαν από αυτές τις δύο ομάδες την ευκαιρία να κάνουν το back2back2back, όπως είχε πει και ο Κόμπε Μπράιαντ στο διθύραμβό του το 2001, στην Καλιφόρνια.
Ο Ολυμπιακός (που ήταν 4ος στο Final 8 που έγινε το 1998) ήθελε να εγκαθιδρύσει τη δική του δυναστεία, γι’ αυτό και ο προπονητής της ομάδας από το 2007, Χάρης Παυλίδης, θεωρεί ότι η μεγαλύτερη ψυχρολουσία στην καριέρα του ήταν ο ημιτελικός με την Ούιπεστ το 2016, πάλι στο Σαμπαντέλ.
Το μεσημέρι εκείνης της Παρασκευής 22 Απριλίου, οι ‘ερυθρόλευκες’ είχαν ένα ασφαλές προβάδισμα μπαίνοντας στο 4ο οκτάλεπτο και έπειτα, όπως το έθεσε ο προπονητής του Ολυμπιακού, σταμάτησαν να παίζουν.
Αυτό το ματς, που κέρδισε η ουγγρική ομάδα, ήταν πραγματικά λυδία λίθος για τη θέση του Ολυμπιακού στην ευρωπαϊκή ιστορία. Διότι ακύρωσε ένα ραντεβού που έμοιαζε προγραμματισμένο, με τη Σαμπαντέλ στον τελικό μέσα στην έδρα της, στο οποίο το τεχνικό τιμ τότε ήταν σχεδόν σίγουρο ότι η ομάδα θα μπορούσε να αντεπεξέλθει. Δεν μάθαμε και αυτό είναι ένα γραμματοσειρά 22 calibri bold στο word της πορείας του συλλόγου “αν”.
Του λόγου το ασφαλές προσεγγίζει η επόμενη χρονιά, όταν ο Ολυμπιακός έφτασε ξανά στο Final Four του Κίρισι και απέκλεισε σε ακόμα ένα συγκλονιστικό παιχνίδι τη Σαμπαντέλ, για να παίξει στον τελικό με την Κίνεφ. Η ρώσικη ομάδα είχε… μηδέν ευρωπαϊκούς τίτλους, έχοντας παίξει, από το 2005, σε 11 (!) Final Four της Ευρωλίγκας και σε ένα του LEN Trophy, το 2014 στη Φλωρεντία, όπου έχασε πάλι από τον Ολυμπιακό σε ημιτελικό.
Για να χάσουν στο Κίρισι οι ‘ερυθρόλευκες’, πάντως, έπρεπε να γίνουν απίθανα πράγματα, ακόμα και να πέσει η κεντρική ασφάλεια του κολυμβητηρίου στο πλέον καίριο σημείο.
Από το 2006 έως πέρυσι, το 2018 δηλαδή, υπήρχε συνεχής παρουσία ελληνικής ομάδας στη διοργάνωση. Η περυσινή ήταν η πρώτη φορά μετά από το 2005 που δεν έδωσε το ‘παρών’ συγκρότημα από τη χώρα στη διοργάνωση.
Το Σαμπαντέλ, όπως περιγράφηκε άνωθεν, δεν πάει στον Ολυμπιακό, όμως δεν πάει ούτε στη Βουλιαγμένη, που στον τελικό του 2014 γνώρισε μία από τις πιο βαριές και ασήκωτες ήττες της, με το 19-10, με το οποίο ηττήθηκε από την ομώνυμη ομάδα.
Αυτή ήταν και η τελευταία παρουσία του ΝΟΒ στο ύστατο στάδιο στο διεθνές παλκοσένικο και εκείνη η διοργάνωση έπαιξε μείζονα ρόλο: Η απόφαση του Κώστα Δήμου να παίξει το μεγαλύτερο ματς του ημιτελικού με την Ιμπέρια με την Έλενα Ξενάκη και όχι με την Αλεξάνδρα Ασημάκη έκανε την τελευταία να έχει τάση φυγής (εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τούτο περισσότερο ως συμπέρασμα εκμαιεύεται παρά ως παραδοχή, άλλωστε η ίδια δεν το έχει επιβεβαιώσει ούτε, ωστόσο, διαψεύσει) και το καλοκαίρι να προβεί σε μία εντυπωσιακή, για πόλο γυναικών, συμφωνία με τον Ολυμπιακό, η οποία είχε μπόνους για κατάκτηση Ευρωλίγκας και πρωταθλήματος. Πράγματι, την επόμενη χρονιά οι ‘ερυθρόλευκες’ πήραν και τους δύο τίτλους.
