Είναι τρελό αυτό που κάνουν οι γυναίκες του ελληνικού αθλητισμού
Ο Λευτέρης Ελευθερίου στέλνει μήνυμα στις Κατερίνα Στεφανίδη, Άννα Κορακάκη και Εθνική ομάδα πόλο γυναικών και τους εξηγεί γιατί είναι τρελό αυτό που κάνουν. Μέχρι να το κάνουν και να γίνει λογικό.
Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο να πλησιάζουν, το θηλυκό στοιχείο της ελληνικής ομάδας που θα μεταβεί εκεί χαιρετίζεται μέσω της υπέρβασης την οποία ήδη έχει κάνει.
Τον προηγούμενο καιρό, το διαδίκτυο αναστέναξε από τη διαφήμιση γνωστής μάρκας αθλητικών ειδών, μία ιστορία που αφηγήθηκε η Σερένα Ουίλιαμς και που ‘ντύθηκε’ με όλο το φάσμα του αθλητικού δράματος μέσω της Γυναίκας. Εδώ μπορεί τα ΜΜΕ να μην επιτρέπουν τέτοιες πολυτέλειες, αλλά το μότο “είναι τρελό μέχρι να το κάνεις” δεν είναι και τόσο… τρελό.
Διότι, Κατερίνα Στεφανίδη, είναι τρελό…
Να γίνεις η πρώτη Ελληνίδα που κατακτά χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ πριν από 3 χρόνια και πλέον να είσαι στη συζήτηση με τη Γελένα Ισινμπάγεβα, την Τζεν Σουρ και τη Στέισι Ντραγκίλα για τις κορυφαίες αθλήτριες έβερ που κράτησαν κοντάρι.
Επίσης, να πας στις ΗΠΑ να σπουδάσεις στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ έχοντας γνώση αγγλικών επιπέδου Lower, ούσα πιτσιρίκα, σε έναν κόσμο τόσο διαφορετικό από τον δικό σου και όχι απλώς να την παλέψεις, αλλά να κομματιάσεις οποιοδήποτε όριο προσπαθούσε να σε κρατήσει από το να γίνεις πολίτης του κόσμου.
Είναι τρελό, ασφαλώς, να πει κάποιος, όχι πολύ μακριά από το 2017, ότι στο εγγύς μέλλον θα ψηφιστείς κορυφαία αθλήτρια στίβου στην Ευρώπη, μπροστά από σπρίντερ, άλτριες του ύψους, μαραθωνοδρόμους και άλτριες του μήκους.
Να ονειρευτούμε ότι θα ψηφιστείς καλύτερη αθλήτρια στίβου στην Ευρώπη (δηλαδή καλύτερη αθλήτρια στην Ευρώπη), ούσα ταυτοχρόνως ‘χρυσή’ ολυμπιονίκης, πρωταθλήτρια Ευρώπης και παγκόσμια πρωταθλήτρια.
Να απαντήσεις σε κάποιον, τον ίδιο προφανώς που πανηγύρισε τη δεκαετία του ’90 τις επιτυχίες του ‘συμπατριώτη’ του, Πιτ Σάμπρας, ο οποίος αμφισβητεί την εθνικότητά σου. Στα ξένα Ελληνίδα και στην Ελλάδα ξένη.
Είναι τρελό που κάθε καλοκαίρι παρακολουθούμε έναν υπεριπτάμενο ‘Ίκαρο’ να εκτοξεύεται κοντά στα 5 μέτρα και να περνάει, λες και είναι ακροβάτης που περπατά σε ένα teeny-weeny σκοινί που ενώνει τα Πυρηναία και τις Άνδεις, χωρίς να καίγεται από τον ήλιο, ένα φαινόμενο για τους αστρονόμους.
Επειδή, Άννα Κορακάκη, είναι τελείως παλαβό…
Απλώς και να σκεφτούμε ότι κάποια στιγμή μία Ελληνίδα που μπορεί να πετύχει ένα μήλο πάνω σε ένα άλλο μήλο πάνω σε ένα τρίτο μήλο πάνω σε ένα κονσερβοκούτι θα βρεθεί μία βολή από το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και θα σημαδέψει διάνα.
