Αντόνιο Βράνκοβιτς: Ο γιος του Στόγιαν άκουσε το όνομά του μες στον πανικό
Ο 22χρονος Αντόνιο Βράνκοβιτς βοήθησε το Duke να επιστρέψει στην κορυφή της ACC, σε ματς που δεν πίστευε πως θα παίξει (αλλά έπαιξε ως έσχατη λύση) και τώρα είναι έτοιμος για άλλα πράγματα. Που πιθανότατα δεν θα συμβούν στις ΗΠΑ.
Ο Ζάιον Ουίλιαμσον επέστρεψε στα παρκέ, μετά την αποτυχία του παπουτσιού του να συγκρατήσει το βάρος του στο πιο πολυαναμενόμενο ματς της σεζόν, το άνοιγμα των ποδιών που σε άλλον -ο οποίος δεν έχει τα προσόντα του- θα είχε στοιχίσει τη σεζόν και το τραύμα στο γόνατο.
Με την επιστροφή του στο ACC Tournament, επέστρεψε και το Duke στην κορυφή της Atlantic Coast Conference (εκεί βρισκόταν το 2017, για να δώσει το στέμμα στο Βιρτζίνια και να το πάρει φέτος, πίσω).
Παρουσία του θηριώδους 18χρονου, οι Blue Devils νίκησαν το Syracuse (στους ‘8’), το North Carolina (στους ‘4’) και το Florida State στον τελικό (73-63). Ο θηριώδης σέντερ αναδείχθηκε ACC Player. ‘Έφαγε’ το βραβείο από τον κολλητό του, RJ Μπάρετ, ο οποίος ξεκάθαρα δεν έσκασε. Για να είμαστε ακριβείς, ο Ουίλιαμσον πήρε 49 ψήφους και ο Μπάρετ ήταν δεύτερος με 16. Και οι δυο τους ήταν μέλη της All-ACC First Team, αλλά και της καλύτερης πεντάδας με ρούκι.
Ο Ζάιον έγινε ο τρίτος παίκτης, στην ιστορία της ACC που κατέκτησε τον τίτλο του παίκτη και του ρούκι της χρονιάς, μετά τον Μάρβιν Μπέιγκλι ΙΙΙ πριν ένα χρόνο (
την επιλογή πάνω από τον Ντόντσιτς, των Κινγκς στο περυσινό ΝΒΑ draft) και τον Τζαλίκ Οκαφόρ, το 2015.
Θα ήταν κρίμα και άδικο να προσπεράσουμε την πρώτη φετινή νίκη, επί των ‘αιώνιων εχθρών’ Tar Heels, για περισσότερους από έναν λόγους. Αν έχανε το Duke, θα ζούσε το 0/3 από το North Carolina για πρώτη φορά από το 1976. Αυτό ήταν κάτι που αποφεύχθηκε.
Κατ’ αρχάς, τη μέρα που συναντήθηκαν το Duke ήταν στο Νο5 και το North Carolina στο Νο3. Επιπροσθέτως, οι δεύτεροι προέρχονταν από οκτώ διαδοχικές νίκες. Τη σήμερον ημέρα -λίγα εικοσιτετράωρα πριν την εκκίνηση του NCAA Tournament- το Duke (29-5) είναι στην κορυφή της εθνικής κατάταξης. Είναι η πρώτη φορά που ζει τη συγκίνηση, από το 2015, όταν πήραν για τελευταία φορά τον τίτλο.
Καθ’ οδόν για το March Madness υπάρχουν τέσσερις ισχυροί. Οι τρεις είναι από την ACC, καθώς μαζί με το Duke ως Νο1 seed περνούν και τα πανεπιστήμια Virginia (29-3) και North Carolina (27-6).
Είναι η δεύτερη φορά -στην ιστορία- που τρία προγράμματα από την ίδια περιφέρεια προκρίνονται ως κορυφαία, μετά το 2009 και την Big East (Connecticut, Villanova, Louisville).