Απέναντι στο τοτέμ
Ο ΝΟΒ αξιώνει το σεβασμό, από τη στιγμή που είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει κατακτήσει διαδοχικά Κύπελλα Πρωταθλητριών. Το έπος της Αγγελικής Γερόλυμου απέναντι στην Οριζόντε Κατάνια το 2008, μέσα στην Κατάνη, μπορεί να μην είχε ως αποτέλεσμα το τρόπαιο, αλλά αποδείχθηκε σκηνές από ταινία προσεχώς.
Στις 5 Απριλίου 2009, ο ΝΟΒ της Καμμένου νίκησε 12-9 στο Κίρισι την παρέα της Τάνια ντι Μάριο, ενώ στην Κέρκυρα ένα χρόνο μετά ήταν η ευκαιρία του Ολυμπιακού, που ουσιαστικά διοργάνωνε το Final Four, να συναντηθεί με τη Βουλιαγμένη στον τελικό.
Μόνο που οι ‘ερυθρόλευκες’ έπεσαν θύμα τρανταχτής έκπληξης από την Κίνεφ στον ημιτελικό, ένα ματς που ουδείς περίμενε την κακοτοπιά, και η Βουλιαγμένη, που είχε νικήσει την Οριζόντε ακριβώς με το ίδιο σκορ του τελικού της προηγούμενης χρονιάς, διεύρυνε τις ήττες των Ρωσίδων σε Final Four, επικρατώντας με 10-7.
Επειδή, όμως, η Κατάνια πάντα επιστρέφει, την έφερε στον ΝΟΒ στα προημιτελικά της επόμενης χρονιάς, ανατρέποντας μία διαφορά 3 γκολ στο 2ο ματς της Ιταλίας.
Ο Ολυμπιακός, με τα προβλήματα του Ερασιτέχνη διογκωμένα και λίγο πριν αναλάβει η διοίκηση που τον έβγαλε στο φως, έφτασε απροστάτευτος στο Final Four, ισοφάρισε στο τελευταίο δευτερόλεπτο της κανονικής διάρκειας με τη Σταυρούλα Αντωνάκου, αλλά στην παράταση η Οριζόντε το έφερε στα μέτρα της το ματς, όχι, όμως, χωρίς την περίφημη φάση που η Μανωλιουδάκη χρεώθηκε πέναλτι με την αντίπαλό της να πέφτει πάνω της ενώ κολυμπούσε προς το τετραγωνάκι, μετά από αποβολή που χρεώθηκε. Η Σαμπαντέλ νίκησε την Οριζόντε, σε ένα ματς που, ω της έκπληξης, αποτελεί και το τελευταίο του τοτέμ του παγκόσμιου πόλο σε Final Four!
Ο ΝΟΒ, με τη σειρά του, έφτασε στον τελικό της επόμενης χρονιάς, αποκλείοντας (καμία είδηση εδώ) την Κίνεφ μέσα στο Κίρισι και έχασε από την one and done Προ Ρέκο, με ένα φθηνό γκολ της εκπάγλου Ρίτα Ντράβουζ στην κόντρα, τη μόνη χρονιά της ιστορίας που ο ίδιος σύλλογος ήταν πρωταθλητής Ευρώπης σε Άντρες και Γυναίκες.
Την επόμενη χρονιά, στο Έγκερ της Ουγγαρίας, η Βουλιαγμένη ηττήθηκε στον ημιτελικό από τη Σαμπαντέλ, που μετά από την αγρανάπαυση του προηγούμενου χρόνου, κυρίως λόγω της προετοιμασίας της εθνικής Ισπανίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, που αντάμειψε τη ‘ρόχα’ με το ασημένιο, επέστρεψε στην κορυφή.
Στις 19 Απριλίου, μία ημερομηνία που 25 χρόνια πριν είχε γίνει ο πρώτος ‘εμφύλιος’ στο Final Four του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Τελ Αβίβ, μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού (77-72), θα γίνει ένα ματς έτοιμο από καιρό, όπως έγραψε και ο ποιητής. Τι θα γίνει σε αυτό, ο χρόνος θα το δείξει, όπως είχε πει η σπουδαία Ολλανδή Ίφκε φαν Μπέλκουμ, πριν από τον ημιτελικό του Ολυμπιακού με την Οριζόντε στο Σαμπαντέλ, πριν από 8 ολόκληρα χρόνια.
Photo credits: Eurokinissi