Να μπορείς να σταθεροποιείς το χέρι σου όταν ασκείσαι σε εξωτερικό χώρο στη Δράμα, με αρκετούς βαθμούς υπό το μηδέν. Να μπορείς να ‘παγώνεις’ τα συναισθήματά σου, ενώ πρέπει να έχεις την ικανότητα χειρουργού.
Να κατακτάς το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, έχοντας πέσει από τη μηχανή που οδηγούσες και η οποία σε καταπλάκωσε, σχεδόν έναν μήνα πριν από τους Αγώνες.
Να κάνεις σκοποβολή, εδώ που τα λέμε, σε αυτήν τη χώρα. Έγινε καμιά υπόσχεση πραγματικότητα ή βαρκούλες αρμενίζουν;
Είναι τρελό να κατακτάς το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τσαγκουόν και μαζί να βγάζεις διαβατήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, μόλις… δύο χρόνια πριν γίνουν.
Να είσαι μαζί με τον Κωνσταντίνο Τσικλητήρα στην ίδια πρόταση, ως ο πρώτος Έλληνας αθλητής που κατακτά δύο μετάλλια σε Αγώνες, μόλις… 104 χρόνια από τον προηγούμενο, είναι, δα, υπεράνω πάσης φαντασίας.
Και φυσικά, είναι τρελό, όχι να σε προτείνουν για ριάλιτι παιχνίδια, αλλά να περιμένουν στα σοβαρά ότι θα απαντήσεις “ναι”.
Διότι, κόρες της εθνικής ομάδας πόλο Γυναικών, είναι τρελό -τι τρελό, παλαβό…
Να είσαι 1,70μ. και 61 κιλά, να αποφασίζεις να γίνεις από περιφερειακή φουνταριστή, βάζοντας τον ντορβά στο κεφάλι σου, να σε μαρκάρουν κορίτσια 1,90μ. και 110 κιλά.
Αυτό, Αλεξάνδρα Ασημάκη, αλλά ακόμα πιο τρελό είναι να βγεις κορυφαία πολίστρια της Ευρώπης το 2011, ενώ είσαι ήδη παγκόσμια πρωταθλήτρια.
Να έχεις κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών με δύο διαφορετικές ομάδες.
Επίσης, τρελό είναι να είσαι 3 φορές ‘ασημένια’ πρωταθλήτρια Ευρώπης, ως μέρος μίας συμμορίας κανονικών ανθρώπων, μετρίου αναστήματος και βάρους, ανάμεσα σε ομάδες που έχουν… βουνά, τα οποία πρέπει να σκαρφαλώσεις.
Τρελό είναι, Έλενα Ξενάκη, να σουτάρεις το τελευταίο πέναλτι σε έναν τελικό της Α1 πόλο Γυναικών, για να χαρίσεις το πρωτάθλημα στην ομάδα σου και αυτό να γίνεται ενώ είσαι 15 χρόνων.
Να είσαι αριστερόχειρας φουνταριστή, η οποία μπορεί να βγαίνει στις γωνίες και να σουτάρει.
Να έχεις σαρώσει τους τίτλους με την Εθνική ομάδα στις μικρές ηλικίες και να έχεις το πείσμα να κάνεις το ίδιο, αμέτι μουχαμέτι, σε επίπεδο Γυναικών.
Είναι τρελό, από την άλλη, να σου στερούν την ολυμπιακή πρόκριση 2” πριν τελειώσει το παιχνίδι στο οποίο έβαλες ό,τι πρέπει να ήταν το νικητήριο γκολ. Αλλά θα έρθει κι αυτή η ώρα.
Είναι τρελό να εκπροσωπείς τα τελευταία 12 χρόνια την Εθνική πόλο Γυναικών και να είσαι ακόμα 27 χρόνων, Χριστίνα Τσουκαλά.
Ακόμα πιο τρελό είναι ότι ήσουν εντελώς και απολύτως βασική και πολύτιμη στη Βουλιαγμένη, που κατέκτησε δύο συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών, ενώ τώρα θα παίξεις στο Final Four με τον Ολυμπιακό.
Να έχεις παίξει στα 17 σου σε Ολυμπιακούς Αγώνες με μία Εθνική ομάδα.
Να είσαι το κορίτσι-θαύμα του ελληνικού πόλο, με σουτ που λογίζεται αντρικό.
Είναι τρελό, μέχρι να γίνει.
Photo credits: Eurokinissi