Το κουαρτέτο, φέτος, συμπληρώνει το Gonzaga (30-3), πρωταθλητής της West Coast Conference. Για την ιστορία, το κορυφαίο τους δεν έχει κάποιο αντίκρισμα -δηλαδή, μπαίνουν από την αρχή στο τουρνουά.
Θα μου επιτρέψεις να σε γυρίσω στο 74-73 του Duke επί της North Carolina, το Σάββατο 16/3. Γιατί προφανώς και θα ‘χεις υποψιαστεί ποιος ήταν ο ‘the man’ (τελείωσε με 31 πόντους και 11 ριμπάουντ), αλλά θα βάλω ένα στοίχημα ότι δεν ξέρεις ποιοι έκαναν την ειδοποιό διαφορά.
Όχι, δεν ήταν ο επιστήθιος φίλος, συγκάτοικος και έτερον ήμισυ -εντός παρκέ- Μπάρετ (17 πόντοι, 9 ριμπάουντ). Τουναντίον, ο παίκτης που κατά τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ πρέπει να επιλεγεί στο Νο1 του προσεχούς ΝΒΑ draft έχασε δυο βολές, στα 12.4” για το τέλος, με τους Tar Heels να ‘χουν την τελευταία επίθεση και την ευκαιρία να ‘κλέψουν’ τη νίκη.
Ο Κόμπι Ουάιτ (θα μιλήσουμε σύντομα για αυτόν) πήρε ένα μακρινό σουτ, με τον Τρε Τζόουνς (18 πόντοι, 6 ασίστ) μπροστά του, αλλά η μπάλα δεν του έκανε τη χάρη.
Βέβαια, για να φτάσει εκεί η ιστορία και να μπορέσουν οι Blue Devils να ‘χουν το πάνω χέρι, χρειάστηκε να εκπλήξουν τους αντιπάλους -και τον κόσμο, όχι όμως τον προπονητή τους ή τον εαυτό τους- δυο παίκτες που δεν θα έλεγες ότι είχαν μεγάλη συμμετοχή φέτος.
Όπως όμως, συνηθίζει να λέει ο κόουτς Σιζέφσκι, σε όσους παίκτες έχει υπό τις οδηγίες του στις δεκαετίες που κάθεται σε πάγκους ” όταν ακούσεις το όνομα σου, να είσαι ο εαυτός σου και έτοιμος να κόψεις τον κ… σου για να βοηθήσεις την ομάδα‘.
Τους έχω πει πως έχω κερδίσει πολλά πρωταθλήματα, όχι όμως, μαζί τους. Οπότε τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για να δώσουν ό,τι καλύτερο έχουν
Το ρόστερ του Σιζέφσκι είναι γεμάτο με one and done τύπους (παίκτες που μετά το high school δεσμεύονται με κολέγια για ένα μόνο χρόνο -που είναι απαραίτητος, βάσει κανονισμών- πριν κάνουν το πέρασμα στο ΝΒΑ). Υπάρχει μόνο ένας τελειόφοιτος. Είναι γιος ενός θρύλου: του Στόγιαν Βράνκοβιτς.
Ο (γεννημένος στις 28/10 του 1996) Αντόνιο Βράνκοβιτς άκουσε το όνομα του, όταν στο ματς με το North Carolina γινόταν ο κακός χαμός. Στην αρχή που οι ομάδες πάλευαν ακόμα για να κάνουν δικό τους το ρυθμό, για να επιβληθούν. Διάβασε τι έγραψε ο Ρέι Χόλομαν, δημοσιογράφος που ασχολείται επισταμένως με το κολεγιακό.
Αν δεις το στατιστικό του παιχνιδιού, δεν θα κλάψεις με τα νούμερα του 22χρονου, ύψους 2.13, σέντερ. Είχε 2 πόντους, 2 ασίστ και μια τάπα -στα 25” του β’ ημιχρόνου, πάνω στον Λουκ Μέι.
Ο Σιζέφσκι τον σήκωσε το δευτερόλεπτο που οι Τar Heels έφτασαν στο +6 (36-30), στα 4.27 για τη λήξη του πρώτου μισού. Σε ό,τι απέμενε για το ημίχρονο, έδωσε 2 ασίστ στον Ουίλιαμσον, έβαλε ένα λέι απ και συνεργάστηκε με την άλλη έκπληξη που επιφύλαξε ο Σιζέφσκι. Θα σου πω σε λίγο. Στα τελευταία 4.33 του πρώτου μισού οι… άλλοι περιορίστηκαν στους 11 πόντους.
Ο Βράνκοβιτς δεν περίμενε πως θα παίξει. Μπήκε, γιατί όσοι ήταν μπροστά του ήταν ή τραυματίες ή είχαν φορτωθεί με φάουλ. Εννοώ, δεν υπήρχε άλλος. Κάτι που δεν κατάλαβε όποιος τον είδε να κρατά τους αντιπάλους μακριά από τη ρακέτα -αγκυροβόλησαν στην περιφέρεια.
Ο πιο ψηλός παίκτης του Duke είχε μπροστά του, στα χρόνια του στο κολέγιο τους Marshall Plumlee, Amile Jefferson, Harry Giles, Marvin Bagley III και Wendell Carter Jr. και φέτος τους Javin DeLaurier και Marques Bolden.
Γενικά, δεν μπορούσε να ακολουθήσει το 5 out motion του Σιζέφσκι -επίθεση χωρίς θέσεις, που στηρίζεται στις αποστάσεις και μια σειρά από κανονισμούς που βοηθούν τους παίκτες να καταλήξουν στην κίνηση και την ενέργεια που θα κάνουν. Στηρίζεται κυρίως, στην ικανότητα των αθλητών να παίρνουν αποφάσεις, αφού ‘διαβάσουν’ ό,τι έχουν μπροστά τους σε αντιπάλους και συμπαίκτες.
Το μόνο που μπορούσε να κάνει και στο οποίο μπορούσε να ελπίζει ήταν η βελτίωση στην άμυνα, για να αντιμετωπίζει τους λοιπούς ‘καθαρούς’ σέντερ. Ουδόλως τυχαία τον σύγκριναν από την αρχή με τον Νίκολα Πέκοβιτς.
Πριν τον Βράνκοβιτς, ο Σιζέφσκι εμπιστεύτηκε τον Τζόρνταν Γκόλντουαϊρ -καμία σχέση με τον Άντονι που ‘χε παίξει στην Ελλάδα. Αντικατέστησε τον Καμ Ρέντις, ο οποίος εκτιμάται πως θα επιλεγεί στην κορυφαία πεντάδα του 2019 NBA draft και συνδυάστηκε με τον επίσης πόιντ γκαρντ, Τρε Τζόουνς. Οι αντίπαλοι σταμάτησαν έτσι, να περνούν την μπάλα από το κέντρο, σε μηδενικό χρόνο και άρα να σκοράρουν πριν προλάβουν οι Blue Devils να ‘στηθούν’.
Έκανε και κάτι ακόμα: ανέλαβε αμυντικά τον καλύτερο παίκτη της North Carolina, τον Κάμερσον Τζόνσον, ο οποίος είχε κάνει πάρτι στην αρχή του ματς (14π., με 5/6 σουτ). Υπό το βλέμμα του Γκόλντουαϊρ για το υπόλοιπο του ματς, είχε 9 πόντους (3/12). Ο 19χρονος γκαρντ έπαιξε για 28 λεπτά, ενώ μέχρι εκείνο το βράδυ είχε για μ.ο. συμμετοχής τα 7.8 λεπτά. Δεν υπέπεσε σε ένα λάθος και έδωσε 4 πόντους, 3 ριμπ., 2 ασίστ και 2 κλεψ.), με το highlight να είναι το λέι απ που έβαλε, στα 1.46” για να διαμορφώσει το σκορ σε 72-71, μετά την τάπα που ‘έφαγε’ ο Μπάρετ.
Αυτοί οι δύο συνέβαλαν στο να μην κουραστούν οι Μπάρετ και Ουίλιαμσον, εν όψει του τελικού με το Florida State, να πάρουν αυτό το τρόπαιο και να το συνεχίσουν από εκεί.
Photos: Associated Press
